One more cup of coffee for the road

[Slane]

Δευτέρα 12.8

Novi sad (Serbia) – Zagreb (Croatia) 379 km


Το πρωινό της μέρας αυτής μας βρίσκει σε διαφωνία με το Βασίλη. Όλες οι μέρες του ταξιδιού ήταν προγραμματισμένες και είχαμε κλείσει ξενοδοχεία πριν φύγουμε εκτός από τη 2η μέρα. Εγώ ήθελα να πάμε Σλοβενία και Λουμπλιάνα ο δε Βασίλης ήθελε Βοσνία και Μπάνια Λούκα.

Τελικά η συμβιβαστική λύση που βρέθηκε ήταν ή πρωτεύουσα της Κροατίας Ζάγκρεμπ και μας βγήκε σε πολύ καλό. Πήραμε το λιτό πρωινό στο ξενοδοχείο, μιλήσαμε λίγη ώρα με την ευγενικότατη ιδιοκτήτρια και φύγαμε.
Ξεκινήσαμε με το πανέμορφο θέαμα της γέφυρας του Δούναβη όπου φυσικά σταματήσαμε για φωτογραφίες.

Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι στα δεξιά μας οι κάτοικοι του Νόβι Σαντ είχαν μετατρέψει μια όχθη του Δούναβη σε πλαζ και απολάμβαναν την καλοκαιρινή ημέρα.

Αλλά σαν τη θάλασσα δεν έχει..

Στη συνέχεια κινηθήκαμε νότια προς Ruma αφού περάσαμε από μια πανέμορφη διαδρομή μέσα από το εθνικό πάρκο Fruska gora. Το σημείο αυτό μέσα στο δάσος ήταν ανηφορικό με στροφιλίκι, χάλια άσφαλτο και γεμάτο από σέρβικα φορτηγά και ψυγεία που δε σου άφηναν περιθώρια να το χαρείς. Το συγκεκριμένο πάρκο αποκαλείται και “κόσμημα της Σερβίας” λόγω του γραφικού τοπίου του το οποίο προστατεύεται αλλά και της πυκνής βλάστησης. Δυστυχώς και αδικαιολόγητα δε το φωτογραφίσαμε.
‘Έπειτα περάσαμε μέσα από τη Ruma, τη Sremska Mitrovica και ένα σωρό μικρά χωριουδάκια που θύμιζαν Ελλάδα της δεκαετίας του 60 με τα παμπάλαια τρακτέρ και τους ανθρώπους να βγάζουν εικόνα μεγάλης φτώχειας. Εκεί χρειάστηκε να ρωτήσουμε αν πηγαίναμε σωστά αλλά φυσικά κανένας δε μιλούσε αγγλικά οπότε λέγαμε "Ζάγκρεμπ" και αυτοί μας έδειχναν κατά που να πάμε.
Φτάσαμε στα σύνορα και περάσαμε στην Κροατία όπου κατ’ ευθείαν διαπιστώσαμε τη διαφορά από τα πρώτα km. Από τη φτώχεια και το κάκιστο οδόστρωμα βλέπαμε ότι είχαμε μπει σε ένα κράτος καθαρά ευρωπαϊκό με δρόμους υπερσύγχρονους δίχως το παραμικρό ψεγάδι ή λακκούβα και τον οδικό άξονα Ε – 70 να έχει παντού περίφραξη. Ο δρόμος από εκεί και πέρα ήταν μια ευθεία και σε δύο ώρες και κάτι είχαμε φτάσει στο Ζάγκρεμπ.

Περάσαμε πάνω από τον ποταμό Sava και η πρώτη εικόνα του Ζάγκρεμπ δεν ήταν καλή. Παντού έργα, παρακάμψεις, μπουλντόζες αλλά η κυκλοφορία λειτουργούσε κουτσά στραβά. Περιπλανηθήκαμε λίγο μέσα στην πόλη και αφού δεν είχαμε συγκεκριμένο προορισμό ακολουθήσαμε τις ταμπέλες που έδειχναν προς centar – κέντρο. Αφού αφήσαμε πίσω τα πρώτα km με τα έργα οι επόμενες εικόνες της πόλης ήταν εξαιρετικές. Παντού τάξη, ησυχία και πολύχρωμα κλασσικά κτίρια κεντρικής Ευρώπης.
Παρκάραμε στην κεντρική πλατεία του Ζάγκρεμπ, ο Βασίλης έμεινε να φυλάει καραούλι στις μηχανές μην έχουμε τίποτα αστυνομίες και εγώ ξεκίνησα να ψάχνω για ξενοδοχείο.
Ρώτησα σε 3-4 ξενοδοχεία και δωμάτιο βρέθηκε αλλά φυσικά το πληρώσαμε αρκετά ακριβότερα από τα υπόλοιπα που είχαμε κλείσει πριν φύγουμε. Συμπέρασμα : Πάντα κλείνουμε ξενοδοχείο πριν ξεκινήσουμε.

