26 εξωπραγματικές μέρες στη ράχη και τα πέριξ της Ευρώπης.

[PapasouzasReal]

Μέρα 5
Φλωρεντία

Αφού ξυπνήσαμε στο τσακ για το πρωινό πήγαμε δικάβαλο με τον Σκίουρο να ψαχτούμε για χοστελοκάμπινγκ αλλά τζίφος! Όλα ήταν φίσκα. Στα κάμπινγκ δεν είχε χώρο ούτε για μονό σκηνάκι! Και ο λόγος? Είχε στο Μουτζέλο ΜotoGP και ο κόσμος είχε κατακλύσει τα πάντα. Και σαν να μην έφτανε ότι θα πληρώναμε ξενοδοχείο άλλες 2 μέρες δεν μπορούσαμε να βρούμε και πουθενά εισιτήρια για το MotoGP... κανείς μας δε σκέφτηκε να δει το πρόγραμμα των αγώνων πριν φύγουμε από Ελλάδα...
Τελοσπάντων τι να κάνουμε, το κατάπιαμε κι αυτό και βολτάραμε στην πόλη με τα ποδήλατα ολημερίς, μέχρι που την είδαμε σχεδόν όλη, για μουσεία και λοιπά ούτε λόγος, μιας και κανείς μας δεν είχε τέτοια όρεξη.

Λίγες φωτογραφίες από την μέρα μας:









"Απίθανο!"


"Τέτοια μηχανήματα μόνο στην Ιταλία ή στις Άλπεις μπορεί να συναντήσεις αν μένεις Ελλάδα"




"όμορφα."

Το βράδυ καταλήξαμε και πάλι στη χθεσινοβραδινή πλατεία και τα τσούξαμε.

Στον γυρισμό με το ποδήλατο η Τόνια παραλίγο να είχε στενή επαφή με μία τραβεστί (γυρνάγαμε από ένα δρόμο αντίστοιχο της Συγγρού) αλλά τη γλίτωσε στο τσακ!
Άντε, άλλη μια μέρα στην πόλη και μετά βουνό!








"Άνετα με λες και μπεκρή με όλα αυτά στα πόδια"

[PapasouzasReal]

Μέρα 6
Φλωρεντία

Σήμερα η μέρα ήταν πιο μοναχική. Άφησα τα παιδιά να κάτσουνε ντουετάκι και πήρα από νωρίς το ποδήλατο να γυρίσω όση Φλωρεντία δε γύρισα χτες και με περισσότερη όρεξη για φωτογραφίες. Οπότε σήμερα έχει πολύ οφθαλμόλουτρο από Φλωρεντία. Το μόνο κακό είναι ότι έκανα τόσα χλμ ποδήλατο που τις επόμενες 2 μέρες ήμουν πιασμένος.
Στο δρόμο γνωρίστηκα με μία τρελή οικογένια που είχε μία καντίνα σε ένα πάρκο και έκατσα τουλάχιστον καμιά ώρα για να ξεκουραστώ... οι άνθρωποι εκεί που γλυκοκοιτιόντουσαν μετά από λίγο τσακωνόντουσαν για κάτι που δεν καταλάβαινα στα Ιταλικά (και είχε αρκετή πλάκα) και μετά από λίγη ώρα γλυκοκοιτιόντουσαν πάλι.


"Κλασσικό ξεκίνημα της μέρας με την παρκάρα"




















"statues posing!"










"street art"




"Οι φλωρεντίνες με τους φλωρεντίνους (πολύ μ'αρέσει να το λέω αυτό) κάνοντας BBq στα πάρκα"




"Δρόμο έπαιρνα, δρόμο άφηνα"

Το απόγευμα πήρα την Ντόλυ και ανεβήκαμε στο Fiesole, μία περιοχή πάνω σε λόφο λίγο έξω από την Φλωρεντία, να πιω ένα καφεδάκι και να παίξω με το φακό μου λίγο και τελικά ήτανε πολύ καλή η έμπνευση. Είχα και μία ωραία γνωριμία με ένα Βραζιλιάνο και την γυναίκα του που μιλάγαμε για ώρες.


