Διασχίζοντας την κεντρική Ευρώπη.

[sgianno]

Λίγη ώρα αργότερα φτάσαμε στον ξενώνα που θα μας φιλοξενούσε, ένα σπιτάκι βγαλμένο από βιβλίο παραμυθιών , από βιβλίο σαν αυτά που μας διαβάζανε όταν ήμασταν μικροί.







Είχε περίπου 10-12 δωμάτια προς διάθεση αλλά μόνο δύο από αυτά πιασμένα, τα δικά μας.






Απέναντι ακριβώς μια καταπράσινη ανθισμένη πλαγιά και κορυφές βουνών που έδεναν σαν σε πίνακα ζωγραφικής μαζί με όλα τα άλλα.






Ξεφορτώσαμε τις βαλίτσες από τις μηχανές και ταχτοποιήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια. Η κυρία που είχε τον ξενώνα μας είπε με τα λιγοστά αγγλικά της που θα ήταν ιδανικά να φάμε και αυτομάτως κινηθήκαμε προς τα εκεί.




Η ταβέρνα το κάτι άλλο, ξύλινη με την κλασική αυστριακή κεραμοσκεπή, ζεστή και φιλική έτοιμη να υποδεχτεί εμάς και τις ορέξεις μας.
Είχε σκοτεινιάσει και το κρύο είχε κάνει την εμφάνιση του για τα καλά, το σενάριο ιδανικό.

εδώ τους μοτοσυκλετιστές τους σέβονται απεριόριστα και δεν το κρύβουν..






Κρύο, φύση, ηρεμία, ξύλινη ταβέρνα, ζεστασιά και άπειρες εικόνες από την σημερινή μέρα και όχι μόνο.
Ο ευγενικότατος κύριος στο μαγαζί έκανε την έκπληξη και μας είπε πως μέσα καπνίζουνε. Είναι κάτι που δεν το περιμέναμε με τίποτα. Ο Γιώργος με την Ειρήνη δεν καπνίζουνε για εμάς όμως και με τέτοιο κρύο έξω ήταν λύτρωση.


Οι μπύρες ήρθαν γρήγορα και η διάθεση μας ανέβηκε και άλλο. Δεν σας είπα πως το προσωπικό φορούσε παραδοσιακές στολές για να σε βάλει στο κλίμα ακόμη περισσότερο.



Όχι δεν ήταν τουριστικό το μέρος, απλά ένα αυστριακό χωριουδάκι.

[kornlaz]

Φοβερό το ταξιδιωτικό σας.Πολλά μπράβο για όλα

[sgianno]

Σύντομα φάνηκε και πάλι η σερβιτόρα κρατώντας έναν μεγάλο δίσκο γεμάτο από αναμμένα μικρά κεράκια, δεν προλάβαμε να ρωτήσουμε τι είναι αυτά και αμέσως ήρθε το φαγητό και τοποθετήθηκε πάνω στα κεράκια για να παραμένει ζεστό.

Κρεατικά κάθε είδους ,λουκάνικα, πατάτες ,τοπικές σάλτσες και ότι άλλο μπορεί κάποιος να φανταστεί.




Η βραδιά κυλούσε υπέροχα ,το γέλιο άφθονο και τα σφηνάκια με το παραδοσιακό τοπικό ποτό διαδέχονταν το ένα το άλλο.
Ευχαριστημένοι και χορτασμένοι από το φαγητό και τις παγωμένες μπύρες φύγαμε για τον ξενώνα …

λίγο μετά ξεκίνησαν όλα…


Κανένα άλλο δωμάτιο δεν ήταν κρατημένο εκτός από τα δικά μας. Στην γύρο περιοχή δεν υπήρχε κάτι άλλο εκτός από εμάς και την φύση.

Καληνυχτίσαμε τα παιδιά και μπήκαμε στο δωμάτιο του ξενώνα. Περίπου 1 ώρα αφού μας πήρε ο ύπνος ξύπνησα με τρελή ταχυκαρδία, για κάποιο λόγο ένα αίσθημα τρόμου με είχε κυριέψει..

είχα την εντύπωση πως κάτι περίεργο συμβαίνει με τον ξενώνα. Άκουγα θορύβους που δεν ήξερα τι είναι.
Κάπου εκεί διαπιστώνω πως και η Στέλλα είναι ξύπνια για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Τι έγινε ,τι πάθαμε αναρωτηθήκαμε?

Κλείσαμε τα μάτια να ξανά κοιμηθούμε έστω και με το ζόρι… μέχρι που σε αυτό το μέρος που δεν υπήρχε άνθρωπος ,στην μέση του πουθενά, άρχισε να χτυπάει ο συναγερμός της μηχανής μου…

Eχει χτυπήσει συνολικά άλλη μια φορά από την μέρα που την πήρα..

