Βατοί Χωματόδρομοι (μιά χαλαρή βόλτα με το Σύλλογο)

[Markas]

Πράγματι, ρίξαμε πολύ γέλιο σε όλη την εκδρομή!

[wet & dirty]

ομορφες φωτο!!!Μπραβο παιδες παντα τετοια!!!

[italos]

Ρε τρελέ ....δικάβαλο??? Ωραίος ρε φίλε!!!

Αντε στην επόμενη!!!!

Πολυ καλές φοτο!

[Markas]

Στο βάθος, εκεί που είναι τα σύννεφα, βρίσκεται το οροπέδιο του Λασιθίου και αριστερά ο δρόμος που ήρθαμε. Για την ώρα ανεβαίνουμε και ανεβαίνουμε…









Και ιδού η φωτογραφία για την οποία ο φωτογράφος κόπιασε τόσο! Απλά θαυμάστε!


Η Σάρα… (έτσι λένε τη πλαγιά ή το βουνό αν κατάλαβα καλά)






Αυτό το κομμάτι είναι ίσως λίγο δύσκολο λόγω σαθρού εδάφους και πολλών στροφών αλλά με σταθερό γκάζι και 20-40 χλμ ανεβαίνεις χωρίς προβλήματα.


Φανερά χαρούμενοι που φτάσαμε όλοι καλά!


Οκ, το πιάσαμε το υπονοούμενο Σπύρο!


Στο κέντρο του λιβαδιού λοιπόν το χειμώνα αλλά και σχεδόν όλο το καλοκαίρι υπάρχει μια ρηχή λίμνη! Την εποχή αυτή δεν έχει νερό αλλά αρκετή λάσπη και δε σας προτείνω να μπείτε! (για λόγους περιβαλλοντικούς καθώς και παρακείμενων βοσκών)


Καθόμαστε, ξεκουραζόμαστε λίγο, αλλά ο χρόνος και τα στομάχια μας πιέζουν.


Ξεκινάμε λοιπόν! Ο δρόμος, χώμα με πολλές νερολακούβες αλλά γενικά καλός.




Η διαδρομή γεμίζει σιγά σιγά από δέντρα ενώ το λιβάδι με το πανέμορφο πράσινο ξεκουράζει τα μάτια μας.


Έπειτα από λίγο ξεκινάει η κατάβαση μέσα από το δάσος του Σελάκανου. Πεύκα, πρίνοι και διάφορα άλλα δέντρα μας προσφέρουν ένα ασυνήθιστο θέαμα για τη Κρήτη.


Με μικρά διαλείμματα για σαχλαμαρίτσες….


…συνεχώς κατεβαίνουμε διαδοχικές φουρκέτες. Κάποιοι βέβαια προτίμησαν να κατεβούν κάθετα… (και εγώ υπέκυψα στον πειρασμό 1-2 φορές όταν ήταν εύκολο)


Ο δρόμος γίνεται κοντά στο χωριό άσφαλτος. Επιτέλους, θα βάλουμε κάτι στα στομάχια μας!


Σύμη, άφιξη γύρω στις 4


Λίγο πριν το χωριό βρίσκουμε την παραδοσιακή ταβέρνα «Aphrodite» (το όνομα σκαλισμένο σε ξύλο παρακαλώ αλλά κατά τα άλλα στα αγγλικά). Όπου παραδοσιακή βλέπε ένα 20% καπέλο στις τιμές! Πάντως είναι σε ένα τοπίο πνιγμένο στο πράσινο με καλή θέα και έχει συμπαθητικό φαγητό.


Κάποιοι μπέρδεψαν τα κρασοπότηρα με τα νεροπότηρα και τελικά όλοι μαζί (πλην του νέου) παρασυρθήκαμε σε μια καλή κρασοποτία εφαρμόζοντας διάφορα ζογκλερικά κόλπα για κάθε γουλιά (αυτά μόνο τα βλέπεις ζωντανά, δεν περιγράφονται!).


Το φαγοπότι εξελίχτηκε καλά! Γεμίσαμε τα στομάχια μας με καύσιμο και ξεκινάμε πάλι το δρόμο. Με τέτοια πείνα φωτογραφίες από φαγητά μη περιμένετε...

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από italos

Ρε τρελέ ....δικάβαλο??? Ωραίος ρε φίλε!!!

Αντε στην επόμενη!!!!

Πολυ καλές φοτο!