"walking on sunshine"


"το ηλιοβασίλεμα εμπνέει τους τοπικούς καλλιτέχνες"






"gone"

Γύρισα στο δωμάτιο να φάμε κάτι με τα παιδιά και στη ρεσεψιόν γνωριστήκαμε με έναν Τσέχο που είχε κάνει εκείνη τη μέρα Πράγα-Φλωρεντία (1100 χλμ δηλαδή) δικάβαλος με 990...
Όταν φτάσανε η γυναίκα του είχε ήδη έντονο σύνδρομο πιασοκώλ και κοιμόταν ήδη πάνω στη μηχανή. Η δική μου μπορεί και να με χώριζε. Απ' ότι μας είπε βέβαια και η δική του ήτανε στα πρόθυρα.
Φαϊ και ύπνος λοιπόν στα γρήγορα γιατί αύριο έχει πολύ και καλό χιλιόμετρο!

Bonus track της ημέρας:


"H μπουγάδα μας"

[PapasouzasReal]

Μέρα 7
Φλωρεντία - Bussoleno (έξω από το Τορίνο)
450 χλμ περίπου



Τη μηχανή την πήραμε τελικά πριν τις 11 το πρωί. Η τρόμπα που έβγαλε από μέσα ο μάστορας ήταν πολύ αμφίβολο αν ήταν γνήσια, όπως είχε πει στον Σκίουρο ο μάστορης στην Αθήνα... Τελικά δε ξέρω τι έγινε με αυτό το θέμα, δε τον ρώτησα ποτέ τώρα που το σκέφτομαι.
Ντυθήκαμε και καβαλήσαμε απίστευτα γρήγορα μόλις πήραμε την μηχανή. Δε κρατιόμασταν!
Έπρεπε να φάμε πολύ χιλιόμετρο σήμερα και να φτάσουμε τουλάχιστον στους πρόποδες των Άλπεων!



Εγώ στην αρχή πήγαινα σα χαζός, ο Σκίουρος από πίσω φώναζε και κάπως έτσι κύλαγε ο χρόνος μέχρι τον πύργο της Πίζας. Η ζέστη όμως ήταν αφόρητη.
Φτάσαμε στον πύργο και κάναμε μία μικρή στάση για καφέ


"όντως γέρνει"






"Ο Σκίουρος με έναν από τους πολλούς καφέδες που έπινε καθημερινά"

Ξανά καβάλημα και ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε από την παραλιακή για καμιά 10αριά χιλιόμετρα μέχρι που δεν αντέχαμε άλλο. Είχε φανάρι κάθε 300 μέτρα. Και σε έπιαναν όλα.

Οι οδηγοί βέβαια σταματούσαν και χωρίς να έχει φανάρι, φτάνει ένας πεζός να πάταγε στο δρόμο. Επίσης κανείς δε ξεπέρναγε το όριο ούτε στο ελάχιστο. Προσωπικά πιστεύω θα μου έπαιρνε καιρό να συνηθίσω σε τόσο πολιτισμένο τρόπο οδήγησης.
Η παραλία που βλέπαμε στα αριστερά μας ήταν μία απέραντη αμμουδιά με ξαπλωστρομπρέλες μέχρι εκεί που χάνεται το μάτι σου, αλλά όλα ήτανε δωρεάν...

Η θερμοκρασία όμως ήταν κοντά στους 35+ με ντάλα ήλιο οπότε είπαμε να πάμε από Autostrada (η οποία ουσιαστικά πάει παράλληλα με την παραλιακή).
Και θα περιγράψω όσο πιο κόσμια μπορώ το πώς ήταν η Autostrada Α12.

Κ-Α-Β-Λ-Α.

Πραγματικά μοναδικός δρόμος.

Τα μισά από τα χιλιόμετρα που κάναμε στον Α12 ήταν σε υπερυψωμένες γέφυρες που μπαίνεις σε τούνελ στο βουνό, μετά βγαίνοντας από το τούνελ έπεφτες πάλι σε υπερυψωμένη γέφυρα και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά μέσα στο πράσινο και κοιτώντας την θάλασσα από πολύ ψηλά στα αριστερά σου. Όσο για την ποιότητα του οδοστρώματος και τις μεγάλες παρατεταμένες στροφές δε χρειάζεται να πω τίποτα...

