Τετράδιο Βαλκανικών Γυμνασμάτων - Western Balkans 21-25/4/12

[264George]

Ντουμπρόβνικ.

ωραίος τυπάς και ,,,,,

,,,,,στάσου!! Μύγδαλααααα!

[264George]

Όλη η παραλιακή διαδρομή φανταστική και μας αποζημιώνει για το βροχερό καιρό.
Στόχος να φτάσουμε στο Split για στάση για φαγητό. Αφού διασχίζουμε το κομμάτι της Βοσνίας των 20-30 χλμ με την παραλιακή πόλη – θέρετρο Neum, μπαίνουμε πάλι Κροατία.
Σκέφτομαι το πώς η Γιουγκοσλαβία μπορεί να μοιράστηκε σαν παιχνίδι με ζάρια.
Εδώ κάπου χανόμαστε, νομίζω στο Ploce, η ομάδα σπάει στα δύο. Εγώ με τον Ηλία και το Γιάννη συνεχίζουμε την παραλιακή και ο Άλκης με το Θανάση μπαίνουν σε αυτοκινητόδρομο. Όταν συναντιόμαστε κάπου έξω από το Split, έχει βραδιάσει πολύ.
Δεν έχει κανείς μας τοπικά χρήματα και μας χαλάει υπάλληλος ξενοδοχείου, κάπως αγχωμένος γιατί κρατά το ταμείο της ρεσεψιόν, αλλά με ευνοϊκούς για αυτόν όρους.
Χωρίς να έχει κάπου καλύτερα να φάμε, τρώμε σε κεντρικό σημείο πίτσα και παρατηρώ ότι ενώ το Split έχει κάτι να δείξει στον τουρίστα, στο κεφάλαιο γυναικείος πληθυσμός, υστερεί κατά πολύ του Μαυροβουνίου.


Σπλίτ.

Ο Γιάννης βάζει μπρος ένα παλικάρι με TDM που θα έμενε αλλιώς μες τη βροχή! Εύγε,,

Ξεκινάμε για Zadar. Έχει νυχτώσει για τα καλά, βρέχει καταρρακτωδώς, κάτω έχει 5 πόντους νερό, τα ξένον θαμπώνουν μπροστά στη τόση βροχή, πλευρικό άνεμο και φορώ φιμέ ζελατίνα.
!ΜΕΓΙΣΤΟ ΛΑΘΟΣ!
Σα να μη φτάνει αυτό μπαίνει ο Άλκης κεφαλή και φυσικά θυμήθηκε τα λόγια του καλαματιανού έμπορα της Tiger του, που προκειμένου να τον πείσει να το πάρει, επέμενε ότι το μηχανάκι ''θα πιάνει τα 200 στο νερό''!
Αποτέλεσμα: είμαι στον αυτοκινητόδρομο τελευταίος και σχεδόν τυφλός, αναρωτιέμαι αν συμβεί τίποτε πως θα το αντιληφθούν, δεν μπορώ να πάω πάνω από 100-120γιατί δεν προλαβαίνω να δω ούτε την επόμενη στροφή και υπολογίζω ότι έχουν προηγηθεί κοντά στα 30 χλμ.
Εφιάλτης,,, Αρκετά μετά βλέπω κόκκινο φως, είναι ο Ηλίας μα είμαι τόσο εκνευρισμένος με τον εαυτό μου κυρίως και τον προσπερνώ, αφού αναρωτιέμαι αν πρόσεξαν ότι κάποιος ξέμεινε.
Μόνο με τον Άλκη δεν τα βάζω γιατί ξέρω ότι μόλις τον δώ θα με ξεκάνει με καμία από τις ατάκες που έχει έτοιμες και θα αντιδράσω σαν σε εντατικό πρόγραμμα εκγύμνασης κοιλιακών.
Τέρμα βρεγμένη cordura και τους συναντώ όλους στα διόδια εξόδου για Zadar.
Μετά το ανεπανάληπτο viper στους Ουκρανούς και μια σειρά άλλων highlights, ο Θανάσης που ανέλαβε να κλείσει τα δωμάτια του Zadar, φαίνεται να μη ξέρει το όνομα του ξενοδοχείου, πόσο μάλλον το που είναι. Εντελώς φυσικά προτείνει να πάμε κάπου να δει τα mail του. Δε μιλάω μέχρι που ζυγίζω την κούρασή μου που είναι τελικώς μεγαλύτερη από τον εγωισμό μου.
Ξεφουρνίζω το όνομα «Castrum Novum» σε άπταιστη βαρβαρική και θυμάμαι να είναι έξω από την πόλη. Παρόλα αυτά κάποιος μας οδηγεί μες την πόλη σε ένα πλακόστρωτο που δεν ακολουθώ από φόβο για τοπική αστυνομία.
Ρωτάω έναν ταρίφα που κοντά πέφτει το ξενοδοχείο, με γράφει και επιβιβάζει δυο γκομενάκια. Το αυτοκίνητό του είναι σαράβαλο, δεν παίρνει μπρος και τον σπρώχνουμε.

