|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#11
17-12-2013, 12:38
|
|||
|
|||
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Ρίζες είναι εκεί που έχεις αναμνήσεις, παιδικούς φίλους, γειτονιά. Όσοι έχουν γνωρίσει παιδιά που τα σέρνανε από την μια γωνιά της γης στην επόμενη ξέρουν τι προβλήματα έχουν τραβήξει. Δεν είναι το μπετό. Ούτε τα λεφτά. Πάρε το παιδί σου και πες του ότι δεν θα ξαναδεί τους φίλους του και κόψε αντιδράσεις.
|
|
#12
17-12-2013, 13:35
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Η γυναίκα μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Ζει στον Πειραιά από το 1982. Όταν την ρώτησα "τι έχει τραβήξει, που δεν ζει στην γειτονιά που μεγάλωσε" με κοίταζε σαν UFO...
|
|
#13
17-12-2013, 13:54
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Απόσπασμα:
Μεταφορικά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και αλλιώς. Τα προβλήματα είναι συνήθως στο μυαλό του ανθρώπου σε αυτό που αναφέρεις. Έχω γνωρίσει άνθρωπο που είναι από μικρός στη γύρα δίχως καν ένα σημείο αναφοράς, ακέραιος συναισθηματικά και υπερπλήρης ψυχικά. Αυτό βέβαια είναι η δική μου άποψη στο θέμα και η δική του για τη ζωή. Το αναφέρω όχι για να παροτρύνω να γίνουμε όλοι ταξιδιάρες ψυχές μ'έναν αθίγγανο τρόπο ζωής, αλλά για να πω ότι υπό το δικό μου πρίσμα πολλές φορές ο ίδιος ο άνθρωπος θέτει τα όρια του και ακόμα πιο συχνά βάζει τα κάγκελα της δικής του φυλακής. 
|
|
#14
17-12-2013, 14:06
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Πολύ σωστά!!!
Τώρα, αυτό που λέει ο Γιάννης (ortho) για την αναγκαιότητα ή όχι της ρίζας... είναι ένα καλό θέμα προς συζήτηση!!!
|
|
#15
17-12-2013, 14:45
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Απόσπασμα:
Πολύ σωστά!  Με τη ρίζα, κληρονομιά, για μένα τουλάχιστον εννοούνται οι "εικόνες" της πορείας μου προς την ενηλικίωση την πνευματική και τη διαπαιδαγώγησή μου.Είναι πολλά περισσότερα από τους πατρικούς τέσσερις τοίχους ( μπετά ). Δεν νομίζω ότι είμαι τυπική περίπτωση, δεκατρία χρόνια στο εξωτερικό σε δύο χώρες και τώρα ετοιμάζομαι πάλι να αλλάξω- γεωγραφικό διαμέρισμα αυτή τη φορά. Θα σας πω τη δική μου πρόσφατη ιστορία, το 2006 αποφάσισα να αγοράσω ένα διαμέρισμα για να το κάνω ιατρείο, φυσικά με δάνειο. Το σκεπτικό ήταν ότι ήθελα να φτιάξω ένα χώρο λειτουργικό κι ευχάριστο για μένα και τους ασθενείς μου. Ας αφήσουμε τη σημερινή κατάσταση κατά μέρος κι ας πούμε ότι όλα είναι όπως ήταν ακόμη το 2008. Σκεφτόμουν ότι αυτό ήταν μιά μορφή επένδυσης, μιάς και το επάγγελμα μου συνδέεται με χώρο κι εγκαταστάσεις. Ετσι λοιπόν είπα ότι φτάνοντας στη σύνταξη, αν είχα παιδί θα χρησιμοποιούταν ως μαγιά για αυτό, να σπουδάσει, να φτιάξει κάτι άλλο..... αν δεν είχα θα το πούλαγα ώστε να τα φάω με τη γυναίκα μου. Αυτή τη στιγμή που σκέφτομαι ότι μπορεί να μετοικήσω, είναι σίγουρα ένα πρόβλημα του τι θα το κάνω, αλλά δεν είναι τροχοπέδη. Θα πάω εκεί που προστάζει η λογική μου, ανεξάρτητα από τα "τούβλα".
|
|
#16
18-12-2013, 02:24
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Σωστό, οι ρίζες που αναφέρεις μάλλον δεν έχουν κοινό σημείο με την έννοια που πιθανόν χρησιμοποιήθηκε παραπάνω.
Φαντάζομαι με τη μορφή αγκύλωσης θα το ανέφερε και ο yannis, τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα και συμφώνησα. Όπως και το προσωπικό παράδειγμα που παραθέτεις εμπλέκοντας την επαγγελματική βελτίωση, είναι διαφορετικό από την επικρατούσα νοοτροπία.
|
|
#17
19-12-2013, 10:52
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
To σπίτι για τον Έλληνα έχει ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς την σύγχρονη ιστορία μας. Συνεχείς πόλεμοι, εμφύλιος και καπάκι η οικονομικη δυσχέρεια που οδήγησε πριν 60-70 χρόνια πολλούς στη μετανάστευση και τον μισό πληθυσμό να στριμώχνεται στην Αθήνα.
