Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια

[nvythoul]

Κώστα σε ζηλεύω
Καλη συνέχεια

[adventure]

Καλή συνέχεια.

[babis66]

Από τη Ζιμπάμπουε στη Ν. Αφρική ο Κώστας Μητσάκης


Παρασκευή, 03 Αυγούστου 2012, 13:10



Ολοκλήρωσε τη διάσχιση της αφρικανικής ηπείρου και πετά για τη Νότιο Αμερική



Ο Κώστας Μητσάκης ολοκληρώνει το ταξίδι του στη Μαύρη Ήπειρο, έχοντας τη διασχίσει απ’ άκρο σε άκρο.

Διαβάστε την ανταπόκρισή του από το πέρασμα στη Ζιμπάμπουε, τους Καταρράκτες της Βικτωρίας και από εκεί στη Νότια Αφρική, αποκλειστικά στο newsbeast.gr.

«”Εικόνες τόσο υπέροχες, τις οποίες πρέπει να θαυμάζουν και οι άγγελοι καθώς πετούν”. Με σαφώς ποιητική διάθεση, ο άγγλος εξερευνητής David Livingstone κατέγραφε εκστασιασμένος στο προσωπικό του ημερολόγιο την ανακάλυψη των καταρρακτών του Ζαμβέζη.

Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκριζε τους καταρράκτες Victoria Falls, ένα ανυπέρβλητο μνημείο της φύσης που οι γηγενείς ονομάζουν «Mosi oa Tunya» («Ο Καπνός που Βροντά»). Το ημερολόγιο της Ιστορίας έδειχνε τότε 6/11/1855.

Καθώς διέσχιζα με την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα την κοινή συνοριακή γέφυρα Ζάμπιας - Ζιμπάμπουε (το γεωγραφικό σημείο όπου βρίσκονται οι μεγαλοπρεπείς καταρράκτες της αφρικανικής γης), ανυπομονούσα να ζήσω κι εγώ την πολυδιάστατη εμπειρία των Victoria Falls.







Έχοντας αφήσει πίσω μου την αδιάφορη πρωτεύουσα Lusaka (480 χλμ. μακριά), αποφάσισα να στρατοπεδεύσω για τις δυο επόμενες μέρες δίπλα στους καταρράχτες (από την πλευρά της Ζιμπάμπουε), προκειμένου να θαυμάσω αυτήν τη\ν συγκλονιστική επίδειξη δύναμης και μεγαλείου της τοπικής φύσης. Ήταν οι δεύτεροι καταρράχτες που συναντούσα στο ταξίδι μου – είχαν προηγηθεί οι καταρράχτες του Νείλου στην Αιθιοπία.

Περπατώντας κατά μήκος του φαραγγιού που δεχόταν τους χιλιάδες τόνους νερού των καταρρακτών, είχα την ευκαιρία να αντικρίσω το συναρπαστικό θέαμα ενός υδάτινου παραδείσου που διέγειρε με τρόπο πανηγυρικό τις αισθήσεις μου.



Με μήκος 1.708 μ. και ύψος 95 μ., οι καταρράκτες Victoria Falls αποτελούσαν μια φαντασμαγορική παράσταση που ανανεωνόταν κάθε δευτερόλεπτο. Ίσως, οι πιο θεαματικοί καταρράχτες του κόσμου!

Η πόλη Bulawayo, μόλις 440 χλμ. νοτιοανατολικά των καταρραχτών και περίπου 9.850 χλμ. νότια της αφρικανικής μεσογειακής ακτογραμμής, με καλωσόρισε στην πολεοδομική αγκαλιά της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αστικού αγγλοσαξονικού αποικιακού σχεδιασμού, η Bulawayo ήταν μια ήσυχη πολιτεία που παρέπεμπε περισσότερο σε πόλη της αγγλικής επαρχίας παρά της νοτιοαφρικανικής επικράτειας.



Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ζιμπάμπουε αποτελούσε την αδιαμφισβήτητη απόδειξη του μακροχρόνιου πολιτικο-οικονομικού ελέγχου που ασκούσαν κάποτε οι Άγγλοι αποικιοκράτες στη Ζιμπάμπουε (πρώην Νότια Ροδεσία).

Τα σύνορα της Νότιας Αφρικής, του ύστατου προορισμού μου στην αφρικανική ήπειρο, απείχαν μόνο 320 χλμ. από τη Bulawayo. Για αρκετά χιλιόμετρα, μοτοσικλέτα και αναβάτης ήμασταν οι μοναδικές παρουσίες στον δρόμο, ενώ οι μικροί αραιοκατοικημένοι οικισμοί που παρουσιάζονταν απόλυτα εναρμονισμένοι με το άγονο τοπίο της σαβάνας, μου κρατούσαν συντροφιά στο μοναχικό ταξίδι της ασφάλτου.