Το Ζάγκρεμπ είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας. Βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Sava, στις πλαγιές του βουνού Medvednica και έχει υψόμετρο περίπου 122 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στην τελευταία επίσημη απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχονταν σε 1.107.623. Είναι η μοναδική πόλη στην Κροατία που ο πληθυσμός της ξεπερνά το ένα εκατομμύριο.
Είναι μια πόλη με πλούσια ιστορία που χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι σήμερα. Το όνομα "Zagreb" αναφέρεται για πρώτη φορά το 1094 και έγινε ελεύθερη βασιλική πόλη το 1242, ενώ η προέλευση της ονομασίας του παραμένει ένα μυστήριο παρά τις διάφορες θεωρίες. Το 1945 χρίστηκε πρωτεύουσα της Κροατίας.

Πρόκειται για ένα σημαντικό τουριστικό κέντρο όχι μόνο από την άποψη των ταξιδιωτών που ταξιδεύουν από τη Δυτική και την Κεντρική Ευρώπη προς την Αδριατική, αλλά και ως ταξιδιωτικό προορισμό το ίδιο. Από το τέλος του πολέμου προσελκύει σχεδόν ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως κυρίως από την Αυστρία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Ωστόσο, πολλοί τουρίστες που επισκέπτονται την Κροατία αφήνουν το Ζάγκρεμπ, προκειμένου να επισκεφθούν τις ακτές της Αδριατικής για τις ιστορικές αναγεννησιακές πόλεις όπως το Ντουμπρόβνικ, το Σπλιτ και το Ζάνταρ

[Slane]

Εδώ βρισκόμαστε στο ιστορικό τμήμα της πόλης, στην πλατεία Ban Jelačić όπου τριγύρω της υπάρχουν διάφορες εκκλησίες, παλάτια, μουσεία, γκαλερί και τα κυβερνητικά κτίρια που είναι δημοφιλή για τους τουρίστες .
Περπατώντας γύρω από την πλατεία Jelacic χρειάστηκε να ρωτήσω διάφορους ανθρώπους ψάχνοντας και εκεί διαπίστωσα άλλη μια σημαντική διαφορά μεταξύ της Σερβίας και της Κροατίας. Σε αντίθεση με τη Σερβία που αγγλικά μιλούσαν λίγοι εκεί όλοι οι νέοι άνθρωποι όχι απλά μιλούσαν αγγλικά αλλά είχαν λεξιλόγιο επίπεδου proficiency.
Απλά για να είμαι ακριβής μόνο κροάτισσες ρωτούσα..

Ο έφιππος κύριος είναι ο Jozip Jelacic, κυβερνήτης της Κροατίας από το Μάρτιο του 1848 έως το Μάιο του 1859. Μέλος της βουλής και αξιόλογος στρατηγός που έμεινε στην ιστορία από τις στρατιωτικές του εκστρατείες κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1848

Η επόμενη φωτογραφία είναι τροφή για σκέψη. Πρόκειται για έναν κεντρικό μονόδρομο με ελάχιστη κίνηση εκείνη την ώρα. Έκατσα λίγα λεπτά και παρατήρησα τους κροάτες. Όλοι ανεξαιρέτως περίμεναν υπομονετικά να ανάψει το πράσινο φανάρι για τους πεζούς. Κανένας δεν πέρασε με κόκκινο αν και η κίνηση ήταν ελάχιστη και όλοι διέσχιζαν τον δρόμο μόνο από τη διάβαση.
Μετά από λίγο μου συνέβη κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο. Σε μια διάβαση πεζών χωρίς φωτεινό σηματοδότη πήγα να περάσω και σταμάτησε ένα τραμ τριών βαγονιών ! Έμεινα κατάπληκτος.. Γιατί εκεί οι άνθρωποι έχουν ΠΑΙΔΕΙΑ . Εδώ για όλα τα κακά που συμβαίνουν στους δρόμους μας φταίνε οι κακοί δρόμοι, η ελλιπής σήμανση, η τροχαία που δεν κάνει σωστά τη δουλειά της, ο ανάδρομος Ερμής.. Καιρός είναι να κοιτάξουμε την καμπούρα μας και να δούμε ο καθένας τι μπορεί να κάνει για το κάθε πρόβλημα γιατί με το να αποποιούμαστε ευθύνες και να βρίζουμε άλλους δε βγαίνει τίποτα.

