Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Τα καλυτερα ομως ηρθαν οταν επεσε το βραδυ... Βλεπετε η Alicja μου φυλαγε μια μεγαλη εκπληξη: μια επισκεψη στο τελευταιο καμαρι της πολης, το Wrocław Multimedia Fountain.

Προκειται για ενα απο τα μεγαλυτερα συντριβανια στον κοσμο, αν και η λεξη συντριβανι το αδικει.

Εχει συνολικη εκταση 10 στρεμματα και σχεδον 300 εκτοξευτηρες νερου ολων των ειδων (geysers, jets foaming, dynamic, hazing, point, palm, water), 800 μικρες και μεγαλες πηγες φωτισμου ολων των χρωματων, 3 εκτοξευτηρες φωτιας και διαφορες πηγες laser!
Περιμετρικα απο ολο το συντριβανι υπαρχουν προτζεκτορες που μπορουν να προβαλουν κινουμενες εικονες και βιντεο πανω στους πιδακες νερου, χρησιμοποιοντας το νερο ως video wall, καθως και ηχεια συναυλιακου τυπου που φροντιζουν το ηχητικο μερος!

Ολο αυτο το συστημα ειναι πληρως ελεγχομενο απο υπολογιστες που συγχρονιζουν ηχο και εικονα σε ενα μοναδικο υπερθεαμα!
Οσο διαρκει η σεζον λειτουργιας του, υπαρχουν καθημερινα σοου ανα μια ωρα με κλασσικη η συγχρονη μουσικη, και το προγραμμα μπορει να το δει κανεις στο επισημο site του συντριβανιου: http://www.wroclawskafontanna.pl

Αξιζει να σημειωθει οτι το χειμωνα το συντριβανι δεν μενει ανεκμεταλλευτο: παγωνει και μετατρεπεται σε παγοδρομιο με συνολικη επιφανεια 4,700 m2!

Συχνα περα απο τα κανονικα σοου υπαρχουν και special events -ενα τετοιο πηγαιναμε να παρακολουθησουμε εμεις αποψε με τιτλο "Νερο και φωτια"...

Μιας που ηταν κοντα, ξεκινησαμε περπατωντας οποτε ευκαιρια για μερικες ακομα φωτογραφιες...

[Ταξιδευτης]

Το Multimedia Fountain περικλειεται μεσα σε ενα καταπληκτικο παρκο, και βρισκεται στον προαυλιο χωρο ισως του πιο εντυπωσιακου κτηριου που ειδα στην πολη: το Hala Ludowa, η αλλιως Centennial Hall (Αιθουσα της Εκατονταετηριδας).



Αυτο το απιστευτο κτηριο κατασκευαστηκε το 1913 απο τον αρχιτεκτονα Max Berg ως εκθεσιακο κεντρο και οταν χτιστηκε ηταν ενα απο τα πιο πρωτοποριακα κτηρια στον κοσμο. Τα τελικα σχεδια για το Centennial Hall περιλαμβαναν ενα τετραφυλλο σχεδιο που θα κατεληγε σε ενα τεραστιο κεντρικο τρουλο 65 μετρων, ενω στην κατασκευη θα χρησιμοποιουνταν οπλισμενο σκυροδεμα, ενα νεο υλικο κατασκευης για την εποχη.

Το Centennial Hall αναγνωριστηκε το 2006 απο την UNESCO ως ενα απο τα πιο πρωτοποριακα αρχιτεκτονικα αριστουργηματα του 20ου αιωνα για την εφευρετικη του κατασκευη που δινει στο εσωτερικο μια εξαιρετικη αισθηση ελαφροτητας και αρμονιας...
http://www.halaludow...Itemid=27〈=en



Και οι εκπληξεις δεν σταματουσαν εκει...
Στο μπροστινο μερος του Centennial Hall βρισκοταν μια ακομα εντυπωσιακο μνημειο: η"βελονα", κατασκευασμενο το 1948 και με υψος 96 μετρα...

[Ταξιδευτης]

Τετοιες στιγμες ειναι δυσκολο να περιγραψω τις σκεψεις μου... Εβλεπα μπροστα μου πραγματα μαγικα... Τεχνολογια, φυση, τεχνη και καλαισθησια σε απολυτη αρμονια μεταξυ τους και ολα αυτα απο ενα λαο που εδω στην Ελλαδα βλεπαμε ως "δευτερο" ενω ηταν ετη φωτος μπροστα απο εμας και την αισθητικη μας...