Μάλλον ένιωσε υποχρεωμένος απέναντί μας και με τον ασύρματο του ρωτά μήπως και βοηθήσει. Σε μπυραρία που έκλεινε πήραμε σωστές πληροφορίες.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην περιοχή Posedarje. Άγρια ομορφιά, σωστό σκανδιναβικό ψαροχώρι. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο κοντά δύο το βράδυ και φυσικά είναι κλειστό. Τηλεφωνήματα και μας ανοίγει κάποιος φύλακας. Ωραία δωμάτια, όμως μπάνιο με παγωμένο νερό.. μετά ήταν που έγραψα τις πρώτες σημειώσεις και σκέψεις μου, οπότε το αποτέλεσμα που έχετε είναι μάλλον δικαιολογημένο. Συνολικά έχουμε ξεπεράσει τα 1.000 χλμ.
Ο ύπνος έρχεται γλυκά.

[264George]

.
.
23 - 4 - 2012 Zadar – Ljubljana


Το πρωινό στο ξενοδοχείο με θέα λίμνη ( και συνοδεία αστραπών και θύελλας.
Μάλλον το ξενοδοχείο λειτουργεί εποχιακά και παίρνουμε το πρωινό μας με νεαρές αμερικανιδούλες.
Τελικά το Novigrad βρίσκεται στο τέρμα του Velebitski Canal.

Τέλειο φιόρδ, όμως η βροχή μας έσπασε τα νεύρα. Αναρωτιέμαι αν φταίει η βροχή φταίει που ο Άλκης μας κάνει «νερά». Φρεναριστός σε όλες τις στροφές και μέγιστη ταχύτητα τα 60 χλμ.
Πρώτη φορά δοκιμάζω να ακούσω μουσική οδηγώντας. Ξεκινήσαμε και στα ηχεία μου Burial και Grammatic και πιάνω καλό ρυθμό, σύντομα όμως οι λοβοί μου πονάνε αφόρητα. Πρώτη και τελευταία φορά.

Οδηγώ την κούρσα στον παραλιακό δρόμο για Rijeka και γουστάρω τρελά τα καινούργια μου λάστιχα.
Κάπου φτάνοντας Rijeka ο Νάκος σχεδόν γλιστρά σε βαμμένο βέλος κατεύθυνσης και εγώ σε μια διάβαση βενζινάδικου που είχαν μαζευτεί να γλιτώσουν τη βροχή καμιά δεκαριά συνταξιούχοι με φωσφοριζέ γιλέκα και R.T .
Μας κάνει χάρη ο καιρός και στη Rijeka φτιάχνει. Βόλτα στην πόλη, τυρόπιτες και ο Θανάσης εκνευρίζεται με την ηλικιωμένη στο φούρνο γιατί η ξεδιάντροπη τόλμησε να μην καταλαβαίνει ελληνικά! Τροχονόμος με Κ bmw και στολή της ίδιας φίρμας.

Αποχωρούμε και βάζουμε πριν τα σύνορα καύσιμα.
Ο πεζόδρομος στη Rijeka ανέβασε κάπως τον κακό μέσο όρο της Κροατίας.

