ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ…. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ…

[Magelanos]

22-8-11-ΔΕΥΤΕΡΑ:



Η βροχή που έπεφτε όλη την νύχτα και συνεχίζει, με κάνει να μην θέλω να βγω από τα σκεπάσματα. Είμαι και αρκετά κρυωμένος και δεν κάνω τίποτα. αποφασίζω ποιο αργά να πάω για πρωινό, καπακώνομαι και την πέφτω για ύπνο. Η ώρα περνά και βγαίνει ήλιος 17:00 το απόγευμα. Το Kaliningrad-Καλινιγκραντ η Koningsberg-Κενινγκσπεργκ. Η τελευταία σημαντική πόλη που ιδρύθηκε από τον Ottokar II της Βοημίας και τους ιππότες του Τευτονικού Τάγματος ήταν το Koningsberg διατηρώντας το όνομα αυτό μέχρι το 1946 όταν ολόκληρη η Ανατολική Πρωσία προχώρησε στην ΕΣΣΔ.

Είμαι καλύτερα και βγαίνω βόλτα. Πάω για φαγητό και μετά συνεχίζω την βόλτα μου.








Μια συννεφιά μια ήλιο ο καιρός αλλάζει συνέχεια. Φτάνω σε ένα μεγάλο πάρκο με λίμνη, και ένα μεγάλο μνημείο.
































Με μια φλόγα να μην σβήνει ποτέ και ένα τσιμεντένιο στύλο, γραμμένο με ονόματα στρατιωτών που χάθηκαν στον πόλεμο. Γενικά είχε διάφορα μνημεία μέσα στο πάρκο.

























Μετά σκέπτομαι να χαθώ στις φτωχογειτονιές της πόλης, να δω από κοντά αυτά τα κακόγουστα τσιμεντένια κουτιά, που σε αυτά στοιβάζονται οικογένειες υπό άθλιες συνθήκες. Πράγμα και επικίνδυνο, την στιγμή που μόνο εγώ κυκλοφορούσα σαν τουρίστας σε αυτά τα στενά. Είδα μεθυσμένους να βγαίνουν μέσα από ετοιμόρροπα σπίτια, αλλά και σε απομονωμένα αλσύλλια, όπου καταφεύγουν για να ποιούν.























Εντάξει ήταν επικίνδυνο αυτό που έκανα, θα μπορούσε να είχε συμβεί το οτιδήποτε κακό. Ευτυχώς βγήκα αλώβητος, και ξανά στο τουριστικό κέντρο.







Περνώντας τον ζωολογικό κήπο υπήρχε ένα άλλο πάρκο, με παιδική χαρά, εκκλησία, μουσική, και θεατρική σκηνή για εκδηλώσεις, και τι άλλο; Νεολαία παντού…

















Εντάξει είδα και κάτι ηλικιωμένους που έπαιζαν σκάκι στα παγκάκια. Επιστρέφω σιγά στο ξενοδοχείο, σκεφτόμενος ότι αυτό το Ρωσικό μικρό και ξεκομμένο κομμάτι γης, από την υπόλοιπη και αχανείς Ρωσία είναι που με κέρδισε. Άξιζε τον κόπο να επισκεφτώ το ωραίο Καλινινγκραντ. Στο ξενοδοχείο παίρνω τηλέφωνο μια φίλη μου στην Αθήνα, για το αν μπορούσε να βρει μια αντιπροσωπεία BMW και σέρβις στην Πολωνία, γιατί είναι από Πολωνία και θα μπορούσε να συνεννοηθεί καλύτερα.

Όντως μου βρήκε και έκλεισε ραντεβού στο Gdansk που δεν θα θέλω και πολλά χιλιόμετρα να κάνω. Μου είπε ότι εκεί οι άνθρωποι μιλούν αγγλικά και θα είμαι εντάξει. Αλλά τους είπε για το πρόβλημα, και είπαν θα το βάλουν στον εγκέφαλο για να δουν ακριβώς. Μιλώ και με τον Φαίδων στο συνεργείο που την πάω, και αυτός είχε ψαχτεί και είχε βρει συνεργείο στην Βαρσοβία. Μου λέει αν δε βρω άκρη να πάω εκεί. Τον ευχαρίστησα και θα περίμενε τηλέφωνο μου να μάθει τι έγινε.

