Κυνηγώντας τη Dommie...

[paschalis]

Μ.Τριτη πρωι βαραει το τηλεφωνο εξω απο τα Φουρνα.
Οταν στριβω δεν απαντω σκεφτομαι.
Πριν τη Δομνιστα αραζω στην ακρη ν ακουσω και να δω το ποταμι
που κανει τρελες με το φως και βλεπω την οθονη.
Μπιλαρας.
Πολλες φορες αφηνω τον καλουντα να ματα-επιχειρησει αλλα οχι τωρα.
Ελα μου λεει ποτε φευγεις?
Βασει προγραμματος σε λιγο αλλα ειμαι ηδη στη Δομνιστα φιλε.
Βρηκα νυφη στην Πατρα ρε συ κι ελεγα να παμε μαζι
για να την παρουμε κι απο κει να παμε στον καφε της Ξανθής!
Ειμια φορτωμενος ρε φιλε με τριπλετα, κρανη για τις γυναικες
κι αλλα αστεια οπως λαμπαδες κλπ.
Θα τα επαιρνα στην πλατη μου λεει κι εκει καταλαβα
πως βαρεσε για αλλη μια φορα φλεβα ο κυνηγος.
Κλεισαμε εριξα μια ματια τριγυρω και συνεχισα
με το μυαλο για λιγο στην μπλε αμερικανα
με το wiseco και την ανυπαρκτη ζωη.
Καλως να ορισει φιλε και καλως να ενηλικιωθει!!

[Uriah Heep]

Αρχική Δημοσίευση από Vag

Το κείμενο ρολάρει σαν μπόξερ... κρίμα που αφορά εναν παροιιώδη βρόντακα μηδενικώ συγκινήσεων...

Αλλά πάλι τα γούστα είναι γούστα. Τις προάλλες μου έλεγε ένας γνωστό ότι πια ανάβει μόνο με γκόμενες με βρακί γιαγιαδίστικο, δεν μπορεί άλλο τα τάγκα και τα στρινγκ. Θέλει να πιάνει ένα τόπι ύφασμα λέει να γεμίζει η παλάμη του.

Πολλά χαϊκού στριμώχτηκαν στην τσουλήθρα που πάει από τον πρόσθιο λοβό μου στην γλώσσα μου αλλά στο μπερμπ επάνω θυμήθηκα τα αθάνατα λόγια του ποιητή "και τι μπορεί να πει κανείς για το βρακί της αλληνής;" και ετουμπέκιασα.

ΥΓ: Μόνο άμα πάρεις ντόμι να τσεκάρεις ότι δεν έχεις κάνα σφράγισμα χαλαρό γιατί μπορεί να ξεκινήσεις για τα βάθη του ορίζοντα και να καταλήξεις στε ιατρικό κέντρο κωμόπολης να γελάνε μαζί σου και οι ασκούμενοι.

Nα 'σαι καλά, για τα ...καλά σου λόγια!
Οι αυτόχθονες ιθαγενείς ασκούμενοι που γελάνε μαζί μου, δεν εμπίπτουν στη σφαίρα της προσοχής και του ενδιαφέροντός μου...
.
.
.
.
.
.
...αντιθέτως,
.
.
...μΕ απασχολεί να μην γελάνε τίποτα Αφρικανοί βοηθοί μάστορα, σε συνεργείο του Νίγηρα, με καμιά ακινητοποιημένη 1200adv από immobilizer ή καμιά "τελειωμένη" ESA...

[Uriah Heep]

To ταξίδι με το KTEΛ after midnight ήταν βελούδου και με το ετερόκλητο επιβατικό κοινό, αποκτούσε κι ανθρωπολογικό ενδιαφέρον...
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι όταν δεν ροχάλιζε σαν κομπρεσέρ με χαλαρωμένο ιμάντα, τηλεφωνούσε ανά μία ώρα σε κάποιον δυστυχή συγγενή, για να τον ενημερώνει ...πιά πόλη πέρασαν και ότι κατά τις 4.00' όπως αυτοί (και το ...ΚΤΕΛ) υπολόγιζαν θα έφταναν στην Πάτρα... Παρ' όλ' αυτά δεν χρειάζονταν να ξεσηκωθεί να τους παραλάβει, όπως του τόνιζαν, ξυπνώντας τον ανά μία ώρα, γιατί -βρε παιδάκι μου- θα παίρνανε ένα ταξί και θα πήγαιναν σπίτι!