Ποιός είναι πιο τρελός; Εγώ ή η γυναίκα μου που με κρατούσε συνεχώς με το ένα χέρι και σάρωνε το σύμπαν μπροστά, πίσω και πλάγια βγάζοντας άπειρες φωτογραφίες ;



Α και όποιος νομίζει ότι τελειώνουμε κάπου εδώ, απατάται οικτρά! Δύο μέρες ήταν το ταξίδι μας!

[Markas]

Έπειτα από 6 χιλιόμετρα φτάνουμε στον κεντρικό Βιάννου – Ιεράπετρας. Εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας και Φασαρίας, Χωμάτινος, GPS και Αξιόπιστος γυρίζουν στο Ηράκλειο λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Οι υπόλοιποι; Συνεχίζουμε φουλ προς τη θάλασσα στο νότο και χωρίς απρόοπτα φτάνουμε στην επόμενη στάση στα Τέρτσα.


Τέρτσα!


Καθόμαστε, παίρνουμε από ένα καφέ και μια ανάσα και μπαίνουμε στο ξενοδοχείο μας. Κάνουμε ένα βιαστικό μπανάκι, βάζουμε καθαρά ρούχα και κατεβαίνουμε πάλι στην ταβέρνα για ψαράκι και κουβέντα μέχρι αργά τη νύχτα…Παραλειπόμενο της διαδρομής: Βάλανε όλοι βενζίνη στο Καστέλι, όλοι εκτός το Tenere στο Οροπέδιο και όταν φτάσαμε στα Τέρτσα ήταν μισοάδειοι! Δε μέτρησα χιλιόμετρα αλλά περίπου 180 είχαμε κάνει εκείνη τη μέρα. Το BMW μου είχε ακόμα βενζίνη σύμφωνα με το (ακριβές μέχρι και σήμερα) Board Computer για άλλα 100! Όλα αυτά με 16 lt ντεπόζιτο! Η κατανάλωση παραμένει για άλλη μία φορά εξαιρετική!

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΡΑΣ!

[allen]

MΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΑΧΙΜΟΙ !!!!!!!!!!! ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΚΕΦΙΑ!!!!!!!

[Markas]

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ!

Ξυπνάμε με το ζόρι το πρωί, τρώμε πρωινό, πίνουμε τα καφεδάκια μας και αρχίζουμε την ετοιμασία για το ξεκίνημα


Αναχώρηση στις 09:30 με το προσωπικό της ταβέρνας και των γύρω μαγαζιών να μας περιεργάζεται. Τρεις λασπωμένες μηχανές και μία γουρούνα δε θα είναι και οι πιο συνηθισμένοι πελάτες.


Ξεκινάμε με τη μέρα να διαφαίνεται μεγαλειώδης! Άπνοια, με ελάχιστα σύννεφα και δροσιά. Αλλά έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα με το καλημέρα. Βενζίνα! Στα βουνά που έχουμε σκοπό να πάμε δεν έχει και πρέπει να βρούμε να γεμίσουμε. Από Τέρτσα πάμε παραλιακά μέχρι το Μύρτο με την ελπίδα να βρούμε ανοικτό βενζινάδικο κυριακάτικα..


Δυστυχώς δεν είμαστε τυχεροί και έτσι φτάνουμε σχεδόν στην Ιεράπετρα μέχρι να βρούμε καύσιμο. Δε πειράζει, επιστρέφουμε πάλι Μύρτο και παίρνουμε το χωματόδρομο παράλληλα στον ποταμό προς νότο. Επόμενη στάση; Φαράγγι της Σαρακίνας!








Ηθικόν ακμαιότατον από τον Υιό που απολαμβάνει εμφανώς κάθε στιγμή της εκδρομής!






Το εντυπωσιακότερο κομμάτι του φαραγγιού είναι 10 λεπτά περπάτημα από εκεί που σταματήσαμε και αξίζει μια μικρή βόλτα. Αλλά εδώ δεν ήρθαμε να περπατήσουμε, οπότε ο δρόμος πάλι μας καλεί!

[Markas]

Προχωράμε από ωραιότατους χωματόδρομους που περνάνε μέσα από δάσος ή ελαιώνες. Το τοπίο είναι μαγευτικό και κάποιου βοσκού δε του έφτανε να φτιάξει απλά μία καλύβα για να μένει…


… αλλά έφτιαξε και μπαλκόνι να κάθεται να απολαμβάνει και αυτός τη θέα!


