|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#31
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
συνεχισε ζηση πριν αρχισω το χασισι.....
ωραια τα αφηγεισαι και τα εξηγεις!! εσυ και ο αλεφαντος!! περα απο πλακα στρωσου και δωσε φωτο |
#32
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
Απόσπασμα:
Δεν ταξιδέψαμε μαζί...εγώ ταξίδευα στις 5/8....το είχα δει ότι κάποιος ταξίδευε στις 4 αλλά δεν θυμόμουν ότι ήσουν εσύ......φυσικά και θα είχαμε συννενοηθεί πιο πριν για να βρεθούμε στο πλοίο Οσο για τη συνέχεια έρχεται...μέχρι τα μεσάνυχτα |
#33
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
Απόσπασμα:
|
#34
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
Απόσπασμα:
με πιέζεις το ξέρεις? |
#35
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
Ζήση προχώρα σε θέλει όλη χώρα...
|
#36
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
+1135 έχει πέσει το χρηματιστήριο
|
#37
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
εισαι μεΓΑΑΑΑλη ψωναρα.....!!!!!
Αντε ξεκινα καμια φορα λεμε...!! |
#38
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
Το ξέρω γι αυτό με γουστάρεις
Τελειώνω περίμενε Άσε που έχω ξεκινήσει ήδη και δεν έχεις διαβάσει γραμμή.................έχουμε φτάσει στο 2ο μέρος και εσύ ακόμη περιμένεις να ξεκινήσω.............αφηρημένος μονίμως Last edited by z_atomic; 21-11-2011 at 21:21. |
#39
|
|||
|
|||
Απάντηση: z_atomic_land = mission 1
Απόσπασμα:
|
#40
|
|||
|
|||
Βόλτα με την Piouzi - MEROΣ TWO (days 2 και τρία)
Ημέρα 2: Σάββατο 06/08/11
Στόχος: Ancona - Bolzano (Hotel Eberle). Κεφάλαιο 1 :Ακόμα στο πλοίο και ο Ισαακ ...Νομίζω ότι κοιμήθηκα αρκετά ....12 ώρες και βάλε.... "fcuk!!! Νιώθω το κεφάλι μου σαν κλούβιο καρπούζι. Ας πιω ένα panadol να συνέλθω. Μα τι στο Δία (προφητικό), γιατί πονάνε τα χείλια μου;". Είχα καταλάβει τι συνέβαινε, αποκτήσαμε συνοδηγό...έρπης ο επιχείλιος εις τριπλούν . Πες το όπως θες...ίωση, κρύωμα, άγχος, υπερκόπωση; Δεν με νοιάζει, με νοιάζει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα μόνο ευχάριστο δεν ήταν. Saturday morning's fever. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα άφηνα τίποτα και κανένα να χαλάσει τη διάθεση μου. Πάμε για πρωινό λοιπόν.... Έχοντας τον καφέ στο ένα χέρι, δύο Έλληνες με κάλεσαν στο τραπέζι τους. Είδαν το tankbag που κρατούσα στο άλλο χέρι και αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη με κάλεσαν να μοιραστούμε εμπειρίες και ιστορίες μοτοσυκλέτας. Ο Ισαακ, που ταξίδευε επίσης με ένα R1200GS Adventure και ο φίλος του ο Πάνος με την κοπέλα του οι οποίοι ταξίδευαν με αυτοκίνητο. Κοιτώντας τον Ισαακ, δεν χρειάστηκε πάνω από 3 δευτερόλεπτα να καταλάβω ποιον μου θύμιζε.. Ζακ Γαλυφιανάκης..ιδιος... φτυστός, κλώνος. Αργότερα στην κουβέντα διαπίστωσα ότι όντως ήταν ο κλώνος του. Το χιούμορ, η αρκετή δόση ευχάριστης τρέλας και το πάθος για περιπέτεια δεν μου άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της αρχικής μου άποψης. Απίστευτος τύπος. Όχι ότι τα άλλα παιδιά δεν ήταν ευχάριστα αλλά ο Ισαάκ ήταν αποθέωση. Η παρέα ήταν καλή, οι ιστορίες πολλές και ενδιαφέρουσες και ο χρόνος κυλησε γρήγορα. Ο Ισαάκ, ήθελε να ταξιδέψουμε παρέα μέχρι την έξοδο της Autostrada για Μπολόνια, που ήταν και ο προορισμός του. Φυσικά μου ήταν αδύνατο να του αρνηθώ. Φοβερός τύπος. Κεφάλαιο 2 : Ancona - Bolzano Η κίνηση στο λιμάνι της Ανκόνα, ήταν χαοτική. Βρίζουμε τους Έλληνες λιμενικούς αλλά οι Ιταλοί είναι χειρότεροι στη διαχείριση. Με τα χίλια ζόρια και τις "χοντρές" μας φορτωμένες αρκετά..