Βορεινός Άνεμος, 13-16.02.2010

[Ταξιδευτης]

Εδω και πολλα χρονια εχω μια ιεροτελεστια... Καθε που πιανει και χειμωνιαζει κανω ενα μακρυνο ταξιδι...

"Μα καλα εισαι τζαζ παιδακι μου;" Θυμαμαι τα λογια και τα βλεμματα αποριας οσων ανακαλυπταν κατα καιρους αυτη μου την αναγκη να τα παραταω ολα και να παιρνω τους δρομους μες τη μεση του καταχειμωνου.

Οκ, ισως εχω και μια πετρια στο κεφαλι... Ομολογω οτι απο οσο θυμαμαι τον εαυτο μου ενοιωθα να μην με χωραει ο τοπος και απλα να εξαφανιζομαι απο ολους και ολα...

Αυτο ομως το ταξιδι ειναι και κατι παραπανω... Ειναι κατι που χρωσταω σε μερικους ανθρωπους που δεν ειναι πια εκει εξω αλλα τους κουβαλαω παντα μεσα μου...

Και μετα τον τελευταιο καταραμενο μηνα που αλλο ενα αδερφι μου -ενας αληθινος αγγελος- εφυγε οριστικα απο αυτο τον κοσμο, η αναγκη για το ταξιδι αυτο εγινε Διαταγη...

Στις ειδησεις τα νεα μιλουσαν για χειμωνιατικο σκηνικο το Σαββατοκυριακο με σποραδικες καταιγιδες και χιονια στα ορεινα.

Εκλεισα το χαζοκουτο και σηκωθηκα.
Eιχε ερθει παλι η Στιγμη...

Στο ποτηρι μπηκε ενα παλιο malt και στο CD μπηκε μια ζορικη μπλουζια απο αυτες που γουσταρω ...


Στο τραπεζι ανοιξαν οι παλιοι φθαρμενοι χαρτες που ανοιγουν μονο πριν ενα "εγωιστικο" μου ταξιδι...
"Ολοι οι δρομοι ειναι παλι ανοιχτοι και ξενοι" και εγω χαμογελουσα σαν μικρο παιδι ανημερα των Χριστουγεννων...

Ομως αυτη η φορα θα ηταν λιγο διαφορετικη απο τις αλλες... Πηρα τηλεφωνο τον αδερφο Πανο και του ειπα τι ειχα στο μυαλο μου... Πριν τελειωσω τη φραση μου η απαντηση του δεν χωρουσε αμφιβολιες: "Μεσα ρε κολλητε. Μεσα με χιλια".

[Ταξιδευτης]

Το σχεδιο ηταν απλο. Ταξιδι με ροτα τον Βορρα, μπολικα χιλιομετρα με διαδρομες απο τα βουνα και συναντηση στη διαδρομη με φιλαρακια που ηθελα πολυ να δω...

Η αφορμη ειχε δωθει απο καιρο με κατι GPS που ειχα να τους δωσω αλλα αυτο ηταν απλα το κερασακι στην τουρτα. Ο πραγματικος λογος ηταν κατι πολυ βαθυτερο... Αυτο που λατρευω στα ταξιδια: τα αληθινα, ζεστα χαμογελα στα προσωπα των φιλων που εχεις καιρο να δεις...

Εριξα μερικα πραγματα στη βαλιτσα και ετοιμασα τα πραγματα για το πρωι και επεσα για υπνο με τη γλυκια ανυπομονησια που συνοδευει καθε ταξιδι...

[Ταξιδευτης]

Το πρωι ξυπνησα νωρις και ξεκινησα να ετοιμαζομαι.
Το ραντεβου με τον Πανο ηταν στα ΜcDonald's στην Εθνικη Αθηνων-Λαμιας κατα τις 9.
Κατεβασα τα πραγματα στη μηχανη, εφαγα ενα μισαωρο μεχρι να βεβαιωθω οτι δεν θα μοιραζα ρουχα και σωβρακα στην εθνικη οδο, συνδεσα το GPS, ενας τελευταιος ελεγχος στα χαρτια και φυγαμε!
(Το μεγεθος της μ@λ@κιας μου να μην εχω αξιωθει να βαλω μια σκληρη βαλιτσα στη μηχανη τοσο καιρο θα το καταλαβαινα αργοτερα βεβαια, αλλα τοτε θα ηταν αργα...)

