GR2JOR - 2010 - Tea for Tears

[Doc]

τέλος τα ευρώ, από και πέρα, είμαστε στο εξωτερικό

[Doc]

μετά το πέρασμα από τελωνείο, πάω τράπεζα, οι υπόλοιποι περιμένουν

[Doc]

ο σκοπός είναι από την προεπιλεγμένη διαδρομή να καταφέρουμε όσο περισσότερο μπορούμε

[Doc]

Μόλις όμως περνάμε με εθνική την Σμύρνη και όντας συνεχώς στην εθνική, αρχίζω/ουμε να κουραζόμαστε. Μας λείπει ο ύπνος, κάτι που υποτιμήσαμε. Ο σχετικά χαλαρός ρυθμός λόγω ελαστικών ορίστηκε στα 120χλμ/ω και αυτό κοιμίζει. Κάνουμε στάση για βενζίνη, καφέ, φαγητό.

[Doc]

Μετά από περίπου 200 χιλιόμετρα ο δρόμος παύει να είναι εθνική, αλλά εγώ προσωπικά δεν βλέπω μπροστά μου. Η οδήγηση κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι επικίνδυνη. Σταματώ στην άκρη και εξηγώ την ανάγκη να σταματήσω. Κανένας δεν θέλει, ούτε και εγώ, αλλά όλοι είμαστε πραγματικά επικίνδυνοι. Ρίχνουμε τα κορμιά μας όπως είμαστε στο γρασίδι δίπλα σε ένα βενζινάδικο. Παραδίπλα είχε ένα μικρό κιόσκι [νόμιζα], με χαλάκι μέσα. Ότι πρέπει για έναν κουρασμένο άθεο, Αλλάχ θα κατανοήσει…
Όπως έπεσα κάτω, αποκοιμήθηκα για τρία τέταρτα τόσο βαθιά, που όταν με ξύπναγαν, αισθανόμουν πραγματικά τελείως αποπροσανατολισμένος για αρκετά δευτερόλεπτα. Απόδειξη, πόσο ανάγκη είχαμε για αυτό το υπνάκο. Αργότερα δηλώνου και υπόλοιποι, ότι ευτυχώς καλά κάναμε, γιατί … έτσι έπρεπε.

[Doc]

Μετά από αυτό το φρεσκάρισμα μας περίμενε γνώριμη Τουρκία τέτοιας εποχής, δηλαδή συνεχόμενες εναλλαγές στον ουρανό, μία τσουχτερό κρύο με βροχή, μία αέρας. Τα αδιάβροχα επιστρατεύτηκαν, προχωρήσαμε όσο μπορούσαμε σε αρκετά δύσκολες συνθήκες.

[Doc]

δεν στάθηκε δυνατόν να φτάσουμε πάρα πολύ βαθιά μέσα στην Τουρκία, τα αρχικά μας σχέδια δεν υπολόγισαν τόσες δυσκολίες μαζί, σχεδόν στις δέκα και σε κακό δρόμο εκείνη την στιγμή φτάνουμε στο Aksehir

[Doc]

Κατά διαβολική σύμπτωση με την πρώτη βρίσκουμε ένα…. γνώριμο ….. ξενοδοχείο. Πρόκειται για το Otel Onder, το ίδιο όνομα, το οποίο το βρήκαμε πρόπερσι στο μακρινό Erbaa της ανατολικής Τουρκίας, όταν πήγαμε Ιράν GR2IR 2008 - Αγορά / Forum .
Ναι, είναι εκείνο το μέρος, στο οποίο είχαμε τότε την υποδοχή Long Way Glamour, όπως εύστοχα έγραφε τότε ο Βασίλης/ Uriah Heep. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου τρελάθηκε, όταν του είπα, ότι ξέρω αυτήν την αλυσίδα Onder. Τρελάθηκε ακόμα περισσότερο, αφού ήξερε, ότι η αλυσίδα έχει σύνολο τρία ξενοδοχεία, Aksehir, Erbaa και άλλο ένα στην νότια Τουρκία. Πίστευε, ότι κάποιο λάθος θα κάνω, αλλά όταν του είπα με πείσμα, ότι Erbaa έχει το ίδιο ξενοδοχείο και έμεινα εκεί…… κάγκελο ο Τούρκος.
Μας πέρασε εκείνη στιγμή σίγουρα για πολύ ταξιδεμένους…..

[Doc]

Μετά το δους ο Νίκος πήγε να ξαπλώσει οι υπόλοιποι τρεις πήγαμε επιδρομή στην τοπική ταβέρνα. Εξαιρετικά φαγητά, πάνω από κάθε προσδοκία, στο τέλος και φοβερό κιουνεφέ.
Όταν φύγαμε, έκλεισαν τη είσοδο, ήμασταν τελευταίοι πελάτες. Προχωράμε προς το ξενοδοχείο, ευτυχώς με βαρύ βήμα λόγω φουσκωμένων κοιλιών. Δεν προλάβαμε να απομακρυνθούμε πάνω από 50 μέτρα και τρέχει πίσω μας παλαβός Τούρκος, φωνάζοντας. ΞΕΧΑΣΑ ΕΚΕΙ ΤΟ ΤΣΑΝΤΑΚΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!! Στο τσαντάκι δεν είχα χαρτιά, αλλά ως τσαντάκι μέσης είχε πορτοφόλι με μέσα πάνω από τρία χιλιάρικα σε μετρητό συν κάρτες κτλ. κτλ., iPhone, φωτογραφική μηχανή και άλλα. Ίσως συνολική ζημιά πάνω από 5.000 Ευρώ, εάν ο Τούρκος μαγαζάτορας δεν ήταν από τους τίμιους….. BRAVO

[Doc]

to be continued....