Μια βόλτα διαφορετική απο τις άλλες!!!

[eleni gr]

Μπραβο σας παιδια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ηταν το ωραιοτερο ''ταξιδι'' που διαβασα στο forum ...!!!!!

[jtnakos]

Θαναση απο 4-5 φιλαρακια που γνωρισα απο τον Βολο και ξερετε εσεις ποιοι ειστε,δεν περιμενα τιποτα ΛΙΓΟΤΕΡΟ απο ανθρωπους με το δικου σας πιον.Μας κανατε περιφανους που εστω και νοητα ανηκουμε στην παρεα σας(το εχω πει πολες φορες και θα το πω αλλες τοσες,πως η καλυτερη ενεργεια που εκανα φετος ηταν που γραφτικα σ'αυτο το forum κανοντας πραγματικους ΦΙΛΟΥΣ).Να συνεχεισετε με αυτο το ηθος και ο Θεος σιγουρα θα ανταμιψει με τον Δικο του τροπο τις πραξεις σας..Στις μερες μας που τα χρηματα ειναι λιγοστα για πολους απο εμας ,εσεις βρηκατε το κουραγιο-σθενος-μεγαλοψυχια και με οποια χρηματα στεριθηκατε ητε ειναι λγα,ητε ειναι πολλα ,ητε μηδαμινα,ΕΣΕΙΣ με αυτην την πραξει δωσατε λιγο γελιο ΑΛΛΑ συμαντικο σε ατομα που πραγματικα το ειχαν ανγκη.


ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟΟΟ


:sm5::sm5::sm5::sm4::sm5::sm4::sm5::sm4::sm4::sm4::sm5::sm4:

[ntinopoulos]

μπραβο ρε παιδια!:sm4:

[intruder]

το 1ο μου μνμ στο φορουμ(εχω διαβασει πολλα ταξιδιωτικα εδω μεσα), αλλα αυτο με συγκινησε πραγματικα .χιλια μπραβο παιδια κ απο μενα

[lena1200s]

Αρχική Δημοσίευση από sagini.sail

Η ιδέα υπήρχε από καιρό στη σκέψη όλων..
Κάποια στιγμή σε έναν καφέ ειπώθηκε..
- Να το κάνουμε…!
- Ναι ρε.. μέσα..!
- Εμένα μη με ρωτάς.. για τέτοια είμαι πάντα μέσα!
- Κι εγώ..!!
… στις συναντήσεις που ακολούθησαν γινόντουσαν ερωτήσεις όπως:
- Καλά τι γίνεται με αυτό το θέμα;
- Είχαμε κανένα νέο;
- Θα κάνουμε κάτι τελικά;
… ε ναι… ήταν όλοι έτοιμοι…
Έτσι την Δευτέρα 19 του Δεκέμβρη έγινε η πιο μεγάλη μας μέχρι σήμερα βόλτα που ήταν.. δίπλα μας!! ..στη γειτονιά μας!!! Στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία (ΚΔΑΠ-ΜεΑ)στη Νέα Ιωνία του Βόλου!
Ο καιρός ήταν βροχερός κι εμείς σαν τους Ντάλτον (λόγω ύψους το λέω..) ανηφορίζαμε γεμάτοι δώρα, την οδό Καισαρείας.
Σταματήσαμε στον αριθμό 27. Χτυπήσαμε και μπήκαμε.
Μπήκαμε σε έναν άλλο κόσμο, του κόσμου μας..
Τα παιδιά ήξεραν για την επίσκεψή μας και μας περίμεναν.
Η διευθύντρια και το προσωπικό ήταν πολύ χαρούμενοι που ήμασταν εκεί.
Εμείς, λίγο αμήχανοι στην αρχή, χαλαρώσαμε με τα χαμόγελα, τις ευχαριστίες και τις χειραψίες των παιδιών.
Δώσαμε τα δώρα στα παιδιά και από ένα μικρό δωράκι στους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί και ήρθε η σειρά μας να εκπλαγούμε όταν μας έδωσαν κι εμάς δώρα τα οποία είχαν κατασκευάσει τα ίδια τα παιδιά. Ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικό να κρατάμε στα χέρια μας έργα τους γνωρίζοντας μάλιστα πως τα έφτιαξαν για εμάς.
Σε λίγο είχαμε γίνει μέλη της παρέας τους. Άλλος έπαιζε με τη μπάλα μαζί τους, άλλος συναρμολογούσε κάποιο από τα νέα παιχνίδια, κάποιος παιδεύονταν να φτιάξει μαζί τους ένα από τα καινούργια πάζλ, άλλος κρυβόταν διακριτικά για να μη φανεί η συγκίνησή του. Η χαρά ήταν διάχυτη παντού και το παιχνίδι είχε φουντώσει.
Κι είναι μυστήριο πράγμα το πώς χαίρονται αυτά τα παιδιά, πως βγάζουν τη χαρά τους και πως σε κάνουν να νιώθεις βλέποντάς τα ευχαριστημένα!
Λες και ό,τι στερούνται σωματικά, το αναπληρώνουν με το γέλιο και τη χαρά!
Μεγάλο αγώνα κάνουν οι δασκάλες αυτών των παιδιών. Τα εκπαιδεύουν με έναν μαγικό τρόπο. Τους χρωστάμε πολλά σαν κοινωνία και ξέρουμε πως δεν μπορούμε να τους ανταμείψουμε όπως τους αξίζει.. Πόσο μπορείς να εκτιμήσεις άραγε το ανεκτίμητο; Μπορούμε όμως να τους πούμε πόσο πολύ τις θαυμάζουμε γι αυτό που κάνουν. Το έργο τους δεν μας αφήνει αδιάφορους. Με την δουλειά και τη δράση τους ομορφαίνουν τον κόσμο μας και μας κάνουν να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μπράβο τους!
Η ώρα πέρασε κι εμείς είχαμε ξεχαστεί στο παιχνίδι..
Ο παλιός είναι αλλιώς καθώς λένε αυτοί που ξέρουν και MVP της βραδιάς ανακηρύχτηκε ο Χρήστος γιατί πήρε τα περισσότερα φιλιά από τους μπόμπιρες που παίζανε μαζί.
Ναι είχε έρθει η ώρα να φύγουμε..