Μία ευτραφής διανοούμενη -γκόθικ στάιλ- φοιτήτρια, ντυμένη σαν πλήρωμα καρναβαλικού άρματος, με ένα πολυσέλιδο αισθηματικό διήγημα τσέπης, μονίμως ανοιγμένο στα πόδια της, αφού κατέβασε 2 λουκανόπιττες στη στάση της Λάρισας, με βουλιμία αλιγάτορος Αμαζονίου, ζήτησε από τον οδηγό ν΄αλλάξει τη μουσική με τα καλαματιανά. Αντιμετώπισε τον Ζωϊδάκη live, ροκανίζοντας σαν πιράνχας 3 μεγάλες σακούλες τσιπς αλλά στο
“φέρτε μου ποτήρια κι άλλα,
όλα θα τα κάνω γυάλα...”
... του Μίμη Γκιουλέκα, σηκώθηκε αποτροπιασμένη από τη δεύτερη σειρά και κατευθύνθηκε εκνευρισμένη προς την άδεια γαλαρία, κάνοντας σαφές ότι αν ήταν στο χέρι της, θα έβγαζε εκτός νόμου τη ρεμπετοφρίκ free jazz σκηνή του θεσσαλικού κάμπου...

Στην περιφεριακή μου όραση ενέπιπτε και μια ηλικιωμένη κυρία της γνωστής συνομοταξίας “γραία Λουτρακίου”, που ροχάλιζε κάνοντας ταβανοσκόπιση, με το στόμα ανοιχτό και την μασέλα βγαλμένη, έτοιμη να την καταπιεί. Αυτή, μπορώ να πω, ότι μΕ δημιούργησε ένα σχετικό άγχος, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι το ροχαλιτό της ήτανε “σικέ” και προσπαθούσε να ξεγελάσει τον εαυτό της και να αποκοιμηθεί...
Εγώ “χάθηκα” λίγο στο Μπράλο, για κανά μισάωρο.
Η φωνή του Σταύρου Ζούμπα -όμως- στο “να ζήσουν οι κομμώτριες...” μΕ ξύπνησε δίνοντας άλλο νόημα στο υπόλοιπο ταξίδι...
... και με κομμάτια όπως τον “καθρέφτη σου θα σπάσω” και την “αχαριστία” τα χιλιόμετρα εξαϋλώνονταν σαν τα πατατάκια της ευτραφούς γκόθικ διανοουμένης. Στο ρεφρέν του “είσαι το ηρεμιστικό μου” ξεπρόβαλε υποβλητική η γέφυρα του Ρίου.

Η ώρα ήταν 3.55'.
Ένα ταξίδι, με παραμορφωτικές αντανακλάσεις μιας ελληνικής πραγματικότητας, μια ρεαλιτέ άκρως ενδιαφέρουσα για τον ρέκτη της ακατέργαστης εμπειρίας, που μπορεί και αφουγκράζεται την ζωή ...και εκτός ζελατίνας ενός system 6!
Ώρα 4.10'. Τηλεφωνώ στο Βασίλη (Vaska).
Ώρα 6.30' έχουμε πιεί τους πολλαπλών βιάγκρα νεσκαφέ, έχουμε απαντήσει σε όλα τα αινίγματα της ζωής, και προσπαθούμε να εντάξουμε την “ιδεολογία του gsforum” στα σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα, στο Λογικισμό του Λούντβιχ Βιτγκεστάιν, στη Φαινομενολογία του Έντμοντ Χουρσέλ και στον Υπαρξισμό του Σέρεν Κίρκεγκωρτ...
.
.
...μέχρι τη στιγμή, που οι διπλές racing Yoshimura της Dommie κάνουν την εξωτερική τζαμαρία του καταστήματος υπολογιστών του Βασίλη να χορεύει τσάρλεστον...




Συνεχίζεται...


ΥΓ1 Αυτά τα "χρόνια πολλά" με Γιώργηδες δεν τελειώνουν
ΥΓ2 Χρόνια πολλά στους Γιώργηδες
ΥΓ3 Περαστικά στον φίλο μου τον Ευτύχη
ΥΓ4 Ζητώ συγγνώμη δια το γκάστρωμα αλλά γράφω όποτε “κάτσει”...

[Uriah Heep]

Βρέχει στα ταξιδιωτικά, βρέχει και στην καρδιά μου...

[gentleman]

Καλημερα Billy! Να εχεις μια ομορφη μερα καλλιτεχνη της πενας!! Περιμενουμε τη συνεχεια!

[Vag]

Oι Αφρικανοί μαστόροι είναι καλόκαρδοι άνθρωποι και με καμένη BMW ESA και με καμένη ηλεκτρονική χόντα το ίδιο γελάνε. Απλά εσύ δεν θα το έχεις ευχαριστηθεί μέχρι να χαλάσει, τόσο που να αξίζει ο περίγελος...

