"ΒΙΒΛΙΟ" συλλυπητηρίων για τον Βασίλη (ekatontarxos)

[Arkas]

Από την Διώνη

Εξαιρετικός άνθρωπος. Λυπήθηκα πολύ που έφυγε τόσο άδικα και τόσο νέος.


Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

[Arkas]

Από την Δανάη


Πέρασαν οι μέρες. Ο πόνος όχι. Ελάχιστοι θάνατοι με έχουν πονέσει τόσο.

Και ήθελα να είχα μπροστά μου εκείνον τον φορτηγατζή. Που τον έκλεισε. Και έκοψε το νήμα της ζωής του. Να τον αρχίσω στις κλοτσιές. Να πονέσει κι αυτός. Το δίκαιο είναι να πονέσει κι αυτός για τον τόσο πόνο που προκάλεσε.

Μα για τη ζωή που αφαίρεσε;

Υπάρχει τιμωρία;


Την Κυριακή θα γίνει το μνημόσυνο στη Βαλύρα Μεσσηνίας.

Μου φαίνεται αδιανόητο πως εκεί κάτω υπάρχει ένας τάφος με το όνομά του. Δεν μπορεί. Είναι ψέματα όλα αυτά. Κάποιος μου έκανε φάρσα και πολύ κακόγουστη μάλιστα.

Λέω να πάω για ύπνο. Και όταν ξυπνήσω σαν εφιάλτης θα σκορπίσει όλο αυτό.

Νεκρός ο Βασίλης... Αν είναι δυνατόν...

[Arkas]

Μια μηχανή που καίγεται στην άσφαλτο.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρη πως είναι η μηχανή του Βασίλη. Αν και η φωτογραφία συνοδεύει την είδηση για τον τραγικό χαμό του σε κάποιο μπλογκ της πατρίδας του, της Βαλύρας Μεσσηνίας. Έτσι κι αλλιώς η μητέρα του με ενημέρωσε πως γράφτηκαν πολλές ανακρίβειες στο ίντερνετ σχετικά με το παιδί της.

Αλλά και πάλι... όταν χάθηκε πριν λίγους μήνες η ξαδέρφη μου, σε τροχαίο κι εκείνη, τι μας έμεινε; Μια φωτογραφία που κανείς μας δεν ήξερε αν ήταν από το δικό της ατύχημα... Κι όμως καθόμουν και την κοίταζα με τις ώρες. Τι σημασία έχει; Σύμβολα είναι τέτοιες φωτογραφίες. Που σχηματοποιούν τη σκέψη μας για τα αγαπημένα πρόσωπα που χάσαμε. Για την κακιά στιγμή που μας τους πήρε βίαια από κοντά μας.

Ναι, ο Θεός φέτος είχε έλλειμμα σε αγγέλους. Και πήρε κοντά του τους διαλεχτούς της ζωής μας. Ναι, δίπλα του είναι η αληθινή τους θέση. Εδώ, με μας, τι δουλειά είχαν οι άγγελοι; Δικαιούμαστε εμείς έτσι που τον καταντήσαμε τον κόσμο, να έχουμε και αγγέλους;

Και ειδικά στους δρόμους. Στις σκοτώστρες. Που η ανθρώπινη ζωή ευτελίζεται για το κέφι του κάθε παλιανθρώπου. Κάθε τσογλάνι που πιάνει το τιμόνι και δε λογαριάζει τίποτε. Ή και τα άλλα τσογλάνια που σχεδιάζουν δρόμους σκοτώστρες.

Όχι. Δεν μπορώ να συγχωρήσω κανέναν για θανάτους σαν του Βασίλη και σαν της Ρόης.

Και μου λείπουν αφόρητα και οι δύο. Δυο άγγελοι. Δυο άνθρωποι που αγαπούσα ξεχωριστά.