Αυτό που χρειάζεται να πω σίγουρα όμως είναι ότι τα 31 ευρώ διόδια που πληρώσαμε σύνολο τσούξανε για τα καλά, αν και μετά από αυτή την απόλαυση δε γκρινιάξαμε καθόλου.
Περνάγαμε τόσο ωραία στο δρόμο που μέχρι το βράδυ που φτάσαμε στους πρόποδες των Άλπεων κοντά στο Βussoleno και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε κάμπινγκ παρατηρήσαμε ότι είχαμε ξεχάσει να φάμε.
Είχα να δω τον Σκίουρο τόσο χαρούμενο από την τελευταία φορά που είχαμε τρέξει αγώνα μαζί!
Και η Τόνια δε καταλάβαινε από κούραση, κλασσική γυναίκα :-P

"Στάση για τσιγάρο σε πάρκινγκ της Autostrada"


"Πρώτη φορά είδαμε βενζινάδικο με ειδική λωρίδα για μηχανές..."


"Επιτέλους ξεκινήσαμε να διακρίνουμε βουνό στο βάθος"

Αφού ρωτήσαμε σε ένα τοπικό μαγαζί βρήκαμε ένα κάμπινγκ (με 7 ευρώ έκαστος νομίζω) στο οποίο ο μικρότερος σε ηλικία διαμένοντας ήταν 70 χρονών (!!) στήσαμε τις σκηνούλες μας και είπαμε να πάμε για κανα μπάνιο.

Όλοι γύρω μας μιλούσαν μία περίεργη Γερμανική διάλεκτο, ελάχιστοι ξέραν Ιταλικά, όπως και στα περισσότερα μέρη της Βόρειας Ιταλίας που προσαρτήστικαν μετά τους πολέμους σε αυτήν.

Κατά τις 9 ενώ η ατμόσφαιρα είχε λίγο φως ακόμα όλοι είχαν πάει για ύπνο...τρίτη ηλικία λέμε!

Πήγαμε και σε ένα μαγαζί γύρω στις 9:30 για πίτσα και πάλι καλά που το προλάβαμε γιατί έκλεινε, μας είπε ότι ήμασταν τυχεροί γιατί δεν είχε κλείσει τον φούρνο ακόμα...
Από την πολυκοσμία της πόλης είχαμε περάσει ξαφνικά σε παράλληλο σύμπαν!
Όλοι οι άνθρωποι πάντως ευγενέστατοι, παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας τους και της διαφορετικής μας γλώσσας (ελάχιστοι ξέραν 5 λέξεις στα Αγγλικά).



Αφού ηρεμήσαμε και την έπεσα στη σκηνή ήταν τόσο ωραία...
Επιτέλους θα κοιμόμουν στη Βίλλα Μαρίνα (έτσι λένε τη σκηνή ντε).
Το όνομα Μαρίνα το έδωσε η κοπέλα μου η Μαρίνα φυσικά, η οποία αν και γιόρταζε σήμερα δεν ήταν μαζί μου. Αλλά τι να την κάνω αφού δε γινόταν να έρθει, αυτή έχανε πάντως!

Οι Άλπεις μας κοιτάζαν επιβλητικά και αντί για φορτηγά άκουγα τριζόνια και έβλεπα τα αστέρια...
Η θερμοκρασία ήταν στους 14 βαθμούς (και μέχρι χτες βράδυ βάζαμε το air-condition στο κρύο!) και ήμασταν μόλις στα 600 μέτρα υψόμετρο.

Ο καιρός για αύριο έλεγε λιακάδα και δεν έβλεπα την ώρα να ξημερώσει, είχαμε να ανέβουμε το ψηλότερο πέρασμα του ταξιδιού μας αύριο!

[PapasouzasReal]

Μέρα 8
Bussoleno - Lutry (Προάστια Λωζάνης)
340 χλμ περίπου



Ξυπνάμε το πρωί κατά τις 8μιση και μόλις ανοίγω τη σκηνή κατάλαβα ότι θα ήτανε μία φοβερή μέρα σήμερα...

Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για καφέ αλλά ακόμη δεν είχε ανοίξει τίποτα, οι άνθρωποι πανε αργά για δουλειά εκεί μάλλον...

