Βορεινός Άνεμος, 13-16.02.2010

[Ταξιδευτης]

Εκει στη διασταυρωση ειχε ενα μικρο εκκλησακι και εγω χωθηκα στο πλαι του μπας να κοψω λιγο τον παγωμενο ανεμο που με εσπρωχνε να με ριξει κατω... (αργοτερα θα μαθαινα για τα 10 Μποφορ που ειχε στην περιοχη!)


...Αλλα για μια φορα ακομα το μεγαλειο της Φυσης με εκανε να τα ξεχναω ολα και να σκεφτομαι οτι δεν θα ηθελα να ειμαι ΠΟΥΘΕΝΑ αλλου στον κοσμο τωρα παρα ΕΔΩ... Μεγαλε... Αυτα ειναι!


Ξερετε πως ειναι οταν ξεκινας να πας καπου και ολο σκεφτεσαι οτι εχεις ξεχασει κατι ε;
Ε λοιπον, καπου εδω ηταν που εγω ανακαλυψα τι ηταν αυτο που ειχα οντως ξεχασει: το τηλεφωνο του φιλου Χαρη που θα βλεπαμε στα Τρικαλα!
Διευθυνση του σπιτιου του δεν ειχα, οποτε αν δεν εβρισκα το τηλεφωνο του μας εβλεπα να τη βγαζουμε σε κανενα παγκακι στα Τρικαλα και ο κοσμος να περναει και να δειχνει 2 τυπους που εχουν κοκκαλωσει απο το κρυο με ενα κινητο στο ενα χερι και ενα χαρτη στο αλλο...

Τελικα τη λυση την εδωσε το ...κεντρο επιχειρησεων των φιλων μας στο VFR forum (κατσε καλα λεμε)! Ενα τηλεφωνημα σε φιλο μελος και λιγο ψαξιμο αργοτερα στο φορουμ ειχαμε το τηλεφωνο του Χαρη και λιγο αργοτερα το ειχα στα χερια μου! Να που καμια φορα η τεχνολογια αποδεικνυεται χρησιμη!

[Ταξιδευτης]

Με αλλον αερα πλεον και με τον Μπραλο μπροστα μας ξεκινησαμε παλι την πορεια μας προς το Βορρα...
Βασικα, απο εδω και μετα μην περιμενετε και πολλες φωτογραφιες... Η διαδρομη αυτη ειναι σκετη αμαρτια και αερα ξε-αερα ημασταν αποφασισμενοι να την απολαυσουμε!

Οχι τιποτε αλλο αλλα απο κατω μας περιμενε αυτο...



...ενω η Γερμανιδα του Πανου ανυπομονουσε να ξεμουδιασει λιγο και να καταπιει τις στροφες (και οτι αλλο θα ειχε την ατυχια να βρεθει στο διαβα της)!



Οχι οτι και η δικια μου πηγαινε πισω βεβαια!

[Ταξιδευτης]

Η καταβαση μεχρι τη Λαμια ηταν απολαυστικη αλλα απο εκει και περα τα πραγματα δυσκολευαν κατακορυφα...
Μπροστα μας ειχαμε την αναβαση των παρυφων των θρυλικων Αγραφων για Δομοκο και απο εκει να ανηφορισουμε παλι για Καρδιτσα προτου καταφερουμε να βγουμε πεδινα των Τρικαλων.

Η διαδρομη του επαρχιακου σε αυτο το κομματι δεν ειναι και τοσο εντυπωσιακη απο πλευρας φυσης, αλλα ειναι ολα τα λεφτα απο οδηγικης αποψης!

Η ωρα ομως ειχε ηδη παει 2 το μεσημερι και κατι τα στομαχια μας, κατι ο ανεμος που ειχε επιστρεψει δρυμυτερος (και δυνατοτερος!), κατι οι ουρες απο αυτοκινητα που σερνονταν πισω απο κατι αργοκινητα λεωφορεια που ανεβαιναν σιγα σιγα το στενο ορεινο στροφιλικι, μας εκαναν να θελουμε απλα να φτασουμε συντομα στον προορισμο και να χαλαρωσουμε.

Ο ανεμος ειδικα εφτασε σε τετοιο σημειο που καπου στις ατελειωτες ευθειες εξω απο την Καρδιτσα φτασαμε να προσπαθουμε να παμε ευθεια εχοντας τις μηχανες υπο κλιση 30+ μοιρων (!) και παρολαυτα με δυσκολια καταφερναμε να τις κρατησουμε στο ρευμα μας!
Σε ενα σημειο ο ανεμος εγινε τοσο ισχυρος που μας πηρε και τους 2 και μας αρχισε να μας βγαζει καρφι οχι απλα για το αντιθετο ρευμα αλλα για τα νταμαρια του βουνου εξω απο το δρομο! Βγηκα τερμα εξω δεξια απο τη μηχανη και αρχισα να παλευω να την μαζεψω αλλα το μονο που καταφερα ηταν απλα αν την κρατησω εξω απο τα χαντακια... Κοιταξα στον καθρεφτη μου και ο Πανος εκανε ακριβως τις ιδιες κινησεις προσπαθοντας και αυτος να κρατησει τη Γερμανιδα στο δρομο.