[Magelanos]

23-8-11-ΤΡΙΤΗ ( 334χιλ):




9:20 αναχωρώ από την πόλη του Καλινινγκραντ, και γενικά αποχαιρετώ την Ρωσία, έστω και αυτή τη μικρή γεύση που πήρα, ήταν ικανή να με κάνει να θέλω να έρθω ξανά.. δεν ξέρω πότε αλλά θα ήθελα!!!











Με τονΑ194 και σύντομα φτάνω στα σύνορα με Πολωνία 10:30. Ουρά με πολωνούς μπαίνω μπροστά, αλλά όχι και στην αρχή. Δεν ήθελα να ακούσω τίποτα περίεργο. Είχε μια καθυστέρηση αλλά εντάξει ξεμπερδεύω, πέφτουν οι τελευταίες σφραγίδες στο διαβατήριο και περνώ σε άλλη χώρα. Μια καθυστέρηση στα Πολωνικά σύνορα, γιατί έψαχναν πολύ τα αυτοκίνητα.

Ευγενέστατοι οι Πολωνοί αστυνομικοί, και μιλούσαν αγγλικά. Φεύγω με τον επαρχιακό 54 για Elblag. Συνεχίζω με τον 7-Ε77 και 10χιλ πριν φτάσω στο Gdansk βλέπω την αντιπροσωπεία της BMW. Και μάλιστα είμαι άγγλος στο ραντεβού, γιατί κέρδισα μια ώρα μπαίνοντας Πολωνία. Οι άνθρωποι πολύ φιλικοί με ρώτησαν αν θέλω κάτι και περίμενα στον χώρο υποδοχής πελατών. Μετά από τρεις ώρες δεν είχαν κάνει κάτι, γιατί διαγνώστηκε τρόμπα φρένου τελειωμένη. Και τι κάνω;

Η απάντηση ήταν ότι δεν έχουν ανταλλακτικό, και θα αργήσει, το κόστος μεγάλο, και το βασικότερο ότι δεν είχαν γνώσεις πάνω σε αυτές τις μηχανές. Καθάρισαν τον αισθητήρα του ABS, βγάζοντας την ρόδα, σύνδεσαν την μηχανή στον εγκέφαλο, και μου εκτύπωσαν τα αποτελέσματα και μου τα έδωσαν. Μου λένε αφού θα περάσεις από Γερμανία, καλό θα ήταν να σταματήσεις εκεί και να δείξεις τα αποτελέσματα, και θα σου πουν. Ήταν ένας με GS 1200 και το είχε φέρει για σέρβις. Μου έκανε την ερώτηση από πού είμαι, και απαντά πολύ μακριά!!! Όταν όμως του λέω από που επιστρέφω, ε τότε απλά κρατούσε το κεφάλι του…

Στην ερώτηση μου πόσο κάνει; Γέλασαν… μα φυσικά τίποτα, δεν σου φτιάξαμε κάτι!!! Τους ευχαρίστησα, και ξεκινώ για την πόλη Bydgoszcz για διανυκτέρευση, που μόλις αποφάσισα, περιμένοντας για την μηχανή χαζεύοντας τον χάρτη. Είχα να έρθω Πολωνία με μηχανή από το 2004, και μάλιστα επισκέφτηκα αυτά τα μέρη. Τα πράγματα σε οδικές υποδομές τότε δεν ήταν καλά. Τώρα που βρίσκομαι σε έναν ολοκαίνουριο υπεραυτοκινητόδρομο, τον Ε75-1 έχω πάθει πλάκα. Τεράστια η αλλαγή και σε δρόμους επαρχιακούς, στα πρότυπα των Γερμανικών δρόμων κινούνται.

Το σύστημα με το εισιτήριο και στην έξοδο πληρώνεις υπήρχε κ’εδώ. Γρήγορα χωρίς να το καταλάβω με τον Ε261-5 φτάνω στην πόλη Bydgoszcz. Σταματώ σε στενό βγάζω το κράνος, γιατί χτυπούσε το τηλέφωνο. Η Μόνικα η φίλη από την Αθήνα με ρώτησε πως πήγε η συνάντηση με τους Πολωνούς στην BMW. Της εξηγώ πως ήταν τα πράγματα, και της ζητώ άλλη μια χάρη. Να μπει στο booking και να δει τι ξενοδοχεία υπάρχουν και τι τιμές. Οκ και σε 15 λεπτά μου στέλνει μήνυμα στο κινητό με τέσσερα.