Το κράτος πάντα αδύναμο ή ανίκανο οχι μόνο να φροντίσει το "σήμερα", αλλά και το "αύριο" του πολίτη. Φυσιολογικά λοιπόν στράφηκε στο "δικό του κεραμίδι" σαν εξασφάλιση για τον εαυτο του στα γεράματα ή επιπλέον εισόδημα για να ενισχύσει τη σύνταξη ή απλά "μαγιά" για τα παιδιά του. Κι αυτά με τη σειρά τους συνέχιζαν από εκεί που βρήκαν (αν μπορούσαν) γιατί εκεί είχαν βρει μια αρχή και ήταν οικονομικότερο το "χτίσιμο". Εξάλλου η αγωνία για να βρούν δουλειά οι παπούδες και οι γονείς μας οδήγησε σε ερήμωση και μαρασμό την ελληνική επαρχία. Στο εξωτερικό που οι πολίτες απολαμβάνουν κράτος με συνέχεια, οργάνωση και προγραμματισμό συμβαίνει το αντίθετο: Ο μισθός είναι αρκετός για μια καλή ζωή και ένα αξιοπρεπές ενοικιαζόμενο, οπότε δεν έχουν λόγο να ρίξουν λεφτά στην ιδιοκατοίκηση. Τα κάνουν αυτοκίνητο, διακοπές και οτι περισεύει μετοχές χωρίς ρίσκο. Οταν έρθει η ώρα της σύνταξης (ακριβώς επειδή οι δικές τους συντάξεις και αποταμιεύσεις είναι σίγουρες) πολλοί σκέπτονται πλέον την αγορά φθηνής κατοικίας στις χώρες του νότου. Καμμιά σχέση λοιπόν με την έννοια "ρίζες", γειτονιά, καταγωγή κλπ. Απλή επιβίωση είναι, ο καθένας "μεταναστεύει" και επενδύει εκεί που μπορεί να τα βγάλει πέρα και να κάνει μια καλύτερη ζωή. Το έκαναν οι γονείς μας μετακινούμενοι στην Αθήνα και κάνοντας τις οικονομίες τους τούβλα, πιθανόν θα το κάνουνε και τα παιδιά μας πηγαίνοντας εκεί που υπάρχουν δουλειές (επαρχία ή εξωτερικό) και φτιάχνοντας τις δικές τους ρίζες. Το κράτος σήμερα αντί να σεβαστεί τον μόχθο των γονιών μας και τον δικό μας βρίσκει την εύκολη λύση και φορολογεί ληστρικά τα "τούβλα". Οτι χάνει έτσι το μελλοντικό κεφάλαιο και κέρδος που είναι όσοι από τη νέα γενιά έχουν επενδύσει σε γνώσεις και ικανότητες δεν το απασχολεί δυστυχώς.... ΥΓ: @ xntinou: μπράβο για την ιδέα σου φίλε, ωραίο θέμα αν και... σε λάθος ενότητα και μη μοτοσυκλετιστικό!! 
Last edited by Carduelis; 19-12-2013 at 11:13.
|
|
#18
19-12-2013, 12:10
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Απόσπασμα:
 Στη μίνι ιστορική αναδρομή που συνθέτει τους λόγους παγίωσης αυτής της τάσης συμφωνώ, είναι δεδομένα αναμφισβήτητα και σε μεγάλο βαθμό αντικειμενικά. Δεν ξέρω όμως στην κοινωνική, πολιτική, οικονομική, ψυχολογική (ή ψυχική) σκοπιά ενός θέματος, ποιά προηγείται όλων .. ποια είναι το εφαλτήριο για να ξεδιπλωθούν και οι υπόλοιπες! Και εάν ο άνθρωπος διαμορφώνει τις συνθήκες ή αν οι συνθήκες οδηγούν τον άνθρωπο ..
|
|
#19
19-12-2013, 14:24
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Για την τιμή του τούβλου
Απόσπασμα:
Κι επίσης επειδή είναι αυτός που είναι πρέπει νάχει πάντα κι έναν ηθικό λόγο, μια σπουδαία ιδέα μια κοσμοθεωρία τέλος πάντων να χρεώνει τις μαμακίες του κι άμα του παλιώσει φτιάχνει μια πιο καινούργια για να ωφεληθεί ακόμα περισσότερο και για χατήρι της κάνει ακόμα περισσότερες μαμακίες κοκ Eκεί είναι που μπλέκεται το παιχνίδι και γινόμαστε αχταρμάς και είναι ν απορείς αν ήταν για καλό που κατεβήκαμε από τα δέντρα!
Last edited by Carduelis; 19-12-2013 at 14:30.
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