[264George]

Σλοβενία


Γνωστός μου είπε πως η Λουμπλιάνα είναι από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου. Όμως τόσο πράσινο μετά τα σύνορα στη Σλοβενία, όντως είχα να δω από το Μαυροβούνιο και τα ελληνικά σύνορα. Δρόμοι με τέλεια χάραξη και διαγραμμίσεις και όλοι το πλακώνουμε.

Κάπου εδώ τον Θανάση δεν τον ξανάδα. Και πάλι δε ξέρουμε που είναι το ξενοδοχείο. Βγαίνουμε σε μια ghetto γειτονιά της Λουμπλιάνα και σε μικρή μπυραρία βγάζουμε άκρη.
Αναλαμβάνω χρέη διεκπεραιωτή – μεταφραστή. Στη μπυραρία εκτός από εμάς αράζει ένας ξεχασμένος πρώην χίπης με κιθάρα, milfαρα με φόρεμα που ξεδιάντροπα κερνούσε βρακάκι σε κάθε ενδιαφερόμενο, δυο λεσβίες που έπαιζαν βελάκια, φιλικός Σλοβένος μπάρμπας που μας ζάλισε γιατί τον είχε βοηθήσει κάποτε κάποιος στην Αθήνα.
Έχουμε απομείνει εγώ, Ηλίας, Γιάννης, Άλκης και πίνουμε μπύρες με μουσική από τον φίλο μας που συγκρατήθηκε τελευταία στιγμή να με χτυπήσει με την κιθάρα του, μάλλον σαν απάντηση στους μορφασμούς μου για την «τέχνη» του.

Αφού γλίτωσα, σκέφτομαι πόσο μου αρέσει αυτή η παρέα και πως ο Ηλίας αύριο θα μας αφήσει και θα φύγει για Μαρόκο ενώ εμείς θα επιστρέψουμε Ελλάδα.
Μακάρι να ακολουθούσαμε και μεις. Βάζουμε τον κινέζο gps και βρίσκουμε το ξενοδοχείο. Bit Center κάτι.
Ήδη από έξω αρχίζει η πασαρέλα αφού το ξενοδοχείο είναι απλά ένα μέρος ενός μεγάλου αθλητικού κέντρου. Γήπεδα ποδοσφαίρου, κλειστά γήπεδα τένις, γυμναστήριο που παίζει ένα ομαδικό μάθημα τύπου trx, κατάστημα με ντόπες για τους δήθεν αθλητές και φτάνουμε στη ρεσεψιόν. Δε θα γράψω τίποτε. Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Τακτοποιούμαστε σε πολύ μυστήρια δωμάτια που θυμίζουν εσωτερικό σάουνας με ζεβρε όμως ταπετσαρίες για κολασμένες καταστάσεις και παρατηρώ από το παράθυρο ότι το ξενοδοχείο διαθέτει και γήπεδο ράγκμπι.

ουψψ,,,,, κράνος στα σκ@τα!

,,,,και η ρεσεψιόν

Γρήγορα στην πόλη και στο κέντρο βρίσκουμε παρκαρισμένη τη μηχανή του Θανάση. Νομίζω μου θυμίζει η πόλη λίγο από Άμστερνταμ και τρώμε σε τούρκικο γυράδικο.
Ποτάκι κοντά στις γέφυρες, όμως είναι Δευτέρα και η πόλη αδειάζει γρήγορα. Εφτά μπύρες και ένα redbull, 14 ευρώ.
Τα κινητά παίρνουν φωτιά και στο φόρουμ gay σχόλια για τα γυαλιά του Ηλία.

,,,πήραμε το μενού ΝΑΚΟΣ

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και η μέρα κλείνει με 1550 χλμ περίπου στο κοντέρ. Καθόλου άσχημα.

[ΙoannisPanagiotidis]

...φανταστικα παιδες!..τρελο παρεακι!..απολαμβανω καθε λεξη της περιγραφης!...δωστε συνεχεια!

[MOYTPO]

Αρχική Δημοσίευση από alkis83

Παυλο επρεπε να ερθεις.. 2.500.000 χιλιομετρα ταξιδι... θα το εστρωνες το μηχανακι... καλο το gs forum σε αδελφοποιηση με τη ΛΕ.ΜΟ.ΜΕ.. Τ ο σ'αββατο 21/09/2013 σ ενα ανεπαναληπτο ταξιδι στο μαγικοοοοοοοο Ναύπλιο...

