"ΙΡΑΝ …λοξοδρομώντας με 4 γαλαζοελικόφρονες"

[Uriah Heep]

Ερημιά, κλειστά τα κεπέγγια...



Την πέσαμε στο έρημο αίθριο για να παραγγείλουμε δροσιστικούς χυμούς και ναργιλέ για τους ενδιαφερόμενους...




Και για να έρθετε στη θέση του Νώντα που τραβάει τον αργιλέ, ξαπλάροντας πάνω στο χαλί στο ατμοσφαιρικό αίθριο...

[Uriah Heep]

Ξύπνημα νωρίς...

Πρέπει να περάσουμε τα 500 χλμ της ερήμου Dasht-e Kavir πριν βραδιάσει και να αντιμετωπίσουμε το κομμάτι των 200 χλμ στη μέση που δεν υπήρχε ψυχή -και εννοείται κάποιο πρατήριο βενζίνης- στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε το τελευταίο φουλάρισμα...

Η έρημος ανεξαρτήτως κυβικών εκατοστών, Βαυαρικής ή μη καταγωγής, καλής ή μη διαχείρισης του φαίνεσθαι, αν δεν τη σεβαστείς κόβει ημικώλια!

Δεν θα κάναμε κανένα κατόρθωμα.

Μιά ασφαλτάδα καρφί ήτανε! Απλά οι θερμοκρασίες που επικρατούν, η ξεραήλα και το άγριο και απάνθρωπο τοπίο έκαναν να νοιώθει η παρέα ...ότι εκτός από τις πιστωτικές και τις νέες βελτιώσεις στα νέα μοντέλα που ακόμα δεν ήρθαν...
.
.
...υπάρχει κι αυτή η συγκίνηση στη ζωή!


Και εκτός από τα στεγαστικά, τα κεμπάπ και τα μπούτια των παρουσιαστριών πρωινάδικων...η ζωή αποκτά ενδιαφέρον μ΄αυτό το άγριο Τίποτα!

Την έρημο...
.
.
...αυτή την αίσθηση και το δέος που νοιώθεις για τη φύση και δεν μπορεί να κοστολογηθεί με τα τελευταία χρηματοδοτικά προγράμματα, τα ABS, τα traction control και την τεχνολογική σαλαμούρα που "λούζει" τον σύγχρονο μοτοσυκλετιστή!


Φωτό. Είπαμε και πιό πίσω και το ξεχάσατε! Τα σήματα προσοχή στις καμήλες, ΔΕΝ μπαίνουν για πλάκα! Από την απέναντι πλευρά στον έρημο δρόμο έρχεται κι ένα αυτοκίνητο...

[Uriah Heep]

Συνεχίζεται...

[MARK]

Όλο στο καλύτερο μας κοβείς Βασίλη

[adventure]

[Uriah Heep]

Όλα πήγαν καλά! Κάποια στιγμή μπήκαμε και μέσα στην έρημο για να πάρουμε ..."μεζέ"...

Φωτό. Τα παιδία παίζει!!!

[Uriah Heep]

Να λέμε, όμως, τα πράγματα με τ΄όνομά τους.

Η έρημος Dasht-e Kavir δεν πιάνει μία συγκριτικά με τη Σαχάρα!

Μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα. Η χαρακτηριστική ψιλή άμμος σαν πούδρα που δημιουργεί αμμόλοφους και μαγικές εικόνες, επικίνδυνες καταστάσεις αλλά και ψυχικές υπερβάσεις, δεν υπάρχει!

Παρ΄όλα αυτά ήταν μιά εμπειρία!

Πιθανόν μία prive' 24ωρη συνεδρία με καμήλα, στην έρημο Καβίρ, για ένα ναρκισσευόμενο αυτοείδωλο, με διογκωμένo Εγώ, στους 55 βαθμούς του Αυγούστου...
.
.
...να αποτελούσε και την μοναδική λυτρωτική θεραπεία, στην επιδημική ανίατη αρρώστια που πλήττει τις σύγχρονες παραδουλεύτρες της ταξιδιωτικής διανόησης...

[Uriah Heep]

Και συνεχίζουμε...
Μετά την έρημο που?