Ξεκινώ με το πρώτο που ήταν και κοντά από εδώ, και αμέσως το κλείνω. Τεσσάρων αστέρων απίστευτο, παρκινγκ, πρωινό και το κέντρο της πόλης 500μ από εδώ. 70 ευρώ τα πάντα όλα..
Αφήνω τα πράγματα και αμέσως αλλάζω για μια σύντομη βόλτα προς γνωριμία της πόλης. Η έκπληξη ήταν μεγάλη για μένα, αλλά συγχρόνως ευχάριστη και εντυπωσιακή. Ένα κουκλίστικο κέντρο πόλης που τα είχε όλα.. φυσικά αναρωτιόμουν πως ζω κάτω στην (μπαχαλουπολη).. δεν θα πω τίποτα άλλο οι φωτογραφίες θα μιλήσουν…

[Magelanos]

24-8-11-ΤΕΤΑΡΤΗ ( 432χιλ):



10:00 αναχώρηση με σταθερή άνοδο της θερμοκρασίας και πολύ καλό καιρό. Με Ε261-5 και κατεύθυνση προς την πόλη Poznan.








Μπαίνοντας στην πόλη, για να βρω τον επαρχιακό 32, και αφηρημένος, αναγκάστηκα να πατήσω με όλη μου την δύναμη τα φρένα για να σταματήσω μισό μέτρο πριν την διάβαση πεζών!!!! Εκείνη την στιγμή όλοι κοκαλώνουν, το ίδιο κ’εγω μόνο που δεν σταμάτησε αμέσως. Το έντονο τρίξιμο από τις δισκοπλακες έκανε τους πεζούς να με κοιτάξουν έντονα και με τρόμο. Εγώ να δείτε!! Έτσι και έβγαζα το κράνος θα είχα ένα έντονο μπλε χρώμα σαν στρουμφακι!!!!

Μετά από αυτό σταματώ λίγο να συνέλθω, και να ποιο ένα καφέ να ξυπνήσω γιατί αυτή η ζέστη με την βαβούρα μέσα στην πόλη, με έχουν νυστάξει. Συνεχίζω με τον 32 μέχρι να συναντήσω τον Ε65-3.






Συνέχεια μέσα στην φύση και περνώντας από ωραία χωριουδάκια, μετά την Zielona Gora, με τον 27 μέχρι την πόλη Szprotawa. Εδώ βρίσκω διασταύρωση με τον 12. χωρίς να δω χάρτη ξανά, κάνω μια λανθασμένη κίνηση. Συνεχίζω με τον 12 μέχρι την πόλη Zary. Από εκεί αρχίζω και μπαίνω σε δευτερεύον επαρχιακό, πολύ στενός δρόμος και όχι σε καλή κατάσταση.

Φτάνω στο χωριό Przewoz μιλάμε για 20 σπίτια όλα, και ο δρόμος μέσα από αυτό πλακόστρωτος, και πάλι να κοπανιέμαι για να μην ξεχνιέμαι.. σταματώ και ανοίγω χάρτη. Το GPS δεν ήθελα να το ανοίξω γιατί δεν είχε μπαταρία, και θα το ήθελα για μετά που θα έψαχνα για ξενοδοχείο. Στον χάρτη έβλεπα ότι είμαι σε κάτι πάρκα, τα σύνορα είναι ακριβώς δίπλα με Γερμανία αλλά δεν έχει πέρασμα. Πρέπει να κάνω τουλάχιστον 50χιλ μέσα στα χωριά και δρόμους που δεν ξέρω μέχρι τον αυτοκινητόδρομο.














Και περνώντας από μοναχικούς δρόμους και χωριά όπως, Gozdnica, Ruszow, και με τον 351 Jagodzin, και Piensk, βγαίνω στην εθνική Ε40-4 και μπαίνω Γερμανία και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σαξονίας. Σταματώ ξανά γιατί βλέπω έξοδο για Gorlitz. Σύσκεψη με τον εαυτό μου, και ο κύβος εριχθει. Θα συνεχίσω ακόμα, και βλέπουμε. Σε Γερμανικό αυτοκινητόδρομο τον Ε40-Α4 ξέχασα εντελώς το πρόβλημα στα φρένα και καρυδώνω το γκάζι. Μετά από 46χιλ παίρνω την απόφαση και βγαίνω στην έξοδο 89 για την πόλη Bautzen.