Με τετοιες ωραιες νοτες χαρας και διασκεδασης βρεθηκαμε εξω απο την Καρδιτσα. Ομορφη μικρη πολη, με πολυ καλο φαγητο αλλα αυτη τη φορα ο προορισμος ηταν λιγο πιο περα... Τα Τρικαλα ηταν πλεον μια ευθεια δρομος και δυο γκαζιες αργοτερα ειχαμε φτασει στην πολη...

[Ταξιδευτης]

Καναμε μια σταση διπλα σε μια πανεμορφη παλια εκκλησια να παρουμε μια ανασα και να ενημερωσω τον Χαρη οτι φτασαμε.


Μου εδωσε τη διευθυνση και συντομα ειμασταν εκει...
Τακτοποιησαμε τις μηχανες στο παρκινγκ και ανεβηκαμε στο σπιτι οπου ο Χαρης με την γλυκυτατη γυναικα του μας εκαναν να νοιωσουμε σαν στο σπιτι μας και μας περιποιηθηκαν δεοντως με ενα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ κατσικακι στο φουρνο , Τρικαλινο τυρι, καλο κοκκινο κρασι και σπεσιαλ τοπικο χαλβα!

Αυτος ο επιλογος αξιζε καθε ταλαιπωρια που ειχαμε περασει!

[Ταξιδευτης]

Μετα την απογευματινη χαλαρωση τα παιδια μας προτειναν να βγουμε εξω και να δουμε λιγο τα ομορφα Τρικαλα.
Αποκριες γαρ αποφασισαμε να ντυθουμε καταλληλα...

Ο Χαρης ντυθηκε ...σπαμμερ σε μοτοφορουμ! (κακες γλωσσες λενε οτι ηθελε να παρει και το pc μαζι του! )



Η συζυγος του Χαρη ως Μινι Μαους και ο Πανος ως ...Αμερικανος τουριστας...



...και ο Νικος ως μηχανοβιος Cowboy της συμφορας!



Ημασταν ετοιμοι να ξεχυθουμε στους δρομους!

[Ταξιδευτης]

Τα Τρικαλα τελικα αποδειχτηκαν πολυ ομορφα και οντας στο κεντρο, συντομα φτασαμε στον κυριως πεζοδρομο της πολης που εσφυζε απο χαρουμενους μασκαραδες ολων των ηλικιων αλλα και απο θυλικες παρουσιες που επιβεβαιωναν για μια ακομα φορα το οτι οσο πιο βορεια ανεβαινει κανεις τοσο ομορφαινουν οι γυναικες...


Περπατωντας στον πεζοδρομο ειδαμε πολλα καλαισθητα μαγαζια...



...αλλα για εμενα η μεγαλη εκπληξη ηταν αυτο το πολυ ομορφα φωτισμενο ποταμι με τους μικρους καταρρακτες του που διεσχιζε την πολη!

[Ταξιδευτης]

Τελικα καταληξαμε σε ενα πανεμορφο μπαρακι και στεκι των παιδιων....


...με πολυ ωραιο διακοσμο και εξισου ωραιο κοσμο.



Στρατοπεδευσαμε στο πιο σωστο σημειο (aka μπαρα)



και το παρτυ ξεκινησε!



Στην πορεια της βραδιας, και για καποιο ανεξηγητο λογο, τα αλλα παιδια της παρεας αποφασισαν οτι εγω και ο Πανος ημασταν ...πεδιο βολης για σερπαντινες οποτε το εβαλαν σκοπο να μας σκεπασουν με αυτες!


Φιλοι των παιδιων περνουσαν απο το μαγαζι για να χαιρετησουν, ποτα και σφηνακια εδιναν και επαιρναν και το παρτυ ειχε αναψει για τα καλα!



Κατα τις 4 τελικα αποφασισαμε να συρουμε τα απομειναρια μας στο σπιτι για να ξεραθουμε μερικες ωρες...
Εγω με τον Πανο κοιμηθηκαμε στο μεγαλο υπνοδωματιο, κατι που αποδειχθηκε τραγικο λαθος γιατι ο Πανος οταν κοιμαται δινει αλλον ορισμο στην εννοια "ροχαλιζω"... Περισσοτερο με αγελη λυσσασμενων αρκουδων που τις κυνηγουν Tanks θα το παρομοιαζες αλλα και παλι δεν αρκει να αποδωσει το νοημα...

