|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#81
19-09-2013, 19:54
|
|||
|
|||
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Α
Απόσπασμα:
|
|
#82
19-09-2013, 20:00
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Ανατολής με XR 250
Απόσπασμα:
|
|
#84
20-09-2013, 12:29
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Ανατολής με XR 250
Απόσπασμα:
R1200GlamorusSpecial
|
|
#86
20-09-2013, 20:50
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Ανατολής με XR 250
Kαι νέα ανταπόκριση από τον Ηλία μας !
Σλοβενία Στη Σλοβενία αρχικά κινήθηκα προς τα παράλια, για να επισκεφτώ τη γραφική κωμόπολη του Piran. Η παλιά της πόλη είναι φανερά επηρεασμένη από τους Βενετούς. Η μεγάλη διαφορά που απόλαυσα περισσότερο σε σχέση με τις παλιές πόλεις της Κροατίας ήταν πως οι τουρίστες στο Piran ήταν ασύγκριτα λιγότεροι. Την προηγούμενη μέρα ταξίδευα συνεχώς στη βροχή, αλλά στο Piran είχε τέτοια λιακάδα, που μετά από αρκετό καιρό έκανα μπάνιο στη θάλασσα! Κινήθηκα ανατολικά, για να επισκεφτώ διάφορα κάστρα και κάποιες γραφικές πόλεις. Ως συνήθως, δεν πάτησα ούτε ένα μέτρο αυτοκινητόδρομου κι ανταμείφθηκα στο έπακρο γι’ αυτό! Φανταστείτε πως δε χρειάστηκε καν ν’ αγοράσω βινιέτα, αφού αυτή χρειάζεται για τους δρόμους που έχουν πράσινες και μπλε πινακίδες. Αν κινηθεί κανείς μόνο από τους επαρχιακούς δρόμους με κίτρινες πινακίδες, τότε η βινιέτα δεν είναι απαραίτητη.  Στα απέραντα δάση της Σλοβενίας απόλαυσα όμορφες διαδρομές, άλλες βατές κι άλλες απαιτητικές μέσα από υλοτομικά δρομάκια! Τη σλοβενική επαρχία την ερωτεύτηκα! Πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει ένας τόσο μικρός τόπος… Με το 58% της χώρας να καλύπτεται από δάση, αυτή είναι η τρίτη πιο δασώδης χώρα της Ευρώπης, μετά τη Φιλανδία και τη Σουηδία! Πήρα κάποιους χωματόδρομους και βρέθηκα μέσα σε πυκνά, υγρά δάση! Ύστερα κινιόμουν από μικρούς δρόμους και περνούσα από ωραία χωριουδάκια. Υπάρχουν παντού φάρμες μέσα σε καταπράσινα λιβάδια κι έχουν αυτές τις χαρακτηριστικές παλιές, ξύλινες σιταποθήκες. Ακόμη και τ’ αγροτόσπιτα είναι τόσο περιποιημένα, με διάφορα χρώματα και λουλούδια, που όλο αυτό το σύνολο δημιουργούσε μια απίστευτα καλαίσθητη εικόνα κι ευχαριστιόμουν να τη βλέπω!  Καταλαβαίνετε τώρα το λόγο που ερωτεύτηκα την επαρχία της Σλοβενίας; Σε μια φάρμα πάνω στα βουνά, είχα τη χαρά να ξαναδώ το Γιάννη και την Πέτρα, ένα ζευγάρι Σλοβένων που είχα πρωτοσυναντήσει στο Πακιστάν. Τότε ταξίδευαν μ’ ένα παλιό Renault 4L κι είχαμε περάσει μαζί τα σύνορα για να μπούμε στην Ινδία. Αφού επέστρεψαν στη χώρα τους, παντρεύτηκαν, αγόρασαν μια παλιά, εγκαταλειμμένη φάρμα και ζουν εκεί με το νέο μέλος της οικογένειάς τους! Ήταν απίστευτο που ξανασυναντιόμασταν μετά από έξι χρόνια. Μόλις έφτασα, κάτσαμε αμέσως σ’ ένα σημείο του λόφου, γύρω από τη φωτιά και μιλούσαμε ακατάπαυστα! Είχε να πούμε τόσα… Πώς ήταν το υπόλοιπο του