Μέχρι ν' αγγίξουμε ουρανό...

[Vagelis Gar]

Στην περιοχή υπάρχουν αρκετές κτηνοτροφικές μονάδες (με τους αντίστοιχους φύλακες βλ. Ελληνικό Ποιμενικό) αλλά και άγρια ζωή την οποία σταθήκαμε τυχεροί και συναντήσαμε.


Στο συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής ξεκινάει ο δρόμος για το πέρασμα της Νιάλας. Υπάρχει και μια πινακίδα η οποία είναι σχεδόν πεσμένη στο έδαφος. Η θέα και από εδώ δεν θα μπορούσε να μην σου κόβει την ανάσα...


Στη φωτογραφία διακρίνεται ο δρόμος που οδηγεί στη Νιάλα (πάνω) και ο δρόμος που οδηγεί προς την Λίμνη Πλαστήρα (κάτω)


Σωτήρης


Φίλιππος


Ο δρόμος στη μέση οδηγεί στη Νιάλα

(σημείο φωτογράφισης)

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη Νιάλα.
Για τους περισσότερους από εμάς η Νιάλα αποτελεί ένα δύσκολο οδηγικό πέρασμα. Το γεγονός ότι την διασχίζει ένας κακοτράχαλος δρόμος ο οποίος οδηγεί παράλληλα με την υψηλότερη κορυφη των Αγράφων, η υφή του εδάφους αλλά και τα πολλά κοπάδια των αιγοπροβάτων κάνει την διάσχιση της Νιάλας να αποτελεί μια περιπετειώδες διαδρομή.
Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν είναι πως στο συγκεκριμένο σημείο έχει καταγραφεί στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία ένα συγκλονιστικό περιστατικό κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου όταν αυτός βρισκόταν στο αποκορύφωμά του.
Το περιστατικό συνέβη τον Απρίλη του 1947 και καταγράφηκε ως «τραγωδία της Νιάλας» ή «συμφιλίωση της Νιάλας».
Μονάδες ανταρτών και κυβερνητικού στρατού αδελφώθηκαν για μία μόνο νύχτα στη Νιάλα των Αγράφων μπροστά στη μανία της φύσης.
Πληροφορίες αλλά και ένα ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ μπορείτε να βρείτε στο ιντερνετ κάνοντας αναζήτηση με τη λέξη "Νιάλα".

(φωτογραφία από net)

[Vagelis Gar]

Ξεκινώντας την ανάβαση του δύσκολου δρόμου κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι οι οδηγικές ιστορίες που είχα ακούσει ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Γκρεμός, λακούβες, πέτρες συνέθεταν το σκηνικό.
Πριν προλάβουμε να διασχίσουμε τα πρώτα χιλιόμετρα από την απέναντι πλευρά ένα 4χ4 του οποίου ο οδηγός μόλις μας πλησίασε μας έκανε νόημα να σταματήσουμε. Ήταν ο τσοπάνης ενός από τα μεγαλύτερα κομμάτια αιγοπροβάτων που έχω δει στη ζωή μου. Για να καταλάβετε το μέγεθος τα σκυλιά που συνόδευαν το κοπάδι πρέπει να ήταν πάνω από 20 !!!
Μας είπε να σβήσουμε τους κινητήρες και να κατέβουμε από τις μοτοσυκλέτες μέχρι να έρθουν τα ζώα και να μας προσπεράσουν. Δεν χρειαζόταν και δεύτερη κουβέντα. Αφήσαμε τις μοτοσυκλέτες στην άκρη του δρόμου και ανεβήκαμε σε ένα μικρό λόφο λίγο πιο πέρα.


Πρέπει να μείναμε σε εκείνο το σημείο πάνω από μισή ώρα μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπαθή τετράποδα.


Σαν να μην υπήρχαμε στον χώρο τα ζώα περνούσαν ανάμεσα από τις μοτοσυκλέτες. Δύο σκυλιά, εντυπωσιασμένα και αυτά με τα Karoo του Θάνου, έκαναν την ανάγκη τους εκεί κοντά έτσι για το "καλοφόρετα" :P


Όσο περιμέναμε ήταν ευκαιρία να απολαύσουμε την θέα και φυσικά τι άλλο. Φωτογράφιση.

[-DHMHTRHS-]

και αυτα ειναι λιγα.............
με το καλο και τα επομενα.

[Vagelis Gar]

Είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε και αφού είχαν απομακρυνθεί όλα τα ζώα από κοντά μας, ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο για την υπομονή του να κατεβάσει τα ζώα χωρίς καν να μας γαυγίσουν τα σκυλιά του. Όσο ανεβαίναμε ο δρόμος γινόταν και πιο δύσκολος. Η οδήγηση απαιτητική και το ρεζερβουάρ μου στα τελειώματα....

Στάση σχεδόν στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής (2000μ) και ανάσες...

(σημείο φωτογράφισης)
(λόγω του ότι δεν είναι χαρτογραφημμένος ο δρόμος αν δεν σας εμφανίζει το σημείο στην επιλογή "map" πατήστε "earth"

Ο δρόμος συνεχίζει σχεδόν παράλληλα με την κορυφή στα 2000 μέτρα...


"Μείνε στη σκιά μόνο για να ξαποστάσεις..."


κατεβαίνει λίγο χαμηλά...


και ανεβαίνει πάλι κοντά στις κορυφές.


Θάνος


Όπως έγραψα και πιο πριν το πέρασμα της Νιάλας αποτελεί από μόνο του ένα περιπετειώδες οδοιπορικό με αρκετές δυσκολίες...


...και δεν είναι κατάλληλο για ανθρώπους με υψοφοβία.


