Καλησπέρα μηχανάκηδες!
Κατηφορίζω το λοιπόν σήμερις το πρωί με το μόλις μεταπολεμικό μου χρέπι την Κηφισίας, έχοντας αναρτημένο στο πλάι του το σακκίδιό μου με την πετσετούλα μου, την ψάθα μέσα και ολίγον αντηλιακό γιατί ο ήλιος ανηφόριζε (μπορεί και για το μοτέρ αν χρειαζόταν λαδάκι...). Από απεργίες φορτηγατζήδων και τα λοιπά, δεν καταλαβαίνει γιατί έχει φουλάρει με 12 λίτρα πριν 2 βδομάδες και ακόμη στη ρεζέρβα δεν έχει πέσει.
Ευνοϊκή η κατηφόρα και έχω πιάσει τουλάχιστον τα 50 (!) όπου βλέπω έμπροσθεν μου την σταματημένη κίνηση και υπολογίζω να κάνω την άνετη σφήνα μου ανάμεσά τους, αφού το μικρό τιμονάκι μου των 66 πόντων περνάει εκεί που ούτε τα παπάκια δεν χωράνε.
Τσουπ χώνομαι, τουκ - τουκ- τουκ συνεχίζει με 3η, πηγαίνοντας με 30 όλο μέσα στις ροπές του το μονοκύλινδρο και αξιοπρεπέστατο κατ' εμέ πανάρχαιο μπεμβεδάκι μου, τσίμα τσίμα στους καθρέφτες των ταλαίπωρων Cherokee's. Ξαφνικά σκάει στ' αυτιά μου και συγκεκριμένα από πίσω ακριβώς μια άγρια ξερογκαζιά - "ώπα ρε μεγάλε!!!" - , σαν αυτή που κάνουμε όταν ο μπροστινός μας πάει σαν κότα ανάμεσα στ' αμάξια και η αδρεναλίνη εμάς των γλήγορων χτυπάει τη μανέτα λέγοντας "κάνε άκρη ρε, εγώ είμαι πιο γρήγορος από σένα και θέλω να περάσω πρώτος!"
Ο ήχος πάραυτα αναγνωρίζεται ως 1200άρης boxer με ακράπα ταπωμένη, καθ' ότι για πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα τα τελευταία χρόνια μου σιγοτραγουδάει ακριβώς το ίδιο τραγουδάκι κάτω από το αριστερό μου ωτίον!
"Σεβασμός ρε μεγάλε" λέω από μέσα μου, έχεις μπροστά σου την προ- προγιαγιά της μηχανάρας σου, που αν δεν υπήρχε αυτή θα τραβιόσουνα τώρα με καμμιά γιαπωνέζα άχρωμη, άοσμη, άκαπνη, άσχημη, ανέραστη και μ' αλυσίδα και την κράζεις να κάνει στην άκρη;;;
Περνάει το ενάμισο δευτερόλεπτο των παραπάνω σκέψεων και λέω κάτσε να ρίξω μια ματιά στον κάγκουρα από τον θολό μου καθρέφτη. Όντως μια τζι-ες-α είναι και μου τραβάει άλλη μία ξερογκαζιά σα με τις 5.000 στροφές ετοιμάζοντας να με ρίξει κάτω, αφού δεν έπεσε αυτή από την εγκάρσια ροπή περιστροφής του σταματημένου boxer.
Δε μου κάθεται κάτι καλά όμως και η δεύτερη ματιά με επιβεβαιώνει.
Ο γλήγορος και βιαστικός "τύπος" φόραγε "ψαράδικη" λευκή παντελόνα κάτι σε κόκκινο πεδιλάκι μου φάνηκε από κάτω (δεν ήθελα να πιστέψω ότι έβλεπα και βαμμένα κόκκινα νύχια!) και τιραντούλες στους ώμους. Είπατε τίποτε για τη ζέστη του boxer μέσα στην πόλη;
Respect και τόπο στα νιάτα!!!
Να έχετε έναν Αύγουστο γεμάτο μπάνια!
30-07-2010, 17:06
Απάντηση: Καλημέρες,Καλησπέρες & Καληνύχτες Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Έχεις καμιά ιδέα...? 
Απάντηση: Καλημέρες,Καλησπέρες & Καληνύχτες Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Σχετικά Θέματα
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