Το ανώτατο δικαστήριο της Κροατίας

Κι αυτό το κτίριο με τα κεραμίδια είναι το δικό τους μέγαρο Μαξίμου. Με έναν φρουρό όλο κι όλο..

[Slane]

Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Μάρκου που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία, εκεί που βρίσκονται το Προεδρικό τους μέγαρο και το ανώτατο δικαστήριο.
Στα κεραμίδια του απεικονίζονται το οικόσημο του Ζάγκρεμπ (λευκό κάστρο σε φόντο κόκκινο) και το οικόσημο του Τριαδικού Βασίλειου της Κροατίας, της Σλαβονίας και της Δαλματίας.

Ο κύριος που βλέπετε είναι ένας φίλος που έκανα τυχαία στο Ζάγκρεμπ. Πριν 6 μέρες ακριβώς είχα γνωρίσει στο Ηράκλειο ένα ζευγάρι Ιταλών σε μια BMW adventure που έψαχναν για ώρα ξενοδοχείο αλλά δεν έβρισκαν. Ένεκα της αλληλεγγύης των μοτοσικλετιστών τους βοήθησα και βρήκαν και το βράδυ βρεθήκαμε να πίνουμε ρακές ως τις 2.30 τα ξημερώματα.
Ο μοτοσυκλετιστικός Θεός λοιπόν έκανε το θαύμα του άμεσα. Βρήκαμε ξενοδοχείο στο κέντρο του Ζάγκρεμπ, ο Βασίλης έπεσε ξερός αλλά εγώ άλλαξα και πήγα για βόλτα και για φωτογραφίες με τη μηχανή. Σε ένα φανάρι ακούω μια φωνή, γυρίζω και βλέπω τον κύριο που βλέπετε :
- Hi!
- “Hello there” αποκρίθηκα
- How are you?
- Just fine. First day in your lovely city and I am trying to explore it
- Come with me, let me guide you!
Ήμασταν λοιπόν για μιάμιση ώρα στις μηχανές και με ξενάγησε στα πιο όμορφα μέρη της πόλης ακόμα και στην κατοικία του πρωθυπουργού τους. Κάποιες στιγμές ομολογώ ότι ζορίστηκα γιατί ο τύπος ήταν χεράς, πλάγιαζε εντελώς την Paneuropean και εγώ τον κυνηγούσα. Στο τέλος ήπιαμε μια μπίρα παρέα, αλλάξαμε μειλς, τον ευχαρίστησα κι από τότε τα λέμε που και που διαδικτυακά.

To κτίριο του κρατικού θεάτρου της Κροατίας

[Slane]

Το Ζάγκρεμπ το βράδυ είναι πολλαπλά ομορφότερο. Πολλά γραφικά στέκια με αρκετό κόσμο που τα απολαμβάνει ήσυχα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον ταξιδέψει κατά κει, σίγουρα θα τον κερδίσει.

Στο ξενοδοχείο που μέναμε έμενε επίσης και ένα ζευγάρι γάλλων, όχι και τόσο νέων που ταξίδευαν με αυτή που βλέπετε.

Η δική τους express service έχει άλλο λογότυπο..

Ο θεός Μαραντόνα παρών κι εδώ. Μαγαζί με είδη καπνιστού (νόμιμα και παράνομα..) μέσα σε ένα καταχθόνιο στενό

Πιπέρι στο στόμα..

Τσιμπήσαμε ένα κεμπάπ στα όρθια, ήπιαμε μια μπυρίτσα σε ένα γραφικό ροκάδικο και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την βραδινή μας κατάκλιση.
Και μια χρήσιμη πληροφορία :
Σέρβες – Κροάτισσες σημειώστε διπλό αλλά με μικρή διαφορά.


THIS IS NOT THE END... (κλεμμένο)

[yns]

Δώσε Γιώγαρε!! Κάποια στιγμή θα το πάω κι εγώ το ταξιδάκι μου προς τα 'κει...
Μπράβο σε αμφότερους!