Ναυπλιοοοο;;;;; 7500 χλμ του-λα-χι-στον!!!!!

Καλα ενταξει... τριημερο ετσι;;;;
Με τις σαγιοναρες θα πατε ή θα βαλετε κανα αθλητικο;;;;
Γιατι για μποτα.... δεν σας το χω!!!!

[264George]

.
.

24 - 4 - 2012 Ljubljana – Beograd


Το πρωινό στο ξενοδοχείο μας έβρισκε να χαιρετούμε τον Ηλία που μάλλον μόνος του θα συνέχιζε προς Ιταλία και Γαλλία με προορισμό το Μαρόκο.

Πλέον τρεις, στο δρόμο της επιστροφής. Αφού περάσαμε τον έλεγχο στα σύνορα Σλοβενίας – Κροατίας που μας έλεγξαν για βινιέτα, θυμήθηκα το Θανάση και το ρίσκο που πήρε, αφού η απειλούμενη χρηματική ποινή ήταν κοντά 300 ευρώ.
Πρώτη στάση Zagreb, που όμως ελάχιστα είδαμε καθώς βιαζόμασταν να αντιμετωπίσουμε την χειρότερη ίσως, μετά τη Θεσσαλονίκη – Αθήνα, ευθεία των Βαλκανίων, των περίπου 500 βαρετών χλμ.
Τουλάχιστον ήπιαμε το καφεδάκι μας στην είσοδο της πόλης, στο καφέ «Καναπέ», χρήματα δεν έχουμε και χαλάμε σε βενζινάδικο.

Αυτό που κυρίως θυμάμαι είναι ότι η διαδρομή γίνεται παράλληλα με μια οροσειρά που υποψιάζομαι είναι τα βόρεια σύνορα Κροατίας- Βοσνίας
και τον πολύ δυνατό πλευρικό άνεμο που μου σακάτεψε το δεξί ώμο.

,,,μα πολύ αέρααα!!!

[264George]

Σερβία


Βελιγράδι. Υψηλή θερμοκρασία και ψάχνουμε για το ξενοδοχείο που οι ντόπιοι φαίνεται να μη γνωρίζουν.
Μετά από έναν κουστουμάτο επιχειρηματία, ευγενικότατο αν και δε γνώριζε αγγλικά και ένα αστυνομικό με RT, καταλήγουμε στην όχθη του Δούναβη και θυμάμαι να βρίσκεται κάπου κοντά και το ξενοδοχείο.
Είναι περίπου 17.00’ και ένα ζευγαράκι μας λέει πως το μέρος που ψάχνουμε είναι η περιοχή Καρα Ντουσανα και καταφέρνουμε και το βρίσκουμε.
Εξωτερικά καμία επιγραφή, δεν μοιάζει καν με ξενοδοχείο, αλλά είναι ένα συγκρότημα διαμερισμάτων και στο ισόγειο η ιδιοκτήτρια, μια 45άρα (milf).
Μας οδηγεί σε διαμέρισμα στο ρετιρέ με θέα όλη την πόλη, με τρεις χώρους και δύο μπάνια. Πως τα μοιραστήκαμε;
Κρύβω στη χούφτα μου δυο πιρούνια και ένα μαχαίρι και όποιος πετύχαινε το μαχαίρι διαλέγει. Καταλήγω με δικό μου δωμάτιο με εσωτερικά δικό του μπάνιο.

Γρήγορο μπάνιο και βόλτα στην πόλη.
Μου κάνει εντύπωση η φτώχια του μέρους που είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αξιοπρέπεια και την περηφάνια στο βλέμμα των ανθρώπων του.

Hotel Yukoslavia και άλλα παρατημένα κτήρια τεράστιων διαστάσεων.
Φτάνουμε στο κέντρο και αποφασίζουμε να φάμε σε Pizza Hut.

,,,,μη ξεχάσετε.....λεφτά υπάρχουν!