με προσοχή στους ελιγμούς καταφέραμε να παρακάμψουμε πολλά ΙΧ και φορτηγά. Όμως η ουρά των οχημάτων ήταν ατελείωτη και η ταλαιπωρία δεδομένη. Από το πουθενά ένας Ιταλός μοτοσυκλετιστής έρχεται από δίπλα μας και με νοήματα μας προτρέπει να τον ακολουθήσουμε. Βγαίνουμε στο αντίθετο ρεύμα για 1-2 χιλιόμετρα προσπερνώντας όλη την ουρά που είχε μποτιλιαριστεί στην έξοδο για autostrada και ακολουθούμε πορεία για το αεροδρόμιο. Από εκεί βγήκαμε σε άλλη έξοδο για την Autostrada Adriatica παρακάμπτοντας το μποτιλιάρισμα και γλιτώνοντας πολύτιμο χρόνο. Το έγραψα και πριν, ο μοτοσυκλετισμός είναι ένα μεγάλο μυστήριο (και δεν θέλω να λυθεί). Στάση στο πρώτο Autogrill, όπου είχαμε ραντεβού με τον Πάνο και την κοπέλα του, για καλό καφέ και Pannini, το αγαπημένο φαγητό του Ισαακ (σημ. σε όλο του το ταξίδι καθημερινά, όπως δήλωσε). Για το μόνο πράγμα που μετάνιωσα ήταν που δεν τον έβγαλα μια φωτό. Ταξίδευε με παντελονάκι, ορειβατικό παπούτσι, ενώ το πανέμορφο pharao jacket το είχε δέσει στο topcase. "Μα τι τύπος;" λέω απο μέσα μου. "Γαμώ τα παιδιά". Εκεί ξανασυνάντησα τον Carlo και την Anto και αλλάξαμε και mail. Ταξιδέψαμε με τον Ισαακ πάνω από 200 χλμ μέχρι την έξοδο για Μπολόνια (μόλις είδα την πινακίδα "bologna" μου έτρεξαν τα σάλια πάλι για μακαρονάδα). Λίγο πιο πριν είχαμε σταματήσει για να φορέσουμε αδιάβροχα......είχαν έρθει τα πρωτοβρόχια να μας προϋπαντήσουν. Χαιρετηθήκαμε και θα ξαναμιλούσαμε τηλεφωνικώς στην περίπτωση που ήθελε να ακολουθήσει κάποιες διαδρομές μου. Συνέχισα μόνος και έστριψα στην έξοδο για Verona. Ήθελα καφέ επειγόντως....και Pannini. Φωτό 2-1: Στάση για καφέ μετά την έξοδο για Verona. Η Piouzi με στραβοκοιτάει....πεινάει Σε λίγο νυχτώνει... η κούραση δεν είναι μεγάλη αλλά σε συνδυασμό με την γρίπη και τον πυρετό έχει αρχίσει και με ενοχλεί...ελαφρώς. Τα προηγούμενα 300χλμ ήταν βαρετά καθώς κινούμασταν δίπλα σε απέραντες πεδιάδες. Τα επόμενα χιλιόμετρα ήταν σχετικά όμορφα, με την πεδιάδα να τερματίζει και την θέση της να καταλαμβάνουν μεγάλοι ορεινοί όγκοι, έντονες κοιλάδες και φυσικά ...βροχή. Πολλή βροχή. Έφτασα στην έξοδο για Bolzano, και ήρθε η ώρα να πληρώσω τα διόδια. "30 euros" μου λέει ο τύπος στο toll. Το είπαμε και πριν....τίποτα δεν θα μου χαλούσε τη διάθεση σε αυτό το ταξίδι. Το garmin zumo (gps) εξηγήθηκε σπαθί και με έβγαλε ακριβώς στο ξενοδοχείο στα ορεινά περίχωρα του Bolzano, με λίγη ταλαιπωρία από τα στενά ανηφορικά (μέχρι και 20% κλίση) και ολισθηρά δρομάκια. Σημασία είχε ότι έφτασα στη βάση μου. Φωτό 2-2: Η θέα φτάνοντας στο ξενοδοχείο Στάθηκα στο κάγκελο της τεράστιας βεράντας για να δω τη θέα και να πάρω μια ανάσα. Παλιά θα ήταν στιγμή για τσιγάρο...εδώ και 2 χρόνια όμως όχι. Φωτό 2-3: Σιδηροδρομικός σταθμός Φωτό 2-4: Πόλη γεμάτη δράση Φωτό 2-5: Bolzano is quiet Φωτό 2-6: Bolzano is sleeping Το ξενοδοχείο ήταν super και η εξυπηρέτηση special. Φρόντισαν να κρατήσουν 15 λεπτά παραπάνω την κουζίνα ανοιχτή για να μπορέσω να παραγγείλω κάτι να φάω. Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά τελικά, ιδιαίτερα στα ξενοδοχεία και την συμπεριφορά που τυγχάνει κανείς. Φωτό 2-7: ώρα για ύπνο Ο ύπνος καθόταν τώρα στο τραπέζι μου και μου ψιθύριζε ότι είχε έρθει η ώρα να τον συναντήσω. Η φωτό της ημέρας Φωτό 2-8: Η Piouzi φλερτάρει με άλλον...στο ηλιοβασίλεμα Last edited by z_atomic; 21-11-2011 at 22:04. |
|
|