ταξιδιού μας, τι κάναμε επιστρέφοντας στον τόπο μας, τι κάνουμε τώρα…  Μαγειρεύαμε και τρώγαμε στην παλιά, ξύλινη σιταποθήκη της φάρμας του Γιάννη και της Πέτρας, που την έχουν μετατρέψει σε υπαίθρια κουζίνα για τους ζεστούς μήνες του χρόνου. Έμεινα δυο μέρες εκεί και βοήθησα όσο μπορούσα στις εργασίες της φάρμας, ενώ η Πέτρα μας μαγείρευε νόστιμα φαγητά με τα βιολογικά λαχανικά που έβγαζαν από τον κήπο τους. Αν δεν ταξίδευα, αυτή θα ήταν η ζωή που θα ‘θελα να κάνω! Πάντα μου άρεσε να ζω μέσα στη φύση, σε ανθρώπινες συνθήκες, χωρίς άγχος, να παράγω την τροφή μου, να είμαι αυτάρκης και να μη μ’ επηρεάζει καμιά κρίση και κανένα σύστημα.  Από τέτοια μικρά δρομάκια κινιόμουν κι ανταμείφθηκα στο έπακρο για την επιλογή μου! Αποχαιρέτησα γι’ άλλη μια φορά το Γιάννη και την Πέτρα και πήγα στη Λιουμπλιάνα (Ljubljana), όπου με φιλοξένησε η Ika μέσω του CouchSurfing. Η Λιουμπλιάνα είναι από τις λίγες πρωτεύουσες που έχω απολαύσει. Είναι ανθρώπινη πόλη κι εκπέμπει αυτή τη χαρακτηριστική ηρεμία που συναντά κανείς στη Βόρεια Ευρώπη, όντας συγχρόνως αρκετά ζωντανή. Είχε και το Eurobasket εκείνες τις μέρες στην πόλη, οπότε υπήρχαν παντού διάφορα δρώμενα.  Η Λιουμπλιάνα άλλαξε πολλές φορές χέρια ανάμεσα σε Ρωμαίους, Ούννους, Οστρογότθους, Λομβαρδούς και τελευταία Αυστριακούς, οι οποίοι άφησαν το στίγμα τους μέχρι σήμερα στην παλιά πόλη. Τη μέρα που έφευγα από τη Λιουμπλιάνα, είχα ξυπνήσει από τους αμέτρητους δυνατούς κεραυνούς που ακούγονταν. Έβρεχε ασταμάτητα και σκεφτόμουν πως δεν έχει νόημα ν’ ανέβω στις Άλπεις με τέτοιο καιρό. Κατευθύνθηκα προς την Ιταλία. Συνέχεια, όμως, μ’ έτρωγε η σκέψη να πάω στις λίμνες Bled και Bohinj. Δεν ήθελα να τις χάσω. Ανυπομονούσα τόσο καιρό να φτάσω στις Άλπεις και να δω αυτές τις λίμνες και τα τριγύρω βουνά… Ο ουρανός, όμως, ήταν παντού συννεφιασμένος κι ειδικά προς τα βόρεια τα σύννεφα ήταν χαμηλά κι είχε ομίχλη. Δεν είχα πολλές πιθανότητες να πετύχω καλό καιρό στα βουνά. Ένιωσα όπως τότε που έφυγα από την Pokhara του Νεπάλ και πήγα στο Κατμαντού, αλλά μ’ έτρωγε η σκέψη να κάνω την πεζοπορία στην περιοχή Annapurna. Έτσι, έκανα το ίδιο που είχα κάνει και τότε και δεν το είχα μετανιώσει!  Καιρό περίμενα να δω από κοντά τις Ιουλιανές Άλπεις και πραγματικά άξιζε… Γύρισα πίσω κι άρχισα ν’ ανεβαίνω προς τα βόρεια! Τότε έγινε το θαύμα… Μετά από καμιά ώρα δρόμο έβλεπα γαλάζιο ουρανό και μέχρι να φτάσω στις λίμνες είχε τέλεια λιακάδα! Πόσο καλά έκανα που γύρισα κι αποφάσισα ν’ ανέβω στις Άλπεις… Ανταμείφθηκα για την επιλογή μου περισσότερο κι απ’ όσο φανταζόμουν. Τα τοπία ήταν φανταστικά! Αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους…  Η Λίμνη Bled με την εκκλησία στο μικρό νησάκι της και το κάστρο της στο βάθος! Ανέβηκα στο Πέρασμα Vršič, στα 1.611 μ. υψόμετρο. Περιτριγυριζόμουν από βραχώδεις, χιονισμένες κορυφές. Πάνω από τα 1.400 μ. είχε χιόνι και στην άκρη του δρόμου. Ήταν ευκαιρία να δοκιμάσω τα ισοθερμικά της REV’IT! Έβαλα το εσωτερικό μπουφάν μέσα από το καλοκαιρινό jacket Levante κι ήμουν μια χαρά. Φαίνεται πως αυτό το μπουφάν είναι η τέλεια επιλογή για θερμοκρασίες από 0 oC μέχρι 50 oC!  