Markas & yns παρουσιάζουν: Ορεινή Έρημος, 21-22 Μαΐου 2011

[Markas]

Πηγαίνοντας στις μηχανές μας είχαμε μια έκπληξη! Ένα παμπάλαιο τρακτέρ σε άριστη κατάσταση είχε εντωμεταξύ παρκάρει πίσω μας.





Οι κολλητοί του παλιατζή μπορούν να εκστασιαστούν ελεύθερα…

[Markas]

Η άνοδος συντομότερη της καθόδου καθότι το τοπίο το είχαμε χορτάσει όταν κατεβαίναμε.










Σας είπα πως καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, ειδικά όταν βρισκόμασταν κοντά στη θάλασσα, είχαμε διάφορα αρπακτικά να τριγυρίζουν στον ουρανό; Άγρια φύση…









Αυτός ο δρόμος είναι για πολλά γκάζια! Αν μάλιστα βιάζεσαι πολύ να φτάσεις στη θάλασσα, αρκεί να μην κόψεις σε μία από τις πολλές στροφές.






Χωράφι για να κάνεις περιβόλι…

[Markas]

Φτάνουμε στην περίφημη γέφυρα Βαρδινογιάννη της Αράδαινας.





Η γέφυρα φτιάχτηκε το 1986, δωρεά της οικογένειας Βαρδινογιάννη που κατάγεται από τον Άγιο Ιωάννη! Απίστευτο ε; Μέχρι τότε η μόνη επικοινωνία των λίγων χωρικών της Αράδαινας και του Αγίου Ιωάννη γινόταν από το μονοπάτι που φαίνεται.





Η γέφυρα έχει ύψος 138 μέτρα και είναι το υψηλότερο μέρος της Ευρώπης για να κάνεις Bungee Jumping!






Το φαράγγι είναι πολύ εντυπωσιακό και σε πιάνει δέος απλά βλέποντάς το. Ήταν πάντως ένα φυσικό εμπόδιο για κάθε είδους κατακτητές.

[yns]

[Markas]

Συνεχίζουμε την εξερεύνηση. Επόμενος στόχος ο Άγιος Ιωάννης και το δάσος τριγύρω. Αλλά πρώτα μια μικρή και βιαστική παράκαμψη από Αράδαινα. Αξίζει να αφιερώσετε μερικά λεπτά να περπατήσετε στα σοκάκια αλλά εμείς δεν είχαμε καθόλου χρόνο οπότε ό,τι είδαμε καβάλα.

[Markas]

Ο δρόμος προς Άγιο Ιωάννη είναι ασφάλτινος, φαρδύς, καλοφτιαγμένος και με μηδενική κυκλοφορία οπότε χρειάζονται λίγα λεπτά για να φτάνουμε στον Άγιο Ιωάννη.

Από εδώ ξεκινάει, όπως δείχνει η πινακίδα, πανέμορφο μονοπάτι για Αγία Ρουμέλη και το φαράγγι της Σαμαριάς. Στον οικισμό υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια σε ένα υπέροχο τοπίο που συνδυάζει βουνό, δάσος και θάλασσα.

Ο Γιάννης κουρασμένος, ελπίζει πως έχουμε τελειώσει μια και η ώρα είναι 15:45 και έχουμε ακόμα την επιστροφή. Φευ! Υπάρχει ένα σημείο με καταπληκτική θέα εκεί κοντά, το οποίο είχα δει στο Google Earth και εννοείται πως πρέπει να πάμε πριν γυρίσουμε.

Πώς θα πάμε; Πιο πίσω έχει ένα χωματόδρομο, θα στρίψουμε και μετά θα ψάξουμε για παρακάτω γιατί έχει πολλές διασταυρώσεις και σίγουρα θα μπερδευτούμε!






Οπ, να η στροφή μας!

[Markas]

Το τοπίο πανέμορφο. Δάσος αλλού πυκνό αλλού με ξέφωτα, πρέπει να είχε περάσει από εδώ μια καλή φωτιά που το αραίωσε αρκετά.

