Μνημόσυνο του Βασίλη (ekatontarxos) στην Μεσσηνία, την Κυριακή 11-7-10.

[ming]

Συλλυπητήρια στην οικογένεια.

[gats]

Κουράγιο στους δικούς του.

[ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ]

Προς Αρκά από Μητέρα του Βασίλη.

Αγόρι μου... Παιδί μου.
Επίτρεψέ μου να χρησιμοποιήσω την ίδια γλώσσα που θα χρησιμοποιούσα και στον... Βασίλη μου. Η μοίρα έλαχε να μου παίξει αυτό το σκληρό παιχνίδι και να γνωρίσουμε φίλους και συμφουρίτες του γιού μας, έπειτα από αυτή τη συμφορά που μας βρήκε. Ο Θεός δεν πιστεύω οτι είναι κακός...αλλά...αν ο Δίας έχει ακόμα δύναμη, προφανώς ζήλεψε τη χαρά μας, την ευτυχία μας και έρριξε κεραυνό και μας κατάκαψε. Πρωί πρωί στις 29 Ιουνίου ξεκινήσαμε, η Δώρα και εγώ, για την τελική πρόβα του νυφικού. Είμαστε καταχαρούμενες! Όλα ήτα τέλεια! Το απόγευμα ετοιμάζαμε, προγραμματίζαμε τους καλεσμένους και μας έλειπε από την παρέα μας... ο Βασίλης. Τον πήραμε τηλέφωνο να έλθει νωρίς στο σπίτι να λαβει μέρος και αυτός στην χαρά μας. Εκεί όμως στο ψαλίδι της Συγγρού έπεσε το αστροπελέκι και μας κατάκαψε, μας διέλυσε κυριολεκτικά. Αν δεν τηλεφωνούσαμε μήπως ήταν διαφορετικά τα πράγματα;
Τι να κάνω αγόρι μου,να φωνάξω να κλάψω; Θα κάνω μεγαλύτερο κακό. Πρέπει να προστατέψω την Δώρα που σημαδεύτηκε η ζωή της, έτσι απρόβλεπτα και ξαφνικά. Πρέπει να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της ξανά, όσο μπορεί. Πρέπει να μαζέψω τα εναπομείναντα συντρίμμια και να αρχίσουμε ξανά από την αρχή. Η μεγάλη μου κόρη, θα βρει το δρόμο της μέσα από τα παιδιά της, τις υποχρεώσεις της τις χαρές τους και τις ζαβολίες τους. Η Δώρα όμως; Δεν φτάνει το τσουλούφρισμα που υπέστη, έχει αναλάβει και το δύσκολο έργο...να διαλύσει αυτά που δημιούργησε ο Βασίλης, που τον βοήθησε και τότε στο ξεκίνημά του, σαν μυρμηγκάκι να δημιουργηθεί να σταθεί σαν επαγγελματίας και να είναι άξιος σ'αυτό που έκανε...
Και έπειτα απ'όλα αυτά θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη όλοι μας. να ντυθεί νυφούλα , να ανέβει τα σκαλοπάτια της εκκλησίας και να γίνει ένας γάμος όχι με την γκλαμουριά που ετομάζαμε, αλλά ένας γάμος γιατί πρέπει να γίνει...Ένας ματωμένος γάμος, όπως περιγράφει περίπου και ο Λόρκα.
Από την άλλη μεριά έχω ένα σύζυγο και πατέρα με χίλια δυό προβλήματα υγείας. Πρέπει να σταθεί γερός και να πίνουμε σταλία σταλιά το πικρό ποτήρι που μας πότισε, όχι ο Βασίλης μας, γιατί δεν ήταν κακό παιδί, αλλά αυτός ο άγνωστος που προκάλεσε το ατύχημα. Διαλογίζεσαι αγόρι μου ποιά θα είναι η δική μου μοίρα, αν ακολουθήσει ... και κάτι άλλο; Γιατί έχουμε τα χρονάκια μας! Τότε στο μυαλό μου έρχεται το δημοτικό ποίημα που αναφέρεται στον Κωνσταντή και την Αρετή του "Νεκρού Αδελφού" και αναλογίζομαι ότι θα καταντήσω σαν μια κουκουβάγια μέσα στο σπίτι. Τότε πιά θα λυγίσω, δεν θα αντέξω και δεύτερη συμφορά. Για όλα αυτά και για πολλούς άλλους λόγους πρέπει να κρύβω τον πόνο μου που μου σπαράζει την καρδιά και να μην τον φανερώνω, να σταθώ δυνατή.
Αγόρι μου, πόσες φορές δεν προσευχήθηκα μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας να γυρίσει δυνατός ο Βασίλης μου, σαν την δική σου Μητέρα. Κάθε βράδυ τον καρτερούσα με σβηστό το φώς μπροστά στην τηλεόραση, για να σκορπίζει ο νους μου και περίμενα προσευχόμενη να γυρίσει, κι όταν άκουγα το θόρυβο της μηχανής να έρχεται τότε σηκωνόμουν αθόρυβα και πήγαινα στο κρεβάτι μου για ύπνο, να μην με πάρει είδηση ο Βασίλης και φωνάζει...
Αυτό το βράδυ δεν προσευχήθηκα, αλλά τον καλέσαμε κοντά μας να πάρει μέρος στη χαρά μας και τον οδηγήσαμε στο θάνατο.
Παιδί μου σ'ευχαριστώ που με αποκαλείς Μάνα και μου κάνεις τη τιμή να με ανεβάσεις στο ίδιο βάθρο με τη δική σου Μητέρα. Τι μεγαλύτερη τιμή θα περίμενα από έναν φίλο του Βασίλη μου, που τον γνώρισα την ημέρα του μνημοσύνου του; Τα λόγια σου και τα λόγια των άλλων των παιδιών μου ραγίζουν τη ματωμένη μου καρδιά. Ποτέ δεν περίμενα τόσοι άγνωστοι για εμάς να προστρέξουν να μας συλλυπηθούν και τόσοι ανώνυμοι επισκέπτες να μπούν και να γίνουν μέτοχοι του δράματός μας.
Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες, γιατί έτσι περνούν από μπροστά μου εικόνες του Βασίλη μου, της ζωής του αλλά ζητώ συγγνώμη εάν εκμεταλλευομαι την καλοσύνη σας και την ανοχή σας.
Αφού ευχαριστήσω εσένα για τα καλά σου λόγια και όλα τα παιδία του φόρουμ σας, σας εύχομαι να είσαστε δυνατοί και πάντα να έχετε Καλούς Δρόμους.
Παιδιά πάντα όρθιοι!
Ας έχει ο Βασίλης μου εκεί που είναι τώρα καλές βόλτες στις Λεωφόρους του Παραδείσου.