Καιρος ομως να δουμε αυτο για το οποιο ειχαμε ερθει! Εδιωξα αυτες τις βαριες σκεψεις απο το κεφαλι μου και ακολουθησαμε το πληθος μεσα απο το καταπρασινο κηπο διπλα στο Centennial Hall....



... και βρηκαμε στο συντριβανι. Το θεαμα που ακολουθησε δυσκολα περιγραφεται... Γνωστα κομματια κλασσικης μουσικης "παντρευονταν" με συγχρονα ποπ και ροκ και ο ηχος σε αγκαλιαζε απο παντου, ενω το νερο στο συντριβανι χορευε στους ρυθμους της μουσικης και παλλοταν με απειρα χρωματα!



Εκανα οτι μπορουσα για να αιχμαλωτισω λιγη απο την πανδαισια χρωματων....





Πανω σε αυτο το υδατινο video wall προβαλλονταν με την βοηθεια των Lasers κινουμενες εικονες και ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤA βιντεο....



Το σοου ειχε τιτλο Νερο και Φωτια και καποια στιγμη πισω απο τους τεραστιους πιδακες νερου ξεπηδησαν φλογες μεσα απο το νερο!



Οι φωτογραφιες ομως σε τετοιες περιπτωσεις αδυνατουν να αποδοσουν την πραγματικη μαγεια του τι εβλεπα μπροστα μου....
Δειτε λοιπον μονοι σας....

Κατσαμε εκει μεχρι που τελειωσε το υπερθεαμα και πηραμε το δρομο της επιστροφης γεματοι εικονες, μουσικες και χρωματα... Τι εφτιαξαν οι ανθρωποι....

Πεσαμε για υπνο νωρις με μια γλυκεια αγωνια. Μεχρι εδω ηταν τα κοντινα... Αυριο θα ξεκινουσε το κυριως ταξιδι και η περιπετεια σε αγνωστα μερη... Τι να μας περιμενε αραγε;

[Ταξιδευτης]

Μερα 5
Wroclaw - Krakow
272km

Η μερα ξεκινησε με μεγαλη ανυπομονησια... Σημερα θα αρχιζα το κυριως μερος του ταξιδιου για το γυρο της Ευρωπης, και θα ειχα μαζι μου και την Alicja.
Θα τα εβγαζε περα σε ενα τοσο μακρυνο ταξιδι, οταν το μεγαλυτερο που ειχαμε κανει μαζι μεχρι τοτε ηταν Αθηνα-Πελοποννησος και πισω;
Πως θα κουμανταριζα τη μηχανη με υπερπληρες φορτιο και δικαβαλο;
Ο καιρος θα ηταν με το μερος μας; Τι θα καναμε αν βρισκαμε μπροστα μας κακοκαιριες; Θα στηναμε σκηνη ακομα και ετσι;

Οσο πολλες ηταν οι ερωτησεις, ακομα περισσοτερη ηταν η επιθυμια μου να κανω αυτο το "βημα στο κενο" και να αγκαλιασω την περιπετεια που μας περιμενε μπροστα... Τουλαχιστον σημερα θα ξεκινουσαμε απο τα ευκολα παντως...
Απο το Wroclaw θα πηγαιναμε ανατολικα με προορισμο την πιο ομορφη κατα πολλους πολη της Πολωνιας: την Κρακοβια (Krakow). Η διαδρομη ηταν κατα κυριο λογο σε εθνικη οδο και μολις 270 χιλιομετρα, οποτε ολα καλα!



Εχοντας αυτο κατα νου δεν ημουν και σε μεγαλη βιασυνη να φευγω... Ειχα αρχισει να "βολευομαι" στο σπιτι της Alicja και ηξερα οτι αυτο ειναι δικοπο μαχαιρι... Ξεκουραση απο τη μια, σαπιλα απο την αλλη... Οπως ομως ειχε πει και ο γερο-Mick, "πετρα που κυλα ποτε δεν χορταριαζει", οποτε....

Βοηθησα την Alicja να ετοιμασει τα πραγματα της, ελεγξαμε τον εξοπλισμο της για το ταξιδι (και ειδικα ενα ωραιοτατο ζευγαρι αδιαβροχα μποτακια της Probiker που ειχε παρει μολις πριν μερικες μερες απο το Louis.de), μαζεψα οδηγους, φορτιστες, ρουχα, πραγματα της σκηνης κλπ και κατεβηκα να ετοιμασω τη μηχανη.

Οσες μερες εμενα εκει παρκαρα τη μηχανη σε ενα πολυ (μα πολυ) ομορφο κηπο που ειχαν στο πισω μερος της σειρας διαμερισματων που εμενε...

