Διασχίζοντας την κεντρική Ευρώπη.

[sgianno]

4 ημέρα,
Bad griesbach – Prague

Ξυπνήσαμε το πρωί με ίσως τον καλύτερο ύπνο που έχουμε κάνει ποτέ. Για άλλη μια φορά το φως της ημέρας με έκανε και άνοιξα τα μάτια μου νωρίς το πρωί.




Δεν ξέρω γιατί, αλλά παντού έως τώρα πατζούρια δεν έχουμε δει , μάλλον θεωρούν χαζό να χάνεις την μέρα σου από τον ύπνο.
Το πρωινό μας, γεμάτο και σπιτικό, ο καφές άχνιζε ακόμα και η θέα του λιβαδιού που λούζονταν από τον ήλιο μαγευτική.
Η ηρεμία της στιγμής έσπαγε μόνο για να συζητήσουμε την διαδρομή που θα κάναμε σε λίγα λεπτά από τώρα με προορισμό την ξακουστή Πράγα.

Αποφασίσαμε να πιούμε τον υπόλοιπο καφέ στην αυλή των δωματίων μας και παράλληλα να ρυθμίσουμε τα GPS αλλά και να κλείσουμε ξενοδοχείο για την διαμονή μας. Συνήθως κλείναμε ξενοδοχείο το προηγούμενο βράδι μετά το φαγητό μας και πριν τον ύπνο.
Στην Πράγα θα κάναμε 2 διανυχτερεύσεις οπότε το ξενοδοχείο που θα επιλέγαμε θα έπρεπε να είναι αρκετά καλό και επίσης κοντά στο μετρό ώστε να δούμε με άνεση την πόλη.

Επιλέξαμε να μην κινηθούμε στην autobahn αλλά να πάμε από τον επαρχιακό που οδηγούσε απευθείας στα σύνορα με την Τσεχία, έτσι θα θαυμάζαμε για άλλη μια φορά την φύση αλλά και η οδήγηση θα ήταν σε πιο χαλαρούς και ευχάριστους ρυθμούς.




Το καταπράσινο τοπίο μας συνόδευε σε όλο τον δρόμο, σπιτάκια παραδοσιακά , επαρχίες σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες, άνθρωποι χαμογελαστοί και ήρεμοι απομακρυσμένοι από την φασαρία και το άγχος των πόλεων.




Λίγα μόλις χιλιόμετρα μετά τα σύνορα το τοπίο άλλαξε. Η οικονομική κατάσταση της Τσεχίας είναι διαφορετική από των άλλων χωρών. Τα προάστια της φτωχικά θύμιζαν μερικές παραμελημένες επαρχίες δικές μας. Οι άνθρωπο μουντοί.. Πιθανότατα να συνηθίσαμε στις πιο προηγμένες χώρες και τώρα να μας φαίνεται περίεργο.


Μηχανές πλέον ελάχιστες ,μόνο μερικά αυτοκίνητα δεκαετίας και βάλε.

Στο βενζινάδικο ευρώ δεν δέχτηκαν και έτσι έπρεπε να σταματήσουμε κάπου να κάνουμε συνάλλαγμα. Η Τσεχία σε αντίθεση με εμάς έχει διατηρήσει το νόμισμα της, την κορώνα.
Κάπου εκεί έγινε και η απαραίτητη στάση για καφέ-ξεμούδιασμα.
Δεν θελήσαμε να καθίσουμε πολύ. Το κλίμα ήταν βαρύ από το εντελώς διαφορετικό σκηνικό που βλέπαμε.

2 ώρες περίπου αργότερα και ενώ ακολουθούσαμε την εθνική φάνηκε η Πράγα. Όλες οι προηγούμενες εικόνες των προαστίων εξαφανίστηκαν , η Πράγα από την είσοδο της είναι παραμυθένια.





Το gps μετά από μερικούς κύκλους μας πήγε στο εκεί που θα μέναμε της επόμενες 2 ημέρες, Το ξενοδοχείο μεγάλο και καθαρό. Το προσωπικό ευγενικότατο και τα δωμάτια ευρύχωρα. Να είναι καλά τα κορίτσια για την επιλογή τους.






Οι μηχανές 2ήμερο ρεπό με θέα το κλειστό γκαράζ και εμείς μπάνιο και βουρ για να δούμε την πόλη της Πράγας.
Πρώτη στάση για φαγητό (πολύ καλό) ,μπύρα των γνωστών πλέον διαστάσεων και τσιγάρο εντός του καταστήματος.

Το κέντρο της Πράγας φανταστικό , περπατήσαμε την κεντρική πλατεία με τα πλακόστρωτα σοκάκια και οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά.

















Να και μερικές γνώριμες μπαμπουσκες, με όλοι την ομάδα στο εσωτερικό τους παρακαλώ..







Μετά από αρκετή ώρα τα πόδια άρχισαν να εγκαταλείπουν καθώς οι κούραση του ταξιδίου έκανε την εμφάνιση της, άλλωστε θα είχαμε ολόκληρη την επόμενη μέρα αφιερωμένη στην Πράγα. Θα βγάζαμε άπειρες φωτογραφίες στο φως της ημέρας...


Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ο ύπνος δεν άργησε να έρθει …

[sgianno]

5 ημέρα Πράγα.

Το πρωινό ξύπνημα στην πόλη σίγουρα δεν είναι σαν αυτό της επαρχίας.

Αν όμως είσαι στην Πράγα και στο γκαράζ από κάτω είναι η μηχανή σου αλλάζει τα δεδομένα έτσι δεν είναι?

Ναι το συναίσθημα είναι πρωτόγνωρο , τουλάχιστον για εμάς που δεν το είχαμε ξανανιώσει.

Παρ όλα αυτά και αφού φάγαμε ακόμα ένα πλούσιο πρωινό αποφασίσαμε πως είναι προτιμότερο να μετακινηθούμε με το λεωφορείο-τραμ παρά με τις μηχανές .

Έτσι μετά από λίγο ξεκίνησε η περιήγηση μας στην Πράγα. Οι φωτογραφικές δεν σταμάτησαν λεπτό να αποθηκεύουν αναμνήσεις μιας ζωής.























Συνεχίζεται...

[sgianno]

Από νύφη και κουμπάρα...





μέχρι celebrities













διάλειμμα για καφέ ...














και συνεχίζουμε...

[sgianno]

Κάπως έτσι και με την επιστροφή στο ξενοδοχείο κλείνει και το κεφάλαιο Πράγα. Αύριο έχει πορεία προς το Μόναχο και φυσικά alianz Arina!!!







συνεχίζεται....

[Cherouvim]

Μπράβο φίλε μου, συνέχισε έτσι!!! Πήγαμε και εμείς σε αρκετά κοινά μέρη φέτος τον Αύγουστο. Μπράβο, πάντα τέτοια!!!

[sgianno]

6 ημέρα Πράγα – Μόναχο


Όμορφη η πράγα άλλα είχαν αρχίσει να μας λείπουν οι μηχανές μας και τα χιλιόμετρα. Το σημερινό πρόγραμμα είχε περίπου 400χιλ και προορισμό το Μόναχο.

Ο καιρός ήταν ζεστός και η απόσταση αρκετά μεγάλη οπότε για ακόμα μια φορά θα ακολουθούσαμε την autobahn .










Η διαδρομή δεν είχε κάτι το φοβερό πέρα από αυτή την διάσημη και φοβερά ασφαλτοστρωμένη εθνική οδό.





Μετά από 3-4 ώρες στην εθνική η ταμπέλα που μας έδειχνε επιτέλους ότι πλησιάζουμε στο Μόναχο φάνηκε μπροστά μας.





Μπαίνοντας στο Μόναχο αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν η οδική συμπεριφορά των γερμανών.



Κανένας δεν προσπερνούσε από δεξιά και καμία μηχανή δεν πέρναγε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα. Φυσικά αυτομάτος ξεχάσαμε την ελληνική νοοτροπία μας και ακολουθήσαμε αυτή των Γερμανών.




Το ξενοδοχείο μοντέρνο και υπέροχο, ήταν ακριβώς δίπλα στο τραμ οπότε η πρόσβαση στο κέντρο της πόλης θα ήταν εύκολη υπόθεση.




Έξω ακριβός από το ξενοδοχείο έγινε κάτι που μας έκανε και ξεσπάσαμε σε γέλια.

Βοηθούσα τον Γιώργο να βγάλει το μπουφάν του οπότε και ακούστηκε το εξής σε άπταιστα ελληνικά :

«Καλά ρε σεις , οδηγάτε τέτοια θηρία και δεν μπορείτε να βγάλετε ένα μπουφάν , τι να σας πω,ντροπή…»


Ο έλληνα κλασικός ταρίφας ναι υπήρχε και εκεί και μάλιστα μας έκραξε. Απίστευτο ! Είχε δει τις πινακίδες μας και ήταν έτοιμος να πετάξει την ατάκα.
Τελικά όποια πέτρα και αν σηκώσεις από κάτω θα κρύβεται ένας έλληνας.

Πάρα το κράξιμο η χαρά μας που είδαμε τον πατριώτη ήταν μεγάλη και αφού τα είπαμε λίγο χαιρετηθήκαμε και ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον καλή τύχη.

Τα δωμάτια του ξενοδοχείου μικρά αλλά πολύ μοντέρνα.







Απολάυσαμε το μπάνιο μας και μπήκαμε στο τραμ για το κέντρο της πόλης, το κέντρο του μονάχου.

[sgianno]

Το κέντρο πολύ προσεγμένο, ποδηλατοδρόμοι παντού, οι πεζοί κυρίαρχοι στον δρόμο. Προτεραιότητα παντού και πάντα.




Το όλο θέμα στο μόναχο είναι ένα μεγάλος εμπορικός πεζόδρομος όπου και βλέπεις κάθε καρυδιάς καρύδι.