Φτάνοντας βρίσκω μια πολύ καλή οικογενειακή πανσιόν. Η τιμή απίστευτη στα 30 ευρώ με πρωινό. Με χάρτη πόλης που μου έδωσε, η γυναίκα της οικογενείας, πάω να εξερευνήσω και αυτή την άγνωστη πόλη. από τα πρώτα κιόλας μέτρα, αρχίζω να εντυπωσιάζομαι, με τις μικρές πλατείες, εστίες πρασίνου σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο.











Η πόλη απλώνεται σε γραφική τοποθεσία, σ’έναν ψιλό βράχο πάνω από την κοιλάδα του ποταμού Σπρεε. Η ανακατασκευασμένη παλιά πόλη, γοητεύει τον επισκέπτη, όπως πολλά φιδωτά πέτρινα δρομάκια, τα τείχη, το μπαρόκ Δημαρχείο στην πλατεία, όπως και πολλά άλλα σχηματίζουν ένα γοητευτικό σύνολο.

































































Κάνοντας μια πολύ καλή βόλτα, και γνωρίζοντας την πολιτιστική πρωτεύουσα των Σοραβων το πανέμορφο Bautzen, καταλήγω στο κέντρο τις πόλης με τον καθεδρικό.
























































Πολλές επιγραφές είναι δίγλωσσες, στα γερμανικά και στα σοραβικα. Οι Σοραβοι, γνωστοί και ως Λουσατοι η Βενδιοι, είναι μια ιθαγενείς μειονότητα Σλάβων που ζουν στις ανατολικές περιοχές της Σαξονίας, και του Βρανδεμβούργου. Καταφεύγω σε μαγαζί, και τρώω ένα τουμπανο κεμπάπ. Η ώρα είναι 21:00 και αρχίζουν να μαζεύουν καρέκλες από τα καφέ. Αυτή είναι η ζωή εδώ!!! Φεύγω κ’εγω και πάω να τραβήξω τις τελευταίες φωτογραφίες.



















Επιστρέφω στην πανσιόν και μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Θοδωρή (Teo71) του λέω αν μπορεί να βρει που είναι τα κεντρικά της BMW στο Μόναχο για να πάω να δουν εκεί την μηχανή. Μετά από λίγο μιλάμε πάλι και λέει ότι μίλησε με τους γερμανούς λέγοντας την περίπτωση μου, και κλίνοντας ραντεβού για αύριο στις 14:00 το μεσημέρι. Η ερώτηση του Θοδωρή θα προλάβεις; Ξέροντας ότι είμαι 500χιλ μακριά. Χάχα.. και καφέ θα προλάβω να πιω. Καλά ρε να είσαι εκεί έτσι; Ναι φιλαράκι σ’εχαριστω και θα μιλήσουμε από Μόναχο.

[Magelanos]

25-8-11-ΠΕΜΠΤΗ (603χιλ):



Πάω σε μια αίθουσα που είχαν για πρωινό, με το νούμερο του δωματίου μου πάνω σε τραπέζι. Κάθομαι, ήταν όλα έτοιμα. Εντύπωση μεγάλη (δεν παίζονται οι Γερμανοί) που είχε ένα μεγάλο πλαστικό αυγό στο τραπέζι. Ρε τι είναι αυτό πλαστικό!!! Μου κάνουν πλάκα; Το παίρνω για να δω και αυτό άνοιγε, και μέσα ήταν το αυγό!!! Δηλαδή ήταν θήκη αυγού με φενιζολ μέσα για να το κρατά ζεστό. Εντάξει τώρα τι να λέμε!!! 9:00 βάζω μπρος την μηχανή και ξεκινώ.








Βγαίνω πάλι στον αυτοκινητόδρομο Ε40-Α4 ανεβάζω ρυθμό, σταθερά καρφωμένα στο κοντέρ 190+…

Χρησιμοποιώντας τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας όπως, Ε441-Α72 μέχρι Ηοf. Μετά με Α93 περνώ το Regensburg, στάση μόνο για βενζίνη καφέ, και κάτι φαγώσιμο, με τον Ε45-Α9 μπαίνω Μόναχο. Βάζω στο GPS την οδό Frankfurter ring 29 και σε λίγα λεπτά είμαι έξω από τις τεράστιες εγκαταστάσεις, BMW έκθεση και σέρβις για μηχανές. Όπως είπα στον Θοδωρή χθες θα ποιο και καφεδάκι. 531χιλ και έφτασα 30λ ποιο νωρίς. Σερβίρουν ένα εσπρεσακι στην αίθουσα υποδοχής. Λοιπόν από εδώ έχει μια μεγάλη επιφάνια με τζάμι, όπου ο πελάτης περιμένοντας, βλέπει τις εργασίες που του κάνουν στην μηχανή!!!