[Ταξιδευτης]

Ακριβως πισω απο τον κηπο αυτο ηταν ενα τεραστιο κτηριακο συγκροτημα εταιριων...
Καθισα και χαζεψα τα γραβατωμενα ρομποτακια που εβγαιναν κατα καιρους στο προαυλιο η στα μπαλκονια για να καπνισουν η να μιλησουν στο κινητο και σκεφτηκα: "Ποσο παραξενη ειναι αυτη η ζωη... Μεχρι πριν μια βδομαδα ημουν και γω σαν εσας: Ενα ακομα ασημαντο γραναζι σε μια τεραστια αχορταγη μηχανη, ενα γκριζο ρομποτακι φυλακισμενο στην καθημερινοτητα και τη ρουτινα... Ενω τωρα...."
Ειδα την αντανακλαση μου στο γυαλινο κτηριο και ειδα εναν αξυριστο, ατημελητο μηχανοβιο με τα δερματινα του να με κοιταει, και αυτος ημουν εγω!
Τωρα ημουν αυτο που παντα ονειρευομουν να γινω, ενας ταξιδιωτης του κοσμου, εστω και αν ηξερα οτι το ονειρο δεν κραταει για παντα...
Ποσο λεπτη ειναι λοιπον η γραμμη αναμεσα στο να ζουμε φυλακισμενοι στη ρουτινα για παντα απο το να ριξουμε μια κλωτσια περα και να φυγουμε μακρυα απο συμβασεις και καταναγκασμους....

Ενω σκεφτομουν ολ' αυτα η Alicja ηρθε με ενα μεγαλο χαμογελο και μου θυμισε το λογο που ημουνα εδω: το Ταξιδι!
Με την Αυρα ετοιμη και την Alicja γεματη προσμονη για το πρωτο μεγαλο της ταξιδι βγαλαμε τις απαραιτητες αναμνηστικες φωτογραφιες και ξεκινησαμε...

[Ταξιδευτης]

Φευγοντας απο την πολη ο καιρος δεν εδειχνε ασχημος: κατα καιρους μεσα απο τα συννεφα προβαλλε ο ηλιος και η θερμοκρασια ηταν ακρως καλοκαιρινη.

Η πρωινη κινηση ηταν αρκετα μεγαλη και ο ογκος της φορτωμενης μηχανης δεν επετρεπε να ελιχθω αναμεσα στα σταματημενα οχηματα, οποτε αναμονη.
Προσεξα απο το απεναντι ρευμα ενα νεαρο ζευγαρι μεσα σε ενα αμαξι να μας κοιτανε χαμογελοντας. Τους χαμογελασα και εγω και αυτοι απαντησαν με σηματα θαυμασμου και επιδοκιμασιας. Σκεφτηκα οτι στα ματια τους ημασταν δυο ταξιδιωτες που φευγουν για αγνωστους προορισμους και δεν μπορουσα να μην νοιωσω κολακευμενος... Πολυ ωραια αισθηση!

Μιση ωρα αργοτερα και μετα απο λιγη ταλαιπωρια βγηκαμε επιτελους απο την πολη. Εδω πρεπει να σημειωσω οτι η Πολωνια δεν εχει ακομα εθνικες οδους, παρα μονο τον δρομο στον οποιο βρισκομασταν τωρα και που ενωνει το Wroclaw, την Κρακοβια και την πρωτευουσα της χωρας Βαρσοβια. Μπορει να ειχαν μονο μια εθνικη οδο τωρα αλλα ηταν αριστη και οι αποστασεις εφευγαν ευκολα.

Το επιπλεον βαρος του δικαβαλου απλα ηταν σαν να μην υπαρχει, η Αυρα γουργουριζε ευχαριστημενη καταπινοντας τα χιλιομετρα και η Alicja ηταν μεσα στην καλη χαρα που ηταν πανω σε μηχανη ταξιδευοντας.
Ομως η χαρα μας δεν θα κρατουσε για πολυ...

Καπου στα μισα της διαδρομης και ενω εμεναν περιπου 100 χιλιομετρα για την Κρακοβια ο ουρανος αρχισε να βαραινει αποτομα: βαρια γκριζα συννεφα ειχαν κατσει χαμηλα στον οριζοντα και η ατμοσφαιρα ηταν υγρη και αρκετα πιο κρυα απο πριν... Ωραια!
Οντας μια ζωη (ηλιθιωδως) αισιοδοξος σκεφτηκα οτι αφου ημασταν τοσο κοντα τωρα θα προλαβαιναμε να φτασουμε πριν πιασει βροχη. Ναι καλα.