Ευχαριστώ πολύ για όλα.

[MARK]

Ο Θεός να σας δίνει δύναμη και να αναπαύει τον Βασίλη..............

[vellos]

Κουράγιο στην οικογένεια του Βασίλη.

[Adrian]

Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

[Georgia]

Αρχική Δημοσίευση από ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ

Προς Αρκά από Μητέρα του Βασίλη.

Αγόρι μου... Παιδί μου.
Επίτρεψέ μου να χρησιμοποιήσω την ίδια γλώσσα που θα χρησιμοποιούσα και στον... Βασίλη μου. Η μοίρα έλαχε να μου παίξει αυτό το σκληρό παιχνίδι και να γνωρίσουμε φίλους και συμφουρίτες του γιού μας, έπειτα από αυτή τη συμφορά που μας βρήκε. Ο Θεός δεν πιστεύω οτι είναι κακός...αλλά...αν ο Δίας έχει ακόμα δύναμη, προφανώς ζήλεψε τη χαρά μας, την ευτυχία μας και έρριξε κεραυνό και μας κατάκαψε. Πρωί πρωί στις 29 Ιουνίου ξεκινήσαμε, η Δώρα και εγώ, για την τελική πρόβα του νυφικού. Είμαστε καταχαρούμενες! Όλα ήτα τέλεια! Το απόγευμα ετοιμάζαμε, προγραμματίζαμε τους καλεσμένους και μας έλειπε από την παρέα μας... ο Βασίλης. Τον πήραμε τηλέφωνο να έλθει νωρίς στο σπίτι να λαβει μέρος και αυτός στην χαρά μας. Εκεί όμως στο ψαλίδι της Συγγρού έπεσε το αστροπελέκι και μας κατάκαψε, μας διέλυσε κυριολεκτικά. Αν δεν τηλεφωνούσαμε μήπως ήταν διαφορετικά τα πράγματα;
Τι να κάνω αγόρι μου,να φωνάξω να κλάψω; Θα κάνω μεγαλύτερο κακό. Πρέπει να προστατέψω την Δώρα που σημαδεύτηκε η ζωή της, έτσι απρόβλεπτα και ξαφνικά. Πρέπει να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της ξανά, όσο μπορεί. Πρέπει να μαζέψω τα εναπομείναντα συντρίμμια και να αρχίσουμε ξανά από την αρχή. Η μεγάλη μου κόρη, θα βρει το δρόμο της μέσα από τα παιδιά της, τις υποχρεώσεις της τις χαρές τους και τις ζαβολίες τους. Η Δώρα όμως; Δεν φτάνει το τσουλούφρισμα που υπέστη, έχει αναλάβει και το δύσκολο έργο...να διαλύσει αυτά που δημιούργησε ο Βασίλης, που τον βοήθησε και τότε στο ξεκίνημά του, σαν μυρμηγκάκι να δημιουργηθεί να σταθεί σαν επαγγελματίας και να είναι άξιος σ'αυτό που έκανε...
Και έπειτα απ'όλα αυτά θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη όλοι μας. να ντυθεί νυφούλα , να ανέβει τα σκαλοπάτια της εκκλησίας και να γίνει ένας γάμος όχι με την γκλαμουριά που ετομάζαμε, αλλά ένας γάμος γιατί πρέπει να γίνει...Ένας ματωμένος γάμος, όπως περιγράφει περίπου και ο Λόρκα.
