ΑΛΠΕΙΣ & Βαλκάνια Υπό Ιδανικές Συνθήκες!

[Strats]

Passo dello Stelvio:

Μοτοσυκλετιστικό πανυγύρι . Ήταν και Αύγουστος οπότε καταλαβαίνεται τι γίνονταν εκεί πάνω. Είμαστε και πάλι με τις στολές χωρίς επενδύσεις, καλοκαιρινό γάντι και θερμοκρασίες λίγο κάτω από τους 20 βαθμούς. Προσεγγίσαμε το πάσο από τη μεριά του Umbrail και φτάσαμε στην κορυφή με πολλή κίνηση, τόση που μόνο σε ελάχιστες φουρκέτες μπόρεσα να στρίψω γρήγορα. Υπήρχε δε ένα τούνελ παλιό, το οποίο είναι τόσο στενό που αν συναντηθούν εκεί μέσα 2 μεγάλα αυτοκίνητα, κολλάει η κατάσταση. Εμείς μείναμε εκεί σταματημένοι για πάνω από 10 λεπτά, ούτε μπρος ούτε πίσω.



Στην κορυφή, το πανηγύρι σε όλο του το μεγαλείο. Πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ, κινητές καντίνες, που πουλούσαν λουκάνικα και άλλα διάφορα, τιμές ακριβές (μικρό νερό – 2€ παρακαλώ), εστιατόρια, κόσμος να περπατάει παντού και εκατοντάδες μηχανές παρκαρισμένες κατά μήκος. Εντυπωσιακό θέαμα, δε λέω, αλλά για Αύγουστο μήνα, προτιμώ τα άλλα πάσα

Σαν καλοί τουρίστες κι εμείς, περπατήσαμε, αγοράσαμε τα σχετικά σουβενίρ μας, φάγαμε και “τα βρώμικά μας”…

Ανάβαση από την πλευρά του Umbrailpass:





























Και μετά από καμιά ώρα (πρώτη φορά κάναμε τόσο μεγάλη στάση), ξεκινήσαμε την κατάβαση.

[Strats]

Η πτώση του Παντελή:

10 λεπτάκια μετά (κατεβαίνοντας από την κορυφή του Stelvio), μας συνέβη και ένα μικρό ανώδυνο ατυχηματάκι. Ακριβώς μπροστά μου είναι ο Παντελής με τη Μαρία junior και μπροστά τους ένα αυτοκίνητο με πολωνικές πινακίδες. Πάνω λοιπόν στη στροφή της φουρκέτας, φρενάρει το αυτοκίνητο, σταματά κι ο Παντελής ακριβώς στο κέντρο της φουρκέτας, αλλά η κλίση μεγάλη, γέρνει το GS, που να το κρατήσει ο νέος, και πέφτουν κάτω (σταματημένοι). Ευτυχώς δε χτύπησε κανείς και η μηχανή το μόνο που έπαθε ήταν ένα σπασμένο φλας. Ο Πολωνός, τους βλέπει και απλά φεύγει. Βάζω στο σταντ τη μηχανή λίγο πιο κάτω και τρέχω να τους σηκώσω. Πέρασαν στο μεταξύ άλλες 4 μηχανές, εκ των οποίων μόνο μια σταμάτησε να βοηθήσει.

[Strats]

Φτάσαμε το απογευματάκι στο Merano, η πόλη που θα διανυκτερεύαμε. Παρόλο που η πόλη αν και όμορφη, δεν είχε ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον, περάσαμε καταπληκτικά λόγω καλής παρέας! Το σημείο επιλέχτηκε για διανυκτέρευση λόγω θέσης περισσότερο.






















Το ξενοδοχείο που μείναμε:

[Strats]

Η επόμενη μέρα, ξεκίνησε διαφορετικά απ όλες τις υπόλοιπες, η φύση αποφάσισε να μας δώσει και μια μικρή γεύση από Άλπεις με βροχή, μια και μέχρι τώρα, μόνο λιακάδες είχαμε δει. Ίσως έτσι μπορέσαμε να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο αυτά που είχαμε μέχρι τώρα.

