|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#61
20-03-2013, 12:14
|
|||
|
|||
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
Εσύ να γράψεις την Σοφιάνα  Ας μη το σχολιάσω 
|
|
#62
20-03-2013, 12:33
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
|
|
#63
20-03-2013, 12:34
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
Δεν καταλαβαίνω το πνεύμα σου...
  Πρέπει να κουβεντιάσω λίγο με τον Σάκη στην εκδρομή... Σαν να πήρατε πολύ αέρα μΕ φαίνεται... Βαρδάρη...  
|
|
#64
20-03-2013, 12:41
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
Η αλήθεια είναι ότι είμαστε αεράτες  καιρός να τα πω με τη Σοφιάνα αναλυτικά
|
|
#65
20-03-2013, 12:58
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
 
|
|
#67
20-03-2013, 13:21
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
τουτο μονο σου λεω.......
 
|
|
#68
20-03-2013, 13:28
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Απόσπασμα:
Καλά ελάτε εσείς και τα τα πούμε από κοντά σαν δυο καλοί φίλοι 
|
|
#69
20-03-2013, 13:41
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Το ποτάμι των νεκρών Στους προποδες των βουνων του Σουλιου είναι οι πηγες του Αχεροντα, μέσα σε ενα τοπιο απεραντης γαληνης και μοναδικου φυσικου καλλους Ποταμός της λύπης, ο Αχέροντας, κουβαλάει στα νερά του το πλήθος των μυθολογικών αναφορών και τα μεταφυσικά ανεξήγητα. Συναντάται και με την ονομασία Μαυροποταμος, επειδή σύμφωνα με την μυθολογία, οι Τιτάνες για να ξεδιψάσουν ήπιαν νερό από τον Αχέροντα και ο Δίας θυμωμένος, μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Ο ποταμός αυτός έχει βάλει την σφραγίδα του σε δύο ιστορικές περιόδους και έχει συνδέσει το όνομά του με την διπλή υπόσταση του ανθρώπου. Την ύλη και την ψυχή, την ζωή και τον θάνατο. Στην νεώτερη ιστορία, τα νερά του έδιναν ζωή στους Σουλιώτες, ενώ κατά την αρχαιότητα ήταν ο προθάλαμος του Κατω Κοσμου. Ήταν η τελευταία διαδρομή για τις ανθρώπινες ψυχές. Εκείνη την εποχή υπήρχαν τρία ποτάμια: ο Αχέροντας, ο ποταμός της θλίψης, ο Κωκυτός ή Μαύρος και ο Πυριφλεγέθοντας ή Βωβός που ήταν και τόπος περιπάτου για τους νεκρούς. Οι τρεις ποταμοί σχημάτιζαν μια τεράστια ελώδη έκταση στις παρυφές μιας λίμνης της Αχερουσίας. Ο ψυχοπομπός Ερμηςπήγαινε τις ψυχές των νεκρών στον ποταμό Αχέροντα και τις παρέδιδε στον μακάβριο βαρκάρη, που δεν ήταν άλλος από τον Χάρο. Εκείνος, έναντι χρηματικής αμοιβής, διέπλεε τον ποταμό Αχέροντα και τη λίμνη Αχερουσία οδηγώντας τις ψυχές των νεκρών στον 'Αδη , στο βασίλειο του Κάτω Κόσμου. Η είσοδος του φαραγγιού του Αχέροντα θεωρούνταν οι Πυλες του Αδη και- κατά πολλούς- τα έγκατα της λίμνης Αχερουσίας είναι ο Κάτω Κόσμος.   