Ανεβαίνοντας στο Πέρασμα Vršič, στα 1.611 μ. υψόμετρο, περιτριγυριζόμουν από τις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων! Κατασκήνωσα σ’ ένα ωραίο μέρος στην Κοιλάδα Soča, δίπλα στο ορμητικό ποτάμι. Το καλό στη Σλοβενία είναι πως με τόσα δάση έχει παντού πανέμορφα μέρη για ελεύθερη κατασκήνωση! Ήμουν κοντά στα σύνορα, οπότε την επόμενη μέρα μπήκα στην Ιταλία, απ’ όπου θα πάρουμε το καράβι για το Μαρόκο το Σάββατο στις 21 του μηνός! Η Χριστίνα είναι ήδη στο καράβι κι έρχεται στην Ιταλία με τη βαρυφορτωμένη Λέων-είδα της! Ετοιμαστείτε, λοιπόν, γιατί η περιπέτεια ξεκινά 
|
|
#87
22-09-2013, 11:25
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Ανατολής με XR 250
Ηλια αν βολεψει πινουμε ενα τσαγακι στο μαροκο....εμεις δευτερα βραδυ περνουμε καραβι για genova...ελπιζω να σας πετυχουμε!!!!
Sent from my GT-I9300 using Tapatalk 2
|
|
#88
25-09-2013, 14:17
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Ανατολής με XR 250
H ανταπόκριση συνεχίζεται.... Όταν εγώ από τη Σλοβενία έμπαινα οδικώς στην Ιταλία, η Χριστίνα ήταν στο καράβι της ΑΝΕΚ και ταξίδευε από την Πάτρα στην Ανκόνα. Έτσι, μετά από ενάμιση μήνα, περίπου, ξαναβρεθήκαμε στην Ιταλία! Απλά η Χριστίνα έφτασε εκεί με τη βοήθεια της ΑΝΕΚ, ενώ εγώ έφτασα οδικώς μετά από ένα υπέροχο ταξίδι στα Βαλκάνια! Βρέθηκα στη νέα γειτονιά του Άκη Τεμπερίδη και της Βούλας Νέτου, που είχαν κάνει το γύρο του κόσμου μ’ ένα Land Rover. Είχαμε ξεκινήσει τον ίδιο καιρό από την Ελλάδα, όταν κατευθυνόμουν προς την Ασία. Τότε, όμως, δεν είχαμε γνωριστεί… Έμελλε να γνωριστούμε τελείως τυχαία σ’ ένα ξενοδοχείο της Ινδίας! Μέσα σε μια χώρα με περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο πληθυσμό, τρεις Θεσσαλονικείς overlanders συναντηθήκαμε τυχαία! Πόσο απίστευτο μας φαινόταν…  Άλλη μια συνάντηση κορυφής, αυτή τη φορά στην Ιταλία, με τον Άκη Τεμπερίδη, τη Βούλα Νέτου και το ιστορικό Land Rover που έκανε το γύρο του κόσμου! Τώρα ξαναβρισκόμασταν σε μια άλλη γωνιά του κόσμου με τα ίδια οχήματα (μόνο που το δικό μου είχε κάποιες διαφορές αυτή τη φορά). Ο Άκης κι η Βούλα, μαζί με τη μικρή τους Αναστασία, μένουν το τελευταίο διάστημα σ’ ένα χωριό της Βόρειας Ιταλίας. Με φιλοξένησαν εκεί και δε σταματούσαμε ν’ ανταλλάζουμε ιστορίες από τα ταξίδια μας! Εκείνες τις δυο μέρες μόνο σωματικά, νομίζω, βρισκόμασταν στην Ιταλία. Νοητικά ταξιδεύαμε σ’ άλλες ηπείρους… Μου έδωσαν αρκετές συμβουλές για την Αφρική, αφού είχαν κάνει σχεδόν την ίδια διαδρομή που θα κάνουμε κι εμείς και μάλιστα έζησαν στην Τανζανία για ενάμιση χρόνο, αφού εργάζονταν σ’ ένα ξενοδοχείο μέσα στη ζούγκλα!  