|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#21
31-05-2013, 01:22
|
|||
|
|||
Απόσπασμα:
Ετσι χάθηκαν τα ιδεώδη και περάσαμε στον θρησκευτικό σκοταδισμό, φονταμεταλισμο αργότερα κτλπ 
|
|
#22
31-05-2013, 01:29
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: 29 Μαίου 1453
Απόσπασμα:
 
|
|
#23
31-05-2013, 05:34
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: 29 Μαίου 1453
Απόσπασμα:
Απόσπασμα:
Απόσπασμα:
Αναρωτιέμαι, αν είναι έτσι, γιατί θρηνούμε εμείς οι Έλληνες την Άλωση της Κωνσταντινούπολης; Αν είχαμε σχέση συμβίωσης (άραγε με ποιούς σε τί μας ενδιαφέρει η πτώση του Βυζαντίου; Προς τί οι θρήνοι, πρός τί τα μοιρολόγια, τα τραγούδια και οι ύμνοι που αιώνες τώρα περνάν από γενιά σε γενιά... Η Ρωμανία επάρθεν τραγουδάν οι ΤΡΑΝΤΕΛΛΗΝΕΣ Πόντιοι και προσεύχονται στην Κυρά Δέσποινα την Παναγία. Γιατί; Ακούς τους Ποντίους να ομιλούν και λές έτσι θ' ακούγονταν τ' αρχαία Ελληνικά. Μοιρολόγια για την Άλωση της Πόλης και την πτώση του Βυζαντίου, τραγουδάν από την Θράκη μέχρι την Πελοπόννησο και απ' την λεβεντογέννα Ήπειρο μέχρι την λεβεντογέννα Κρήτη, οι Έλληνες. Τί σχέση έχει ο μεσαίωνας της Δύσης με τον μεσαίωνα της καθ' ημας Ανατολής και τί σχέση έχει ο φονταμενταλισμός που είναι ίδιον των προτεσταντών με τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας; π.χ. Με τους τρείς Ιεράρχες; Τους τρεις μεγίστους φωστήρας, της Τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι, δογμάτων θείων πυρσεύσαντας· τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας· Βασίλειον τον μέγα, και τον θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι· πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν. Ε;  Παράθεσα κάποια απ τα προηγούμενα σχόλια όχι γιατί θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση με τους αγαπητούς μου φίλους μοτοταξιδευτές αλλά απλώς γιατί είναι... ενδεικτικά μιας σύγχυσης που όλοι λίγο πολύ έχουμε για την Βυζαντινή Ιστορία. Εδώ ο πολύς και αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει πει το αμίμητο: Εμείς οι Έλληνες μια ζωή ήμασταν κατακτημένοι. Πρώτα απ' τους Ρωμαίους, μετά απ' τους Βυζαντινούς και έπειτα απ' τους Τούρκους. Ασφαλώς το θέμα είναι μεγάλο. Πολύ μεγάλο.Γι αυτό θέλω μόνο να αναφερθώ σε δύο-τρία στοιχεία σχετικά με τα παραπάνω σχόλια. Εύχομαι να γίνουν αφορμή για να ψάξουμε καλύτερα την Ιστορία μας και να αξιολογήσουμε τις γνώσεις μας και όχι για να έρθουμε σε... νομισματική αντιπαράθεση (με το τί νομίζει ο καθένας δηλαδή  ). Όταν μιλάμε για την Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ουσιαστικά μιλάμε για την Ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εξ ου και οι λέξεις Ρωμιός, Ρωμιά, Ρωμιοσύνη, Ρωμανία. Έννοιες ταυτόσημες με τον Ελληνισμό και τους Έλληνες. Η Ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι η Ιστορία του Ελληνισμού. Χρονικά, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία άκμασε και παρήκμασε μέσα σε 1200 χρόνια (328 - 1453 μ.