Για αλλη μια φορα, μεσα σε μερικα λεπτα επιασε μια δυνατη καταιγιδα που οσο πηγαινε και δυναμωνε! Η σταση ηταν απαραιτητη, αλλα το κοντινοτερο βενζιναδικο ηταν σε 20+ χιλιομετρα. Η Alicja φορουσε κορντουρες και δεν ειχε ιδιαιτερο προβλημα, εγω ομως με τα δερματινα δεν μπορουσα να πω το ιδιο. Μετα απο λιγη ωρα ειχαν βραχει τα παντα, ενω οι παλιες μου μποτες ειχαν γινει πλεον βαρκες!

Μεσα στη βροχη και το χαμο μονο αλλη μια μηχανη ειδαμε στο δρομο και μαλιστα τσοπερ! Εδω να πω οτι σε ολο το ταξιδι η πλειοψηφια των μηχανων που ειδα ηταν τσοπερ και μαλιστα σε καθε δυνατη συνθηκη: ηλιο, βροχη, αερα... τα παντα! Κατι που επιβεβαιωνε αυτο που ελεγα παντα: δεν κανει η μηχανη τον αναβατη αλλα ο αναβατης τη μηχανη...

Η σταση στο βενζιναδικο τελικα ηρθε με ανακουφιση.
Βαλαμε τα αδιαβροχα απο την κορφη μεχρι τα νυχια ενω σκεφτομουν οτι ετσι οπως εχουν ερθει τωρα τα πραγματα το να στησουμε σκηνη θα ηταν ταλαιπωρια και τιποτε αλλο. Θα επρεπε να βρουμε ενα (οικονομικο) δωματιο. Ισως το camping να ειχε διαθεσιμα bungalows. Παμε και βλεπουμε.

[Ταξιδευτης]

Φυγαμε απο εκει και πηγαμε στην πολη ψαχνοντας τη διευθυνση οπου μας ειχαν πει οτι θα βρισκαμε δωματιο. Ο δρομος αν και στην καρδια της πολης δεν εδειχνε και η καλυτερη συνοικια, ενω το hostel που μας ειχαν υποδειξει δεν μου γεμιζε και πολυ το ματι: μια κλειστη εισοδος σε ενα μισοχαλασμενο κτηριο...




Δεν ηθελα πολυ παραπανω για να χασω την ψυχραιμια μου... Αντεδρασα με τροπο εντελως ...μεσογειακο, στολιζοντας με διαφορα κοσμητικα επιθετα τον παλιοκαιρο και την τυχη μου, κανοντας την Alicja να με κοιταει λιγο αποσβολωμενη.

Aφου ηρεμησα λιγο αποφασισα να ριξω μια καλυτερη ματια στην περιοχη απο μονος μου. Ποσο χειροτερα να βρισκαμε;
Οντως ειχα δικιο: Λιγο πιο κατω βρηκα ενα πολυ ωραιο hostel σε ενα διατηρητεο κτηριο με εσωτερικη διακοσμηση απο παλιες ταινιες του cinema. Μπηκα μεσα και ρωτησα την ευγενεστατη κοπελιτσα αν ειχαν δωματια.
- Βεβαιως!, μου ειπε.
- Τιμη;
- 45 ευρω το δικλινο.
- Μια χαρα. Μονο που εχω ενα ακομα θεματακι... Μηπως εχετε παρκινγκ για τη μηχανη (bike);
_ Ναι, μου λεει, μπορειτε να την βαλετε στην πισω αυλη που εχουμε!
- Αψογα!

Αφου κουβαλησαμε τις βαλιτσες της μηχανης στο δωματιο κατεβηκα στη ρεσεψιον να ζητησω να παρκαρω την Αυρα στην αυλη.



"Μηχανη;" Η κοπελα με κοιταξε με απορια: "Εννοουσατε μοτοσυκλετα; Αααα, γιατι ειπατε Bike και νομιζα εννοουσατε ποδηλατο! Στην αυλη βγαινει κανεις μονο απο τις εσωτερικες σκαλες."

Πηγα να της πω οτι ισως τα φουλ δερματινα, τα κρανη, μποτες και ολα τα αλλα συμπραγκαλα θα επρεπε να της ειχαν δωσει καποια ενδειξη για το τι απο τα 2 εννοουσα, αλλα σκεφτηκα οτι θα ηταν χαμενος κοπος...
Τελικα η λυση βρεθηκε παρκαροντας τη μηχανη μπροστα στο hostel και δενοντας την σε ενα στυλο με μια αλυσιδα-θηριο που μου εδωσε η κοπελα. Τωρα μαλιστα!