(σημείο φωτογράφισης)

Για εκείνους όμως που λατρεύουν την εκτός δρόμου οδήγηση και θέλουν έστω για λίγο να νιώσουν την αδρεναλίνη τους να ανεβαίνει, το πέρασμα της Νιάλας είναι ο δρόμος που προσφέρει τα παραπάνω απλόχερα.

[Vagelis Gar]

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα και στα πόδια μας απλωνόταν η λίμνη Πλαστήρα


Συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο (σε κάποιο σημείο υπάρχει μια διχάλα. ο δεξιός δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο, ο αριστερός είναι ο σωστός) και μετά από λίγα χιλιόμετρα, συναντήσαμε την κλασική διαδρομή που οδηγεί από την λίμνη Πλαστήρα (μετά την Νεραϊδα), στα Βραγγιανά (στο ύψος του Αγ. Νικολάου).

Μια τελευταία στάση με τον ήλιο ήδη να έχει χαμηλώσει και το φεγγάρι να έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του στον γαλανό ουρανό των Αγράφων.






Τελικά, ΝΑΙ ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου....
Κάθε φορά που γυρνάω το κλειδί στη μίζα σχηματίζεται το γνωστό χαμόγελο πίσω από την ζελατίνα του κράνους. Ξέρω πως όπου και αν θα ταξιδέψω, κοντά ή μακριά θα είναι μια μοναδική εμπειρία. Ακόμα και σε μέρη που έχω επισκεφτεί αρκετές φορές ανακαλύπτω κάτι διαφορετικό.
Πόσες ζωές άραγε πρέπει να ζήσω για να "χορτάσω" αυτόν τον υπέροχο τόπο.....

Κάποιες χρήσιμες πληροφορίες που ίσως βοηθήσουν
- Η διαδρομή έχει αρκετά δύσκολα σημεία.
- Μοναδική εποχή που μπορείτε να διασχίσετε με ασφάλεια την Νιάλα είναι το καλοκαίρι.
- Φρόνιμο είναι να μην είστε μόνος.
- Να έχετε γεμάτο τεπόζιτο.
- Οι ταχύτητες πρέπει να είναι χαμηλές.
- Σε πολλά σημεία δεν υπάρχει σήμα σε κινητά και gps.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Φίλιππο, τον Σωτήρη, τον Θάνο για την όμορφη παρέα.

Πάντα Όρθιοι
Γκαραγκούνης Βαγγέλης

[kornlaz]

Βαγγέλη μου δεν υπάρχεις λέμε φιλαράκι
Κάθε φορά με αποτελειώνεις

[gsmaniac]

Αρχική Δημοσίευση από Vagelis Gar

Τελικά, ΝΑΙ ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου....
Κάθε φορά που γυρνάω το κλειδί στη μίζα σχηματίζεται το γνωστό χαμόγελο πίσω από την ζελατίνα του κράνους. Ξέρω πως όπου και αν θα ταξιδέψω, κοντά ή μακριά θα είναι μια μοναδική εμπειρία. Ακόμα και σε μέρη που έχω επισκεφτεί αρκετές φορές ανακαλύπτω κάτι διαφορετικό.
Πόσες ζωές άραγε πρέπει να ζήσω για να "χορτάσω" αυτόν τον υπέροχο τόπο.....

...........................

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Φίλιππο, τον Σωτήρη, τον Θάνο για την όμορφη παρέα.

Πάντα Όρθιοι
Γκαραγκούνης Βαγγέλης

αυτο ειναι το μονο σιγουρο..........
το αλλο σιγουρο ειναι...οτι εσεις ζειτε πολυ κοντα στα πιο ομορφα μερη της Ελλαδας......και εμεις τυχεροι, που ανεβαζετε φωτο και μας ξεσηκωνεται

[ktasos]

Mας ταξιδέψατε όμορφα. Μάλλον μας στείλατε. Πολύ όμορφες φωτο. Ναστε καλα

[THANOSG]

Βαγγέλη η περιγραφή τέλεια , όσο για τη βόλτα ήταν από τις πιο όμορφες και γεμάτες βόλτες που έχω κάνει.

Δεν είναι τυχαίο ότι για να διανύσουμε τα 110χλμ κάναμε περίπου 8 ώρες μιας και το τοπίο συνεχώς μας καλούσε να σταματήσουμε να θαυμάσουμε και να φωτογραφήσουμε την ομορφιά που είχαμε μπροστά μας.

Ήταν τόσο έντονη η βόλτα που το βράδυ στον ύπνο μου έβλεπα ακόμη γκρεμούς σαν αυτούς που είχαμε μπροστά μας όλη τη μέρα!

Κάθε λίγο ένα μοναδικό τοπίο , άγριο αλλά πανέμορφο έκανε την εμφάνισή του και σίγουρα όλοι μας μέσα από το κράνος λέγαμε <<πσσσσσσσσσσσσσ τι βόλτα είναι αυτή!!!>>

Η παρέα περιττό να πώ πως ήταν ότι έπρεπε , το να πίνεις το καφεδάκι και να τρως σε αυτά τα μέρη απολαυστικότατο και όλα αυτά χάρη στα











KAROOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO,

Γιατί χωρίς αυτά δεν με έβλεπα καλά στις κορυφογραμμές που ήμασταν , συν ότι τρόμαξαν και τα τσοπανόσκυλα

Πάντα τέτοια να έχουμε και ασφαλώς συστήνω σε όλους όταν μπορέσουν να κάνουν τη διαδρομή μιας και αμφιβάλλω να υπάρχει άλλη που σε τόσα χλμ να προσφέρει την όμορφιά που έχει η συγκεκριμένη!!

[Astakos82]

πολυ ομορφα μεροι... μπραβο Βαγγο