Και μίλαγα προχτές με ένα μικρό αγγελάκι. 190 χλμ;;; Όχι, χρυσό μου. Να μην το ξανακάνεις. Γιατί και η ζωή σου είναι πολύτιμη για όσους σε αγαπάμε αλλά και γιατί κάθε ατύχημα δικό μας στο δρόμο μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή κάποιου άλλου τελείως αθώου.

Ήθελα να ήξερα εκείνο το φορτηγατζή. Που σταμάτησε απότομα μέσα στη Συγγρού. Και σκότωσε το φίλο μου. Να του φωνάξω, να τον βρίσω. Να καταλάβει έστω και λίγο τι έκανε.

Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους κλείνουν μέσα σαν κοινούς δολοφόνους. Το λιγότερο. Γιατί και να τους κλείσουν πίσω δε γυρνούν οι αγαπημένοι μας. Τουλάχιστον η παραδειγματική τους τιμωρία να βοηθήσει να μη χυθεί και άλλο αίμα στην άσφαλτο.

[Arkas]

Κυριακή, 11 Ιουλίου 2010

40/ήμερο μνημόσυνο για τον Βασίλη Δ.Καυκούλα

Σαράντα ημέρες πέρασαν από τον άδικο χαμό του 45/χρονου συμπατριώτη μας Βασίλη Δ. Καυκούλα.

Σήμερα Κυριακή, τελέστηκε σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Βαλύρας,40/ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, ήταν και αρκετοί φίλοι του από την Αθήνα, από τον σύλλογο μοτοσυκλετιστών, του οποίου υπήρξε μέλος, και μάλιστα εκφώνησαν και λόγο προς τιμήν του.

____________________________________

ΣΧΟΛΙΟ: Ναι, δεν ήταν μόνο δικός μου φίλος ο Βασίλης. Τέτοιοι άνθρωποι στο σύντομο πέρασμά τους από τη ζωή έχουν τουλάχιστον το προνόμιο να γίνονται φίλοι με όλους. Κι όταν φεύγουν πονάμε όλοι όσοι τους γνωρίσαμε.

[Arkas]

Αρχική Δημοσίευση από ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ

Ο πατέρας μου ζήτησε να αναρτήσω μια αφιέρωση που έγραψε για τον γιό του και αδελφό μου.

Στο Βασίλη μας!
Γεννήθηκες στην Καλαμάτα γιέ μου, μα ένιωθες Αρκάς και το καυχιόσουν ακριβέ μου.

Με πνίγουν οι λυγμοί Βασίλη μας και αδυνατώ να σου αφιερώσω λόγια, λόγια της πίκρας και του μισεμού.

Βασίλη μας, μας έφυγες νωρίς και λάθρα, ποιός το περίμενε τέτοια αποκοτιά. Σε κλάψανε συγγενείς γνωστοί και φίλοι και όλοι σου ευχήθηκαν "καλό ταξίδι".

Περνούσες τη ζωή σου γλέντι αληθινό, δίχως μετάνοια, μήτε χαλινό. Τώρα παραξενεύεσαι γιατί ο θάνατος να σε συλλογιστεί που δεν τον συλλογίστηκες ποτέ σου!

Παραμονή του μνημοσύνου σου σε επισκέφτηκαν δύο φίλοι. Και ανήμερα τετράδα φίλων σου σε τίμησε Εκατόνταρχέ μου, Εσύ.

Φιγούρα τραγική οι γονείς σου, ευχαριστούν όλους που συμπαραστάθηκαν στο βαρύ και ασήκωτο πένθος τους.

Καλό ταξίδι αλαργηνό καράβι στου απείρου και της νυχτιάς την αγκαλιά με τα χρυσά σου φώτα. Να' μουν στην πλώρη σου ήθελα για να κοιτάζω γύρω, σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

Και η Ευχή της Μάνας
Αγάπη μου ήσουν παιδί, παιδί μου είσαι άντρας, σύρε ακριβέ μου στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα. Βλέπε, παιδί μου, πάντα εμπρός. Το χτές μη σε πικραίνει. Γιέ μου όλοι θα φύγουμε κι αν μείνεις τελευταίος σύρε και πάντα να'σαι ορθός και πάντα νά'σαι ωραίος.