[Ταξιδευτης]

Krakow

Γυρω απο την παλια πολη της Κρακοβιας υπαρχει το Planty: ενα μεγαλη μακροστενη λωριδα παρκου που ξεκιναει και τελειωνει στο λοφο του καστρου Wawel και κυκλωνει εντελως το ιστορικο κεντρο.
Αγαπημενη συνηθεια των ντοπιων οταν ειναι καλος ο καιρος ειναι να καθονται εδω και να κανουν πικνικ με τις οικογενειες τους, αλλα τωρα δεν βλεπαμε και πολλους τριγυρω...



Εδω τα παρκα ηταν γεματα απο τετοιες απιθανες λεπτομερειες...

[Ταξιδευτης]

Αν και πολλες Πολωνικες πολεις εχουν ως επικεντρο ενα ομορφο ιστορικο κεντρο, καμια δεν μπορει να συγκριθει με την ομορφια που εκπεμπει η Κρακοβια με τοση ανεση.
Με την γλυκυτατη ιστορια για την προελευση της μετα την μυθικη εξοντωση ενος δρακου που καταδυναστευε την περιοχη, και με το θαυματουργο τροπο που η πολη γλυτωσε απο τους βομβαρδισμους του 2ου ΠΠ, εμοιαζε να εχει το κοκκαλακι της νυχτεριδας.

Σαν αποτελεσμα αυτων, η πολη ηταν γεματη απο κτηρια και πετρινα δρομακια που χρονολογουνταν απο το μεσαιωνα και βεβαια κορωνιδα αυτων ηταν το εκπληκτικο καστρο Wawel στην κορυφη του λοφου στο κεντρο της πολης.

Εμεις τωρα πηγαιναμε για το κεντρικο σημειο επισκεψης καθε τουριστα που ερχεται στην πολη: το Rynek Glowny, την μεγαλυτερη μεσαιωνικη πλατεια σε ολη την Ευρωπη.


Φθανοντας εκει δεν ηξερα που να πρωτοκοιταξω!!

Στην ακρη της πλατειας ο τεραστιος ναος της St Mary, χτισμενος το 14ο αιωνα στεκοταν επιβλητικος...


...ενω στο κεντρο της πλατειας δεσποζε το Sukiennice...


...ενα κτηριο του 16ου αιωνα που ξεκινησε τη ζωη του ως δυο τοιχοι οπου ντοπιοι εμποροι αποθηκευαν τις πραματιες τους τη νυχτα. Την τωρινη του εμφανιση τη χρωστουσε στον οραματιστη Ιταλο αρχιτεκτονα Giovanni il Mosca που το 16ο αιωνα προσθεσε την οροφη και ολες τις διακοσμησεις, ενω μερικες ακομα προστεθηκαν τον 19ο αιωνα. Εδω ερχοταν ολη η αριστοκρατια της εποχης για να αγορασει ακριβα υφασματα, αλλα ο χωρος κατα καιρους χρησιμοποιηθηκε και για αλλους σκοπους...
Ο πιο διασημος θαμωνας του Sukiennice ηταν ο ιδιος ο Lenin που συχναζε στο καφε Noworolski που δουλευει ακομα και σημερα, ενω ο υπολοιπος χωρος τωρα φιλοξενουσε μικρα μαγαζακια με αναμνηστικα ολων των ειδων...




Αποφασισαμε να παμε να ριξουμε μια πιο κοντινη ματια...

[Ταξιδευτης]

Το κτηριο ειχε αναπαλαιωθει με πολυ μερακι και με προσοχη στη λεπτομερεια: στην εισοδο της αγορας οπως βλεπετε ειχαν διασωσει καποιες διαφημιστικες πινακιδες της παλιας εποχης... Τοτε δεν υπηρχαν πλαστικες πινακιδες -ζωγραφιζαν λοιπον τις επιγραφες τους στους τοιχους.


Μεσα η αγορα ηταν φωτεινη και πολυχρωμη, αλλα για εμενα την παρασταση εκλεβε το ιδιο το κτηριο και οι λεπτομερειες του!


Χωρις αυτο βεβαια να σημαινει οτι δεν θα τιμουσαμε δεοντως τα αναμνηστικα που βλεπαμε γυρω μας...