Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Πραγματικα σε τετοιους ναους τα μεγεθη χανουν το νοημα τους... Η κλιμακα ειναι τεραστια και ο επισκεπτης μενει να κοιταει αναυδος τη μεγαλοπρεπεια του χωρου....
Σκαλισμενα χειροποιητα ταμπλο με χρυσο και απιστευτες διακοσμησεις...



...προσεγμενες μεχρι την τελευταια λεπτομερεια...







...Τα μεγαλα παραθυρα ηταν διακοσμημενα με τα καλυτερα βιτρο που εχω δει ποτε στη ζωη μου... Απιστευτο...

[Ταξιδευτης]

Στο προαυλιο του ναου υπηρχε ενας υπεροχος δρομος με τα αγαλματα βασιλεων και σημαινοντων προσωπων της περιοχης...





Η συννεφια και το ψιλοβροχο που με ειχε ακολουθησει μεχρι εδω τωρα ειχε φυγει και ο ηλιος εκανε τα γραφικα στενα να μοιαζουν ακομα πιο ομορφα!








Ομως.....

[Ταξιδευτης]

...οσο υπεροχη και αν ηταν η πολη με τις απιστευτες διακοσμησεις, τις δεκαδες εκκλησιες της και το μεσαιωνικο της χρωμα, εγω δεν ειχα ερθει εδω για αυτα, αλλα για κατι πολυ διαφορετικο....


Εψαχνα να βρω το Kostnice Sedlec, η αλλιως το Οστεοφυλακιο του Sedlec....

...Kαι το βρηκα στην αλλη πλευρα της πολης.
Βλεποντας τον μικρο αυτο ναο των Αγιων Παντων, τιποτα δεν προιδεαζε τον επισκεπτη για το τι υπαρχει εδω...


Απ' εξω συναντησα ενα ζευγαρι μηχανοβιων που ειχαν ερθει με μια Harley απο Ιρλανδια και που τους ειχα δει νωριτερα στο δρομο. Χαιρετηθηκαμε και ο αντρας προσπαθησε να μου πει τις εντυπωσεις του απο το μερος.
Με κοιταξε με αδειο βλεμμα και μου ειπε απλα: "Δες μονος σου".

Μπαινοντας στο προαυλιο ενοιωσα μια περιεργη ενεργεια να με κυκλωνει... Επικρατουσε μια απολυτη σιωπη και ο κοσμος που εβγαινε απο το μερος ηταν σαν ηλεκτρισμενος...



Αλλα εγω ειχα ερθει προετοιμασμενος... Τουλαχιστον ετσι πιστευα γιατι τη συνεχεια δεν θα τη χωρουσε ο νους μου ουτε σε χιλια χρονια...

[Ταξιδευτης]

Κυριες και κυριοι....











Σας παρουσιαζω το Kostnice Sedlec, αλλιως γνωστο και ως......












Εκκλησια των Οστων: Μια εκκλησια που διακοσμηθηκε με τα κοκκαλα 40,000 ανθρωπων!!

[Ταξιδευτης]

Ειναι απο τις ελαχιστες φορες στη ζωη μου -ισως η μονη- που αυτο που εβλεπαν τα ματια μου το μυαλο μου αρνουνταν να το πιστεψει....
Ειχα ακουσει για αυτο το μερος παλιοτερα και νομιζα οτι ηξερα τι θα δω... Τελικα ομως αυτο το θεαμα απο κοντα σε εκανε να χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου....
Χιλιαδες κρανια γυρω μου.... Αμετρητα οστα.... Και ολα αυτα, ενα προς ενα ηταν καποτε ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν ολους εμας που τωρα ημασταν εδω και κοιτουσαμε αναυδοι....



ΣΟΚ και ΔΕΟΣ με ολα τα γραμματα κεφαλαια...

[Ταξιδευτης]

Πως ομως προεκυψε αυτο το απιστευτο πραγμα; Με ποιο σκεπτικο; Ποιοι ηταν ολοι αυτοι;
Τις απαντησεις τις εδωσε το ενημερωτικο φυλλαδιο που μου εδωσε η ευγενεστατη κυρια στην εισοδο -και μαλιστα στα Ελληνικα παρακαλω!!