Και προσπαθώντας να ρωτήσω μία γιαγιούλα από το δίπλα τροχόσπιτο αν ξέρει που θα βρούμε καφέ εκείνη λέγοντας μου κάτι ακαταλαβίστικα Ιταλικά έφυγε και μπήκε μέσα. Πακέτο λέμε κι εμείς, θα βρούμε καφέ στο δρόμο.
Κι εκεί που μαζεύουμε για να φύγουμε σκάει η μορφή γιαγιά και μας φέρνει αυτό!


Χωρίς να έχουμε καταλάβει ούτε μία κουβέντα ο ένας του άλλου πέρα από το "Cafeeee" που της έλεγα νωρίτερα, εκείνη πήγε μέσα και μας έφερε 3 εσπρεσάκια με ζάχαρη και ζεστο γάλα!
Και εκεί που πάμε να πιούμε μια γουλιά μας φέρνει και κουλουράκια!

Δυστυχώς ντρεπόταν να βγει φωτογραφία μαζί μας, μάλλον ο άντρας της που κοίταζε ήταν πιο παραδοσιακός τύπος!
Της είπαμε ευχαριστώ σε όσες γλώσσες ξέραμε, μας είπε κι αυτή καλό ταξίδι στη μόνη γλώσσα που ήξερε και φύγαμε!

Φορτώνουμε την πραμάτια μας και ξεκινάμε επιτέλους! Ο καιρός ήταν ότι καλύτερο για πρώτη μέρα στο βουνό, λιακάδα και βοριαδάκι, δηλαδή θα βλέπαμε τα πάντα χωρίς συννεφιά εκεί στα ψηλά!
Και στα επόμενα 5 χιλιόμετρα ξεκινάμε να ανεβαίνουμε...


"επιτέλους βουνίσιο σκηνικό"




Και να ανεβαίνουμε ακόμα περισσότερο βλέποντας αλπικές λίμνες στα ψηλά....



"Το χαμόγελο της ευτυχίας"


"Ορεινά χωριά"

Και συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε ακόμα περισσότερο μέχρι που είδαμε τον πρώτο μας παγετώνα στο βάθος...
(πάτήστε πάνω στη φωτογραφία για να το ευχαριστηθείτε...)

"Όταν η φύση φτιάχνει πίνακες ζωγραφικής"

Το δρομάκι για την κορφή ήταν αρκετά άγριο, σίγουρα η χειρότερη ποιότητα οδοστρώματος που πετύχαμε σε βουνό σε όλο μας το ταξίδι, αλλά δε δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή, με 2α πηγαίναμε για να χαζεύουμε γύρω-γύρω, μέχρι που φτάσαμε

"when dreams come true"

Απο 'κει που χτες το πρωί στην Φλωρεντία έσταζε ο ιδρώτας πλιτσ-πλιτς κατεβαίνοντας από τη μύτη μέσα στο κράνος, αυτή τη στιγμή είμασταν στα 2770 και παρόλη τη λιακάδα είχε υπερβολικό βοριά και 9 βαθμούς... εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι θα τρώγαμε πολύύύ κρύο σε περίπτωση που χάλαγε ο καιρός!
Το πότε περάσαμε τα σύνορα με την Γαλλία δε το είχαμε πάρει χαμπάρι, μάλλον δεν είδαμε την ταμπέλα!
Όπου και να κοίταζες το σκηνικό ήταν απίστευτο!






"breathtaking"


"η χαρά ζωγραφισμένη"


"μόνο σε εκείνο το σημείο έκοβε αρκετά ο αέρας ώστε να ανάψεις τσιγάρο"


Αφού αράξαμε κάμποση ώρα ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε, είχαμε πολύ χιλιόμετρο ακόμα!
Κάποιες φωτογραφίες της Τόνιας εν κινήσει:



"περάσαμε τούνελ σμιλεμένα μέσα στο βράχο"


"αλλά και άλλα πιο εκσυγχρονισμένα"


"όποτε κοιτάς στο πλάι βλέπεις κάτι αντίστοιχο"




"Άλπεις, όντως είναι ο παράδεισος του μοτοσυκλετιστή"

Κατεβαίνοντας περάσαμε μέσα από γαλλικά αλπικά χωριά στα οποία τον χειμώνα με τα χιονοδρομικά πρέπει να γίνεται το αδιαχώρητο, τώρα ήταν σαν έρημος ξενοδοχειότοπος.