Χ). Για αιώνες η Αυτοκρατορία αυτή (το Βυζάντιο) υπήρξε το πιο πολιτισμένο κράτος του κόσμου εκείνης της εποχής. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος γράφει για την Παιδεία στο Βυζάντιο: Το πανεπιστήμιο ήταν οργανωμένο σύμφωνα με τα παλαιά πρότυπα των εθνικών (σ.σ. εννοεί των αρχαίων Ελληνικών) ανώτατων σχολών. Διδασκόταν γραμματική, ρητορική, φιλολογία, διαλεκτική, φιλοσοφία, καθώς και αριθμητική, γεωμετρία, αστρονομία, μουσική. Παράλληλα με τους κλάδους αυτούς ίσχυε ως ιδιαίτερο σύστημα γνώσεων η επιστήμη του Δικαίου. Η ιατρική μπορεί να διδασκόταν ανεξάρτητα, μπορεί όμως και συνδυασμένη μ' έναν από τους άλλους βασικούς κλάδους τεχνών και επιστημών. Η θεολογία δεν ήταν κλάδος σπουδών στο κοσμικό πανεπιστήμιο αλλά διδασκόταν σε ιδιαίτερα ίδρυματα (π.χ. Πατριαρχική Σχολή) που δεν είχε άμεση σχέση με το κράτος. Επί Ιουστινιανού η Νομική Σχολή είχε 5ετες πρόγραμμα σπουδών και στο Πανδιδακτήριο η φοίτηση ήταν δωρεάν. Στην Ρωμανία υπήρχαν από τους πρώτους αιώνες ως το 1453 σε όλες τις πόλεις (π.χ. στην Αντιόχεια του 12ου αι. υπήρχαν δύο) νοσοκομεία με ιατρικό προσωπικό, νοσοκόμους και χειρουργούς. Το νοσοκομείο του Παντοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη του 12ου αι. είχε 5 θαλάμους, 50 κρεβάτια και 5 επικουρικά ανά θάλαμο, 13 άντρες γιατρούς και μία γυναίκα γιατρό, 4 νοσοκόμες και 2 αναπληρωματικές νοσοκόμες (σ.σ. στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μία γυναίκα Ιατρός), 2 χειρουργούς, 11 υπηρέτες, 5 πλύντριες, 2 μαγείρους, 2 αρτοποιούς, μυλωνά, κλητήρα, θερμαστή, ιπποκόμο (για τα άλογα των γιατρών), θυρωρό, 4 σαβανωτές, καθαριστή αποθηκών, κι έναν για να τροχίζει τα χειρουργικά εργαλεία. Στο Περιοδικό «Αερόπος», σε άρθρο για την «ιατρική του Βυζαντίου», Του βασίλειου Σπανδάγου, Ιατρού - Ιστορικού Ερευνητού Αρχιάτρου, δημοσιεύεται και σπάνια απεικόνιση του Ιπποκράτειου Όρκου σε σχήμα σταυρού. (Βυζαντινό χειρόγραφο 12ου αιώνα (Βιβλιοθήκη Βατικανού). Και εμείς μιλάμε για σκοταδισμό...  Το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης ήταν υπό την κρατική φροντίδα, σε αντίθεση με τα πανεπιστήμια της Δύσης (της αποσχισμένης Δυτικής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου και του Πάπα) που ήταν εκκλησιαστικά ιδρύματα της Παπικής εκκλησίας. Ο Ανδρόνικος Κάλλιστος γράφει για την Κωνσταντινούπολη πως ήταν «κοινή των Ελλήνων εστία, διατριβή των μουσών, της επιστήμης απάσης διδάσκαλον, την των πόλεων βασιλίδα». Ο Άγγλος ιστορικός Γίββων (Edward Gibbon) (μεγάλος εχθρός της Ρωμανίας) στο έργο του «Παρακμή και πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» γράφει:«Το πνεύμα του Ομήρου, του Δημοσθένους, του Αριστοτέλους, του Πλάτωνος, φώτιζε την Κωνσταντινούπολη. Οι πολυάριθμες ερμηνείες και τα σχόλια των Βυζαντινών εις τους κλασσικούς συγγραφείς δεικνύουν με πόση επιμέλεια ανεγινώσκοντο. Οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως απεκάθηραν την κοινήν γλώσσαν και ανέκτησαν την εύκολον χρήσιν της γλώσσης των προγόνων αυτών..........