Βγήκαμε ευτυχισμένοι, γεμάτοι, χαρούμενοι που δώσαμε λίγη χαρά σ’ αυτά τα παιδιά!

Έξω στο βροχερό δρόμο ο Νίκος μου λέει:
- Ανέβασέ το στο forum. Γράψε δυο λόγια..
Στο forum…
δυο λόγια…
…
…
… οι άνθρωποι του forum είναι ταξιδιώτες και μέσα σ’αυτό ανταλλάσουν πληροφορίες, γνώσεις, εμπειρίες. Οι εκδρομείς περιγράφουν τις βόλτες τους, στα λεγόμενα «Ταξιδιωτικά» άρθρα και οι υπόλοιποι τα διαβάζουμε με μεγάλη χαρά. Όταν μάλιστα ξέρουμε πως έχει ολοκληρωθεί μια βόλτα, περιμένουμε με αγωνία, κείμενα και φώτο. Ο λόγος είναι απλός: μέσα από την ανάγνωση, τις εικόνες και τα video νιώθουμε ότι συνταξιδεύουμε μαζί τους.. Υπάρχει σεβασμός, εκτίμηση και μεγάλος θαυμασμός σε αυτούς που έχουν κάνει πολλά και μεγάλα ταξίδια. Υπάρχει μια κρυφή επιθυμία στον καθένα μας να μοιάσει στους μεγάλους ταξιδευτές. Υπάρχει η επιθυμία να συναντιόμαστε, να γνωριζόμαστε και να μιλάμε κι όταν αυτό συμβαίνει είμαστε πολύ χαρούμενοι και στο τέλος κάθε συνάντησης κλείνουμε με την ίδια πάντα φράση:
‘Να το επαναλάβουμε!’
Έτσι λοιπόν αγαπητοί συμ-forum-ιτες, μερικοί βολιώτες φίλοι βγήκαμε τη Δευτέρα μια βόλτα και γνωρίσαμε κάποια υπέροχα παιδιά, τα γειτονάκια μας.
Γνωρίσαμε και τους ανθρώπους του ΚΔΑΠ ΜεΑ!
Ταξιδιώτες χωμάτινων και ασφάλτινων διαδρομών με μοτοσικλέτες εμείς,
Ταξιδιώτες σε δύσκολους δρόμους παιδικών ψυχών με αγάπη και γνώση αυτοί..
Ζέφη, Μαρία, Ανθή, Κώστα, Φιλίτσα, Εύη, Σταυρούλα και όλοι οι άλλοι που δεν γράφουμε τα ονόματά σας, σας ευχαριστούμε που μας πήρατε μαζί σας σ’αυτό το ταξίδι που κάνετε καθημερινά με τα παιδιά με τόση υπομονή και αγάπη.
Σας ευχαριστούμε από την καρδιά μας για όλα και σας ευχόμαστε να έχετε υγεία και τύχη!
Ευχαριστούμε πολύ τα παιδιά που μας υποδέχτηκαν με τόση χαρά και τους ευχόμαστε να είναι καλά και να απολαμβάνουν την αγάπη των γύρω τους!
Περάσαμε πολύ καλά μαζί τους!
Καλές γιορτές σε όλους σας!
Η πρόταση παραμένει, σταθερή κι επίμονη:
ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ!

συγκινητικό. να είστε παντα καλά

[bogart]

παιδιά μεγάλο μπράβο για τέτοιες κινήσεις ανθρωπιάς!!!