Μνημόσυνο του Βασίλη (ekatontarxos) στην Μεσσηνία, την Κυριακή 11-7-10.

[ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ]

Είμαι η μητέρα του Βασίλη Καυκούλα (εκατόνταρχος) και αισθάνομαι την βαθειά υποχρέωση να ευχαριστήσω όλους εσάς που προστρέξατε να μας συλληπηθήτε για τον αναπάντεχο χαμό του γιού μας.
Ευχαριστώ όλους τους συμφορουμίτες και φίλους του Βασίλη για τις θερμές σας ευχές και τα καλά σας λόγια. Είναι αλήθεια, ότι μέσα απ' τα δικά σας λόγια γνώρισα μια άλλη πτυχή του Βασίλη. Γνώρισα τις σχέσεις του με τους ανθρώπους και αισθάνθηκα όλους εσάς πολύ κοντά μου.
Από όλους εσάς ξεχώρισα δύο λέξεις...λίγα λόγια θερμά...που ανταποκρίνονταν στο χαρακτήρα του Βασίλη, τις σχέσεις του με τους ανθρώπους. Γιατί για εμάς ήτο καθημερινή επωδός η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, οι ανθρώπινες σχέσεις και οι συναλλαγές του να είναι κατακάθαρες σαν το διάφανο νερό.
Πολλές φορές ανοίγω τον υπολογιστή για να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω τις ευχές σας και γεμίζει η ψυχή μου θλίψη, στενοχώρια, ανύποτο πόνο.
Πολλές φορές τα βάζω με τον εαυτόν μου για πράγματα που δεν προέβλεψα και τα άφησα να κυλήσουν όπως κύλησαν. Θυμάμαι, το βράδυ εκείνο του ατυχήματος. Δεν κατάλαβα ότι θα έφευγε. Προσπαθούσα να του δώσω κουράγιο ότι θα τα καταφέρει, ότι είναι δυνατός. Ξέρω ότι με άκουγε. Ανταποκρινόταν σε ότι του λέγαμε, αλλά δεν ξέρω αν μπορούσε να μιλήσει, δεν ήθελα να τον πιέσω. Να μιλήσει, δεν ήθελα να του προσθέσω συναισθηματική φόρτιση. Ήξερα ότι η κατάστασή του ήταν τρομερά δύσκολη. Εγώ όμως έκανα όνειρα. Να του πάρουμε ένα ανατομικό κρεβάτι μέχρι να αναρρώσει. Με συγχωρείτε για όσα γράφω αλλά ο πόνος μου είναι μεγάλος. Ένας μεγάλος κόμπος μου πνίγει το λαιμό, το στομάχι μου πονάει και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα, αλλά εγώ παραμένω βουβή κια παγωμένη.
Παιδιά, προσέξτε στους δρόμους που τρέχετε. Να ελπίζουμε ότι ο χαμός του Βασίλη μου θα σας κάνει περισσότερο προσεκτικούς και υπεύθυνους.
Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά που παρευρέθηκαν στο μνημόσυνο του Βασίλη. Δύο μηχανές BMW μάθαμε ότι πέρασαν την παραμονή από το Κοιμητήριο και τα υπόλοιπα παιδία μας συντρόφεψαν ανήμερα.
Η χαρά που μας έδωσαν ήταν απερίγραπτη. Νοιώσαμε κοντά μας το Βασίλη. Ήταν οι φίλοι του και οι συμφορουμίτες του. Τους ευχαριστώ! Φεύγοντας, ας μη με παρεξηγήσουν, θέλησα να τους σφίξω στην αγκαλιά μου και να τους φιλήσω πιστεύοντας ότι αγκάλιαζα το παιδί μου. Για μένα ήταν γέφυρα επικοινωνίας με το Βασίλη. Τους ευχαριστώ για τη φωτογραφία στο μνήμα του. Έτσι θα τους διατηρήσω στη δική μου μνήμη για πάντα.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι. Θα ήθελα να φροντίσετε για το σήμα της BMW να το κολλήσουμε στο μνήμα του και... αν είναι δυνατό να μπώ με τον κωδικό του να διαβάζω την αλληλογραφία που επικοινωνούσε μαζί σας.

Και πάλι σας ευχαριστώ!
Εύχομαι σε όλους σας καλούς δρόμους!

[ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ]

Αφιερωμένο από τον Βασίλειο Δέδε.

Ένιωσα όπως 18 χρόνια πριν... τότε που έφυγε...ο αδελφός μου. Ο πόνος να πλημμυρίζει την καρδιά και το σώμα, να καθηλώνει την ύπαρξή μου...

Η απώλεια απέναντι στη χαρά , που ετοιμαζόταν για την αδελφή του και εμένα, τους γονείς μας και όσους είναι δίπλα μας...

Γνωρίζοντας το Βασίλη ήμουν σίγουρος ότι θα γινόταν ένας πολύ καλός φίλος, ένας αδελφός που έλειπε...και εμένα...