Όσο πλησίαζα όμως στη νοτιοαφρικανική μεθόριο, ένιωθα να καρδιά μου να σκιρτά όλο και πιο πολύ. Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα μ’ είχε κυριεύσει - ήθελα τόσο πολύ να φωνάξω, να γελάσω, να πανηγυρίσω, αλλά και να κλάψω ταυτόχρονα.

Και τελικά, μόλις πάτησα το πόδι μου στο έδαφος της Νότιας Αφρικής, δεν άντεξα. Δάκρυσα… Από χαρά, ανακούφιση, ικανοποίηση. Κοντοστάθηκα για λίγο και κοίταξα μακριά πίσω μου. Είχα καταφέρει να διασχίσω απ’ άκρη σ’ άκρη την αφρικανική ήπειρο, βιώνοντας πάνω στη σέλα της μοτοσυκλέτας μου μια ασύλληπτη περιπέτεια ζωής και θανάτου.



Χιλιάδες οι εικόνες και αμέτρητες οι αναμνήσεις που είχα συλλέξει οδοιπορώντας από την Αίγυπτο των Φαραώ ως τη Νότια Αφρική του Νέλσον Μαντέλα. Θεέ μου σε ευχαριστώ!

Μπαίνοντας όμως στη Νότια Αφρική έπαθα ταυτόχρονα κι ένα ισχυρό πολιτισμικό σοκ. Κατά παράδοξο τρόπο, η συνοριακή πύλη λειτούργησε σαν μια χρονομηχανή που αυτομάτως με μετέφερε από την υπανάπτυκτη Αφρική του χτες σε μια σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή (ή βορειοαμερικανική) χώρα του μέλλοντος, όπου λευκοί και έγχρωμοι προσπαθούν να ξορκίσουν το “ρατσιστικό” εφιάλτη του παρελθόντος και να πορευτούν μαζί πλέον προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον.



Από την παραμεθόρια πόλη Messina, το Γιοχάνεσμπουργκ απείχε 530 χλμ. Ωστόσο, η τελευταία οδική μέρα μου στην Αφρική ξεκίνησε με μια ψυχρολουσία. Η πρωινή αναχώρηση καθυστέρησε κατά μια ώρα, αφού βρήκα το πίσω λάστιχο της μοτοσυκλέτας σφόδρα ερωτευμένο μ’ ένα καρφί – η σχέση τους όμως γρήγορα «ξεφούσκωσε». Σίγουρα, δεν είναι ότι το καλύτερο να επισκευάζεις πρωί – πρωί ένα σκασμένο λάστιχο, και μάλιστα την τελευταία αφρικανική μέρα on the road…

Στις τέσσερεις ημέρες που έμεινα στο Γιοχάνεσμπουργκ, η γνωριμία με την πόλη πέρασε σε δεύτερη μοίρα, μια και ασχολήθηκα αποκλειστικά με τις διαδικασίες της αεροπορικής μεταφοράς της μοτοσυκλέτας (τοποθέτηση σε ξυλοκιβώτιο και μεταφορά στο αεροδρόμιο, τελωνειακές διατυπώσεις) από την Αφρική στην Νότια Αμερική – και συγκεκριμένα στο Μπουένος Άιρες, την κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Αργεντινής.

[babis66]

Μετά τη Μαύρη ήπειρο, σειρά έχει η λατινοαμερικανική υποήπειρος να υποδεχτεί το δίτροχο ταξιδιώτη του Νότου, που ανυπομονεί να βαδίσει πάνω στα χνάρια του Τσε Γκεβάρα…»

[papajim]

μπραβο-μπραβο-μπραβο!!!!!

[Lupo]

[Marcoze]

καλη συνεχεια

[babis66]

Ο «Γύρος του Κόσμου Νότια» πέρασε τον Ατλαντικό


Δευτέρα, 13 Αυγούστου 2012, 19:15






000


Εκκίνηση από την Αργεντινή και τον Ελληνισμό του Μπουένος Άιρες



Μετά από μια ολιγοήμερη παύση από την οδήγηση και αρκετές διαδικασίες για το πέρασμα από τη Νότια Αφρική στη Νότιο Αμερική, το ταξίδι του Κώστα Μητσάκη ξεκινά και πάλι με τη δίτροχη «Αργώ».

