|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#11
12-05-2013, 23:23
|
|||
|
|||
Subscribed!
Καταπληκτικό ταξίδι!! Και το κάνει ακόμη πιο ιδιαίτερο ότι πλέον δε μπορει κανείς να επισκεφθεί τα μέρη αυτά λόγω πολέμου. (αλλα και μετά το Μάλι που πήγες πάλι πόλεμος ξεκίνησε, οπότε μήπως καλύτερα να κόψεις τα ταξίδια... 
|
|
#12
13-05-2013, 01:49
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ
Η οδήγηση με τους πλάγιους άνεμους ήταν ιδιαίτερα κουραστική (που να ήξερα ότι οι υπόλοιπες 20κάτι μέρες θα ήταν έτσι). Οπότε οι στάσεις για φωτό και τέντωμα του αυχένα απαραίτητες.
DSC00454.jpg Κάποια στιγμή αργά το απόγευμα οι ατελείωτες ευθείες τερμάτισαν σε μια όαση μέσα στην έρημο. Βρισκόμουν πλέον στην Παλμύρα, πόλη που ιδρύθηκε από τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και απόκτησε μεγάλη φήμη μετέπειτα ως στάση για τα καραβάνια της ερήμου. Το σκηνικό που σε υποδέχεται είναι αρχικά ολίγον τουριστίκ, αλλά πολύ γρήγορα οι αρχαίοι πύργοι (τάφοι για τους νεκρούς) αποζημιώνουν τον ταξιδιώτη. DSC_0029.jpg Μπαίνοντας στο χωριό άρχισα να ψάχνω για κατάλυμα. Και ώς προς μεγάλη μου έκπληξη στο πρώτο ξενοδοχείο βλέπω απ' έξω παρκαρισμένο ένα κίτρινο GS με Ιταλικές πινακίδες!!! Εδώ είμαστε σκέφτικα. Στην ρεσεψιόν γνωρίζω και τον αναβάτη. Ο Αντρέ, ένας τρελαμένος Ιταλός που έχει ταξιδέψει αρκετά έκανε ένα ταξιδάκι αστραπή, Ιταλία-Ιορδανία και πίσω. Το φορτίο του θα μπορούσε κάλιστα να χαρακτηριστεί Σπαρτίατικο. Tank bag, ένας μικρός σάκος στην σέλα και ένα 5λιτρο βενζίνη, τελος! Αυτά για όποιον νομίζει (και του εαυτού μου) ότι αυτά τα ταξίδια θέλουν τριβάλιτσα μηχανάκια με έξτρα τσαντάκια τουρατεκ και δεν συμμαζευεται... Πίασαμε την κουβέντα και μου είπε ότι είχε έρθει από μια διαφορετική διαδρομή που καλύπτει το βόρειο κομμάτι της ερήμου προς Παλμύρα. Του έλεγα ότι είχα συναντήσει κάτι 38άρια κελσίου στον δρόμο και εκεί τον βλέπω να χαμογελάει και να βγάζει από μια σακούλα κάτι μπότες χωρίς σόλα! Το κομμάτι που μόλις είχε κάνει το θερμόμετρο του GS κόλλησε στους 50!! Κατέβηκε λοιπόν να βγάλει φωτό και κολλήσαν οι σόλες του στην άσφαλτο. Ουδέν σχόλιο. Το βράδυ πήγα στο χωριό και βρήκα ένα καφέ με κάτι ντόπιους. Παρείγγειλα ναργιλέ και ένα τσάι και ο ιδιοκτήτης με κέρασε κάτι χουρμάδες. Πιάσαμε την κουβέντα και μόλις του είπα την μαγική λέξη Yunani (Έλληνας) το χαμόγελο του άστραψε. Πήγε μέσα και έφερε κάτι γράμματα από έναν φίλο Έλληνα που είχε ο οποίος έμενε κάπου στην Καλλιθέα. Μείναμε όλο το βράδυ και μιλάγαμε. Η ομορφιά του να ταξιδεύεις μόνος! Την επόμενη σηκώθηκα νωρίς για να τριγυρίσω στην αρχαία πόλη. Τα ερείπια που σώζονται είναι της Ρωμαϊκής περιόδου κυρίως. Σκηνικά αξέχαστα! DSC_0003_2.jpg DSC_0063.jpg DSC_0062.jpg DSC_0093.jpg DSC_0091.jpg DSC_0066.jpg DSC_0086.jpg DSC_0010_3.jpg Χαιρετηθήκα με τον τρελαμένο Ιταλό και δώσαμε ένα ραντεβού στην Πέτρα της Ιορδανίας καθότι οι δρόμοι μας θα συναντιόντουσαν και πάλι εκεί σε λίγες μέρες. Στο ενδιάμεσο είχα έναν ακόμη σταθμό, την πρωτεύουσα της Συρίας, την Δαμασκό. Επέλεξα έναν λιγότερο πολυσύχναστο δρόμο μέσα από την έρημο και ξεκίνησα. Πρώτα όμως ήθελα να κάνω μία στάση σε μία πινακίδα που είχε τραβήξει την προσοχή μου καθώς ερχόμουν προς την Παλμύρα. Ένα αρχαίο φράγμα νερού στην μέση της ερήμου!!