Η Κωνσταντινούπολη περιέκλειεν εις τον περίβολον αυτής τόσην επιστήμην και τόσα βιβλία, όσα δεν υπήρχαν σε όλας μαζί τας μεγάλας χώρας της Δύσεως» Τέσσερις Ρωμιές αυτοκράτειρες (η Ζωή (914-919), η Ειρήνη (797-802), Θεοδώρα και Ζωή (1042), Θεοδώρα (1054-1056)) κυβέρνησαν μόνες τους - δίχως να έχουν σύζυγο - χωρίς να φέρει κανείς αντίρρηση λόγω του φύλου τους την Αυτοκρατορία την ίδια στιγμή που οι φραγκολατίνοι θεολόγοι, προσπαθούσαν να αποφασίσουν αν η γυναίκα είναι άνθρωπος. Και μιλάμε για σκοταδισμό... στο Βυζάντιο  Αν κάποιος θέλει να διαβάσει περισσότερα μπορεί στην Βυζαντινή Φιλοσοφία του Βασίλιου Τατάκη (La philosophie byzantine, 1949 Παρίσι, στη σειρα Histoire de la Philosophie, του E. Brehier [Ελλ. έκδοση από την Εταιρεία Σπουδών Σχολής Μοραΐτη, Αθήνα 1977]) Και κάτι για να κλείσω το σεντόνι... γιατί δεν θέλω να κουράσω (και ήδη είναι αργά εδώ...  )Ο Ελληνικός πολιτισμός έφτασε για πρώτη φορά στα βάθη της Ασίας δια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και για δεύτερη φορά στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Ρωμιός γεωγράφος του 6ου αι Κοσμάς Ινδικοπλεύστης γράφει στην «Χριστιανική τοπογραφία» του ότι «και επί Βάκτροις και Ούννοις και Πέρσαις και λοιποίς Ινδοίς και Περσαρμενίοις και Μήδοις και Ελαμίταις και πάση τη χώρα Περσίδος, και εκκλησίαι άπειροι και χριστιανικοί λαοί πάμπολλοι και μάρτυρες πολλοί και μονάζοντες ησυχασταί». Βέβαια, ο χριστιανισμός, στις περιοχές αυτές δεν επικράτησε, λόγω των μουσουλμάνων. Ωστόσο, επειδή αναφέρθηκε πως οι Άραβές έφεραν σε επαφή την Δύση με την αρχαία Ελληνική γραμματεία (είναι αλήθεια πως ο Ιερός Αυγουστίνος δεν ήξερε Ελληνικά και διάβασε τον Αριστοτέλη σε Λατινική μετάφραση απ' τα Αραβικά στα οποία οι Άραβες τον μετέφρασαν πρωτίστως απ' τα Ελληνικά), πρέπει να σημειωθεί πως οι Άραβες, ακόμα και όταν επεκράτησε ο μουσουλμανισμός, είχαν στενή επαφή με το λεγόμενο Βυζάντιο το οποίο παρείχε στους Άραβες δασκάλους και μαθηματικούς. Οι Άραβες, απ' το Βυζάντιο έμαθαν την αρχαία ελληνική φιλολογία και επιστήμη. Έτσι για την Ιστορία. Last edited by Nordic; 31-05-2013 at 05:59.
|
|
#24
31-05-2013, 10:30
|
|||
|
|||
|
Απόσπασμα:
Τωρα στα υπόλοιπα δεν έχουμε πολυ μεγάλη διάσταση απόψεων. Συμφωνώ απόλυτα στα περί ακμής της αυτοκρατορίας και στα προηγούμενα λεγόμενα μου δεν αναφέρθηκα καθόλου σε αυτα.
|
|
#25
31-05-2013, 10:42
|
|||
|
|||
|
Και για να διευκρινίσω τα λεγόμενα μου περί εγκλημάτων, κατα την βυζαντινή περίοδο καταστράφηκαν αρχαία ελληνικά γλυπτά, ναοί και η ταμπέλα για ΑΥΤΟΥΣ τους έλληνες ήταν Είδωλολατρες.
