Οδοιπορικό σε Καππαδοκία-Πόντο

[LakisGS]

Το βραδάκι, φαγητό και βολτίτσα στο χωριό... Να πω εδώ ότι τελικά κάτσαμε 2 βράδια στο Pamukkale για να έχουμε όλο το χρόνο να ευχαριστηθούμε το μέρος να χαλαρώσουμε για να πάρουμε δυνάμεις για τη δύσκολη συνέχεια....

Πήγαμε στον μπαρμπέρη...



και γενικά κάναμε μια πολύ αναζωογονητική στάση....

[LakisGS]

5 ΗΜΕΡΑ
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011 Αγ. Παντελεήμονα (η γιορτή μου)
Pamukkale-Yatagan-Isparta-Beysehir 494 km

Ξεκινήσαμε λοιπόν από Pamukkale για την λίμνη Beysehir. Στον δρόμο μας βρισκόταν το χωριό Yatagan, γνωστό για τη κατασκευή των γνωστών σπαθιών (γιαταγάνια).
Με το που παρκάρουμε λοιπόν στην πλατεία του χωριού και πριν προλάβουμε να κάτσουμε για καφεδάκι μας πλησιάζει ο αστυνόμος του χωριού. Ωχ λέμε άντε να μας αρχήσει τις ερωτήσεις και τίποτα ελεγχους τώρα να μας ξενερώσει.... Μας προσκαλεί όμως να καθίσουμε μαζί του να μας κεράσει καφέ και τσά'ι'. (Να πω εδώ ότι ΠΑΝΤΟΥ μα ΠΑΝΤΟΥ μέχρι και στα βενζινάδικα ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ μας κερνούσαν τσά'ι'). Καθόμαστε λοιπόν να πιούμε το καφεδάκι και τα τσαγάκι, και αρχήζουν να περνάνε από το τραπέζι μας όλοι οι προύχοντες του χωριού... Ο γραμματέας της κοινότητας, ο αρχημάστορας των γιαταγανιών, ο υπεύθυνος του λαογραφικού μουσείου κάτι γέροντες κλπ...






Και εκεί που λέμε ότι άντε ας ξεκινήσουμε σιγα σιγά γιατί έχουμε χιλιόμετρα μπροστά μας, μας λένε δεν έχετε να πάτε πουθενά. Πρέπει οπωσδήποτε να σας δείξουμε το μουσείο μας, να σας ξεναγήσουμε στο χωριό μας και να σας συναντήσει ο δήμαρχος...(!!!).

[LakisGS]

Και στη καρέκλα του δημάρχου...

[LakisGS]

και με τον δήμαρχο...

Αλλα τσάγια με τον δήμαρχο, τηλεφωνούν στον δήμαρχο της γειτονικής πόλης (Denizli), όπου η γραμματέας του μιλάει λίγα Ελληνικά. Η οποία μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα λέγοντας ότι πρέπει οποσδήποτε να πάμε να μας φιλοξενήσουν.... Της εξηγούμε ότι δεν έχουμε χρόνο και λυπόμαστε πολύ που δεν μπορούμε να επισκευθούμε την πόλη τους τώρα, και μένουμε σύμφωνοι να τους επισκευθούμε σε ένα άλλο ταξίδι. Μας πέρνει λοιπόν ο αστυνομικός του χωριού με ένα βανάκι και αρχίζει να μας γυρνάει στα εργαστήρια γιαταγανιών του χωριού...

[LakisGS]

Αφού τελειώνουμε με τη βόλτα στο χωριό, ξαναεξηγούμε ότι δυστυχώς δεν μας παίρνει ο χρόνος να καθήσουμε παραπάνω και έτσι μέσα σε ένα πολύ φιλικό κλίμα αποχαιρετούμε τους καινούργιους μας φίλους. Πραγματικά αυτή τη ζεστασιά και φιλοξενεία που νιώσαμε στο Yatagan, δεν θα τη ξεχάσουμε ποτέ! Μακάρι κάποτε να μας ξαναπάει ο δρόμος μας σε αυτό το γλυκήτατο χωριό...

Παίρνουμε λοιπόν τον δρόμο για την λίμνη Beysehir μέσω Isparta, όπου θα κάναμε την τελευταία στάση (στη λίμνη), πριν φτάσουμε στον πρώτο προορισμό του ταξιδιού μας, την Καππαδοκία.

[LakisGS]

Στάση σε βενζινάδικο, και ο παπούς της φωτογραφίας τρέχει να μας κεράσει καραμέλες και να μας ρίξει στα χέρια κολώνια να μας δροσίσει. Η φιλοξενία των τούρκων θα μας μείνει αξέχαστη!




Λίμνες, λίμνες, λίμνες, παιρνούσαμε αρκετές λίμνες μέχρι να φτάσουμε στην μεγάλη της περιοχής, την Beysehir.

[LakisGS]

...και ζέστη, πολλή ζέστη....