Το προσωπικό του συνεργείου σκέτοι γιατροί, μέχρι και γυναίκα εργάζεται στο σέρβις. Με φωνάζουν μετά από λίγο, ένας υπεύθυνος με πάει στην μηχανή για να την βάλω στο χώρο του σέρβις. Ανάβω και παίρνει τα χαρτιά με τα αποτελέσματα από τον εγκέφαλο στην Πολωνία. Γυρίζει μια το κλειδί και μου σβήνει την μηχανή. Πρόβλημα… μου λέει!!! Τέλος η μονάδα ABS δεν γίνεται τίποτα μόνο αλλαγή. Πόσο; 1700 ευρώ και δεν την έχουν!!! Θέλουν τρεις μέρες τουλάχιστον για να έρθει. Καλά κρασιά, να είστε καλά και για σας!!! Μου δίνει τα χαρτιά και ετοιμάζομαι ξενερωμένος να φύγω.


Συναντώ και ένα ζευγάρι Ελλήνων που είχαν πάει Σκοτία με μηχανή. Σταμάτησαν για να αλλάξουν μια λάμπα στο RT που είχαν. Τα είπαμε λίγο και τους αποχαιρέτισα. Η διανυκτέρευση σήμερα θα εξαρτηθεί από την πόλη, που θα έχει μαγαζί με την γνωστή αλυσίδα για εξοπλισμό αναβατή Louis. Εδώ που βρίσκομαι έχει, αλλά δεν θέλω να καθυστερήσω άλλο μέσα σε μια μεγαλούπολη. Και η πόλη αυτή είναι 50χιλ περίπου από εδώ το Rosenheim-Ροζενχαιμ. Βάζω στο GPS την διεύθυνση του καταστήματος και ξεκινώ. Εντάξει δεν ήθελα και πολύ έφτασα μέσα στην απίστευτη ζέστη του μεσημεριού.


16:30 παρκάρω έξω από το Louis. Μεγάλο μαγαζί με τα πάντα. Βρήκα τις μπότες που ήθελα και έτοιμος πάλι προς αναζήτηση ξενοδοχείου. Βρίσκω ένα με 50 ευρώ και δωμάτιο σοφίτα. Τέλειο και χωρίς πολύ ψάξιμο και ταλαιπωρία. Κουμάντο κάνει το στομάχι τώρα, χωρίς άλλα περιθώρια αναβολής. Κατευθείαν στο κέντρο για φαί.

















Τι άλλο από δυο πίτες αραβικές, ξεχειλισμένες από κεμπάπ και σαλάτα. Τα πάντα όλα λέμε….

Βολτουλα για να χωνέψω στα γύρω δρομάκια της πόλης, με προσόψεις κτηρίων σε ωραία χρώματα, που σου εξιτάρουν καλαίσθητα τις κωρες των οφθαλμών!!! Και όπως κάθε πόλη μικρή και μεγάλη στην Βαυαρία, σέβεται τις παραδόσεις τις, έτσι κ’εδώ πέφτω σε γιορτή μπίρας. Έβλεπα πολύ κόσμο να κυκλοφορεί με παραδοσιακή ενδυμασία, και πήγα.


























Σε κάποιο σημείο της πόλης έπεσα στην γιορτή. Φανταστικά!!!

[Magelanos]

26-8-11-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (397χιλ):





9:00 μια ακόμη ζεστή μέρα ξεκινά. Α93-Ε45 αυτοκινητόδρομος, και γρήγορα έχω μπει Αυστρία, με κατεύθυνση το Innsbruck. Στάση για βενζίνη και καφέ, με θέα τα επιβλητικά βουνά των Αυστριακών άλπεων.











Μετά με Α13-Ε45 περνώντας το Μπρενερο τουνελ βρίσκομαι σε Ιταλικό έδαφος. Α22-Ε45 προς Bolzano και μετά Trento. Από εδώ παίρνω τον επαρχιακό 47 και αποκτά ποιο σφιχτό οδηγικο ενδιαφέρον η πορεία μου. Με όμορφα χωριά σε απόκρημνες πλαγιές, και ποτάμια.















Βγαίνω στον 53, για να καταλήξω στο πασίγνωστο σ’εμενα Castelfranco Veneto. 14:00 παρκάρω έξω από το ξενοδοχείο που επιλέγω πάντα, το Albergo Roma hotel της αλυσίδας Best Western.