|
|
#14
13-05-2013, 01:59
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ
Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Εύχομαι σύντομα να ξεκαθαρίσει η κατάσταση αυτή σε όλες αυτές τις πανέμορφες χώρες.
Απόσπασμα:
|
|
#18
14-05-2013, 20:21
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ
Με ένα μικρό detour βρέθηκα να ακολουθώ έναν χωματόδρομο και κάτι σκουριασμένες πινακίδες που λέγαν για ένα φράγμα. Έπειτα από κανα δυό χιλίομετρα έπεσα πάνω σε αυτό.
DSC_0015_3.jpg DSC_0016_3.jpg Μιλάμε για τεράστιο έργο στην μέση του πουθενά. Προφανώς εξυπηρετούσε την αρχαία Παλμύρα, αν και ήταν σε κάποια απόσταση. Και όλα αυτά για μία με δύο δυνατές βροχές τον χρόνο! Η διαδρομή προς την Δαμασκό αν και σύντομη ήταν ξύλο σκέτο από τους δυνατούς ανέμους. Οι ταχύτητες του ταξιδιού με το ζόρι ξεπερνούσαν τα 120 χλμ., και αυτό γιατί πιο γρήγορα κουραζόσουν άμεσα από τον αέρα. Με άλλα λόγια, το ταξίδι αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και από άλλες μηχανές με λιγότερα κυβικά και δύναμη, δεν χρειάζεσαι μαστόδοντο για να πάς εκεί κάτω. Επιπλεόν οι χαμηλές ταχύτητες είναι οικονομία, και το GS στα 120 χλμ είναι όντως οικονομικό. Α, και μια άλλη λεπτομέρεια. Όταν έφυγα από Ελλάδα η τιμή της βενζίνης πρέπει να ήταν κάπου στο 1.20 το λίτρο (αν θυμάμαι καλά για το 2009). Στην Τουρκία ήταν κάπως πιο τσιμπημένη. Στην Συρία πλέον τα πράγματα είχαν αλλάξει προς το καλύτερο! 0.80 το λίτρο!!!! Τώρα, η ποιότητα ήταν ένα άλλο θέμα, αλλά πουθενά δεν αντιμετώπισα κάποιο θέμα με τον κινητήρα. Η Δαμασκός ήταν ολίγον τι κόλαση μεσημεριάτικα μέχρι να βρω ένα hostel δίπλα στην παλία πόλη. Εκείνη την ημέρα πήρα και την απόφαση ότι σε μεγάλες πόλεις εάν δεν είχα λόγο, δεν θα πήγαινα. Η βραδυνή βόλτα με αποζημίωσε με το παραπάνω. Τελικά έμεινα δύο βράδυα σύνολο, για να δώ την πόλη και για να μου περάσει και μια μολυνσούλα που είχα πάθει στο μάτι, μάλλον από τις σκόνες το τελευταίο βράδυ στην νότια Τουρκία. DSC00496.jpg DSC00498.jpg DSC00500.jpg DSC00502.jpg Βραδυνή βολτούλα στη παλία πόλη, συνοδεία από τρελό πιτόγυρο με κοτόπουλο, και απίστευτο παγωτό στο Bakdash το πιο φημισμένο παγωτατζίδικο (άραγε υπάρχουν αυτά ακόμη?). Και λίγες φωτό από την ημερίσια βόλτα. DSC00480.jpg DSC00486.jpg Καφεδάκι και ναργιλέ. Απόλαυση! DSC00492.jpg DSC00485.jpg
|
|
#19
14-05-2013, 21:00
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ
Έπειτα από δύο μέρες αραλίκι ήθελα και πάλι να συνεχίσω. Το μικρόβιο του ταξιδιού (αυτό που σε κάνει να θές να πάς όλο και πιο πέρα) είχε μπεί για τα καλά. Με συνοπτικές διαδικασίες πέρασα τα σύνορα για Ιορδανία. Τα πράγματα που ζητούσαν και εκεί ήταν ακριβώς τα ίδια με Συρία. Βίζα (που βγαίνει εύκολα και στην Αθήνα, αλλιώς στα σύνορα), πράσινη κάρτα, και μία ασφάλεια δική τους που την πλήρωνες επί τόπου (πάλι για κάποιο χαμηλό ποσό, γύρω στα 20 ευρώ). Στα πρώτα χιλίομετρα της Εθνικής οι διαφορές ήταν ξεκάθαρες. Περιποιημένοι δρόμοι, καινούρια αυτοκίνητα μεγάλων ιπποδυνάμεων, με λίγα λόγια πλούτος. Είναι γεγονός ότι με όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, οι Ιορδανοί έχουν καταφέρει να κρατήσουν την ουρίτσα τους απ' έξω. Τυχαίο???
Δεν είχα καμία όρεξη να δω το Αμμάν, αλλού ήταν ο νούς μου. Πορεία για Πέτρα, άλλη μυθική αρχαία πόλη (η μανία που με διακατέχει για τα αρχαία μάλλον είναι ξεκάθαρη πλέον, αλλά σε αυτό συμβάλει και το επάγγελμα μου, αρχαιολόγος). Η ζέστη είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινα και το θερμόμετρο δεν έπεφτε κάτω από τους 39 με τίποτα. Έφτασα στο χωριό της Πέτρας αργά το μεσημέρι και βρήκα ένα φτηνό ξενοδοχείο στα περίχωρα. Η κατάσταση γενικά φουλ τουριστική αλλά είναι και από τους πιο διαδεδομένους αρχαιολογικούς χώρους παγκοσμίως, οπότε δικαιολογημένα. Το σχέδιο είχε περιήγηση στην αρχαία πόλη όλη την ημέρα αύριο. Για να φτάσει εκεί κανείς περνάει μέσα από ένα στενό φαράγγι, γνωστό στον περισσότερο κόσμο από μέρος της ταινίας Indiana Jones 3 το οποίο γυρίστικε εκεί. Αν λοιπόν διασχίσεις το φαράγγι αυτό την κατάλληλη ώρα, και φτάσεις στην έξοδο του γύρω στις 9 το πρωί, το πρώτο πράγμα που αντικρύζεις είναι αυτό. DSC_0032.jpg Οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας το φώς είναι υπό τέτοια γωνία που η φωτό αυτή δεν βγαίνει. Μόλις βγείς λοιπόν από το φαράγγι σε υποδέχεται ολόκληρο αυτό το σκαλιστό κτίριο το οποίο ήταν στην ουσία ένα μαυσωλείο. DSC_0033.jpg Οι ελληνικές αρχιτεκτονικές επιρροές είναι ξεκάθαρες, άλλωστε στην Πέτρα ζούσαν και αρχαίοι Έλληνες έμποροι μαζί με τους Ναβαταίους που ήταν το κύριο κομμάτι του πληθυσμού. Ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης είναι σκαλισμένο στον φυσικό βράχο, δημιουργώντας εντυπωσιακές εικόνες. DSC_0041.jpg DSC_0046.jpg DSC00560.jpg DSC_0017_2.jpg DSC_0082.jpg DSC_0073.jpg
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