|
|
#70
20-03-2013, 14:03
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στο Παζάρι του Διαβόλου 19-20-21 Απριλίου 2013
Χρησμούς όμως δε ζητούσαν οι αρχαίοι μόνο από τους θεούς αλλά και από τους προσφιλείς τους νεκρούς, οι ψυχές των οποίων, άυλες σκιές, τριγυρνούσαν αέναα στο υποχθόνιο βασίλειο του Πλούτωνα, στα έγκατα της Αχερουσίας λίμνης. Η λίμνη σήμερα μπορεί να μην υπάρχει πια, καθώς έχει αποξηρανθεί και τη θέση της καταλαμβάνουν καταπράσινοι αγροί ,αλλά το Νεκρομαντείο του Αχέροντα στέκεται περήφανο και σχεδόν αλώβητο στο βράχινο λόφο, στη βορειοδυτική νοητή κοίτη της λίμνης. Ανασκάφτηκε μόλις το 1958, 500 μόλις μέτρα από τα ερείπια της μυκηναϊκής Εφύρας, που η ακμή της ανάγεται στα τέλη της Εποχής του Χαλκού, 14ος-13ος αι. π.Χ. Το Νεκρομαντείο, το οποίο σήμερα δεσπόζει πάνω από το χωριουδάκι Μεσοπόταμος του δήμου Φαναρακίου, στο νομό της Πρέβεζας, είναι χτισμένο στον πέτρινο λόφο του Ξυλόκαστρου, ύψους 40 μέτρων ενώ κατά την περίοδο της μεγάλης του ακμής (5ος-4ος αι. π.Χ.) περιβαλλόταν από ένα τρίμετρο τείχος. Στα ισόγεια κτίσματά του βρίσκονται όλοι οι απαραίτητοι χώροι για την εύρυθμη λειτουργία του Νεκρομαντείου: τα ενδιαιτήματα των ιερέων και του υπόλοιπου προσωπικού, αποθήκες και χώροι υποδοχής. Εδώ ουσιαστικά σταματούσε και κάθε επαφή με την πραγματικότητα, κάτι που επεδίωκαν με ζήλο οι ιερείς του ναού Γιατί αν όπως γνωρίζουμε σήμερα π.χ. η Πυθία έπρεπε απαραιτήτως να μασήσει φύλλα δάφνης και να αναρροφήσει μυστηριώδεις καπνούς ψυχοτρόπων καιόμενων βοτάνων, προκειμένου να πέσει σε έκσταση και να «μεταφέρει» το χρησμό του Απόλλωνα, στο Νεκρομαντείο ήταν οι ίδιοι οι επισκέπτες που ουσιαστικά έκαναν όλοι τη σκληρή δουλειά. Αρχικά απομονώνονταν και υποβάλλονταν σε αυστηρή δίαιτα, η οποία εκτός από όστρακα, χοιρινό και κριθαρένιο ψωμί, που σαφώς μας παραπέμπει σε νεκρόδειπνο υποβάλλονταν και σε υποχρεωτική σίτιση με κουκιά και λούπινα, τα οποία εκτός από μια ελαφριά δηλητηρίαση με κυάνωση τους προκαλούσε και παραισθήσεις αφού σταδιακά έχαναν την συνειδητή επαφή τους τόσο με τον εαυτό τους όσο και με την πραγματικότητα. Όταν η κατάσταση τους άγγιζε το επιθυμητό για τους ιερείς επίπεδο τότε οδηγούνταν στα έγκατα του Νεκρομαντείου, κατεβαίνοντας μία πέτρινη απότομη σκάλα και μέσω ενός δαιδαλώδους διαδρόμου, σκοτεινού και υγρού, το οποίο διέκοπταν σιδερένιες πύλες -προφανώς για να επιτείνουν την αίσθηση ότι βρίσκονται όσο εγγύτερα γίνεται στο υποχθόνιο βασίλειο του Άδη- έφταναν στην κεντρική αίθουσα. Πρόσφατες μελέτες έχουν αποδείξει ότι πρόκειται για ένα θαύμα της ακουστικής, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά ανηχοϊκή αίθουσα, στην οποία καταλήγει ένας διάδρομος με πυκνά, πέτρινα τόξα που ξεκινούν από το πάτωμα. Εκεί οι επισκέπτες αφού έχυναν στο δάπεδο αίμα, προκειμένου να ξεδιψάσουν οι νεκροί αλλά κυρίως να τους αναγνωρίσουν, συνομιλούσαν μαζί τους πρόσωπο με πρόσωπο, ή περίπου. Πως; Υπολείμματα γραναζιών, που βρέθηκαν στις ανασκαφές, μας δείχνουν ότι οι ιερείς διαχειρίζονταν εξειδικευμένα μηχανήματα προκειμένου να ανεβοκατεβάζουν στο βωμό είδωλα, που αναπαριστούσαν ανθρώπινες μορφές.   
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