"Αν μη τι άλλο, πανέμορφα τα χωριά"


"Ξεκινήσαμε να βλέπουμε καινούργια αρχιτεκτονική στα πλάγια του δρόμου"

Και πηγαίνοντας προς Annecy, ο παπάρας ακολούθησα το GPS χωρίς να τσεκάρω το χάρτη και αντί να πάμε από Beaufort πήγαμε από εθνική.
Κάπου εκεί κατάλαβα ότι όσο είμαστε βουνό πρέπει να πηγαίνουμε αποκλειστικά με χάρτη μιας και το μηχανηματάκι αυτό χρειάζεται μόνο στις πόλεις.

Φτάσαμε στην Annecy και η θερμοκρασία ήταν πάνω από 35... πολλές παραστάσεις αλλάζαμε σε μία μέρα λέμε!

Όσο για την πόλη, είχε απίστευτα πολύ τουρισμό και άμετρη κίνηση αλλά δικαιολογημένα μιας και ήταν πανέμορφη και χτισμένη δίπλα σε μία τεράστια λίμνη κάτω από ένα επιβλητικό βουνό. Όπως και να έχει δεν ήταν να μείνουμε για πολύ, μία ώρα περπάτημα και θα καβαλάγαμε πάλι για Λωζάνη.

Να πω ακόμα πως η πόλη είναι πολύ ωραία αλλά και για πολύ ωραίους μισθούς, σκεφτόμασταν να φάμε κάτι αλλά μόλις είδαμε τις τιμές με την φτηνότερη μακαρονάδα κοντά στα 15 ευρώ είπαμε να φάμε αργότερα!
Δείτε και μόνοι σας:


"Η πόλη είχε και κάποια μικρά κανάλια σε στυλ Βενετία που επικοινωνούσαν με τη λίμνη"




"ω λαλα"


"επιβλητικό"


"χαζοχαρουμενιές"


"swan lake?"

[PapasouzasReal]

"μεροκάματο"


"όμορφα σοκάκια"


"γραφικά"




"Όταν έχεις γούστο"


"Από τα ωραία δρομάκια της πόλης"


"Άμα δεις βάρκα στο βουνό...ξέρεις"


Είχε αρχίσει να απογευματιάζει σιγά-σιγά και ξεκινήσαμε πάλι προς Λωζάνη, από εθνική μόνο για να προλάβουμε!
Εκεί μας περίμενε ένας φίλος που σπουδάζαμε μαζί, αλλά πλέον ζει εδώ και 3 χρόνια περίπου μόνιμα σε ένα προάστιο της Λωζάνης μαζί με την Τζούλια, την κοπέλα του που θα μας φιλοξενούσαν.

Οδηγήσαμε μισή ώρα περίπου και φτάνουμε στα σύνορα με Ελβετία, ήταν η τρίτη χώρα που θα αλλάζαμε σε μία μέρα!

Μία χώρα που δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ένωση, δεν έχει ευρώ αλλά ελβετικό φράγκο με ισοτιμία κοντά στο ευρώ και οι περισσότεροι δεν ξέρουν ότι πρωτεύουσα της είναι η Βέρνη, μία πόλη με 130.000 κατοίκους μόνο.
Παρόλα αυτά συμπεριφέρεται σαν να είναι στην ευρωπαϊκή ένωση λόγω κάποιων συνθηκών που έχει υπογράψει, οπότε δε χρειάζεσαι διαβατήριο για να μπεις σε αυτήν.

Αυτό που χρειάζεσαι όμως είναι 32 ευρώ χαράτσι για το ετήσιο τέλος κυκλοφορίας οχήματος σε αυτοκινητόδρομο, ακόμα κι αν πρόκειται να μείνεις για 3 μέρες. Αυτό δεν ήταν και το μόνο χαστούκι που φάγαμε από την οικονομία της Ελβετίας, αλλά θα τα πούμε αργότερα αυτά πιο αναλυτικά.
Αν περνάγαμε από άλλα σύνορα (στα βουνά) που δε σε υποχρέωναν να το αγοράσεις για να περάσεις σίγουρα δε θα το είχα πάρει.

