22 μέρες, 18 χώρες, 9.300 χλμ

[sokis]

Τωρα μας εκανες την καρδια περιβολι Αντε και στα δικα μας

[moby_gr]

12η μέρα Amsterdam (NL) – Luxembourg (L) 566χλμ



Προσπαθούμε να μην πηγαίνουμε απλώς από πόλη σε πόλη, έχω προσπαθήσει να βάλω στη διαδρομή κι άλλες γνωστές κι ενδιαφέρουσες πόλεις ή χωριά, για στάση.

Αναχώρηση από Άμστερνταμ



Μιλάμε...για πολύ ποδήλατο! (έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό)



Leiden, κουκλίστικη πόλη!









Hague (Χάγη) & (παραλία) Scheveningen





Πολλές και μεγάλες γέφυρες που ενώνουν τη χώρα






Maastricht










...και ο Θεός έπλασε το Λουξεμβούργο ...δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή η (πολύ μικρή) χώρα-δουκάτο, με εντυπωσίασε!
Μάλλον για το εκπληκτικό, καταπράσινο τοπίο της, που τα είχε όλα μαζί (βουνά, ποτάμια, κάστρα)








Τόσο, που κι αφού διανυκτερεύσαμε, την άλλη μέρα αποφασίσαμε να κάνουμε ένα γύρο ακόμα(!) τη χώρα ολόκληρη και μετά να επισκεφτούμε την πόλη του Λουξεμβούργου, πριν συνεχίσουμε προς Γαλλία...

[moby_gr]

13η μέρα Luxembourg (L) – Colmar (F) 566 χλμ




Luxembourg







Το μπες-βγες στη Γερμανία έγινε 1-2 φορές, απλά...διασχίζοντας κάποια γέφυρα











Η Πόλη του Λουξεμβούργου



Η γέφυρα του Δούκα Αδόλφου









Στη συνέχεια περάσαμε στη Γαλλία

Metz



Nancy



Κατά λάθος (δεν ήξερα δηλαδή πως επρόκειτο για σούπερ στριφτερό βουνό ) διασχίσαμε και τα Βόσγια όρη μέσα από από μία πανέμορφη και καταπράσινη διαδρομή



Η φωτογράφος επί το έργον



και άφιξη στο Colmar












όπου και πάλι κάναμε δύο διανυκτερεύσεις
(Οι φωτογραφίες αυτές αφιερωμένες στη Hekima που μου έδωσε την ιδέα με το "Η πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης" )

[moby_gr]

14η μέρα Colmar – Route de Vins - Strasbourg 198 χλμ

Η πόλη του Colmar, πανέμορφη ακόμα και μέρα!!! Οι γυναίκες σας θα τη λατρέψουν...





Ημερήσια βολτούλα στην Αλσατία



Strasbourg (Στρασβούργο), η πιο όμορφη (μεγάλη) πόλη που είδαμε σε όλο μας το ταξίδι













Θέα της Αλσατίας από ψηλά, απ' το κάστρο: ChâteauduHaut-Koenigsbourg





Riquewihr, μάλλον το πιο όμορφο και εντυπωσιακό χωριό από τα 67 του «δρόμου του κρασιού». Θεωρώ αδύνατο να τα δει όλα κάποιος –ίσως να μην αξίζει κιόλας.
Εάν όμως σας αφορά το «σπορ» της οινοποσίας, μία στάση σε κάθε ένα από αυτά για δοκιμή τοπικού κρασιού και τυριού αξίζει. Υπάρχουν τουρίστες που γυρνάνε την περιοχή για μέρες προκειμένου να τα δοκιμάσουν όλα!





Route des Vins





Kaysersberg



επιστροφή στο Colmar

[moby_gr]

15η μέρα Colmar (F) – Zurich (CH) 336 χλμ
Ξανά βόλτα στο Colmar το πρωί πριν αναχωρήσουμε , η δικιά μου έπαθε αμόκ...αλλά δε βάζω άλλες φωτογραφίες!!!




Μετά από λίγα χιλιόμετρα, πάλι είσοδος στη Γερμανία



Τα φυσικά σύνορα των δύο χωρών (Ρήνος ποταμός)






Καταράκτες του Triberg στο «Μέλανα Δρυμό» ή αλλιώς «Μαύρο Δάσος»






ο φωτογράφος...