Ετσι εγω αναμεσα στα τεστ αντισεισμικοτητας του Πανου προσπαθησα (ματαια) να κλεισω κανενα βλεφαρο γιατι η αυριανη μερα προβλεποταν μεγαλη, με πολλα και δυσκολα χιλιομετρα. Που να ξεραμε τι μας περιμενει ...

[Ταξιδευτης]

Μετα απο ενα τετραωρο που δεν περνουσε με τιποτα, πηρα την αποφαση και σηκωθηκα. Αφου δεν κοιμομασταν ας καναμε τιποτα αλλο καλυτερα. Ο Χαρης ειχε ηδη ξυπνησει και καθοταν στην πορτα του σπιτιου για ενα πρωινο τσιγαρακι. Ο πρωινος καφες κατεβηκε απολαυστικα και ενοιωσα να συνερχομαι λιγο απο τη βραδυνη κραιπαλη και την αυπνια.

Ειναι πραγματικα υπεροχο οταν βρισκεις τον εαυτο σου σε ενα νεο μερος παρεα με φιλους, και ετσι αυτες οι στιγμες της πρωινης κουβεντουλας και συντροφιας με εκαναν να νοιωθω αλλος ανθρωπος.

Κοιταξα εξω απο το παραθυρο. Ενας αρρωστιαρικος γκριζος ουρανος υψωνοταν πανω τις ταρατσες δεκαδων ασχημων πολυκατοικιων που συνοστιζονταν η μια πανω στην αλλη. Ωραιος καιρος για ταξιδι! Ο Ποσειδωνας για σημερα προεβλεπε ενα τεραστιο μετωπο κακοκαιριας που θα ερχοταν απο τα δυτικα και μεχρι το βραδυ θα καλυπτε ολη την Ελλαδα, αλλα εγω ελπιζα οτι μεχρι το βραδυ θα φτανουμε στον προορισμο μας και θα γλυτωσουμε τα πολλα. Καλα. Η αισιοδοξια του Ηλιθιου.

Συντομα ξυπνησε και ο Πανος φρεσκος φρεσκος και χαμογελαστος! Εμ βεβαια! Τι αναγκη ειχε; Αφου ειχε κατεβασει τα μισα ντουβαρια του σπιτιου απο τους υπνους που ειχε ριξει πως να μην ειναι μες την καλη χαρα;

Η ωρα πηγαινε 11 και η ωρα να πηγαινουμε ερχοταν. Ετοιμασαμε πραγματα και κατεβηκαμε στις μηχανες.
Εριξα μια ματια στην καλη μου που ξεκουραζοταν στο γκαραζ και ξεκινησα να ετοιμαζομαι.



Ουτως η αλλως εξω ειχε ηδη αρχισει να ριχνει βουβα μια παγωμενη βροχη οποτε το γκολ το ειχαμε ηδη φαει απο τα αποδυτηρια...

[Ταξιδευτης]

Σημερα το προγραμμα της ημερας ειχε ως εξης: προορισμος μας ηταν η Καβαλα και ο φιλος Παναγιωτης Κ.
Επειδη ομως ειπαμε οτι εχω μονιμη βλαβη στον εγκεφαλο, το να παμε καρφι για Λαρισσα και μετα απο την Εθνικη για Θεσσαλονικη και Καβαλα ηταν κατι που δεν με συγκινουσε ιδιαιτερα.

Χαζευοντας τον χαρτη ειδα οτι ακριβως απο πανω μας ειχε πολυ πιο ενδιαφερουσες διαδρομες. Ετσι αποφασισαμε να παμε Καλαμπακα και μετα να ανηφορισουμε για Γρεβενα μεσω Ελευθεροχωριου, να πιασουμε Εγνατια Οδο και απο εκει καρφι για Καβαλα.



Ομολογω οτι αρχικα ειχα σκεφτει να παμε Καλαμπακα και μετα απο Δεσκατη και Σερβια για να δουμε και τη Τεχνητη Λιμνη Σερβιων που υπαρχει εκει, αλλα ο Χαρης μου ειπε οτι απο εκει ενδεχομενως να εχει πιασει εντονη χιονοπτωση και καλο θα ηταν να το αποφυγουμε.

Αν κρινω απο το πως ηταν ο καιρος φευγοντας τωρα απο Τρικαλα, αυτη ηταν μια μαλλον καλη συμβουλη...

[Ταξιδευτης]

Βγαινοντας σε μια κεντρικη διασταυρωση εξω απο τα Τρικαλα, καπου χαθηκαμε και καταληξαμε να πηγαινουμε προς Λαρισσα -αντιθετα δηλαδη απο εκει που θελαμε να παμε.

Αναστροφη λοιπον και επιστροφη στα Τρικαλα για να παρουμε το σωστο δρομο αυτη τη φορα.
Τουλαχιστον η βροχη και το χειμωνιατικο τοπιο εφτιαχνε μαγικες εικονες...