[Markas]

Οι δρόμοι πολλοί και δαιδαλώδεις! Τόσο που πιστεύω πως δε γίνεται, θα έχουμε χαθεί! Ήδη ο Γιάννης αρχίζει να με κοροϊδεύει πως χάλασε το GPS μου, ειδικά όταν φτάνουμε σε μια μπάρα από όπου δεν περνάνε με τίποτα λέει τα μηχανάκια μας! Προσωπικά, έχω κάνει πολύ χειρότερα οπότε δε θα μασήσω εδώ…

(Νομίζω του είπα κάτι σε στυλ: Φύγε από δω χάμω μπρε αχαΐρευτε που δεν περνάνε τα μηχανάκια! )

…αλλά πρώτα ένα λεπτό να απολαύσω λίγο τη θέα.

Ανακουφισμένος πλέον περνάω χωρίς να σκίσω το σαμάρι πάλι!Το λοιπόν, κάνω να περάσω και το μηχανάκι του Γιάννη, αλλά με πιάνουν οι άλλοι συνταξιδιώτες μου να με συνεφέρουνε…
«Έχουμε χαθεί ρε Νίκο, σίγουρα δεν είναι από εδώ» λέει η μία.
«Είδες τα χάλια του δρόμου; Θα φάμε τρελό στραπάτσο, έχουμε και την επιστροφή» έλεγε ο άλλος. 
Τι να κάνω; Αποφασίζω να πάω μόνος σαν ανιχνευτής πρώτα.

[Markas]

Ε λοιπόν, τα παιδιά είχαν δίκιο για το δρόμο! Πολύ χάλια ήταν! Βέβαια πριν ξεκινήσω για εξερεύνηση έκανα μια μετατροπή που ελάφρυνε τη μηχανή κατά 55 περίπου κιλά! Πώς; Άφησα τη σύζυγο να κάθεται σε μια πέτρα πιο πίσω και το μηχανάκι έγινε αγνώριστο! Βουρ με πολλά γκάζια και κωλιές, όρθιος στα μαρσπιέ! Έβγαλα το άχτι μου, τρομερό συναίσθημα, δε μπορείτε να φανταστείτε πως είναι τη μία στιγμή να οδηγείς ένα βαρυφορτωμένο μεγάλο On-Off δικάβαλος και την άλλη ένα βαρυφορτωμένο μεγάλο On-Off μόνος! Σα να οδηγούσα καθαρόαιμο ένα πράγμα! Πολλά κατακτυπήματα αργότερα φτάνω σε κάτι σαν δορυφορικά πιάτα, μάλλον κεραίες τηλεφωνίας, στο τέλος του δρόμου.

Μπα, δεν πρέπει να είναι αυτό το μέρος που ψάχνουμε… Δε φτάνει στην άκρη του γκρεμού ο δρόμος, ούτε περνάει από εδώ το αρχαίο μονοπάτι που πάει Αγία Ρουμέλη! (Αυτά τα είχα δει παλαιότερα στο google earth σε μία από τις περιπλανήσεις μου από το γραφείο)

[Markas]

Τελικά εκ των υστέρων μελετώντας τις δορυφορικές φωτογραφίες είδαμε πως αυτό που ψάχναμε μπορούσε να το βρει κανείς μόνο περπατώντας και πως ναι, το ένστικτό μου είχε βρει το καλύτερο και κοντινότερο σε αυτό σημείο!Στις διασταυρώσεις που πάνε δυτικά πήγαμε λίγο αργότερα στη μάταιη αναζήτησή μας.

Η θέα καταπληκτική! Εγώ βέβαια είμαι μόνος, έχω περάσει ένα πολύ χάλια δρόμο, είμαι κουρασμένος και δυστυχώς δεν μπορώ να εκτιμήσω το πόσο ωραία είναι. Τραβάω λοιπόν 2-3 πρόχειρες φωτογραφίες (εδώ φαίνεται η Αγία Ρουμέλη, το χωριό όπου καταλήγει το φαράγγι της Σαμαριάς στο οποίο δεν πάει δρόμος) και φεύγω πριν αρχίσουν οι άλλοι να ανησυχούν. Το πολύ πολύ αν θέλουν ας έρθουν μαζί πάλι να το δουν και μόνοι τους.

Επιστροφή λοιπόν από τον ίδιο «δρόμο»…