Από την άλλη μεριά έχω ένα σύζυγο και πατέρα με χίλια δυό προβλήματα υγείας. Πρέπει να σταθεί γερός και να πίνουμε σταλία σταλιά το πικρό ποτήρι που μας πότισε, όχι ο Βασίλης μας, γιατί δεν ήταν κακό παιδί, αλλά αυτός ο άγνωστος που προκάλεσε το ατύχημα. Διαλογίζεσαι αγόρι μου ποιά θα είναι η δική μου μοίρα, αν ακολουθήσει ... και κάτι άλλο; Γιατί έχουμε τα χρονάκια μας! Τότε στο μυαλό μου έρχεται το δημοτικό ποίημα που αναφέρεται στον Κωνσταντή και την Αρετή του "Νεκρού Αδελφού" και αναλογίζομαι ότι θα καταντήσω σαν μια κουκουβάγια μέσα στο σπίτι. Τότε πιά θα λυγίσω, δεν θα αντέξω και δεύτερη συμφορά. Για όλα αυτά και για πολλούς άλλους λόγους πρέπει να κρύβω τον πόνο μου που μου σπαράζει την καρδιά και να μην τον φανερώνω, να σταθώ δυνατή.
Αγόρι μου, πόσες φορές δεν προσευχήθηκα μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας να γυρίσει δυνατός ο Βασίλης μου, σαν την δική σου Μητέρα. Κάθε βράδυ τον καρτερούσα με σβηστό το φώς μπροστά στην τηλεόραση, για να σκορπίζει ο νους μου και περίμενα προσευχόμενη να γυρίσει, κι όταν άκουγα το θόρυβο της μηχανής να έρχεται τότε σηκωνόμουν αθόρυβα και πήγαινα στο κρεβάτι μου για ύπνο, να μην με πάρει είδηση ο Βασίλης και φωνάζει...
Αυτό το βράδυ δεν προσευχήθηκα, αλλά τον καλέσαμε κοντά μας να πάρει μέρος στη χαρά μας και τον οδηγήσαμε στο θάνατο.
Παιδί μου σ'ευχαριστώ που με αποκαλείς Μάνα και μου κάνεις τη τιμή να με ανεβάσεις στο ίδιο βάθρο με τη δική σου Μητέρα. Τι μεγαλύτερη τιμή θα περίμενα από έναν φίλο του Βασίλη μου, που τον γνώρισα την ημέρα του μνημοσύνου του; Τα λόγια σου και τα λόγια των άλλων των παιδιών μου ραγίζουν τη ματωμένη μου καρδιά. Ποτέ δεν περίμενα τόσοι άγνωστοι για εμάς να προστρέξουν να μας συλλυπηθούν και τόσοι ανώνυμοι επισκέπτες να μπούν και να γίνουν μέτοχοι του δράματός μας.
Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες, γιατί έτσι περνούν από μπροστά μου εικόνες του Βασίλη μου, της ζωής του αλλά ζητώ συγγνώμη εάν εκμεταλλευομαι την καλοσύνη σας και την ανοχή σας.
Αφού ευχαριστήσω εσένα για τα καλά σου λόγια και όλα τα παιδία του φόρουμ σας, σας εύχομαι να είσαστε δυνατοί και πάντα να έχετε Καλούς Δρόμους.
Παιδιά πάντα όρθιοι!
Ας έχει ο Βασίλης μου εκεί που είναι τώρα καλές βόλτες στις Λεωφόρους του Παραδείσου.

Ευχαριστώ πολύ για όλα.

Πολύ συγκηνιτικό το γράμμα της μάνας.Με έκανε να δακρύσω.Δεν μπορώ να γράψω τίποτε άλλο τώρα.

[philipe]

Με μεγάλη θλίψη διάβασα το ατυχές συμβάν.Συλληπητήρια και από μένα.

[spongy]

ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

[habu]

Θερμά συλληπητήρια.