...και το αποτέλεσμα







Συνέχεια στο μοναδικής ομορφιάς Μαύρο Δάσος που προσφέρει πάρα μα πάρα πολλές μοτοσυκλετιστικές διαδρομές!









Λίμνη Titisee, κανονικό καλοκαιρινό θέρετρο σε υψόμετρο 840 μέτρων, με πολλά τροχόσπιτα, κόσμο να κάνει μπάνιο και πολύ κίνηση!



και συνέχεια για Ελβετία









Ανύπαρκτα σύνορα



Και πάλι ο Ρήνος να χωρίζει δύο κράτη (Γερμανία με Ελβετία αυτή τη φορά)



Άφιξη σε ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο (στο κέντρο ήταν αρκετά ακριβά) και βόλτα στην πόλη η οποία ήταν κυρολεκτικά έρημη!
Όλα τα μαγαζιά κλειστά μετά τις 21.00, ελάχιστος κόσμος στους δρόμους και μόνο ένα mcdonald’s ανοιχτό...

Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης

[moby_gr]

16η μέρα Zurich (CH)- Silvaplana 497 χλμ

Και τώρα ήρθε η σειρά μου...
Αυτή και την επόμενη μέρα του έδωσα και κατάλαβε... όλα τα πάσα στη σειρά, στην κυριολεξία το ένα μετά το άλλο, έιχε έρθει η ώρα μου να "διασκεδάσω"



Λίγο Zurich (Ζυρίχη) πριν τα βουνά...





και φύγαμε!!!

Glarus



Πάντα με σύνεση παίδες





Klausenpass





Sustenpass























Grimselpass











Furkapass







Oberalp pass





Το τοπίο μαγευτικό, κίνηση μηδέν (τελικά βοηθάει το να μην ξεκινάς και πολύ πρωί πέφτοντας πάνω σε ποδηλάτες, ΙΧήδες & τροχόσπιτα), ο καιρός θαυμάσιος...απίστευτη τύχη για την εποχή!












Κι ευτυχώς με φωτίζει ο Θεός, γιατί μετά από 400+ χλμ στα βουνά, περνάει η ώρα και θα μας πιάσει η νύχτα, αλλά αποφασίζω να πάω κι από το Fluela…Απλά, το καλύτερο πάσο κατα τη γνώμη μου μεταξύ των κυριότερων Ιταλικών, Αυστριακών και των παραπάνω Ελβετικών που έχω οδηγήσει!

Flüelapass (άλλες φωτό δεν έχουμε, η ταχύτητα δε βοήθησε τη φωτογράφο )


Στο τσακ προλάβαμε τη νύχτα και διανυκτέρευση στη λίμνη Silvaplana, 4 χλμ από το St Moritz (το οποίο είναι απλησίαστο (οικονομικά) χειμώνα-καλοκαίρι!)

[moby_gr]

17η μέρα Silvaplana (CH) – (Ι) – (Α) – Ljubljana (SLO) 599 χλμ

Δύσκολη μέρα (ούτε 600 χιλιόμετρα ), αρκετά πάσα πάλι, κάθοδος στην Ιταλία με απότομη άνοδο της θερμοκρασίας, πέρασμα από επαρχιακή Αυστρία και κατάληξη μετά τη Ljubljana (καθότι την είδαμε πέρυσι) στο χωριό Vhrnika, ώστε να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στα σπήλαια της Postojna που θέλαμε να επισκεφτούμε την επόμενη μέρα...



Silvaplana







St Moritz







Bernina Pass







Και πλέον είμαστε Ιταλία, στο Livigno (κάτι παίζει εδώ και όλα είναι αφορολόγητα, η βενζίνη κόστιζε ακριβώς 1 ευρώ/λίτρο! και για αυτό μάλλον ήταν τίγκα στον κόσμο με τροχόσπιτα)





Αφού φούλαρα (δεν είμαι γυφτάκος , ούτως ή άλλως χρειαζόμουν βενζίνη, αλλιώς δε θα το είχα πάρει καν χαμπάρι) με 30 ευρώ και δεν πίστευα στα μάτια μου, παρακάτω τα δώσαμε πίσω, πληρώνοντας 9 ευρώ για διέλευση ενός τούνελ 4 χιλιομέτρων περίπου...