Διαφωνούμε σε αυτο ;
|
|
#26
31-05-2013, 15:30
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: 29 Μαίου 1453
Απόσπασμα:
. Φίλε Giof δεν ήταν ξεκάθαρο για το πού και σε ποιά εποχή αναφέρεσαι (χαίρομαι που το ξεκαθαρίζεις), αλλά ούτε σκοπό είχα/έχω να αντιπαραθέσω κάτι. Απλώς ως αφορμή το χρησιμοποιώ -το σχόλιό σου- για να επισημάνω κάποια (χονδροειδή αλλά ουσιαστικά κατά την γνώμη μου) πράγματα για το (λεγόμενο) Βυζάντιο.Απόσπασμα:
Κατ αρχήν δεν διαφωνούμε. Οι Έλληνες και όποιοι άλλοι που πίστευαν στα είδωλα ήταν ειδωλολάτρες εκ πεποιθήσεως, όμως. Το "ειδωλολάτρες" δεν ήταν ούτε είναι ταμπέλα. Και πρέπει να γνωρίζουμε πως υπήρχε πανσπερμία ειδωλολατρικών θρησκειών στην επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι θεοί και τοπικές θεότητες στα πρώτα χρόνια της Αυτοκρατορίας -συμπεριλαμβανομένων και των ασιατικών λαών- ξεπερνούσαν τις 8.000. Οι Χριστιανοί, απ' τα πρώτα χρόνια που άρχισε να διαδίδεται το Ευαγγέλιο μέχρι και μετά το λεγόμενο διάταγμα της ανεξιθρησκίας, δηλαδή για τουλάχιστο 300 χρόνια, τελούσαν υπό διωγμό. Και όταν λέμε διωγμό, εννοούμε σφαγές. Ακούγεται σκληρό αλλά η ιστορική πραγματικότητα το βεβαιώνει. Ωστόσο, οι διωγμοί (πρέπει να) είναι κατανοητοί εφ' όσον κρίνουμε το ιστορικό αυτό παρελθόν με βάση τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω των ανθρώπων τις εποχής εκείνης (και όχι βέβαια με σημερινά κριτήρια). Και να σημειώσω πως, το διάταγμα της ανεξιθρησκίας δέν επέβαλε τον Χριστιανισμό (ούτε ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε ποτέ με νόμο) παρά μόνο επέτρεπε στους Έλληνες ή όποιους άλλους Ρωμαίους πολίτες που ήταν Χριστιανοί να μην διώκονται γι' αυτό. Και ασφαλώς καταστροφές των ειδωλολατρικών ναών έγιναν, και αγάλματα της ειδωλολατρικής θρησκείας καταστράφηκαν. Και αυτό όμως, οφείλουμε να το κρίνουμε με βάση τα στοιχεία της εποχής εκείνης και όχι με σημερινές πεποιθήσεις, ασφαλώς. Μην ξεχνάμε πως και τότε υπήρχαν "θρησκευτικοί ταλιμπάν" (σε όλες τις θρησκείες) που αρέσκονταν στο μπάχαλο. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν το ειδικό, το συγκεκριμένο, μετατρέπεται σε γενικό, σε αόριστο. Οι αναφορές στον Μέγα Βασίλειο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο ή άλλους Πατέρες της εκκλησίας, οι όποιοι χρησιμοποίησαν την αρχαία ελληνική σκέψη στο να προσεγγίσουν το θείο, είναι... άγνωστες αν όχι απαγορευτικές. Δεν συζητιούνται στις παρέες. Ποιός γνωρίζει πως ο μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας το 900 μ.Χ αγόρασε καιπαρήγγειλε να αντιγράφουν πολυάριθμα αρχαία κείμενα ανάμεσα στα όποια του Ευκλείδη, του Πλάτωνα, Λουκιανού, Αριστοτέλη, Πίνδαροου κ.α. Πότε μάθαμε στο σχολείο πως ο Ιωάννης Τζέτζης (12ος αι) συνέταξε σχολιασμούς στον Όμηρο καί τον Ησίοδο, και πως τα έργα του είναι σημείο αναφοράς σήμερα για χαμένα αρχαία ελληνικά έργα; Τί ξέρουμε για τον Ευστάθιο τον Θεσσαλονίκης, τον Μάξιμο Πλανούδη, τον Εμμανουήλ Μοσχόπουλο, τον Θωμά τον Μάγιστρο.... τίποτα. Δυστυχώς πάντα κάποιες πτυχές τις ιστορίας φωτίζονται και κάποιες αποσιωπούνται, αναλόγως το πολιτικό, θρησκευτικό ή και ιδιωτικό συμφέρον, και λανθασμένες απόψεις, αντιλήψεις, παγιώνονται και τις θεωρούμε ως θέσφατα. Όπως αυτό που ανέφερα σε άλλο ποστ για τον Καιάδα... για το ότι οι δηλαδή οι Σπαρτιάτες πετούσαν τα παιδιά τους σ' αυτόν. Οι λεγόμενοι Βυζαντινοί, οι Ρωμιοί, ήταν παιδιά κατά φύση και κατά πνεύμα (στο μέτρο του εφικτού) αυτών που αποκαλούμε εμείς αρχαίοι Έλληνες και μείς παιδιά αυτών των Ρωμιών. Οι Βυζαντινοί, έσωσαν την προγονική τους κληρονομιά και μας την κληροδώτησαν. Έμεις τί την κάνουμε είναι το ερώτημα... .
|
|
#27
31-05-2013, 23:30
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: 29 Μαίου 1453
Απόσπασμα:
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