Ευθύς καλάγαθος άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό, με άποψη, με ταξιδιάρικες εικόνες που όταν διηγούνταν γινόσουν συνεπιβάτης στην μηχανή του, αλλά και στη "στη μηχανή του χρόνου" της ζωής...

Αυτή που σταμάτησε απότομα για τον Βασίλη, για να μας λείπει, να μας κάνει να λέμε ότι τον αγαπήσαμε και τον αγαπάμε...

Το λέμε στον ουρανό εκεί ψηλά, εκεί που οι ψυχές αναπαύονται, εκεί που εγώ νιώθω όπως 18 χρόνια πρίν...

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ

Είμαι η μητέρα του Βασίλη Καυκούλα (εκατόνταρχος) και αισθάνομαι την βαθειά υποχρέωση να ευχαριστήσω όλους εσάς που προστρέξατε να μας συλληπηθήτε για τον αναπάντεχο χαμό του γιού μας.
Ευχαριστώ όλους τους συμφορουμίτες και φίλους του Βασίλη για τις θερμές σας ευχές και τα καλά σας λόγια. Είναι αλήθεια, ότι μέσα απ' τα δικά σας λόγια γνώρισα μια άλλη πτυχή του Βασίλη. Γνώρισα τις σχέσεις του με τους ανθρώπους και αισθάνθηκα όλους εσάς πολύ κοντά μου.
Από όλους εσάς ξεχώρισα δύο λέξεις...λίγα λόγια θερμά...που ανταποκρίνονταν στο χαρακτήρα του Βασίλη, τις σχέσεις του με τους ανθρώπους. Γιατί για εμάς ήτο καθημερινή επωδός η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, οι ανθρώπινες σχέσεις και οι συναλλαγές του να είναι κατακάθαρες σαν το διάφανο νερό.
Πολλές φορές ανοίγω τον υπολογιστή για να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω τις ευχές σας και γεμίζει η ψυχή μου θλίψη, στενοχώρια, ανύποτο πόνο.
Πολλές φορές τα βάζω με τον εαυτόν μου για πράγματα που δεν προέβλεψα και τα άφησα να κυλήσουν όπως κύλησαν. Θυμάμαι, το βράδυ εκείνο του ατυχήματος. Δεν κατάλαβα ότι θα έφευγε. Προσπαθούσα να του δώσω κουράγιο ότι θα τα καταφέρει, ότι είναι δυνατός. Ξέρω ότι με άκουγε. Ανταποκρινόταν σε ότι του λέγαμε, αλλά δεν ξέρω αν μπορούσε να μιλήσει, δεν ήθελα να τον πιέσω. Να μιλήσει, δεν ήθελα να του προσθέσω συναισθηματική φόρτιση. Ήξερα ότι η κατάστασή του ήταν τρομερά δύσκολη. Εγώ όμως έκανα όνειρα. Να του πάρουμε ένα ανατομικό κρεβάτι μέχρι να αναρρώσει. Με συγχωρείτε για όσα γράφω αλλά ο πόνος μου είναι μεγάλος. Ένας μεγάλος κόμπος μου πνίγει το λαιμό, το στομάχι μου πονάει και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα, αλλά εγώ παραμένω βουβή κια παγωμένη.
Παιδιά, προσέξτε στους δρόμους που τρέχετε. Να ελπίζουμε ότι ο χαμός του Βασίλη μου θα σας κάνει περισσότερο προσεκτικούς και υπεύθυνους.
Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά που παρευρέθηκαν στο μνημόσυνο του Βασίλη. Δύο μηχανές BMW μάθαμε ότι πέρασαν την παραμονή από το Κοιμητήριο και τα υπόλοιπα παιδία μας συντρόφεψαν ανήμερα.
Η χαρά που μας έδωσαν ήταν απερίγραπτη. Νοιώσαμε κοντά μας το Βασίλη. Ήταν οι φίλοι του και οι συμφορουμίτες του. Τους ευχαριστώ! Φεύγοντας, ας μη με παρεξηγήσουν, θέλησα να τους σφίξω στην αγκαλιά μου και να τους φιλήσω πιστεύοντας ότι αγκάλιαζα το παιδί μου. Για μένα ήταν γέφυρα επικοινωνίας με το Βασίλη. Τους ευχαριστώ για τη φωτογραφία στο μνήμα του. Έτσι θα τους διατηρήσω στη δική μου μνήμη για πάντα.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι. Θα ήθελα να φροντίσετε για το σήμα της BMW να το κολλήσουμε στο μνήμα του και... αν είναι δυνατό να μπώ με τον κωδικό του να διαβάζω την αλληλογραφία που επικοινωνούσε μαζί σας.

Και πάλι σας ευχαριστώ!
Εύχομαι σε όλους σας καλούς δρόμους!

Σεβαστή κυρία Καυκούλα,

είναι τιμή μας, που ο ιστοχώρος μας – το GSForum, στάθηκε η αφορμή,

να γνωρίσετε την άγνωστη σε σας πλευρά του Βασίλη,

που σε μας ήταν τόσο οικεία και αγαπητή.