Το 1278 ο βασιλιας Otakar B' της Βοημιας εστειλε τον Henry, ηγουμενο του Sedlec σε διπλωματικη αποστολη στους Αγιους Τοπους. Φευγοντας απο τα Ιεροσολυμα ο ηγουμενος πηρε μαζι του μια χουφτα χωμα απο το Γολγοθα την οποια και σκορπισε στο κοιμητηριο του μοναστηριου του Sedlec. Το κοιμητηριο τοτε εγινε διασημο τοσο στη Βοημια οσο και σε ολοκληρη την Κεντρικη Ευρωπη και πολλοι πλουσιου επιθυμουσαν να ταφουν εκει.

Ο χωρος ταφης διευρυνθηκε κατα τη διαρκεια της επιδημιας πανουκλας το 14ο αιωνα (το 1318 θαφτηκαν εδω περιπου 30,000 ανθρωποι) και επισης κατα τη διαρκεια των Χουσσιτικων πολεμων το πρωτο τεταρτο του 15ου αιωνα. Η περιοχη του κοιμητηριου ηταν περιπου 3,500 m2 αλλα αργοτερα συρρικνωθηκε. Τα οστα απο τους ταφους στοιβαχτηκαν αρχικα εξω απο την εκκλησια αλλα αργοτερα μεταφερθηκαν στο εσωτερικο απο εναν μισοτυφλο Σιστερσιανο μοναχο το 1511.





Το οστεοφυλακιο, γοτθικο κτηριο του 14ου αιωνα, αποτελειται απο δυο κτηρια. Το 1421 καταστραφηκε υστερα απο εμπρησμο των Χουσσιτων. Ξαναχτιστηκε μεταξυ 1703-1710 σε τσεχικο Μπαροκ στυλ απο το διασημο Τσεχο αρχιτεκτονα Ιταλικης καταγωγης Jan Blazej Santini-Aichl. Το κτισμα χρειαζοταν επισκευες λογω της κακης στατικοτητας. Ο Santini το ανακαινισε και χρησιμοποιησε τα οστα για τη διακοσμηση.





Η σημερινη διαταξη των οστων χρονολογειται απο το 1870 και ειναι εργο του Τσεχου ξυλογλυπτη Frantisek Rint (μπορειτε να δειτε το ονομα του στο δεξιο τοιχο κοντα στην εισοδο).





Ενω αρχικα υπηρχαν εξι πυραμιδες αυτος διατηρησε μονο τεσσερις. Ολα τα οστα απολυμανθηκαν και λευκανθηκαν. Ο Rint χρησιμοποιησε επισης στη διακοσμηση και την πανοπλια του Schwarzenberg. Οσα οστα δεν χρησιμοποιηθηκαν ξαναθαφτηκαν.

Στην εισοδο υπαρχει η επιγραφη JHS (Jesus Hominum Salvator - Ιησους Σωτηρας της Ανθρωποτητας), στα λατινικα και τα ελληνικα.
Τα ανθρωπινα οστα συμβολιζουν το πληθος που κανεις δεν μπορει να μετρησει αντικρυζοντας το θρονο του Θεου. Ο θανατος δεν εχει σημασια. Η λυτρωση θα ολοκληρωθει με την ανασταση ολων των νεκρων και ολοι οι εναρετοι θα κερδισουν το βασιλειο του Παραδεισου που συμβολιζουν οι ξυλινες κορωνες.





Στο κεντρο της εκκλησιας βρισκεται ενας πολυελαιος που αποτελειται απο ολα τα ειδη οστων που υπαρχουν στο ανθρωπινο σωμα.
Κατω απο τον πολυελαιο υπαρχει η εισοδος της κρυπτης που περιεχει τα λειψανα 15 πλουσιων πολιτων. Γυρω απο την κρυπτη υπαρχουν μπαροκ καντηλερια.





Στο αριστερο μερος υπαρχει μια πανοπλια που ανηκε στην οικογενεια Schwarzenberg.
Το κορακι που τσιμπαει το ματι ενος Τουρκου στρατιωτη συμβολιζει τη νικη των Schwarzenberg επι των Τουρκων στη μαχη του Ρααμπ το 1591...





...Ενω σε προθηκες υπαρχουν τα κρανια νεκρων πολεμιστων απο τους Χουσσιτικους πολεμους.
Υπολογιζεται οτι στο οστεοφυλακιο υπαρχουν τα οστα 40,000 ανθρωπων...