Ετσι αργά το απόγευμα μετά από μια πάαρα πολύ ωραία αλλά και κουραστική διαδρομή φτάσαμε στη λίμνη Beysehir. Χαθήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε το ξενοδοχείο για το οποίο είχαμε πληροφορίες ότι ήταν καλό, αλλά ευτυχώς μας βοήθησαν κάποιοι αστυνομικοί που λόγω του ότι δεν μιλούσαν καθόλου αγγλικά μας δώσαν να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε το αμάξι τους και έτσι μας πήγαν μέχρι την πόρτα του ξενοδοχείου!! Η πόλη πολή καθαρή και η λίμνη πολύ αξιοποιημένη αλλά μάλλον για εσωτερικό τουρισμό περισσότερο παρά για ξένους τουρίστες. Το ξενοδοχείο μπορώ να πω τέλειο για την περιοχή, με πολύ ευγενικό προσωπικό που μας βοήθησε και κλείσαμε δωμάτια για την επόμενη μέρα στη Καππαδοκία σε ένα φανταστικό ξενοδοχείο που είχαμε ακουσει..

[LakisGS]

Να σημειώσω εδώ ότι μέχρι στιγμής τα ξενοδοχεία που μείναμε ήταν αρκετά ικανοποιητικά με κόστος από 30 έως 60 ευρώ. Ολα με πλούσιο πρωινό, πεντακάθαρα και με parking. Αυτό που κλείσαμε για την Καππαδοκία κόστιζε 90 ευρώ αλλά επιδή είχαμε ακούσει πολύ καλά λόγια είπαμε το οκ. Που να ξέραμε τι μας περιμένει την επόμενη όταν θα φτάναμε εκεί. Υπομονή.... θα το μάθετε...

Αφού λοιπόν ξεφωρτώσαμε τις μηχανές κάναμε ένα μπανάκι να φύγει η βρώμα και ο ιδρώτας από πάνω μας, βγήκαμε για ένα φαγητό, ίσως το καλύτερο που φάγαμε στη τουρκία, και αφού ούτε και εγώ δεν ξέρω τι πήραμε προσφέρθηκα να κεράσω για τη γιορτή μου..... 6-7 ορεκτικά, 2-3 σαλάτες, κεμπάπ, κιοφτέδες, ισκεντέρ, καβουρμάδες, α'ι'ράνια, πίτες, κπλ και όλα αυτό στο αστρονομικό ποσό των.... 20 ευρώ... Ετσι λοιπόν ντράπικα να την βγάλω μόνο με 20 ευρώ και πήγα την παρέα και για ένα (?) γλυκάκι...


Ντοντουρμάδες (παγωτά), μπακλαβάδες, κιουνέφε, καζάν ντιπί.......10 ευρώ.... Τελικά δεν ήταν να χαλάσω λεφτά εκείνη την ημέρα.....
Αφού κάναμε και την βολτίτσα μας γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Αύριο θα ήταν μια ακόμη δύσκολη μέρα με πολλά χιλιόμετρα και ζέστη...

[LakisGS]

6 ΗΜΕΡΑ
Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011
Beysehir-Konya (Ικόνιο)-Urgup (Προκόπι) 336 km

Ξυπνήσαμε το πρωί μετά από έναν πολύ ωραίο ύπνο και πήραμε το πρωινό μας στη ταράτσα του ξενοδοχείου παρέα με έναν πελαργό που κάθησε μαζί μας να ξαποστάσει...



Φορτώσαμε, συμπληρώσαμε λαδάκι και ξεκινήσαμε...


Η ζέστη αφόρητη και σήμερα, φτάσαμε μέχρι 41+ βαθμούς και ο δρόμος μετά το Ικόνιο γεμάτος ατελείωτες ευθείες και τοπίο ερήμου με έναν καυτό λίβα να προσπαθεί να μας ρίξει από τις μηχανές.... Στο δρόμο αναγκάστηκα ενώ είχα φυμέ ζελατίνα στο κράνος, να φορέσω και γυαλιά ηλίου από μέσα γιατί η αντανάκλαση από το ανοικτό χρώμα του τοπίου με ενοχλούσε τρομερά...



Μια συμβουλή για ταξίδια σαν αυτό!! Παιδιά να έχετε ΠΑΝΤΑ υδρόσακο μαζί σας. Πίνετε συχνά νερό χωρίς να σταματάτε και να χάνετε χρόνο. Και εσείς, και ο συνεπιβάτης σας. Εμάς κυριολεκτικά μας έσωσε, και κατά γενική ομολογία μετά το τέλος του ταξιδιού, ήταν το πιο χρήσιμο πράγμα που πήραμε μαζί μας από περιφεριακό εξοπλισμό...

[LakisGS]

Ο φίλος μας σε ένα βενζινάδικο στο Ικόνιο. Είναι από την Κωνσταντινούπολη, και ήρθε εδώ να δουλέψει για το καλοκαίρι. Το παράπονο του..... Ο μπαμπάς του έχει GS 1200 adv, και δεν τον αφήνει να την οδηγήσει... Ελα μη στεναχωριέσαι φίλε μου.... αυτά είναι εργαλεία για άντρες. Οταν μεγαλώσεις είμαι σίγουρος ότι θα στη δίνει...




Ευθείες, ατελείωτες ευθείες. Βρισκόμαστε όμως στον ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ... Παραμυθένιο δεν ακούγεται??