Markas&yns παρουσιάζουν: Χωματάκι και Xιονάκι

[Markas]

Μπας και έπεσε κανείς; Μπα, τελικά πάνω στη βιασύνη μου είχα ξεχάσει έναν αδιέξοδο δρόμο που πήγαινε πάνω προς το βουνό. Ε, στα χιόνια ψηλά έφτασαν μέχρι να καταλάβουν το λάθος τους και να γυρίσουν πίσω.





Εγώ όμως τόση ώρα (θα ‘τανε κάνα δεκάλεπτο) άπραγος, είχα όρεξη για σαχλαμάρες. Δώστου λοιπόν πάλι στο σωρό από χιόνι να δουν και οι άλλοι τι οδηγάρα που είμαι και ΠΑΦ κολλάω.

[Markas]

Φτου γκαντεμιά, πάλι ο γκρινιάρης θα έχει να λέει:

[Markas]

Η βόλτα συνεχίζεται χώμα και λίγο χιόνι μέχρι να φτάσουμε άσφαλτο στο δρόμο Γέργερη – Ρούβας και μετά…









…στάση στο Ζαρό για βενζίνα και λαδάκι για κάποιο αξιόπιστο μηχανάκι. Και ΔΕΝ εννοώ το ΚΤΜ

[Markas]

Η θέα από το Ζαρό προς το βουνό άριστη και μας δίνει μια ιδέα του τι μας περιμένει.





Στο δεξί βουνό, τέρμα δεξιά, στην κορυφή, βρίσκεται το καταφύγιο του Ζαρού. Λίγο χιονάκι φαίνεται ε; Δε θα έχουμε πρόβλημα ε; Νομίζετε! Το χιόνι πάνω στα δέντρα έχει λιώσει αλλά κάτω από αυτά (λόγω σκιάς) κρατάει και προβλέπω να ζοριστούμε!

[Markas]

Λίγο δυτικά από το Ζαρό παίρνουμε το δρόμο για Μονή Βροντησίου, αρχίζουμε το χωματόδρομο και σιγά σιγά εμφανίζονται τα πρώτα χιόνια. Πολύ νωρίτερα από ό,τι περιμέναμε αλλά χωρίς πρόβλημα ακόμα. Σύντομα μάλιστα καταλαβαίνουμε πως πρέπει να είχε περάσει μπουλντόζα γιατί το πολύ χιόνι έχει σπρωχτεί στην άκρη και πατηθεί. Αυτό κάνει ναι μεν την ανάβαση δυνατή στα μεγάλα αλλά τα λούκια αποσταθεροποιούν τα μηχανάκια μας και πρέπει να πηγαίνουμε αργά και πολύ προσεχτικά.





Τα χιόνια πυκνώνουν και ο μπουλντοζιέρης προφανώς λόγω ποσότητας χιονιού και ανηφοριάς αρχίζει να μην καθαρίζει καλά το δρόμο. Ο δείκτης δυσκολίας για τον Γιώργο και τον Γιάννη (Alogistos) με τα μεγάλα ανηφορίζει και αυτός, με ακόμα μεγαλύτερο ρυθμό. Λίγο σπρώξιμο όμως, λίγο ποδαράκια, όλοι ανεβαίνουμε σιγά σιγά.

[Markas]

[Markas]

Και ενώ τα παλικάρια τα καταφέρνανε μια χαρά να ανέβουν χωρίς δικιά μου παρέμβαση, αρχίζανε να γκρινιάζουν πως δε βοηθάω, πως τεμπελιάζω, πως το ένα πως το άλλο. Πραγματικά ακατανόητη συμπεριφορά, στο τέλος μάλιστα με αρχίσανε ομαδικά πυρ χιονομπαλών! Ειδικά ο γκαβογιατρός είχε φοβερό σημάδι, έσκυβε να πιάσει χιόνι και έτρεχα. Τι σβέρκο, τι τσέπες, όπου είχε τρύπα ο εξοπλισμός, εκεί έμπαινε το χιόνι!

[Markas]

Λίγο πριν το καταφύγιο, στην προτελευταία φουρκέτα για την ακρίβεια, σταματάμε. Τέλος, Alogistos και MrAdventure990 δεν μπορούν άλλο. Έχουν κουραστεί, ταλαιπωρηθεί και θέλουν διάλειμμα.





Και ο δρόμος όμως, όσο πάει και πιο πρόχειρα καθαρισμένος, με πατημένο χιόνι να γλιστράει σαν πάγος, κάνει την οδήγηση ακόμα και στα «μικρά» ένα βάσανο.

[Markas]

Βίντεο από τα γλιστρήματα, τα σπρωξίματα και τη γκρίνια μερικών μερικών, εδώ :

[Markas]

Αφήνουμε λοιπόν τις μηχανές και πάμε λίγο πιο πέρα για ένα σνακ και τσιγάρο για τους καπνίζοντες. Ας βγάλουμε όμως και μερικές φώτος από το τοπίο μια και είμαστε εδώ:





Βρισκόμαστε πάνω από το φαράγγι του Γάφαρη που καταλήγει στο Ζαρό. Ίσα που φαίνεται το δάσος του Ρούβα από εδώ που είμαστε, αν και αυτό που μας μαγνητίζει το βλέμμα είναι τα χιονισμένα βουνά τριγύρω.





Απέναντί μας η κορυφή Αμπελάκια (1441 μέτρα).





Δεξιά μας το χάος…





…και αριστερά μας η κορυφή όπου, πάνω από το γκρεμό, βρίσκεται ο στόχος μας, το καταφύγιο Ζαρού (λάθος το αποκαλούσαμε «Δύο Πρίνοι»).