Πριν πολλά χρόνια είχα δει ένα ντοκιμαντέρ στη ΝΕΤ, για τα ψαροχώρια της Κασπίας Θάλασσας και τους ψαράδες οξύρρυγχου, το ψάρι από το οποίο βγαίνει το χαβιάρι.
Το πιό ποιοτικό παγκοσμίως.
Εννοείται ότι ορκίστηκα, ότι άμα βρεθώ ποτέ σε κείνα τα μέρη, να πάω να τα δω και να το δοκιμάσω...

Άμα κολλήσει της γριάς... τα γνωστά...
Άμα κολλήσει όμως του γέρου ...είναι χειρότερα τα πράγματα!

-"Πάμε στην Κασπία"τους λέω.
-"Τι να πάμε να κάνουμε? Θάλασσα είναι, θάλασσα έχουμε και στην Ελλάδα. Και πιό ωραία!" μΕ λένε.
-"Ναι αλλά είμαστε 250 χλμ από την Κασπία και δεν την επισκεπτόμαστε κάθε μέρα!" τους λέω.
-"Και τι να δούμε δηλαδή, τουριστικά μέρη? Αυτά δεν θα έχουν αντιπροσωπευτικές εικόνες από το Ιράν..."μΕ λένε...

Τι να τους πεις κύριε Πρόεδρε?
Άντε εγώ κόλλησα για Κασπία...
.
.
...οι υπόλοιποι μήπως είναι κολλημένοι στα τουριστικά κλισέ του στιλ ...κελεμπία-κεμπάπ-ναργιλές?

Σαν να λέμε ...λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄αγόρι μου?

Από την άλλη, άμμο έχει και η παραλία στην Επανωμή.
Βάζεις μέσα τη "μπέμπα", τρως μερικά γιαουρτλού κεμπάπ (παραγγελιά) στη ταβέρνα του Μπαρμπά Θωμά, χτυπάς κι ένα ναργιλέ κάτω από κανά φοίνικα που είναι και της μοδός...
.
.
...και γλυτώνεις και τα 10.000χλμ να δεις την έρημο Dasht-e Kavir!

Πως να τις πείσω, κύριε Πρόεδρε, τώρα εγώ αυτές τις λυσσασμένες καρδιές για περιπέτεια?

Τα επιχειρήματα του τύπου "πάμε να φάμε κανένα ψαράκι, γιατί από τα πολλά κοτοπουλέ και μη κεμπάπ θα πάθουμε γυναικομαστία και στο επόμενο παζάρι θα ψάχνουμε για σουτιέν..." δεν ήμουν σίγουρος ότι θα έφερναν αποτέλεσμα.

Και τους το γυρνάω στο "σι μπεμόλ"...

"Εγώ θα πάω Κασπία, ο κόσμος να γυρίσει τούμπα!"

Δεν μπορώ να πω σεβάστηκαν τα χρόνια μου ...και μετά την έρημο, βουρ για Κασπία μονοκοπανιά!
Από το Yazd καμιά γεμάτη 800άρα. Απίθανη ορεινή διαδρομή.
Έγινε "πατητά" μετά την υπερδιέγερση της ερήμου...

Αργά το βράδυ φτάσαμε στο Sari, στην Κασπία.

Φωτό. Αυτή η αλητεία δεν έχει όρια, τέλος πάντων! Το ξενοδοχείο στο Σάρι...

[Uriah Heep]

Μπαίνοντας κουρασμένοι αργά το βράδυ στο Σάρι, για να μη χάνουμε χρόνο έκανα την κλασσική κίνηση.
Σταματάω ένα αυτοκίνητο με νεαρά παιδιά για να μπορούμε να συνεννοηθούμε πιθανόν στ΄αγγλικά και τους ρωτάω για καμιά ψαροταβέρνα.
Αυτοί βάζουν τ΄αλάρμ και μετά από καμιά 5-10 χλμ μας πηγαίνουν συνοδεία στην πιό κοσμική ψαροταβέρνα της περιοχής.
Οι παρκαδόροι κατ΄εξαίρεση μας αφήνουν να παρκάρουμε στο πιό προνομιακό μέρος προφανώς αυτό που κρατούν καβάντζα για κανέναν επίσημο...