Πεταχτήκαμε από το κρεβάτι , το αίσθημα τρόμου παρέμενε και ο συναγερμός που δεν χτυπάει ποτέ τώρα χτυπούσε ασταμάτητα.
Τι γίνετε???
Αφού σταμάτησε ο συναγερμός προσπαθήσαμε να ξανακοιμηθούμε, δεν πέρασαν 10 λεπτά και το κινητό της Στέλλα χτύπησε και πεταχτήκαμε πάλι. Όχι ρε γαμώτο.. πάλι?
Ήταν ο Γιώργο από δίπλα, τα παιδιά δεν είχαν κοιμηθεί ούτε αυτοί για τον ίδιο λόγο, αίσθημα τρόμου και ο συναγερμός.

«Σταύρο κατέβα να κλείσεις το συναγερμό φίλε γιατί θα τρελαθούμε σήμερα»

Έπρεπε να κατέβω να τον απενεργοποιήσω…


Ξεκλείδωσα την πόρτα, τράβηξα το χερούλι και ακούστηκε το χαρακτηριστικό εφιαλτικό τρίξιμο ,
ξεκίνησα να κατεβαίνω τις ξύλινες σκάλες .. το φώς πίσω μου άνοιξε μόνο του.

Η ταχυκαρδία χτυπούσε κόκκινα..αν εμφανιζόταν κανείς μπροστά μου δε θα την γλίτωνε για κανέναν λόγο από την αδρεναλίνη που είχα ανεβάσει εκείνη την στιγμή.

Βγήκα έξω..

κανείς τριγύρω...

απενεργοποίησα εντελώς τον συναγερμό και γύρισα στο δωμάτιο περιμένοντας να ξημερώσει, να τελειώσει επιτέλους αυτό το εφιαλτικό βράδι.

Δεν πέρασε μισή ώρα και ο απενεργοποιημένος συναγερμός χτύπησε και πάλι…. Αυτή την φορά δεν ασχολήθηκα είχα κουραστεί και νύσταζα.

Επιτέλους με πήρε ο ύπνος.

Ποιος ξέρει??
Ήταν το τοπικό ποτό που ήπιαμε?
Ήταν το αρκετό φαγητό που φάγαμε εκείνη την νύχτα?
Ήταν το όλο σκηνικό που βλέπουμε μόνο στις ταινίες ή ήταν ο συναγερμός που δεν χτυπάει ποτέ και για κανένα λόγο και σήμερα έδωσε ρέστα?

4 άνθρωποι να πάθουν ακριβώς το ίδιο, την ίδια στιγμή? Σύμπτωση ?

Ο Γιώργος μας είπε πως το μόνο που τον ενόχλησε ήταν ο συναγερμός. Θα τον πιστέψουμε γιατί όπου σύντομα θα διαβάσει αυτές τις γραμμές και θα με κυνηγάει μετά.

Το πρωινό μας βρήκε να συζητάμε τα όσα έγιναν το προηγούμενο βράδι .

Είχαμε πάθει ακριβώς τα ίδια.

Ο εφιάλτης τελείωσε όμως και μια νέα υπέροχη μέρα ξεκινούσε ,





σχεδόν άυπνοι αλλά μπροστά σε αυτές τις εικόνες που έχουμε να δούμε ποιος το λογαριάζει αυτό.













Άλλωστε σήμερα είχαμε και το Stelvio στο δρόμο μας… Τι να λέμε ??? φύγαμε …..





συνεχίζεται...

[sgianno]

Το τοπίο ένα από τα ωραιότερα που έχουμε δει στην ζωή μας. Λιακάδα, πράσινο καθαρός αέρας και οξυγόνο.... ναι οξυγόνο που τόσο πολύ μας λείπει στην πρωτεύουσα της όμορφης Ελλαδάρας μας.



Στην άκρη του ξενώνα ξαπλώστρες πίσω από ένα τζάμι για χειμερινή ηλιοθεραπεία,





οι λάτρεις των χειμερινών sports έμεναν σε αυτού του τύπου τα χωριά ,κοντά στο χιονοδρομικό.




Το χαρακτηριστικό «κλακ» από τις βαλίτσες που κούμπωσαν στις βάσεις ακούστηκε για άλλη μια φορά και εμείς ήμασταν έτοιμη για μια ακόμα μαγευτική διαδρομή. Θα αφήναμε την κούκλα Αυστρία και θα μπαίναμε και πάλι στην βόρεια Ιταλία. Ενδιάμεσος προορισμός το πάσο Στέλβιο.



Πρώτα όμως θα έπρεπε να αποθανατίσουμε όλο αυτό το ιδανικό μοτοσυκλετικο απολαυστικό σκηνικό....








Η go pro των παιδιών θα έγγραφε τα πάντα με πολύ όρεξη...



ζωάρα θα σκέφτεται...

[sgianno]

Αποφασίσαμε πως θα πάμε στο Στελβιο διασχίζοντας όσο περισσότερα βουνά γίνεται.

Χωρίς να χάσουμε άλλο χρόνο αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς τα βουνά ... να που υπάρχουν και ευχάριστες ανηφόρες στη ζωή μας. έτσι δεν είναι?



Το θέαμα αν και γνώριμο πια, ήταν εκνευριστικά μαγευτικό.



Η πρώτη στάση για ξεκούραση μας βρήκε να καθόμαστε σε αυτό το παγκάκι....