Πριν την επανεκκίνηση του ταξιδιού γνώρισε τον ελληνισμό της Αργεντινής που παρά τις γενεές που έχουν περάσει, δεν ξέχασε το στοιχείο της φιλοξενίας. Ο ταξιδευτής γράφει αποκλειστικά για το newsbeast.gr:

«Οι καλοί μου φίλοι στο Μπουένος Άιρες

Στο χρονικό διάστημα που περίμενα την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα να έρθει από τη Νότια Αφρική, έτυχε να γνωρίσω τυχαία ορισμένους έλληνες ομογενείς του Μπουένος Άιρες, με τους οποίους και τελικά συνδέθηκα στενά.

Αυθόρμητοι, ζεστοί και καλοσυνάτοι, προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν και στάθηκαν αρωγοί σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπισα, τόσο στον εκτελωνισμό και την παραλαβή της μοτοσυκλέτας, όσο και στη γενικότερη προσαρμογή μου στην αργεντίνικη πραγματικότητα.

Ο Λάζαρος Κότσικας (Pieles Kotsikas) και ο γιος του Δημήτρης εμπορεύονται γούνες και δερμάτινα είδη. Διατηρούν κατάστημα στο εμπορικό κέντρο του Μπουένος Άιρες και τα προϊόντα τους αποτελούν σημείο αναφοράς για την ποιότητά τους.

Γεννημένος πριν από 52 χρόνια στη Σιάτιστα, ο Λάζαρος Κότσικας μετανάστευσε αρχικά (σε ηλικία 19 χρονών) στη Γερμανία, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο της γούνας και των δερμάτινων ειδών. Γρήγορα όμως, ο ανήσυχος χαρακτήρας του τον «έσπρωξε» αρχικά στην Ουρουγουάη και κατόπιν στην Αργεντινή, όπου και παραμένει εδώ τα τελευταία 30 χρόνια.


Ο Δημήτρης Κότσικας ακολουθεί πιστά τα επαγγελματικά βήματα του πατέρα του.


Το κατάστημα που διατηρεί η οικογένεια Κότσικα στο κέντρο του Μπουένος Άιρες.

Ο Γιώργος Προίος (Jorge Proios), Έλληνας 3ης γενιάς, ασχολείται αποκλειστικά με ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Ο παππούς του ήταν ναυτικός (καπετάνιος) από τη Χίο και εγκαταστάθηκε στο Μπουένος Άιρες την περίοδο του Μεσοπολέμου.


Ο Γιώργος Προίος (αριστερά), Έλληνας 3ης γενιάς, ασχολείται με ναυτιλιακές επιχειρήσεις και είναι λάτρεις των μοτοσυκλετών.

Ο Γιώργος λατρεύει τις μοτοσυκλέτες και στο γκαράζ του έχει μια YAMAHA FJR 1300, μια URAL με καλάθι και μια βέσπα, ενώ η γυναίκα του έχει μια HARLEY DAVIDSON SPORTSTER 1200!

Οι μετανάστες της Αργεντινής

Η Αργεντινή υπήρξε προορισμός μεγάλης μετανάστευσης και βίωσε την πληθυσμιακή της έκρηξη μέσα από τον μεταναστευτικό οργασμό των ετών 1870-1930. Ιταλοί, Ισπανοί κυρίως και Γάλλοι διαμόρφωσαν καθοριστικά την εθνοφυλετική σύνθεση στο μεγαλύτερο μέρος του σημερινού πληθυσμού.

Μοιραία λοιπόν, η πρωτεύουσα Μπουένος Αϊρες είναι μια πόλη... νεόφερτων μεταναστών. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα, εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο έφτασαν εδώ αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

Ανάμεσά τους και χιλιάδες Έλληνες. Το μεταναστευτικό ρεύμα των Ελλήνων προς την Αργεντινή ενισχύθηκε την περίοδο του Μεσοπολέμου και τροφοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας.

Η μετανάστευση διακόπηκε, σχεδόν οριστικά, στο τέλος της δεκαετίας του 1960, εξαιτίας της επιδεινούμενης πολιτικό-οικονομικής κατάστασης. Αυτό είχε σαν συνέπεια τη μη ανανέωση (ενίσχυση) του τοπικού ελληνικού στοιχείου, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε αντίστοιχους ομογενειακούς πληθυσμούς ανά τον κόσμο.