Η διαδρομή είναι προς Cortina D’Ampezzo περνώντας από Katerpass, Pordoipass, Passo di Falzarego.

Βάλαμε αδιάβροχα και ξεκινήσαμε. Η διαδρομή προς Bolzano ήταν περίπου μία ώρα με δυνατή βροχή. Συνεχίσαμε και περάσαμε τα πρώτα 2 πάσα με βροχή. Εγώ που δεν πίστευα ότι θα κρατούσε η βροχή, είχα κουμπώσει επιπόλαια το αδιάβροχό μου με αποτέλεσμα να γίνω μούσκεμα μέχρι μέσα.

Katerpass (Passo di Costalunga)








Εδώ το φωτογραφικό υλικό είναι περιορισμένο λόγω βροχής.

Συνεχίσουμε προς Passo Pordoi, με βροχή.







Ευτυχώς όμως μετά το Pordoi, ο καιρός άρχισε να ανοίγει . Σταμάτησε η βροχή και αυξήθηκε αισθητά η ορατότητα.

[Strats]

Συνεχίσαμε προς Passo Falzarego, περνώντας μέσα από μαγευτικά χωριουδάκια όπως η Arabba.

[Strats]

Passo Falzarego

Στον πυρήνα των Δολομιτών, η απόλυτη φύση, όλη η διαδρομή είναι μαγεία.

[Strats]

Προς Cortina D’ Ambezzo









Για τη διανυκτέρευση δε θα αναφερθώ με λεπτομέρεια γιατί δεν υπήρχε τίποτα στην Cortina και κλείσαμε σε ένα χωριό – ή αλλιώς ####χώρι - έξω από την Κορτίνα, αρκετά μακριά, σε ένα άθλιο ξενοδοχείο. Παρόλα αυτά, η δύναμη της καλής παρέας ανέτρεψε τις συνθήκες και περάσαμε μια χαρά!

[Strats]

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε κλασσικά με λιακάδα. Τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα γιατί ήταν η τελευταία μας ημέρα στις Άλπεις, τα τελευταία μας πάσα. Ο τελικός προορισμός ήταν η Τεργέστη και από εκεί θα ξεκινούσε η κάθοδος για Ελλάδα, από τα Βαλκάνια.

Φύγαμε πρωί-πρωί από το ξενοδοχείο και πήγαμε στην Cortina D’ Ampezzo για ένα ωραίο πρωϊνό καφέ και βόλτα στη πόλη.


















Αφού απολαύσαμε με λιακάδα και 20 βαθμούς τη βόλτα μας στην Cortina, ξεκινήσαμε για τα τελευταία μας πάσα: Passo Giau, Forcela, Passo Duran.

[Strats]

To passo Giau, είναι εκπληκτικό, ωραία ανάβαση, αλλά ειδικά η θέα από εκεί πάνω είναι το κάτι άλλο, Τα υπόλοιπα πάσα ήταν από τα χαμηλά (κάτω από τα 2000m) αλλά και πάλι είχαν την ομορφιά τους.

Passo Giau

[Strats]

Passo Duran










Και σε αυτό το σημείο αποχαιρετούμε τις μεγαλοπρεπείς και δροσερές βουνοκορφές και αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς τα Βαλκάνια, απ’ όπου θα επιστρέψουμε. Τα συναισθήματα ήταν πολύ περίεργα, αν και μας περίμεναν πολλές ακόμα όμορφες στιγμές μια και τα Βαλκάνια αποτελούν προορισμό αξιόλογο, δημιουργήθηκε κι ένα παράξενο συναίσθημα αποχωρισμού. Επόμενη διανυκτέρευση: Τεργέστη.