Οι πινακίδες στις μηχανές γίνονται αντικείμενο προσοχής.
Παντού τράπεζες της Aplha Bank και βγάζω εκατό ευρώ, καταλήγοντας με κοντά δέκα χιλιάδες δηνάρια όταν η παραγγελία στην πιτσαρία αμφιβάλω αν πλησίαζε συνολικά τα χίλια.
Λεφτά (και εδώ) υπάρχουν.
Ο σερβιτόρος μας κατευθύνει για το που είναι τα must see της πόλης. Βόλτα στη Σκαντάρσκα και ποτάκι στο Red bar.
Βρίσκω την πόλη κάπως ήσυχη, μάλλον φταίει που είναι Τρίτη.
Συμπαθέστατη κυρία με υπαίθριο πάγκο με σουβενίρ στον πεζόδρομο προτείνει να δούμε κάποιον ιερό ναό που ισχυρίζεται είναι ο μεγαλύτερος στα Βαλκάνια. Η εμφάνισή της κάτι μου προκαλεί και αγοράζω σχεδόν όλα τα αυτοκόλλητα που έχει. Μου δίνει δώρο ένα χάρτη της περιοχής και ψήνω τα παιδιά να μην επιστρέψουμε για ύπνο, αλλά να βολτάρουμε στη Κνεζα Μιχαηλα που φαίνεται να είναι κοντά.
Πεζόδρομος με εμπορικά, καφετέριες, γυναίκες… Κάπου στη διαδρομή πέφτουμε σε γυρίσματα ταινίας και στο τέλος του πεζοδρόμου υπάρχει πάρκο που έρχεται συνεχώς κόσμος. Μάλλον εδώ είναι ο ναός που έλεγα.
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου και χωρίς να πω κάτι στον Άλκη που συνεχώς γκρίνιαζε να γυρίσουμε πίσω, έχω κάποια club, μάλλον είναι σε τελείως διαφορετική περιοχή από κει που βρισκόμαστε. Νομίζω είναι κάπου κοντά στο φρούριο.
Με τη φωτογραφική μου διαπράττω επανειλημμένες απόπειρες να συλλάβω κομμάτι από την τοπική ομορφιά.
Δυο κοπέλες μας σταματούν για φυλλάδιο. Σκέφτομαι ότι θα ναι από καμιά greenpeace μέχρι που βλέπω ότι πρόκειται για exclusive striptease club.
Λέγεται Angels, βρίσκεται στην πλατεία Δημοκρατίας (αρ.5) και κάνω συσχετισμό με τη δική μας ομώνυμη πλατεία στο Βαρδάρι. Τυχαίο;
Θα αφήσω ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας εκτός..

[264George]

Επιστρέφουμε στις μηχανές που αφήσαμε κοντά σε πιάτσα ταξί.
Στο ίδιο σημείο μισό χρόνο μετά, τον Οκτώβριο του 2012, ο Γιάννης γνωρίζει τη σέρβικη πραγματικότητα λίγο καλύτερα, αφού κάποιος του κλέβει το κράνος. Άλλη ιστορία αυτή..
Προσπαθούμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο αλλά αφού μας αρέσει η ταλαιπωρία, γνωρίζουμε το Βελιγράδι λίγο καλύτερα, ρωτώντας και πάλι όποιον συναντούμε.
Στα δωμάτια τα παιδιά παραδίδονται αμαχητί στο Μορφέα.
Στεναχωριέμαι που τελείωσε τόσο γρήγορα αυτή η βόλτα μας στα Βαλκάνια, ύπνος δεν παίζει να έρθει εύκολα και βρίσκω ευκαιρία υπό το ροχαλητό των συνταξιδιωτών μου να σημειώσω τις εμπειρίες από το Kotor μέχρι τη Λουμπλιάνα.

[264George]

.
.

25 - 4 - 2012 Beograd – Thessaloniki

Πολύ πρωινό ξύπνημα.
Είχα αφήσει έξω από την πόρτα του δωματίου μου χιουμοριστικό σημείωμα υπενθυμίζοντας τους να με ξυπνήσουν τελευταίο.
Ενώ μαζεύουμε γρήγορα δε βρίσκουμε τη ρεσεψιονίστ να αφήσουμε κλειδιά και να πληρώσουμε και καθυστερούμε.
Πέφτει η ιδέα να τα ρίξουμε σε γραμματοκιβώτιο. Φυσικά και αργούμε να βγούμε και από την πόλη.
Θεωρώ σημαδιακό το όλο συμβάν αφού θέλω να παρατείνω την παραμονή μου εκεί. Αρχικά στον αυτοκινητόδρομο βρίσκουμε πολύ κίνηση και κακή άσφαλτο.
Στοχεύουμε να φτάσουμε αρχικά στο Νις, όμως σταματάμε σε βενζινάδικο αφού μαρτυρούσαμε από τη νύστα.