Διάβαση ρυακιού διαδοχικά:

Αρχηγός

Διπλός (αν και μονός στη φωτογραφία, χεχε)

Φωτογράφος

ΜοτοΜοτο και Υιός

Ξαφνικά βρίσκουμε μια αλυσίδα στη μέση του χωματόδρομου. Κανένα πρόβλημα για τα δύο ελαφρά μηχανάκια που περνάνε από το πλάι. Για εμένα όμως που είχα δεμένα και σαμάρια πίσω είναι πιο δύσκολα. Στρώνουμε μερικές πέτρες και με λίγη βοήθεια προσπαθώ να περάσω. Δυστυχώς εκείνη τη στιγμή έρχεται ένας χωρικός με το φορτηγό του και μας παρακαλάει να πάμε γύρω γύρω γιατί αυτός είναι ιδιωτικός χώρος και κακώς ο δήμος είχε ανοίξει δρόμο από εκεί μέσα.


Χωρίς να χρονοτριβούμε, γυρίζουμε, ξαναπερνάμε από το ποτάμι και στρίβουμε από το δρόμο που μας υποδεικνύει ο αγρότης. Εδώ έχουμε ξανά διάβαση του ρυακιού.




Η διαδρομή γίνεται ανηφορική με στόχο το χωριό Μάλες. Χανόμαστε λίγο με τη νέα διαδρομή αλλά επιτέλους βρίσκουμε ένα πανέμορφο γεφύρι πνιγμένο στο πράσινο που ήθελε ο Αρχηγός!


Ανεβαίνω πρώτος, προχωράω και …


Φτάνω σε αδιέξοδο! 
Διπλός (εγώ ντε): Ρε Νεκτάριε, από πού να πάω;
Αρχηγός: Τι από πού ρε παραλυμένε, άντε προχώρα έχουμε κάνει ουρά εδώ πίσω να πούμε!
Διπλός: Ρε σοβαρά τώρα, από πού να πάω, αριστερά (είχε γκρεμό και πάρα πολλούς βάτους), δεξιά (είχε γκρεμό 4 μέτρα και το ρυάκι από κάτω) ή ευθεία; (είχε το βουνό κάθετα με αγκαθωτούς βάτους!)
Αρχηγός θυμωμένος: Ρε ευθεία πήγαινε αν δε μπορείς κατέβα να το πάρω εγώ το μηχανάκι!
Πράγματι, δήλωσα παραίτηση, ήρθε και έμεινε κάγκελο!


Ο γαϊδουρόδρομος που είχε υπόψη του είχε σκεπαστεί από αγριόχορτα και αγκαθωτούς βάτους ενώ από αριστερά ο γκρεμός παραμόνευε για το τυχόν στραβοπάτημά σου. Αν προσέξετε καλά, φαίνεται ίσα ίσα ένα μονοπατάκι αλλά σίγουρα θα έπρεπε κάποιος να με κρατάει για ασφάλεια και να περάσω σπρώχνοντας, αν το επιχειρούσα. Ο δρόμος επανερχόταν στη φυσιολογική του μορφή 20 μέτρα μετά από εκεί που βλέπαμε αλλά η Γουρούνα του ΜοτοΜοτο δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει αλώβητη. Το λιγότερο θα έπαιρνε σβάρνα όλα τα αγκάθια από δεξιά και θα ήθελε την επόμενη μέρα βάψιμο. Οπότε, αν και όλοι είχαν έρθει πια πάνω στη γέφυρα αποφασίσαμε να κάνουμε όπισθεν.




Επιστρέφουμε για ένα χιλιόμετρο μέχρι να βρούμε άλλο χωματόδρομο που μας οδηγεί πιο ψηλά. Βέβαια, είχαμε και περιπέτειες… .Ο Αρχηγός εκεί που ψαχνόταν να βρει άκρη πέφτει σε μια πανομοιότυπη αλυσίδα με αυτή που είχαμε βρει νωρίτερα στη μέση του δρόμου! Έφαγε μια μικρή τούμπα, έριξε μερικά καντήλια στον κερατά που τις έβαλε και συνεχίσαμε για τις Μαλές. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να τον αποθανατίσουμε την ώρα τις τούμπας, απλά πιστέψτε με…

[Markas]

Περισσότερα λογικά αύριο μια και για σήμερα με καλεί η οικογένεια.