και να χαζεύουμε αυτή την άθλια θέα..




Δεν ξέραμε πως η βόρεια Ιταλία είναι τόσο όμορφη.

Η διαδρομή μέχρι το stelvio είχε τα πάντα, πράσινο , βουνά, λίμνες,ξύλινα σπιτάκια .. μέσα σε λίγα χιλιόμετρα έβλεπες μαζεμένα όσα δεν είχες δει ποτέ.





Κάναμε αρκετές στάσεις για ξεκούραση και φωτογραφίες, άλλωστε δεν βιαζόμασταν.




ο ανεφοδιασμος και αυτός απαραιτητος..



Σε μια στάση από αυτές γνωρίσαμε και έναν Ολλανδό με την γυναίκα του που φορούσαν μπλουζάκια «Ρόδος 2008». Με το που είδαν τις πινακίδες μας καταχάρηκαν και χαμογέλασαν.

Οι συνάδελφοι μοτοσικλετιστές παντού τριγύρω μας , οι χαιρετούρες έδιναν και έπαιρναν και οι εκφράσεις των ματιών πίσω από τις ζελατίνες μαρτυρούσαν μεγάλα χαμόγελα.

Οι λίμνη που έχουμε δεξιά μας είναι απίστευτης ομορφιάς, Ιταλοί και Αυστριακοί κολυμπούν εδώ , η περιοχή είναι γεμάτη αυτοκινούμενα και ποδήλατα.











Πικ νικ στο γκαζόν, παιδάκια να τρέχουν...


Πόσο διαφορετικό από αυτά που έχουμε εμείς συνηθίσει?

χαλιά περνάνε οι καραμπινιέροι ε?



Όχι είπαμε δεν θα ψαρώσουμε από την ομορφιά του τόπου,ούτε από την ταμπέλα που έλεγε δεξιά St.Moritz , θA πάμε εκεί που είπαμε..



και συνεχίσαμε τον δρόμο προς το stelvio...

[sgianno]

Λίγο παρακάτω άρχισαν να μας κάνουν νοήματα από το αντίθετο ρεύμα, προφανώς και υποθέσαμε ότι θα έχει κάποιο μπλόκο η αστυνομία.
Και έτσι ήταν, σωστά μαντέψαμε, απλά δεν έλεγχαν την ταχύτητα ή τα χαρτιά σου.






Έλεγχαν την πίεση και τα πέλματα των ελαστικών!!


Είναι κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Δεν θυμάμαι να με έχουν σταματήσει ποτέ στην πατρίδα για να τσεκάρουν τα λάστιχα ή την πίεση της μηχανής μου.

Πλησιάζοντας το stelvio είδαμε πολλά αυτοκίνητα που με trailer κουβαλούσαν της μηχανές τους, και δεν μιλάμε για μικρές μηχανές άλλα για 650ρια και 1000ρια τούμπανο.



Όχι δεν είχε αγώνες, απλά πήγαιναν μέχρι τους πρόποδες του stelvio και τότε τις έπαιρναν για ανάβαση.

Τι να πω? Για άλλους φυσιολογικό για άλλους όχι..


Η ανάβαση δεν μας εντυπωσίασε, οκ ωραίο το θέαμα ,καλός ο δρόμος.. αλλά έτσι φορτωμένοι που είμαστε δεν μπορούσαμε να το ευχαριστηθούμε.







Επίσης κάθε λογής όχημα ανέβαινε εκεί πάνω.

Ποδήλατα, τροχοβίλες, αυτοκίνητα, μηχανές.. τα πάντα . και αν κολλούσες πίσω από κάποιο μεγάλο όχημα την πάταγες.
Αυτό πάθαμε και εμείς.

Φυσικά όμως μιλάμε για εμπειρία ζωής.

Είμαστε με τις μηχανές μας ,έχουμε γυρίσει αρκετές χώρες , έχουμε αποκτήσει νέες εμπειρίες, έχουμε δει άπειρες εικόνες. Και τώρα είμαστε εδώ πάνω στο Passo Stelvio.



άραγε το mybike είναι εδώ?














Ναι! το κάναμε και αυτό, για άλλους εύκολο, για άλλους τίποτα το ιδιαίτερο, για άλλους κλασικό...

Για εμάς πρωτόγνωρο και εντυπωσιακό, ήρθαμε και εδώ !

[sgianno]

διάλειμμα παιδιά, δεν έχω τελειώσει το υπόλοιπο. γράφω…

[N4pSt3R]

Αρχική Δημοσίευση από sgianno

Πολύ καλά το πας!!!Το GS πίσω σου είναι ο kelas22...μικρός που είναι ο κόσμος τελικα!!!

[sgianno]

εγω είμαι ο άλλος με το τιγκερ,με το παλικαρι με το gs πισω μου μιλησαμε. αν θυμαμαι καλα ειναι απο ορεστιαδα η καπου εκει και ηταν με μια κοπελιά..

[N4pSt3R]

Θα τα πούμε μετά αυτά!!!Τέλειωνε μας έχεις σε αναμένα κάρβουνα!!!