Με 60 ευρώ το υπέρ-λουξ δωμάτιο τα αξίζει τα λεφτά του στο κέντρο της πόλης. Φεύγω με τα πόδια λίγο έξω από την πόλη στο μαγαζί που όλο και κάτι ψωνίζω, από εξοπλισμό ένδυσης για μηχανή. Η ζέστη απίστευτη και την είχα ξεχάσει τόσο καιρό. Φτάνοντας εννοείτε πως στο μυαλό μου είχα βάλει να πάρω ένα κράνος δεύτερο. Δεν ήξερα όμως τι!!! Τελικά κατέληξα σε X-Lite GP σειρά 802 - 380 ευρώ. Αν δεν κάνω λάθος στην Ελλάδα το βρίσκει κανείς στα 600 ευρώ. Τελειώνοντας απέναντι από εδώ ήταν γνωστή αλυσίδα φαστ φουντ και έκατσα να φάω.






Επιστρέφω στο ξενοδοχείο, αφήνω το καινούριο μου κράνος και κατεβαίνω για την τελευταία βόλτα, στην πόλη, και για έναν καφέ πριν πω καληνύχτα…

[Magelanos]

27-8-11-ΣΑΒΒΑΤΟ (45χιλ):






Το καράβι αναχωρεί στις 14:00 έχω αρκετό χρόνο και λίγα χιλιόμετρα να διανύσω. Οπότε βγαίνω για τον τελευταίο καπουτσίνο στο Castelfranco. Παίρνω την μηχανή από το παρκινγκ, και διανύω τα 20μ δρόμου, μέχρι την κύρια είσοδο του ξενοδοχείου, που είχα αφήσει τα πράγματα για να φύγω. Περνά ένα περιπολικό εκείνη την στιγμή, ανάβει φάρο και μου κορνάρει!!! Αγνοώντας σταματώ στην είσοδο του ξενοδοχείου. Κάνει αναστροφή και παρκάρει δίπλα μου. Αρχίζει μια Ιταλίδα μπατσινα γιατί δεν φορούσα το κράνος!!!

Άρχισα να εξηγώ ότι η απόσταση που διάνυσα ήταν γελοία για να φορέσω το κράνος. Εντάξει με τα πολλά μου έκαναν συστάσεις, και να μην το ξανακάνω οκ!!! Ξεκινώ μετά από την μικρή περιπέτεια, και οδηγώ στον επαρχιακό 245 με κατεύθυνση το λιμάνι της Βενετίας. Φτάνοντας είχε μια κινητικότητα έντονη με τον κόσμο εδώ και εκεί. Βγάζω εισιτήριο για Ηγουμενίτσα, γιατί βαριέμαι το ταξίδι μέχρι Πάτρα. Θα επισκεφτώ και κάτι φίλους στα Ιωάννινα όπως κάνω πάντα όταν επιστρέφω από τα ξένα.

Μπαίνω στο καράβι και πιάνω θέση καναπέ σε παράθυρο. Κόσμο δεν έχει ευτυχώς, γιατί φεύγουν δυο καράβια με διαφορά μισής ώρας. Το πλοίο ξεκινά κ’εγω κολλημένος στο παράθυρο να βλέπω έξω την Βενετία.























Τα μάτια μου μπορεί να έβλεπαν τα κάθε λογίς αμέτρητα πλοιάρια να πηγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά το μυαλό είχε χαθεί ήταν αλλού.

Πραγματικά το έζησα όλο αυτό η μήπως ήταν όνειρο και μόλις ξύπνησα;

…..Αφιερωμένο στην μνήμη δυο φίλων…..

ΠΑΝΟΣ (PanVas) και ΝΩΝΤΑΣ

[teo71]

[panosv]

[paschalis]

Πολλα βραδυα παρεα φιλαρακι!
Αυθορμητη περιγραφη μηχανοβιου!!
Λασπη συνοριακοι κεμπαπ γκομενες νταλικες εκκλησιες χαλασμενα φρενα (κλαιν μαιν) ψωνια απο τας Ευρωπας γρηγορα κι ατημελητα χωρις φανφαρες και ταμπελες.
Με το μυαλο στους δυο ατυχους συν-ταξιδιωτες μας..
Τα διαβασα ολα αυτα η τα ονειρευτηκα?

[GAGARIN]

RESPECTA!