Ανεβαίνοντας στο Πέρασμα Cerreto, στα 1.200 μ. υψόμετρο, από το δρόμο που μου πρότεινε ο Άκης! Ξανασμίξαμε, επιτέλους, με τη Χριστίνα κι από ‘δω και πέρα θα ταξιδεύουμε μαζί, για όσο μπορέσουμε… Για τη Χριστίνα, βέβαια, ξεκινά μια καινούρια ζωή. Δεν έχει ξανακάνει μεγάλο ταξίδι ούτε με μοτοσυκλέτα ούτε με άλλο μέσο. Είναι, όμως, αποφασισμένη να ζήσει τη νομαδική ζωή (σε μια πιο σύγχρονη μορφή, σίγουρα) και τα πηγαίνει πολύ καλά. Μπορεί να μην έχει την εμπειρία, αλλά έχει τη θέληση κι αυτό είναι το σημαντικότερο!  Τα χωριά Cinque Terre είναι τόσο γραφικά και ιστορικά, που προστατεύονται από την Unesco! Στο Livorno μας φιλοξένησε η Ναταλία και μας έκανε να νιώθουμε σα στο σπίτι μας! Πήγαμε να ψωνίσουμε κι η Χριστίνα μαγείρεψε για να έχουμε έτοιμο φαγητό στο καράβι προς το Μαρόκο. Το αρχικό μας πλάνο ήταν να πάμε οδικώς μέχρι το Γιβραλτάρ. Αφού, όμως, καθυστερήσαμε μήνες να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, ήταν προτιμότερο να πάρουμε το καράβι και να φτάσουμε στο Μαρόκο στην ώρα μας, για να έχουμε τον καλύτερο δυνατό καιρό ταξιδεύοντας στην αφρικανική ήπειρο.  Πηγαίνοντας προς το Livorno, επιλέξαμε, φυσικά, τους μικρούς, επαρχιακούς δρόμους. Περνούσαμε από όμορφα παραθαλάσσια μέρη, όπως αυτό… Φτάνοντας τα μεσάνυχτα στο λιμάνι του Livorno, μείναμε έκπληκτοι όταν διαπιστώσαμε πως θα πλεύσουμε με ελληνικό καράβι, όπου δουλεύουν αρκετοί Έλληνες! Πλάκα έχουν τα κόλπα του εμπορίου… Πού να περιμέναμε πως θα φτάναμε στο Μαρόκο με το πλοίο και το πλήρωμα που μας πήγαινε στα νησιά του Αιγαίου! Δυόμισι μέρες (60 ώρες) έκανε το πλοίο να φτάσει στην Ταγγέρη, με μια ενδιάμεση στάση στη Βαρκελώνη. Ο καιρός ήταν καλός κι ήταν όμορφα να πλέουμε ατελείωτα βλέποντας έστω κι από μακριά τις ακτές της Γαλλίας και της Ισπανίας. Συναντήσαμε και μερικά ιστιοφόρα, που ταξίδευαν στη Μεσόγειο. Κάτι τέτοιες στιγμές μου λείπει η ιστιοπλοΐα. Σας έχει τύχει ποτέ να σας λείπει το επάγγελμά σας; Από τότε που ασχολήθηκα με την ιστιοπλοΐα, το νιώθω συνεχώς αυτό!  Μαγειρεύοντας στο κατάστρωμα… Σε λίγα λεπτά η ομελέτα θα είναι έτοιμη! Καλή μας όρεξη! Οι ώρες στο πλοίο περνούσαν ευχάριστα. Έφτιαξα το πρώτο βίντεο από το ταξίδι μου στην Αλβανία, διαβάζαμε για το Μαρόκο και τα λέγαμε με τους Έλληνες ναυτικούς, που οι καημένοι είχαν μήνες να δουν Έλληνα. Μας τακτοποίησαν στην καλύτερη γωνιά του καταστρώματος, όπου κοιμόμασταν ήσυχα κι είχαμε όλες τις ανέσεις.
|
|
#89
26-09-2013, 02:01
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: mad about Africa: Ο γύρος της Αφρικής και της Μ. Α
Μπράβο !!! Χαίρομαι που όλα πάνε καλά (και θα συνεχίσουν ακόμα καλύτερα).
H G1X γράφει εξαιρετικά, είμαι σίγουρος ότι θα μας χαρίσετε μοναδικές εικόνες από τη μαύρη ήπειρο. Ελπίζω ο σκληρός δίσκος του εγκέφαλου να έχει πολύ χώρο, (πως να στριμώξετε όλα αυτά που θα δείτε στα Gigabytes της κάρτας). Καλή συνέχεια !!! Νίκος
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