Με μεγάλη συγκίνηση διάβασα το αντίο προς τον γιό σας μέσω του φόρουμ μας, στο παραπάνω ποστ ….

Για εμάς, ήταν αναμενόμενη η πραγματικά μεγάλη προσέλευση ευχών,

για τον αναπάντεχο κ άδικο χαμό του φίλου κ συνοδοιπόρου μας Βασίλη …

Κι αυτό, γιατί είμαστε μια μεγάλη παρέα ΦΙΛΩΝ

και όχι μια απρόσωπη λέσχη μοτοσυκλετιστών …

Για εμάς, ο συμφορουμίτης είναι συνοδοιπόρος και αδερφός.

Ο Βασίλης, ήταν και κάτι παραπάνω,

μιας και γνωριζόμαστε από άλλους ιστοτόπους εδώ και χρόνια ….

Με την σημερινή ευκαιρία κ απαντώντας στην παραπάνω δική σας συμμετοχή (ποστ),

θα ήθελα να εκφράσω και σε σας προσωπικά,

εκ μέρους του GSForum,

θερμά συλλυπητήρια, τόσο τα δικά μου, όσο κ ΟΛΩΝ των μελών μας, καθώς και των οικογενειών μας.


Για το GSForum,

Nίκος Δουρίδας – Site Admin






Υ.Γ.1 Οι ευχές σας προς τα μέλη μας – μιας κ σας θεωρούμε τώρα πια «μητέρα» όλων μας,
έχουν ιδιαίτερη σημασία κ αξία κ θ’ αποσταλούν προς όλα τα μέλη με ομαδικό E-Mail.

Υ.Γ.2 Για το σήμα της BMW στο μνήμα – Το θέμα έχει δρομολογηθεί.

Υ.Γ.3 Για το θέμα των κωδικών του λογαριασμού του Βασίλη (Ekatontarxos),
θα μιλήσω με την κόρη σας, προκειμένου να φτιάξουμε νέους, γιατί οι κωδικοί είναι μοναδικοί και τους γνώριζε μόνον ο Βασίλης.

Υ.Γ.4 Το βιβλίο συλλυπητηρίων, θα διατηρηθεί για λίγο καιρό "ανοιχτό",
γιατί υπάρχει ακόμη ενδιαφέρον απ' τα μέλη για συλλυπητήριες ευχές.

Υ.Γ.5 Όπως σας ενημερώσαμε όσοι παρευρεθήκαμε στο 40ήμερο μνημόσυνο του Βασίλη στην Βαλύρα Μεσσηνίας,
είμαστε στο πλάι σας για ότι μας χρειαστείτε.




.

[solik]

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Βασίλη.

[emix]

Τα βαθια μου συλληπητηρια για τον χαμο του.

Κουραγιο και δυναμη στους δικους του ανθρωπους, να ειναι καλα να τον θυμουνται.
Οι ανθρωποι φευγουν απο κοντα μας οταν νοιωθουμε οτι εχουν φυγει.

Εμενα πεθανε ο γαμπρος μου πριν δυο μηνες, αλλα μεσα μου ειναι ζωντανος.

[Iconmaster]

Ευχές για κουράγιο στην οικογένεια του εκλιπόντος.

[taksidiotis]

τα συλληπητηρια μου,καλο ταξιδι οπου κι αν εισαι εκει ψηλα...

[Arkas]

Μετά από παράκληση της μητέρας του Βασίλη,
αναδημοσιεύουμε από το "Homa Educandus"
ορισμένα posts που γράφτηκαν στην μνήμη του
από μια δασκάλα, φίλη και συνεργάτιδα του Βασίλη.

Από την Δανάη...

Κυριακή, 11 Ιουλίου 2010

40/ήμερο μνημόσυνο για τον Βασίλη Δ.Καυκούλα

Σαράντα ημέρες πέρασαν από τον άδικο χαμό του 45/χρονου συμπατριώτη μας Βασίλη Δ. Καυκούλα.

Σήμερα Κυριακή, τελέστηκε σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Βαλύρας,40/ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, ήταν και αρκετοί φίλοι του από την Αθήνα, από τον σύλλογο μοτοσυκλετιστών, του οποίου υπήρξε μέλος, και μάλιστα εκφώνησαν και λόγο προς τιμήν του.

____________________________________

ΣΧΟΛΙΟ: Ναι, δεν ήταν μόνο δικός μου φίλος ο Βασίλης. Τέτοιοι άνθρωποι στο σύντομο πέρασμά τους από τη ζωή έχουν τουλάχιστον το προνόμιο να γίνονται φίλοι με όλους. Κι όταν φεύγουν πονάμε όλοι όσοι τους γνωρίσαμε.

[zortal]

Ο πόνος είναι μεγάλος.Κουράγιο στην οικογένεια.

[seller1]

Ο άνθρωπος είχε κάνει τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα, χωρίς να πάθει τίποτα.
Και σκοτώθηκε μέσα στο σπίτι του