Αυτά που βλέπεις οδηγώντας στην εθνική της Ελβετίας είναι τεράστιες βιομηχανίες, απέραντες εκτάσεις με σιτιρά, λίγα αμπέλια και καλαμπόκι, γελάδες ελευθέρας βοσκής, πλούσιους με πανάκριβα κάμπριο και μαλλί που ανεμίζει, αρκετούς χαρλεάδες που γελάω όταν τους βλέπω να οδηγάνε σαν τον εσταυρωμένο και μία τεράστια λίμνη με φόντο το μοντ μπλανκ. Τουλάχιστον από την εθνική που διασχίζαμε εμείς το σκηνικό ήταν έτσι για πάνω από 100χλμ και αν μη τι άλλο ήταν πανέμορφα.

Μόλις έπεφτε ο ήλιος φτάσαμε στον Μανώλη όπου πάθαμε ένα ψιλοσοκ μπαίνοντας στο γκαράζ (αν και βλέποντας την περιοχή είμασταν προιδεασμένοι).




Είχε κι άλλα απλά δεν έβγαλα άλλες φωτογραφίες


"Εμείς πάντως παρκάραμε δίπλα στο πριόνι του Μανώλη"

Η πρώτη φωτογραφία που τράβηξα μόλις μπήκα στο σπίτι κοιτώντας από το μπαλκόνι:


Αφού πήγαμε να ψωνίσουμε τα κρέατα που θα ψήναμε για να φάμε, φάγαμε το πρώτο γερό χαστούκι, βλέποντας τις τιμές της Ελβετίας. Θυμάμαι ο Μανώλης μου είπε ότι ένα κιλό αρνί (και το μισό κόκκαλο) είχε γύρω στα 35 με 40 ευρώ...στο κρεοπωλείο ε, όχι μαγειρεμένο σε εστιατόριο!

Μιας και είμασταν λιώμα τα παιδιά κάναν τα πάντα, φτιάξαν σαλάτες, ψήσαν, βάλαν μπύρες και κρασιά, και κάπως έτσι τελείωσε το βράδυ μας!
Το ότι θα έτρωγα φέτα με κρητικό ελαιόλαδο και ελιές στη Λωζάνη δε το περίμενα...
Αλλά να έχει τελειώσει η τσικουδιά? Αυτό δε θα στο συγχωρήσω ποτέ Μανώλη!

[forester]

Καλώς το φιλαράκι


Φιλιά στο σκίουρο Δήμο



Α, μην ξεχάσω....

ταξιδιωτικό


Πάρε το Γιάννη κι ελάτε σε κανά καφέ

[PapasouzasReal]

Αρχική Δημοσίευση από forester

Καλώς το φιλαράκι

Φιλιά στο σκίουρο Δήμο

Α, μην ξεχάσω....

ταξιδιωτικό

Πάρε το Γιάννη κι ελάτε σε κανά καφέ

Θα ληφθεί υπ' όψιν η πρόταση

[βασιλης]

Μπραβο ρε παιδια πολυ ορεα...

[PapasouzasReal]

Μέρα 9
Λωζάνη - Γενεύη - Λωζάνη
150 χλμ περίπου με αμάξι και 20 με μηχανή

Το πρωί σηκωθήκαμε με σκοπό να πάμε στο Chamonix και από εκεί να πάρουμε το τελεφερίκ που σε ανεβάζει στα 3842 μέτρα στο Mont blanc αλλά το απόγευμα έπρεπε να πάει Γενεύη ο Μανώλης με την Julia οπότε δε μπορούσανε να έρθουν μαζί λόγω χρόνου.
Έτσι προτίμησα κι εγώ να ξεκουραστώ για τις επόμενες μέρες που θα ήταν πιο ζόρικες λόγω καιρού και υψόμετρου και να αράξουμε με τα παιδιά που θα αργούσα πολύ να τα ξαναδώ.