Μάνα,
επίτρεψέ μου να σου απευθυνθώ στο α' πρόσωπο.

Όταν μάθαμε όλοι μας για τον άδικο χαμό του Βασίλη,
χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας!
Η δεύτερη όμως συντριβή,
μας ήρθε όταν σε γνωρίσαμε!

Περίμενα να δω μια σκυφτή και τσακισμένη από τον χαμό του γυιού της μάνα.
Αντίκρυσα όμως μια λεβέντισα, περήφανη και αξιοπρεπή γυναίκα
που έκανε τον πόνο της δύναμη και κουράγιο!

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στον κόσμο,
από το να κηδεύεις το παιδί σου.
Ούτε στον χειρότερο εχθρό του δεν θα ευχόταν κανείς κάτι τέτοιο...

Η Μάνα όμως εκεί!
Να δίνει κουράγιο στον πληγωμένο πατέρα,
να στηρίζει την παντρεμένη αδερφή,
να στέκεται με την μητρική της αγάπη και αγκαλιά
στο πλάι της μικρότερης αδερφής που θα παντρευόταν λίγες μέρες μετά τον χαμό του Βασίλη...

Όλοι όσοι παρευρεθήκαμε στο Μνημόσυνο του φίλου μας
στην Βαλύρα,
αναλογιστήκαμε την δικιά μας Μάνα.

Την Μάνα μας που κάθε βράδυ ξαγρυπνά μέχρι να γυρίσουμε στο σπίτι μετά από την δουλειά ή την διασκέδαση...
Την Μάνα μας που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί με κρύο και βροχή δεν παίρνουμε το αυτοκίνητο αλλά προτιμάμε την δίτροχη αγάπη μας.
Την Μάνα μας που προσεύχεται στο εικονοστάσι κάθε φορά που φεύγουμε για ταξίδι και που κάνει τον Σταυρό της κάθε φορά που γυρίζουμε σώοι και αβλαβείς...

Μέσα από αυτό το θέμα, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από την δική μου Μάνα
για τις στενοχώριες και ανησυχίες που τις έχω προκαλέσει εδώ και τόσα χρόνια.

Εδώ και επτά χρόνια που έχω γίνει πατέρας,
μπαίνω λίγο στην θέση των γονιών μου και ακόμη λιγότερο στην θέση της Μάνας μου.

Ας είναι...
Μην σας κουράζω με τις πολυλογίες μου.

Μάνα του Βασίλη!
Μάνα...
Κάνε κουράγιο για τον χαμό του γυιού σου!
Το σχέδιο του Θεού, κανείς δεν το γνωρίζει...
Ίσως ο Βασίλης,
από εκεί ψηλά,
να μας διαβάζει και να χαμογελά σκεπτόμενος την ματαιότητα
και το πεπερασμένο του τωρινού μας κόσμου.

Κι εμείς, έτσι τον κρατάμε στο μυαλό και στην καρδιά μας:
Ψηλό, ευθυτενή, καλόκαρδο και χαμογελαστό...

.

[taksidiotis]

πραγματικα κριμα,πρεπει να ηταν πολυ αξιολογος ανθρωπος,εφαγα το net κι απο οσα διαβασα ειληκρηνα ηταν λες κι εχασα κοντινο ανθρωπο,καποιον που γνωριζα.
τα συλληπητηρια μου στην οικογενεια του Βασιλη αν κι αυτο ειναι μονο μια κουβεντα μπροστα στον πονο που νιωθει η οικογενεια...
η μηχανη στην φωτο παντως δεν ειναι bmw...

[seller1]

Τα θερμά μου συλληπητήρια στην οικογένειά του.

[panos1100gs]

ΝΑ ΄ΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ...

[andkoyki]

Δεν υπαρχουν λογια για τετοιες στιγμες, ΤΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ....

[ming]

Καλό δρόμο φίλε Βασίλη.