Umbrail pass



Και τελευταίο πάσσο για σήμερα...Stelvio…απογοήτευση...
Πολύ κίνηση, δρόμος με πολύ κοφτές στροφές που απλά δεν οδηγείται ακόμα και άδειος, κακή άσφαλτος (Αύγουστο μήνα...) & τέλος, πιασέκολο από παντού...Το τοπίο όμορφο δε λέω, αλλά κατά τη γνώμη μου υπάρχουν πολύ πιο όμορφες διαδρομές...











Και τώρα τρεχάτε ποδαράκια μου...αφού έφαγα τη μέρα μου με αυτή τη σαχλαμάρα
(συγγνώμη από τους φίλους που τους αρέσει ή που σκέφτονται να πάνε...) κι έκανα 45 λεπτά να το κατέβω...έχω ακόμα 460 χλμ καξ η ώρα είναι 15.00'...





Περνάμε τους Δολομίτες (που ‘σαι ρε Θόδωρα) από βόρεια













Μπαίνουμε στην (αγαπημένη μου) επαρχιακή Αυστρία











Από τη μανία μου να αποφύγω τις Ε.Ο. μπήκα σε ένα δρόμο (Β111) που μου τίναξε τα πέταλα μέχρι κι έξω από το Villach. Στενός, με πάαααρα πολλές κι απότομες στροφές, με καθυστέρησε απίστευτα καθότι κιόλας σουρούπωνε. Με αποτέλεσμα να μπω Σλοβενία αναγκαστικά από Εθνική κι ενώ ο σκοπός μας ήταν να χαζέψουμε και λίγο τη λίμνη Bled, (αλλά ας όψεται το Stelvio…) φτάσαμε νύχτα. Δεν πειράζει του χρόνου πάλι, πρώτα ο Θεός!



Διανυκτέρευση εδώ, που ήταν πολύ χωμένο κι εκτός πολιτσιμού σε σημείο που νόμιζα πως έκανα λάθος. Αλλά ήταν βράδυ και δεν είδαμε πως επρόκειτο για μία πολύ όμορφη δασική περιοχή που έχει πολύ πέραση σε μοτοσυκλετιστές, το ανακαλύψαμε το πρωί φεύγοντας

[moby_gr]

18η μέρα Vhrnika (SLO) – (ΒΙΗ) - Dubrovnik(HR) 728 χλμ

Και ξεκινάει η δυσκολότερη μέρα του ταξιδιού όλου...



...με επίσκεψη στα σπήλαια της Postojna.
Αρκετός ο κόσμος, η ζέστη να βαράει κόκκινο (κατεβήκαμε αρκετά υψόμετρο τις τελευταίες μέρες) οι στολές να μας ζορίζουν (τα μπουφάν τα δένω με συρματόσκοινο περνώντας το από τα μανίκια πάνω στη μηχανή)





Ώσπου μπήκαμε στα σπήλαια και η θερμοκρασία ήταν μεταξύ 8ο και 10ο!!! Οι καλύτεροι ήμασταν !
Ενώ οι υπόλοιποι εφοδιάζονταν κουβέρτες και μπουφάν που μοίραζε το προσωπικό, εμείς είμασταν κομπλέ για τις επόμενες 2 ώρες που κράτησε η ξενάγηση.
Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιγράψουν το εντυπωσιακό εσωτερικό του σπηλαίου!!!
Το οποίο είναι τόσο μεγάλο που η είσοδος και η έξοδος από αυτό γίνεται με ειδικό «τραινάκι»!















Ωραία ήταν αλλά μια και ήρθαμε μέχρι εδώ δεν περνάμε κι από τις λίμνες Plitvice ? (230 χλμ)


Λίγο άκυρη τελικά, η σκέψη μου πως μπορούν δύο τόσο χρονοβόρες επισκέψεις να γίνουν σε μία ημέρα...
Δεν είχα ρωτήσει αλλά και δεν είχα προλάβει να το πολυψάξω ώστε να ξέρω πως το πάρκο αυτό θέλει ολόκληρη μέρα ή και μέρες ακόμα για το περπατήσεις και να το ευχαριστηθείς!
Πως πρέπει να κάνεις τους περιπάτους σου σε αυτό με αθλητικό παπουτσάκι κι ελαφριά ρούχα ώστε να δεις όλο αυτό το φυσικό μεγαλείο!