Τουρίστες από κάθε μεριά του κόσμου να κάνουν ότι και εμείς, τι άλλο? Μπύρες ,ψώνια και φωτογραφίες…













Η νύχτα και παράλληλα η πείνα έκαναν την εμφάνιση τους , το ιταλικό σήμερα το βράδι θα έχει την τιμητική του.














o michael jackson έχει ξεχωριστή θέση στο Μόναχο...



Υπέροχα και νοστιμότατα τα παραδοσιακά φαγητά αλλά είναι με βάση το κρέας. Οπότε για να μην βγάλουμε έξτρα δόντια… μακαρόνι και πίτσα! Όχι και άσχημα έτσι?

Το πρωινό ξύπνημα μας βρήκε και πάλι νωρίς, ο καφές και τα κρουασάν του πρωινού έγιναν ανάρπαστα. Ήμασταν έτοιμη για αναχώρηση.


Όμως για εμένα αυτή η ημέρα θα είχε κάτι το ιδιαίτερο, θα πήγαινα στο λουκουμά, το alianz arena! Ήμουν ο μόνος ποδοσφαιρόφιλος της παρέας αλλά τα παιδιά μου έκαναν το χατίρι και έτσι μετά από λίγο ήμασταν στο διάσημο γήπεδο, έδρα της Bayern munchen…

















Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά για την υπομονή τους!!


Έπρεπε όμως να φύγουμε η ώρα είχε περάσει και ο προορισμός μας ήταν αρκετά μακριά. Αναφέρομαι στο gries in sellrain. Ένα από τα ωραιότερα χωριά του ταξιδίου.
Εκεί το βράδι θα ήταν περιπετειώδης και επεισοδιακό…

Συνεχίζεται…

[sgianno]

7 ημέρα Μόναχο – gries in sellrain (Austria)



Είχα ρωτήσει πολλές φορές τα παιδιά που είχαν κάνει παρόμοιο ταξίδι την γνώμη τους για το δρομολόγιο που είχαμε σκοπό να κάνουμε, από όλους είχα πάρει την ίδια απάντηση :

«Παντού ωραία θα είναι ρε Σταύρο αλλά να ξέρεις πως η ομορφιά της φύσης και των αλπικών τοπίων δεν συγκρίνεται με καμία μεγαλούπολη του κόσμου.»

Πόσο δίκιο μπορεί να είχαν , όμορφες οι πόλεις που επισκεφτήκαμε, η Πράγα, το Μόναχο και όλες οι άλλες αλλά το πόσο θα μας έλειπαν αυτά τα τοπία, δεν το περιμέναμε.

Έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε στην Αυστρία αφήνοντας το αρχικό πρόγραμμα στην άκρη…

Ο Γιώργος έδεσε την go pro του στο versys , χαμογελάσαμε όλοι μπροστά στην κάμερα και φύγαμε για τον επόμενο προορισμό μας.

[sgianno]

Αφήσαμε την ‘διαφορετική’ Τσεχία πίσω μας και επιστρέψαμε στους καταπράσινους από την φύση δρόμους ,τις λίμνες και τα ποτάμια.

Εκεί που οι ρυθμοί της ζωής είναι πιο χαλαροί , εκεί που σου δίνει την εντύπωση πως το μόνο που χρειάζεται για είσαι ευτυχισμένος είναι ένας κήπος και ένα ξύλινο σπιτάκι.

Όχι, οι πολυτέλειες και τα gadgets δεν κάνουν την ζωή μας καλύτερη, πόσο μάλλον εμάς ευτυχισμένους.

Η διαδρομή φοβερή και απολαυστική ,σε έκανε να θες να οδηγείς την καλή σου όλη μέρα.







Οι στάσεις για καφέ και τσιγάρο ήταν συχνές, άλλωστε τα παρκινγκ εκεί είναι πάρκα και όχι μια γωνία πεταμένη στην άκρη του δρόμου.






Η ταμπέλα μας ενημέρωσε πως σύντομα πλησιάζαμε το Innsbruck.

[sgianno]

Περίπου μία ώρα έξω από το Innsbruck ήταν το χωριό που θα κάναμε την σημερινή μας διανυκτέρευση, το Gries in sellrain.


Πλησιάζοντας σε αυτό το χωριό η φύση ξεδίπλωνε όλο το ταλέντο της μπροστά μας.





Κάναμε μία ακόμα στάση να χαζέψουμε το ποτάμι, συν ταξιδεύαμε μαζί του για αρκετή ώρα






παντού πρασινάδα ,λουλούδια ανθισμένα, μυρωδιές μαγικές .Όλες οι αισθήσεις στο διαπασών .

Αυτό δεν είναι που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες?


«ότι και να κάνεις ,κάνε το με όλες σου τις αισθήσεις μαζί, τότε θα ζήσεις το τέλειο.»


Αυτό ζήσαμε και εμείς εκείνη την στιγμή.















Ποιος είπε πως η ηρεμία και η γαλήνη είναι μόνο για τους ανθρώπους?




Που ταξιδεύει άραγε?