[Ταξιδευτης]

Ειλικρινα δεν ξερω ποσο χρονο εμεινα εκει μεσα... Εχασα καθε εννοια του χρονου, της σκεψης, των συναισθηματων... Το μονο που μπορουσα να κανω μπροστα σε αυτο το θεαμα ηταν να "υπαρχω".... Και αν κρινω απο την απολυτη σιωπη και το μουδιασμα των επισκεπτων γυρω μου μαλλον δεν ημουν ο μονος που ενοιωθε ετσι....



Τα κερια και ο φωτισμος εκαναν την ατμοσφαιρα ακομα πιο κατανυκτικη....


Βγαινω εξω.... Ζωη, θανατος, ασφυκτιω, ανασσα ΤΩΡΑ!

[Ταξιδευτης]

Τα χρωματα εξω απο την εκκλησια τωρα μου μοιαζουν διαφορετικα! Σαν να εχουν γινει ολα 100 φορες πιο εντονα και πολυχρωμα!
Πηρα μια βαθια ανασα και βγηκα εξω απο το προαυλιο της εκκλησιας των Αγιων Παντων χαζευοντας τις αλλες δημιουργιες του Τσεχου καλλιτεχνη που ανακατασκευασε την εκκλησια...



Κοιταξα γυρω μου... Εχει παει 6 το απογευμα πλεον και ο κοσμος λιγοστος... Εχω αναγκη απο ανθρωπινη επαφη. Ακριβως απεναντι ειναι ενα πολυ ομορφο εστιατοριο με μερικες οικογενειες που καθονται και τρωνε... Τελεια!


Καθισα να τσιμπησω κατι για να με κρατησει για το υπολοιπο του ταξιδιου και μελεταω τους χαρτες... Εχω περιπου 240 χιλιομετρα μεχρι το Wroclaw σε μικρους δασικους δρομους ομως. Αν ο καιρος συνεχισει να ειναι καλος οπως τωρα δεν θα υπαρχει κανενα προβλημα!
Πηρα τηλεφωνο την Alicja να της πω που βρισκομαι και ποτε υπολογιζω να ειμαι στην πολη της. Ενω μιλουσαμε ακουσα εναν δυνατο συνεχομενο θορυβο και μου λεει "αυτη τη στιγμη εδω ριχνει χαλαζι!" Ωραια... Παει η ελπιδα μου για καλο καιρο στο δρομο...

Αποφασισα να κατσω λιγο ακομα στο μαγαζι για να ξεκουρασω τα ποδια μου απο το σημερινο περπατημα. Βλεπετε οταν πηγα στην Kutna Hora αποφασισα να μην αλλαξω στα πολιτικα μου ρουχα και να κανω τις βολτες μου με τα δερματινα της μηχανης. Η υγρασια ομως, οι βρεγμενες μποτες και η ζεστη που απο ενα σημειο και μετα ειχε πιασει εκαναν τη ζωη μου αφορητη. Ετσι τωρα στο μαγαζι αυτο ηταν ευκαιρια να ξεμουδιασω οσο μπορουσα πριν τη συνεχεια...
Το παρηγορο ηταν οτι αποψε θα κοιμομουν σε μαλακο κρεβατι ως φιλοξενουμενος της Alicja και οχι σε παρτερια και χωματα...

[Ταξιδευτης]

Ο ηλιος επεφτε και εγω επρεπε να συνεχισω το δρομο μου...


Βγαινοντας στα περιχωρα της Kutna Hora η ατμοσφαιρα ηταν πεντακαθαρη και ολα εμοιαζαν τοσο ομορφα...





Οn the road again...

[Ταξιδευτης]

Ανεβαινοντας για τα βορειοανατολικα συνορα της Τσεχιας με την Πολωνια σε καποια φαση το iGo αποφασισε για αλλη μια φορα να παρει πρωτοβουλια και να κανει τη διαδρομη μου πιο ενδιαφερουσα. Ετσι με εστειλε να κοψω δρομο απο κατι ελαχιστους δρομους χωρις σημανση.
Σταματησα να ριξω μια ματια στο χαρτη που παντα ειχα στο tankbag και ολως τυχαιως βρεθηκα μεσα σε ενα απιστευτο σκηνικο....

Απο την μια ο ηλιος που εδυε πανω στο δρομο....





...και απο την αλλη μια μεγαλη εκταση με ηλιολουλουδα που εμοιαζαν να εχουν πιασει φωτια ετσι λουσμενα στο φως...