Προσωπικά πρέπει να κοιμήθηκα λιγότερο από τρεις ώρες, λάθος που δε θα επαναλάβω.
Μετά το Νις δρόμος με μια λωρίδα ανά κατεύθυνση, βροχή, κίνηση και έναν αέρα που σε άλλαζε λωρίδα.
Θυμάμαι τον Άλκη που ήταν μπροστά μου, να μοιάζει σαν παρένθεση προσπαθώντας να μείνει πάνω στο Tiger του, εγώ πίστευα ότι θα πέσω αν από λάθος ανεβάσω σε τρίτη και ο Γιάννης στα σύνορα με Σκόπια που τα πράγματα ηρέμησαν μου είπε πόσο πολύ φοβήθηκε με την εικόνα που εμείς οι δύο του δίναμε.

,,,σύνορα

Σκόπια

Μπράβο Άλκη

Στο δρόμο έργα, αλλά η διαδρομή πίστα και αφού είμαστε σχεδόν μόνοι μας,,, ξέρετε.
Μετά το Κουμάνοβο, στάση για καύσιμα. Παρατηρώ ύποπτες κινήσεις μέσα στο βενζινάδικο και με το Γιάννη αποφασίζουμε να ελέγξουμε το χώρο για να λυθεί το μυστήριο.
Μας χαζολογάνε δύο σερβιτόρες που ήταν πολύ πρόθυμες να εξυπηρετήσουν, ενώ η υπεύθυνή τους πιο διακριτικά γουστάρει και αυτή να παίξει. Μας ζητούν να κάτσουμε για καφέ και αντιρρήσεις φέρνει ο Άλκης.
Εμείς θέλουμε να μείνουμε, αλλά ο Άλκης επιμένει πιο έντονα ειδικά όταν τις ακούει να μας προτείνουν να μείνουμε μέχρι να σχολάσουν για να πάμε όλοι μαζί βόλτα στην πόλη τους.
Μας παίρνουν χαμπάρι τελικά ότι θα πετάξουμε αετό και γελώντας μας κάνουν τη διεθνή χειρονομία «παντόφλα στο σπίτι».
Βγαίνουμε να φύγουμε. Δε ξέρω γιατί ξαναμπήκαμε, μάλλον με την πρόφαση να βγούμε φωτογραφίες.
Με την υπεύθυνη αλλάζω fb και mail και ευγενική πρόταση για καφέ αν βρεθεί ο ένας στην πόλη του άλλου.
Αποχώρηση και σε γρήγορους ρυθμούς φτάνουμε σε διόδια που σκοπιανός υπάλληλος μας απαρίθμησε όλη την εντεκάδα της εθνικής μας ομάδας.
Τελωνείο.
Αγενέστατη υπάλληλος θεώρησε σπουδαίο επίτευγμα να μας καθυστερήσει σκόπιμα επειδή προσπεράσαμε μερικά αυτοκίνητα.
Σταματάμε παρακάτω γιατί ο Γιάννης φεύγει για Σιάτιστα.


Η εκδρομή ουσιαστικά τελείωσε και αφού ξεφορτώθηκα επιτέλους και τον Άλκη στα κτελ, επιστρέφω στη φωλιά μου έχοντας γράψει περίπου 2760 χλμ και νιώθω ότι έχω αποκτήσει έναν ακόμη μικρό θησαυρό.
Παραδίνομαι και γω στο φτερωτό θεό από τις 19.00’ ως 13.00’ της επόμενης.

Δε θυμάμαι τι ονειρεύτηκα..
όμως ξεκινούν ήδη ζυμώσεις που υποδεικνύουν το επόμενο ταξίδι..