Και το γράφω μετα λόγου γνώσεως καθότι ο βρόνταξ της χόντα μου έχει αφήσει τη χείριστη των εντυπώσεων. Αλλά είπαμε τα γούστα είναι γούστα...

όσο για την απαραίτητη "εκλογίκευση" τους... ο γαίδαρος δεν χαλάει με τίποτα στην αφρική, τρώει ότι βρει και πίνει από λακούβες. Του κρεμάς και ένα Wiseko στο λαιμό από την τρύπα και το κάνεις κουδούνα racing.

Ελπίζω να μην με παρεξήγησες -πλάκα κάνω- και αυτή γιατί δε σε έκοψα για παρεξηγίαρη, αλλά χέρι καλό και με χιούμορ.

[Jimmakos]

Απαιχτος Billy απαιχτος

[vassilis68]

Περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια της διήγησης καθώς και μερικές φωτό του νέου έρωτα. Καλοτάξιδη και με πολλά ταξίδια να σε συντροφεύσει πιστά .

[Uriah Heep]

Η χορτόπιττα μΕ έφυγε απ' το χέρι...
“Φοράω” ένα ζαμανφού ύφος και βγαίνω “στο αδιάφορο” έξω...
Με την πρώτη ματιά ...πρόκειται για κόμματο!
Το βλέμμα μου καρφώνεται ...χαμηλά. Από πίσω η πινακίς γράφει ΚΕΟ (καίω) 16 (sweet little sixteen). Από μπροστά το extra ψυγείο λαδιού, στ' αριστερά, της δίνει μία εσάνς δυναμισμού, αποφασιστικότητας και αντοχής σε τροπικές θερμοκρασίες άνω των 45 υπό σκιά...
Πλησιάζω τον πωλητή και του λέω σοβαρά “αϊ ντού”...
Η αμερικάνα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.
Εξουσιοδότηση στην αστυνομία, τράπεζα για μπαγιόκο, μία κλασσική ντρίπλα και με 900 ευρώ, έχω πάρει το μωρό και φουλάρω έξω από την Πάτρα.

Ο καιρός είναι εξαιρετίκ και ντοπαρισμένος από τα ντουζένια της μικρής, περνάω τη γέφυρα και το κόβω δεξιά για Ναύπακτο, Δελφούς, Μπράλο κλπ κλπ.
Όχι δεν ευχόμουν “να 'ναι μακρύς ο δρόμος” γιατί η γυναίκα-τανάλια σε περίπτωση αργοπορίας, θα μ΄έσερνε κατ' ευθείαν στους πωλητές της Louis Vuitton, κάνοντας τους λήσταρχους της ανατολικής Μαυριτανίας να φαντάζουν σαν ιεραπόστολοι...
O επαρχιακός δρόμος με τις γλυκές στροφές προκαλούσε την ευέλικτη μικρή αμερικανίδα, για άγριο και πρωτόγονο οδηγικό σέξ...
.
...όμως τα σάπια ελαστικά, παλαιάς κοπής επί ναυαγίου Εξπρές Σάμινα, λόγω της σχετικής ακινησίας, μΕ υποχρέωσαν στην κλασσική μου αργή οδήγηση, που θα έσπρωχνε θιβετιανό ερημίτη σε υπερκατανάλωση του καφέ υγρού των αποστακτηρίων του Jack Daniels, για να ξεπεράσει την διογκούμενη κατάθλιψη λόγω βαρεμάρας...

Εγώ, για να περνάει η ώρα, σαν αναδυόμενο και ασυμβίβαστο μη αναγνωρισμένο -ακόμα- ταλέντο της ταξιδιωτικής παραλογοτεχνίας, άρχισα να ονειρεύομαι την μελλοντική στιγμή της συγγραφικής μου επιτυχίας, σαν έναν λαμπερό ανεμοστρόβιλο των φεστιβάλ, δεξιώσεων, συνεντεύξεων, γνωριμιών με γοητευτικές στάρλετ, εκδότες, πριβέ πάρτυ...
Ίσως ...ίσως κι ένα χρυσό αγαλματάκι συγγραφής κάποιου σεναρίου, να στόλιζε το άδειο ράφι του τζακιού μου στον Χολομώντα!

Έεεεεεεεελααα... εντάξει μη βαράτε...

Δεν είπα ότι θα καταξιωθώ και στα “αξιοσημείωτα” του Gsforum!!!




Συνεχίζεται...

[silvestros]

θα σταμάτησε στην Ιτέα για καφεδάκι...