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από Slane

Οκ λοιπόν τώρα που τελειώσανε οι καλοί φίλοι Yns και Markas μπορούμε να συνεχίσουμε

Νάσαι καλά για την "διαφήμιση"

Όσον αφορά το ταξιδιωτικό το έχω δει μέχρι τέλους αλλά το ξαναδιαβάζω ευχάριστα. Ακόμα καλύτερα είναι βέβαια να το ζήσεις, να ανακαλύπτεις το άγνωστο και να νιώθεις πως ζεις μια περιπέτεια. Που θα πάει...

Αρχική Δημοσίευση από Slane

THIS IS NOT THE END... (κλεμμένο)

Χρέωση άλλη μια ρακή για το clopy paste

[Slane]

Tρίτη και 13 (!!!) 8.
Zagreb (Croatia) – Korenica (Croatia) 154 km


Σήμερα ήμασταν πιο χαλαροί καθώς είχαμε να καλύψουμε μόνο 154 km για το επόμενο μέρος που επρόκειτο να διανυκτερεύσουμε, την Korenica κάπου στην κεντρική Κροατία. Είχαμε να επισκεφτούμε τον παράδεισο των λιμνών Plitvice !

Πήραμε πρωινό, μαζέψαμε τα μπαγκάζια μπας και κατεβήκαμε προς το παρκινγκ. Καθώς είμαστε έτοιμοι να φύγουμε διαπιστώνουμε ότι η μέρα λίγη γκαντεμιά την έχει. Το GPS του Βασίλη δείχνει άλλα αντί άλλων και ζητείται λύση. Μιλάμε με τον υπάλληλο της ρεσεψιόν και μας λέει ότι για να βγούμε από την πόλη πρέπει να κοιτάμε ταμπέλες προς Karlovac και Slunz. Δε δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα, καταφέραμε να βγούμε από την πόλη και να πάρουμε τη σωστή κατεύθυνση αλλά το ζήτημα πλοήγηση και gps θα ήταν πρόβλημα για τις επόμενες μέρες.
Σήμερα δεν είχαμε εθνικές οδούς με τρεις λωρίδες ανά κατεύθυνση ή οτοπούτ όπως συνηθίζουν να το λένε αυτοί αλλά επαρχιακούς, στριφτερούς δρόμους πνιγμένους στη βλάστηση. Τι καλύτερο ;
Κάπου λίγο μετά τη μέση σταματήσαμε για καφέ και εκεί συναντηθήκαμε με ένα ζευγάρι, ο σύζυγος ήταν έλληνας η γυναίκα κροάτισσα, έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και είχαν έρθει για διακοπές στους γονείς της κοπέλας. Μας έδωσαν κάποιες πληροφορίες για τις λίμνες, τους χαιρετήσαμε και φύγαμε. Ο δρόμος και εκεί είχε αρκετά φορτηγά και η ευχαρίστηση ήταν μειωμένη.

Εσάς ακόμα μαντράχαλοι σας βάζουν βενζίνη ;;; Αυτή η χώρα είναι πολύ μπροστά..

Φτάσαμε στην Korenica όπου με λίγη δυσκολία και περισσότερες ερωτήσεις στους ντόπιους - είπαμε εδώ είναι Κροατία και σχεδόν όλοι μιλάνε αγγλικά – βρήκαμε το κατάλυμα μας για σήμερα. Μια μικρή αλλά πάρα πολύ ωραία σοφίτα σε ένα μικρό σπίτι με κεραμίδια που το διατηρούσε ένα πολύ συμπαθητικό ζευγάρι νεαρών Κροατών.

Η θέα της Korenica από το παράθυρο του δωματίου μας

Αφήσαμε τα πράγματά μας και βουρ για το πάρκο των λιμνών. Σε όλη τη διαδρομή οι μοτοσικλέτες είναι αμέτρητες και σχεδόν όλοι χαιρετάνε, όχι παίζοντας φώτα αλλά βγάζοντας χέρι. Πολύ μου άρεσε αυτό.

Εδώ έχουμε φτάσει στο παρκινγκ απέναντι από την 1η είσοδο του πάρκου. Μοτοσικλέτες όπως βλέπετε πάρα πολλές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία μοτοσικλέτες ιταλών.