Εν πάσει περιπτώσει, κάναμε την καρδιά μας πέτρα (και ειδικά η Άντα) και κατηφορήσαμε (φορώντας παντελόνι μηχανής και μπότες ) έστω και για λίγο γιατί η ανάβαση προβλεπόταν να είναι μαρτύριο!










Χαλάλι όμως, τουλάχιστον σήμερα κι αύριο (οπότε και θα ξεκουραστούμε) διανυκτερεύουμε στο Ντουμπρόβνικ, όπου τι στο καλό, εθνική είναι, 430 χλμ θα βγουν κι ας έχει αρχίσει να περνάει η ώρα...


Αμ έλα που η «εθνική» ήταν για 280 χλμ μόνο και τα υπόλοιπα μέσα από βουνά και παραθαλάσσια χωριά των Δαλματικών ακτών, με χαμηλά όρια ταχύτητητας αλλά και μειωμένη ορατότητα...Και προσθέστε και την καθυστέρηση από το μπες-βγες από τη Βοσνία, έστω και για 10 χλμ...

Αποτέλεσμα...άφιξη τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο ...δεν ήταν και το καλύτερο, αλλά οκ, έκανα κι ένα λάθος υπολογισμό στις τόσες μέρες

[moby_gr]

19η μέρα Dubrovnik

Δε χρειάζεται να πω κάτι για το Ντουμπρόβνικ τα ξέρετε όλα...
πολύ τουρισμός, θεόρατα κρουαζιερόπλοια να αδειάζουν χιλιάδες κόσμου (ο οποίος ψωνίζει, τρώει, πίνει κτλ... )





















Εκείνο το βράδυ είχαμε κι ένα απρόοπτο...
Αφού μας έχουν τελειώσει τα μετρητά πάμε στο ΑΤΜ να σηκώσουμε λεφτά με την κάρτα μου, που είναι και visa.
Ένα ζευγαράκι Γάλλων μας κοιτάει την ώρα που κάνω την ανάληψη, λίγο περίεργα –μα καλά τι θέλουν?- και τσουπ στην οθόνη του ΑΤΜ, όλα κόκκινα, “UNAUTHORIZED USER” και η κάρτα μέσα... ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!

Τα βλαμμένα τα Γαλλάκια είχαν πάθει το ίδιο και περίμεναν να δουν τι θα συμβεί σε μας, λες κι άν το μηχάνημα κράταγε τη δική μας κάρτα θα τους έδινε πίσω τη δικιά τους

Τα χάνω προς στιγμήν, δεν έχω μετρητά, δεν έχω visa κι έχω ξεμείνει με μία American Express της οποίας δε θυμάμαι καν το pin γιατί δεν την έχω χρησιμοποιήσει ποτέ!!!

Κόλαση...να παίρνω τηλέφωνο την Τράπεζα στην οποία ανήκε το ΑΤΜ (το οποίο σημειωτέον δεν ήταν έξω από κατάστημα τράπεζας αλλά σε εμπορικό μαγαζί-οπότε και σας συστήνω να το προσέχετε αυτό!) και να μου λένε πως θα ανοίξουν το μηχάνημα όταν τελειώσουν τα μετρητά, δηλαδή σε 7-10 μέρες!!!
Μα τι μου λέτε-εγώ, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα-αυτοί...

Το πρόβλημα μεγάλο...οι περισσότερες επιχειρήσεις εκεί δε δέχονται την amex, με αποτέλεσμα να γυρνάμε μία ώρα γύρω-γύρω μέχρι να βρούμε εστιατόριο που τη δέχεται...τα νεύρα μου κρόσια...και μέχρι να ξημερώσει τρελό άγχος να πάρω πίσω την κάρτα ώστε να μπορούμε να βάλουμε βενζίνη, να φάμε κτλ.

[intruder]

......τι ταξιδαρα ειναι αυτη φιλε μου θα μας τρελανεις?
γουσταρω λεμε....







θελω κ γω, αλλα παιρνω ενα πιρουνι- κ τσιμπαω ενα ........!!!!!