Αρχίζει και γίνεται χαμός! Πάνω από 30 άτομα, μικροί μεγάλοι, μας την πέφτουν για να φωτογραφηθούν μαζί μας, οι ίδιοι και οι γυναίκες τους, να μας μιλήσουν και να μας ...αγγίξουν!

Μεγαλεία πράγματα μεγάλε...
Στιγμές long way round και βάλε...

Να φανταστείς, μεγάλε, ότι διαγκωνίζονταν ακόμα και για την Άφρικα!!! Τέτοιο πράμα σΕ λέω!!!

Αφού μας "φυγάδεψαν", τα παιδιά που μας οδήγησαν στο μαγαζί, καθήσαμε στο τραπέζι να φάμε.
Κάθησαν και τα παιδιά δίπλα μας, εξηγώντας μας τα πιάτα και τα ρέστα.
Κατέβηκα κάποια στιγμή με το ασανσέρ στο προαύλιο που ήταν παρκαρισμένες οι μηχανές για να πάρω κάτι από την μπαγκαζιέρα και βλέπω να υπάρχει ουρά, για να στήνονται και να φωτογραφίζονται δίπλα τους οι θαυμαστές μας!!!

Εκεί κατάλαβα πως αισθάνονται οι stars!

Ήδη όμως είχαν αρχίσει να κουράζονται από τις εκδηλώσεις θαυμασμού και λατρείας οι συνταξιδευτές μου και άρχισαν να συζητούν ...πως να ξαποστείλουμε τους νεαρούς από το τραπέζι γιατί, όντως κουρασμένοι, θέλανε την ησυχία τους!!!

Και εδώ είναι το πρόβλημα!

Πως να καταλάβει κανείς, ότι η εμπειρία του ταξιδιού ήταν αυτά τα παιδιά στο Σάρι και όλη αυτή η κατάσταση που δημιουργήθηκε μέχρι νά καθήσουμε να φάμε...

Κουρασμένος-ξεκουρασμένος μ΄αυτούς θα κάνεις παρέα, απ΄αυτούς θα μάθεις πράγματα για τη ζωή τους, αυτοί θα αποτελούν το "ρεφραίν" στο κομμάτι Σάρι του ταξιδιού μας...
.
.
...διαφορετικά κάτσε βλέπε τον Αρναούτογλου να βαυκαλίζει την ανία σου, τον μικροαστισμό του καναπέ και του tele-menu, του ...νάχαμε να λέγαμε και γόπες να φουμέρναμε!

Με το ζόρι δεν γίνονται ορισμένα πράγματα.
Ή ΖΕΙΣ αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση ή επικεντρώνεσαι και πάλι ...στο φαϊ!

Τελικά τι θέλει κανείς από ένα ταξίδι?

Αυτό είναι ένα θέμα για διατριβή παραψυχολογίας!
Πιθανόν να μην μπορεί να δώσει απάντηση ούτε ο ...Αυτιάς!

Για την ιστορία, η παρέα των 4 νεαρών περίμενε να φάμε και μας οδήγησε στο ...αλήτικο ξενοδοχείο της παραπάνω φωτογραφίας.
Αφού μας βοήθησαν στο κουβάλημα των μπαγκαζιών μας μέχρι το χώρο της ρεσεψιόν, μας φίλησαν σταυρωτά έναν-έναν κι έφυγαν διαβεβαιώνοντάς μας ότι αν θέλαμε οτιδήποτε όσο βρισκόμασταν στην περιοχή του Σάρι ήταν στη διάθεσή μας...

Με πολλή λύπη βλέπω ότι ΔΕΝ έχουμε ούτε μία φωτογραφία απ΄αυτή την παρέα...

Από την περιοχή, η μόνη διαθέσιμη είναι αυτή που ...τρώμε breakfast continental!

[Uriah Heep]

Tελικά βρήκα μερικές κουνημένες.

Εδώ ο κόσμος που βγαίνει από το πάρκιν για να ξεπαρκάρουμε τις μηχανές, λίγο πριν φύγουμε από το μαγαζί.


Αποθέωση! Δείτε τη χαρά στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που αφού με φωτογράφησε, τον φωτογραφίζω εγώ...
.
.
...και όπως συνέβαινε πάντα μας ...ευχαριστούσαν που τους φωτογραφίζαμε!