Εδώ ο πίνακας εξηγεί τι παίζεται στο πάρκο των λιμνών Plitvice. Είναι ένα φυσικό σύστημα πολλών λιμνών – δεκαέξι για την ακρίβεια – οι οποίες έχουν διαφορετικό υψόμετρο ή μια από την άλλη. Στο τέλος κάθε λίμνης τα νερά της χύνονται στην επόμενη σχηματίζοντας καταρράκτες και ένα πραγματικό υπερθέαμα δροσιάς

Ο μεγάλος καταρράκτης Veliki slap ύψους 78 μέτρων. Αν δείτε το πλήθος κάτω αριστερά στη φωτογραφία θα αντιληφθείτε πόσο επιβλητικός είναι

[Slane]

Οι τουρίστες είναι δεκάδες χιλιάδες αφού είμαστε σε peak season

Το εισιτήριο δε το λες φτηνό, 18 € το κεφάλι αλλά πείτε μου εσείς αν αξίζει..

Ειδικά στην αρχή του πάρκου για να φωτογραφίσεις έπρεπε να περιμένεις αρκετά και μόλις δεις κενό από κόσμο να τραβήξεις φωτογραφία σε κλάσματα δευτερολέπτου και αν βγει καλή βγήκε.

Οι επισκέπτες είναι παντού ορδές, μόνο αυτή η φωτογραφία ίσως μπορεί να απεικονίσει τι γινόταν

[Slane]

Ανάμεσα στους οκτώ Εθνικούς Δρυμούς της Κροατίας, θεωρείται το μεγαλύτερο αξιοθέατο της χώρας και το πιο δημοφιλές. Το Εθνικό Πάρκο των Λιμνών Plitvice που απλώνεται ανάμεσα σε τρεις κορυφές των Δειναρικών Αλπεων: την Πλεσέβιτσα (1.640 μ.), τη Μάλα Καπέλα (1.280 μ.) και τη Μεντβέντακ (884 μ.). Στο ομώνυμο οροπέδιο με διάσπαρτα εκατοντάδες σπήλαια, ποτάμια, λίμνες, και έδαφος από ασβεστολιθικά πετρώματα και δολομίτες, όλο το Πάρκο καταλαμβάνει έκταση 294,82 τ. χλμ., ενώ οι 16 λίμνες καταλαμβάνουν μόλις τα 8 χλμ.

Additional beauty. Απ’ τη Ρωσία με αγάπη

Μπαίνοντας από την 1η είσοδο ο επισκέπτης βλέπει το σύστημα ανεβαίνοντας, δηλαδή από τον μεγάλο καταρράκτη και την λίμνη του χαμηλότερου επιπέδου προς τα πάνω.

Φτάνοντας στη μεγάλη λίμνη υπάρχουν δύο επιλογές : Η περιμένεις να πάρεις το ένα από τα ηλεκτρικά ποταμόπλοια ή περπατάς επιπλέον μια ώρα στην ανηφόρα. Εδώ μπορείτε να δείτε ένα μικρό μέρος της ουράς που ήταν σε σχήμα S και που ήταν στην αναμονή . Κάναμε ένα μίνι συμβούλιο με το Βασίλη αλλά όταν ήρθε το πρώτο ποταμόπλοιο και είδαμε πόσο γρήγορα προχωράει η ουρά μας έφυγε αυτόματα κάθε σκέψη για επιπλέον περπάτημα στους 30 + βαθμούς κελσίου που είχε. Πήραμε νεράκια, και σε μια ωρίτσα ήρθε και εμάς η σειρά μας να επιβιβαστούμε

Μέσα από το ποταμόπλοιο

Τα μονοπάτια τους τα έχουν φτιάξει τόσο όμορφα νομίζεις ότι περπατάς πάνω στο νερό

[Slane]

Κατά τη διάρκεια του πολέμου από το 1991 έως το 1995 πολλά κτίρια κοντά στο πάρκο καταστράφηκαν ή πυρπολήθηκαν . Μετά τον πόλεμο οι λίμνες Plitvice ήταν από τους πρώτους τομείς της πρώην Γιουγκοσλαβίας που καθαρίστηκαν από τις νάρκες και ανακαινίστηκαν και το 1998 το πάρκο βγήκε από τη λίστα των τοποθεσιών παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που βρίσκονται σε κίνδυνο

Μετά από τέσσερις ώρες και κάτι είχαμε γυρίσει το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου. Γυρίσαμε στο κατάλυμα μας και το βραδάκι τη βγάλαμε σε ένα τραγικό εστιατόριο για νταλικέρηδες. Το χωριό δεν είχε τίποτα άλλο να προσφέρει οπότε λίγο πριν τις δώδεκα την πέσαμε για κατάκλιση, να είμαστε και φρεσκαδούρα την επόμενη που είχε αρκετά km.


Till next..