[ΚΡΗΤΗ]: ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΟ ΜΕ ΜΗΧΑΝΗ!

[Markas]

Τι το’θελα να το παίξω άνετος και να μη γυρίσω από τον δρόμο που είχα μελετήσει στο χάρτη; Μπλέκουμε σε ένα λαβύρινθο λασπωμένων και πολύ γλιστερών χωματόδρομων υπό κλίση που καταλήγουν σε αδιέξοδα. Και άνθρωπος να ρωτήσουμε πουθενά! Μερικά ερείπια που βλέπουμε σκόρπια δε πρέπει να είναι αυτά του Πύργου γιατί, σύμφωνα με τον χάρτη που ανοίγω επιτέλους, βρίσκεται στην άλλη πλευρά του ποταμού και μας χωρίζει ένα βαθύ χαντάκι από το στόχο μας.

[Markas]

Και καλά στο κατέβασμα, αυτό παλεύεται, ακόμα και με τη γλίτσα. Αλλά όταν κατεβαίνεις και λες πάει, από εδώ δεν ξανανεβαίνει και λίγο μετά καταλήγεις σε αδιέξοδο, τι λες σ’αυτόν που σε έμπλεξε;
Κική: Νίκο, σταμάτα να περπατήσω!
Djkal: Μην αγχώνεσαι φιλαράκι, εγώ γουστάρω! (ναι, με το αλαφρύ DR και εγώ θα γούσταρα)
Mr.Adv: Κανονίζετε την πορεία μας! Εγώ δεν ξαναπέφτω!

[Markas]

Τουλάχιστον κάποια στιγμή βλέπουμε από απόσταση κάτι που μοιάζει με ερειπωμένο κάστρο ή οικισμό. Ο Πύργος Καβάλου είναι, εμείς όμως πώς θα φτάσουμε σε αυτόν;

[Markas]

Ο θεός μάλλον μας λυπήθηκε κάποια στιγμή και βρήκαμε έναν αγρότη με τρακτέρ και μας ενημέρωσε πως και αυτός ο δρόμος που είχαμε πάρει ήταν λάθος. Τουλάχιστον όμως ήξερε να μας πει τον σωστό, οπότε πάμε πάλι πάνω στην κορυφή του λόφου για να πάρουμε το σωστό δρόμο αυτή τη φορά. Σωστό με βάση το αρχικό μου λάθος εννοείται…

[Markas]

Πάνω όμως που λέμε να ξεκινήσουμε, τσουπ, πάρτον κάτω τον Ψηλό!
Η λάσπη με τα βρεγμένα χόρτα ήταν τόσο γλιστερή που παρά τα τακούνια στα λάστιχα ούτε πρόλαβε να σκεφτεί να βάλει κάτω τις ποδάρες παρά τη μηδενική ταχύτητα!





Πτώση δεύτερη λοιπόν! Ζημιές; Καμία, πέρα από πολλές λάσπες στα κάγκελα και στον αναβάτη.

[Markas]

Ο Ψηλός δε μασάει όμως!

[Markas]

Κατεβαίνουμε πάλι και φτάνουμε ξαφνικά σε μία διχάλα. Αριστερά καταλήγει σύντομα σε αδιέξοδο. Δεξιά κατεβαίνει απότομα έναν λασπωμένο δρόμο προς τη σωστή κατεύθυνση.
Αλλά αν πάλι αποδειχτεί αδιέξοδο;
Στέλνουμε λοιπόν τον ατρόμητο Djkal με το τρομερό DR του να κάνει εξερεύνηση.
Κατεβαίνει, χάνεται.
Λίγο αργότερα ακούμε πάλι τη μηχανή να πλησιάζει και ξαφνικά σα να σταματάει σε ένα σημείο και να μαρσάρει.
Ακούγεται προφανώς να αγκομαχάει, σα να έχει κολλήσει κάπου. Όταν μάλιστα μετά από κάνα πεντάλεπτο ακούμε και κόρνες, αυτό ήταν λέμε, εδώ θα αφήσουμε όλοι τα μέταλλα των μηχανών μας έτσι και κατεβούμε.
Τελικά, ελάχιστα πριν τον φτάσουμε (με τα πόδια) καταφέρνει να ξεκολλήσει μόνος και να μας δώσει πλήρη αναφορά.

[Markas]

Djkal: Λοιπόν, παιδιά. Λίγο παρακάτω αυτός ο άνετος χωματόδρομος συναντά μια χωματόδρομο λεωφόρο να ούμε, μιλάμε για πολύ άνετα. Και εδώ είναι για την πλάκα, απλά να πάτε αριστερά γιατί εγώ μπήκα από δεξιά στραβά και δυσκολεύτηκα κομματάκι.

[Markas]

Ξέρω, ξέρω τι σκέφτεστε… Καμίας εμπιστοσύνης η αναφορά, εντελώς g.t.p. δηλαδή, και πάμε πάλι πίσω.
Έλα μου όμως που με έτρωγε και εμένα το σαράκι! Περπάτησα δύο φορές πάνω κάτω, «τέλος, θα πάμε», λέω στην έκπληκτη ομήγυρη και καβαλάω!
Πρώτα η (έντονη και ας μην φαίνεται στη φώτο) κατηφόρα…

[Markas]

…μετά αριστερά στο εύκολο κομμάτι (εδώ φαίνεται το εύκολο)…





…και λίγο αργότερα φτάνουμε όλοι σώοι και αβλαβείς στη «λεωφόρο χωματόδρομο».