"Πρώτη φωτογραφία της ημέρας με φοβερό photobombing του Μανώλη"




"Όμορφα σπίτια, όμορφη θέα"

Μέχρι το απόγευμα όμως είχαμε πολύ χρόνο οπότε πήγαμε να χαζέψουμε τη Λωζάνη (που ουδεμία σχέση έχει με την Κοζάνη τελικά) με τον Μανώλη, αφού πρώτα χαζέψαμε λίγο στο χωριό που έμεναν τα παιδιά.


"πεζοδρόμια παντού"








"έτσι είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι"


"...κι έτσι είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι με θέα στη λίμνη"




"Έτσι είναι τα μαγαζιά στα rest area της εθνικής"


"Και έχουν και αντίστοιχες τιμές για takeaway σε πλαστικό..."

Πάμε όμως στο κέντρο της Λωζάνης τώρα:







"όπως κάθε ευρωπαϊκή πόλη έχει κι εδώ έναν καθεδρικό, από τους καλύτερους που έχω δει, φοβερή αρχιτεκτονική"

[PapasouzasReal]

Μπαίνοντας είδαμε αυτό:


Kαι γυρνώντας μετά προς την είσοδο, βλέπω αυτό. Πραγματικά μεγάλο και επιβλητικό...







"η πίσω μεριά του καθεδρικού"


"Ένα κομμάτι της Λωζάνης από ψηλά"


"όμορφα κτίσματα,δεν ξαναείδα αρχιτεκτονική που να μοιάζει με αυτή σε άλλη πόλη στο ταξίδι πέρα από την Γενεύη"






"κάνοντας την καλή μου γκριμάτσα στο Μανώλη"


"έτσι είναι οι δρόμοι μέσα στην πόλη"


"όμορφα κτίρια"


"μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνο στο youtube είχα ακούσει να παίζουν Ντιτζιριντού καλά"


"υπαίθριες σκακιέρες"

Μετά συναντηθήκαμε όλοι μαζί στην παραλία της λίμνης


Η Λωζάνη μπορεί να μην έχει κοντά καμία θάλασσα, έχει όμως μία τεράστια λίμνη, την δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, που ένα μεγάλο μέρος της το μοιράζεται με την Γαλλία.
Η παραλία δεν μοιάζει και πολύ με θαλασσινή βέβαια (σε κάποια σημεία είδα και βοτσαλάκι πάντως), και η αλήθεια είναι ότι όταν έχεις δει το μισό και βάλε Αιγαίο δε σε συγκινεί να βουτήξεις. Το σκηνικό πάντως είναι πανέμορφο.




"Φαίνεται πολύ περίεργο το θαλάσσιο ποδήλατο (και σε περίβλημα σκαραβαίου...) με φόντο τις Άλπεις!"








"Έτσι είναι τα μπάνια του λαού εκεί"




"παραλίμνια σπίτια"

Κάπου εκεί πεινάσαμε όμως και είπαμε να πάμε σπίτι να μαγειρέψουμε καμιά μακαρονάδα, εγώ με το Σκίουρο δηλαδή μιας και χτες δεν είχαμε κάνει τίποτα.
Είχαμε να πάμε και στη Γενεύη το απόγευμα. Τελικά τον Σκίουρο τον άφησα να βράσει μόνο τα μακαρόνια, δεν είμαι και πολύ συνεργάσιμος στην κουζίνα.


"Τα γραμματοκιβώτια στο συγκρότημα που μένουν τα παιδιά"


"Σήμερα είχε κι άλλα το γκαράζ, μην βλέπετε που δεν έχουν πινακίδες, στην Ελβετία όσα αυτοκίνητα κι αν έχεις σου δίνουν μία πινακίδα για όλα και την βάζεις σε όποιο χρησιμοποιείς"




"φάγαμε καλά"

Αφού έκατσα καμιά ώρα να δω που είχαμε να πάμε τις επόμενες μέρες ώστε να ψιλομάθω ονόματα χωριών και να μην ψάχνω πολύ στον χάρτη όσο οδηγάω, φύγαμε για Λωζάνη με αμάξι που θα συναντούσαμε την αδερφή της Julia.


"Στο βάθος η ψηλότερη κορφή της Ευρώπης, το Mont Blanc, κυριολεκτικά Λευκά Όρη λοιπόν"