Αρκετοί Έλληνες της Αργεντινής έχουν περισσότερα από 40 χρόνια παραμονής στην Αργεντινή, ενώ λόγω έλλειψης δεσμών και επαφών με την πατρίδα, τα παιδιά τους έχουν πια αφομοιωθεί από την τοπική κοινωνία. Πολλοί είναι οι Έλληνες τρίτης γενιάς που δεν γνωρίζουν ελληνικά.

Σήμερα, ο αριθμός των Ελλήνων της Αργεντινής υπολογίζεται σε περίπου 25.000. Ωστόσο, πηγές της ελληνορθόδοξης εκκλησίας ανεβάζουν τον αριθμό σε 60.000, μαζί με τους ελληνικής καταγωγής 3ης, 4ης και 5ης γενιάς. Η συντριπτική πλειοψηφία διαμένει στο Μπουένος Αϊρες, όπου δραστηριοποιούνται 3 ελληνικές κοινότητες.

Παρά τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, οι ομογενείς του Μπουένος Αϊρες καταφέρνουν και λειτουργούν δύο συστεγαζόμενα εκπαιδευτικά ιδρύματα στο κέντρο της πόλης. Το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο-Λύκειο «Αθηναγόρας 1ος» («Instituto Atenagoras Ι») τελούν υπό την αιγίδα της Ελληνορθόδοξης Μητρόπολης και φιλοξενούν περί τους 510 μαθητές.


Από την επίσκεψή μου στο Γυμνάσιο-Λύκειο «Αθηναγόρας 1ος» («Instituto Atenagoras Ι») του Μπουένος Άιρες.

Πρωτοπόροι Έλληνες της Αργεντινής

Οι πρώτοι Έλληνες που πάτησαν το πόδι τους στην Αργεντινή ήταν μέλη των πληρωμάτων των θαλασσοπόρων Κορτές και Πιτζάρο. Από τους πιο γνωστούς πρωτοπόρους Έλληνες της Αργεντινής ήταν οι υδραίοι ναυτικοί Νικόλαος Κολμανιάτης και Σαμουήλ Σπύρου.

Αναφέρεται ότι πολέμησαν στο πλευρό του Σαν Μαρτίν στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αργεντινής. Το όνομα του Σπύρου έχει δοθεί σε μια φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού της Αργεντινής (Ara Espiru), ενώ το όνομα του Κολμανιάτη, ο οποίος έφτασε στο βαθμό του υποναυάρχου, φέρει μια πολεμική σχολή της χώρας.

Ελληνικές Κοινότητες και Σχολεία του Μπουένος Αϊρες

Τα σχολεία της ελληνικής κοινότητας του Μπουένος Αϊρες είναι τα εξής:

1) «Instituto Atenagoras Ι» (Πλήρες Γυμνάσιο και Λύκειο). Διεύθυνση: Lerma 242, 1414, Buenos Aires, Argentina. Τηλ.: 0054 11 47772124.
2) Δημοτικό Σχολείο Ελληνικής Κοινότητας Μπουένος Αϊρες (Ημερήσιο). Διεύθυνση: Lerma 242, 1414, Buenos Aires, Argentina. Τηλ.: 0054 11 47776222.

Οι ελληνικές κοινότητες του Μπουένος Αϊρες είναι οι ακόλουθες:

1) «Ελληνική Κοινότητα Μπουένος Αϊρες». Διεύθυνση: Julian Alvarez 1030-40, C.P. 1414, Buenos Aires. Τηλ.: 0054 11 7731546, 0054 11 7776222. Web: AA Colectividad Helenica de Buenos Aires.
2) Ελληνική Κοινότητα Μπουένος Αϊρες «Πανελλήνιον». Διεύθυνση: Avenida Coronel Roca 1418, C.P 1437, Buenos Aires. Τηλ: 0054 11 9199650. Web: www.panelinion.org.ar.
3) Ελληνική Κοινότητα Μπουένος Αϊρες «Σωκράτης». Διεύθυνση: Azopardo 150, Remedios de Escadala 1826, Buenos Aires. Τηλ.: 0054 11 42024523. Web: www.socrates.org.ar».


Το Μέγαρο Casa Rosada, από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Μπουένος Άιρες.


H πολύχρωμη Boca είναι από τις πιο τουριστικές γειτονιές του Μπουένος Άιρες.www.newsbeast.gr

[tolhs]

Μπραβο στο παλικαρι με το μπολικο κουραγιο
μπραβο και σε σενα για το ποσταρισμα
Καλη συνεχεια

[nordkapp]

Καλη συνεχεια Κωστα.Αντε μολις γυρισεις εχεις να λες...