Μια βόλτα στον Παράδεισο…

[Strats]

Την επομένη ξυπνήσαμε φρέσκοι και καλοδιάθετοι, μας περίμενε μια μέρα πολύ γεμάτη. Ο αρχικός σχεδιασμός του προγράμματος του Σαββάτου ήταν ο παρακάτω:




Το τηρήσαμε θα έλεγα στο μεγαλύτερό του μέρος, εκτός από το κομμάτι μετά τη Σαμαρίνα όπου μας τράβηξε το χώμα (θα αναφερθώ εκτενέστερα μετά).

Οι μηχανές ελαφρύτερες μια και είχαν αφαιρεθεί οι πλαϊνές βαλίτσες (θα επιστρέφαμε στο Μονοδένδρι για διανυκτέρευση) οπότε και ήμασταν πιο έτοιμοι για παιχνίδι.

[Strats]

Πρώτη στάση για μερικές φωτογραφίες: Το γεφύρι του Νούτσου – Κόκκορη

Το γεφύρι του Νούτσου (ή Κόκκορη όπως είναι επίσης γνωστό) βρίσκεται στο κεντρικό Ζαγόρι, κοντά στο χωριό Κουκούλι, 39 χλμ. από τα Γιάννενα, στο ποτάμι του Βοϊδομάτη. Ο Νούτσος Κοντοδήμος από το Βραδέτο χρηματοδότησε την κατασκευή του γεφυριού, το οποίο πήρε το όνομα του ευεργέτη. Η επιγραφή σε μαύρη πλάκα αναγράφει χρονολογία 1750 ή 1752 (ο Λαμπρίδης αναφέρει και τον Νούτσο Καραμερσίνη ως κατασκευαστή το 1768).

Λέγεται και γεφύρι του Κόκκορη (ή Κόκκορου) γιατί, ο Κόκκορος από το Κουκούλι, που είχε μύλο εκεί, διέθεσε το 1910 χρήματα για την επισκευή του. Τελευταία, το γεφύρι επισκευάστηκε ξανά από την ένωση Ζαγορισίων.

Δίπλα στο γεφύρι βρίσκεται η σπηλιά που κρύφτηκε ο λήσταρχος Νταβέλης με δύο άλλους ληστές. Από μια πρόχειρη ξύλινη γέφυρα κοντά στο γεφύρι του Κόκκορου περνούσαν φορτωμένες με πυρομαχικά και εφόδια οι γυναίκες της Πίνδου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. (πηγή epirus.org)

[Strats]

Συνέχεια κατευθυνόμαστε στο Τσεπέλοβο, ένα πολύ γραφικό χωρίο που ειλικρινά η πλατεία του είναι από αυτές που δε θα ξεχάσω ποτέ. Στάση για καφέ, ο πλάτανος ήταν μεγάλη πρόκληση δε σε άφηνε να φύγεις εύκολα χωρίς να τον τιμήσεις

[Strats]

Συνέχεια προς Βοβούσα και η ώρα για τη χωμάτινη έφτανε!!! Στρίβαμε, στρίβαμε, στρίβαμε, πάντα σε υψόμετρο, μέσα σε πυκνή βλάστηση, αλπικά λιβάδια, με όλα όσα θα ήθελα να έχει ο μοτοσυκλετιστής, η απόλυτη απόλαυση, η φύση σε όλο της το μεγαλείο.

Μετά το Σκαμνέλλι και ακριβώς πριν τον Γυφτόκαμπο, έχει μια διασταύρωση που λοξά δεξιά μπαίνει σε χωματόδρομο, ο οποίος μετά από περίπου 25km καταλήγει στη Βοβούσα. Αν και δικάβαλοι, επιλέξαμε αυτό το route.

Η χωμάτινη αυτή διαδρομή είχε όλα όσα θα επιθυμούσε κάποιος, πυκνή βλάστηση, αλπικά λιβάδια, χώμα βατό, χώμα δύσκολο, κροκάλα, ακόμα και λάσπες. Το ευχαριστηθήκαμε στο 100%!!!

Φωτογραφίες δεν υπάρχουν, λόγω της δυσκολίας της διαδρομής οι συνεπιβάτες δεν ήταν με την κάμερα στο χέρι. Η μόνη που έχω είναι η παρακάτω από μια στάση. Έχω όμως όλη τη διαδρομή σε video!!! Όταν βρω χρόνο για editing θα το ποστάρω!

[Strats]

Βοβούσα: Δε θα πω πολλά γιατί για αν είμαι ειλικρινής δε με ενθουσίασε αν εξαιρέσουμε το υπέροχο γεφύρι. Το υπόλοιπο χωριό δεν είχα κάτι το ιδιαίτερο θα έλεγα. Παρόλα αυτά όμως, και μόνο για το γεφύρι, αξίζει η επίσκεψη, δείτε τι εννοώ:

[Strats]

Συνέχεια προς Σαμαρίνα μέσω Σμίξης. Τρελό στροφιλίκι, καινούρια άσφαλτος σε πολλά σημεία, ξύσαμε μαρσπιέ και πέσανε οι πρώτες φάπες από τους συνεπιβάτες Το δε τοπίο στην περιοχή της Βασιλίτσας κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο ήταν θεϊκό. Στη Σαμαρίνα, θα μπορούσε κανείς να μη σταματήσει για κρεατοφαγία;

[Strats]

Φεύγοντας από Σαμαρίνα με κατεύθυνση προς Κόνιτσα, αποφασίσαμε να αλλάξουμε λίγο το αρχικό πρόγραμμα, ακολουθώντας έναν πλατύ χωματόδρομο, που φαίνονταν να τον ετοιμάζουν για να πέσει άσφαλτος. Μπήκαμε μέσα, υπήρχαν και σημεία που δεν ήταν και τόσο στρωμένα, και τελικά μετά από καμιά 25αριά km, μας έβγαλε αρκετά βορειότερα απ ότι υπολογίζαμε, κοντά στο Επταχώρι! Από εκεί, ακολουθώντας τη διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, κινηθήκαμε προς Κόνιτσα με προορισμό στο Πάπιγκο


Πριν φτάσουμε στο Πάπιγκο, κάναμε μια στάση στο γεφύρι της Αρίστης όπου το νερό είναι 5 βαθμούς θερμοκρασία!!!

[Strats]

Τελευταίος προορισμός της ημέρας: Πάπιγκο
Γραφικό, ξεχασμένο στο χρόνο, με θέα μοναδική, είναι ένα από τα μέρη που θα διάλεγε κανείς για να πιει τον τελευταίο καφέ της ημέρας την ώρα που δύει ο ήλιος.

[Strats]

Επιστροφή στο Μονοδένδρι αργά το βράδυ, πτώματα από την κούραση περισσότερο από τη ζέστη κι όχι από τα km. Και μερικές φωτογραφίες από Μονοδένδρι:

[Strats]

Επόμενη μέρα: Κυριακή, η μέρα της επιστροφής. Πριν όμως πάρουμε το δρόμο του γυρισμού, κάναμε την επίσκεψή μας στη βαθύτερη χαράδρα του κόσμου: Η χαράδρα του Βίκου. Θέαμα εντυπωσιακό, δείτε παρακάτω τι εννοώ