Πηγα απο το βενζιναδικο να γεμισω και να τσεκαρω πιεσεις κλπ. Γεμιζω, ελεγχω λαστιχα, φωτα κλπ, ολα καλα.
Κανω να βαλω μπροστα και... χχχχρρρρρρ! χχχχχρρρρρ! Η μιζα γυριζε αλλα το μοτερ δεν επαιρνε μπροστα!

Ω ρε πστ μου! Κομπλερ! Τον ηπιαμε! Καθομαι μερικα λεπτα και σκεφτομαι τι να κανω. Ο Πανος θα ειναι ηδη καθ'οδον για το ραντεβου και εγω ειμαι με τα δερματα, με τη μηχανη φορτωμενη και ετοιμη για αναχωρηση και τωρα η μιζα μας κανει ναζακια!

Πανω που αρχιζω να φανταζομαι τον εαυτο μου να σπρωχνει 250 κιλα στην ανηφορα για το σπιτι στολιζοντας τον θειο Σοιχιρο και τα γιαπωνεζικα του, δοκιμαζω μια ακομα φορα την τυχη μου.
"ΒΒΒΡΑΑΑΑΟΟΟΥΥΥΥΜΜΜΜ!" Το μοτερ ξυπναει με το χαρακτηριστικο βραχνο του μπασο ηχο και εχω μεινει να κοιταω σαν χαζος! Ρε λες να καταλαβε οτι θα την εκανα πρες παπιε τη ρουφιανα και να αποφασισε να ειναι φρονιμη;

Οπως και να εχει μεσα στα επομενα 5 δευτερολεπτα εχω ηδη καβαλησει και ανεβαινω τον περιφερειακο Υμηττου μαλλιοκουβαρα (παλι), γιατι εχω ηδη αργησει (παλι) και ο Πανος θα ειναι στον δευτερο καφε της ημερας (παλι).

Ενα συντομο τεστ για το αν φευγει η βαλιτσα απο τη μηχανη στα 200+ αργοτερα, και εχω φτασει επιτελους στο ραντεβου...

[galfa]

Το βίντεο είναι απαγορευμένο και δεν παίζει

[Ταξιδευτης]

Ο Πανος αραζε εξω απο το μαγαζι και αν εκρινα απο τη φατσα του τον ειχε ψιλοδαγκωσει να με περιμενει...


Ευτυχως που περα απο κολλητος ειναι και χρυσο παιδι και δεν με παρεξηγει!
- "Χιλια συγνωμη ρε Πανο! Αργησα παλι!"
- "Οχι ρε ενταξει! Μην τρελλαινεσαι! Χαλαρα!"

Καθισαμε 5 λεπτα να τελειωσουμε τον καφε και να βγαλουμε διαδρομη... Προορισμος για τη μερα ειναι τα Τρικαλα. Ο σκοπος ομως ηταν να αποφυγουμε εθνικες οδους γενικοτερα οποτε η χαρτογραφηση βγηκε με τον γνωστο παραδοσιακο τροπο "α-αυτο-μου-φαινεται-ωραιο-ρε-παμε-απο-δω"...

Θα βγουμε απο την (ο Αλλαχ να την κανει) Εθνικη στο υψος της Λειβαδιας και θα ανεβουμε προς τα πανω απο Τιθορεα - Αμφικλεια - Μπραλο ( ) - Λαμια, θα συνεχισουμε για Δομοκο - Καρδιτσα και τελικα Τρικαλα. 360 χιλιομετρα σχεδον αποκλειστικα απο ορεινους επαρχιακους... Χμμμ... Οχι και ασχημα για αρχη!

[Ταξιδευτης]

Αρχική Δημοσίευση από galfa

Το βίντεο είναι απαγορευμένο και δεν παίζει

Oι γνωστες λαλακιες του συσωλην. Εφτιαχθη τωρα.

[Ταξιδευτης]

Συντομα ξεμπερδεψαμε με το μπαχαλο της Εθνικης και βγηκαμε στο αγαπημενο μου επαρχιακο δικτυο αυτη τη φορα με ροτα προς Λειβαδια...


Ευτυχως που τα λαμογια του κρατους δεν μπορουν να βαλουν διοδια εκει γιατι θα γινοταν της Αλαμανας!
Παρα τις αρχικες προβλεψεις για βροχες, η ημερα ηταν ηλιολουστη (αν και με μπολικο κρυο και ακομα περισσοτερο αερα) οποτε η συντομη σταση για μερικες φωτογραφιες και ελαφρυ ξεμουδιασμα ηταν απαραιτητη!





Η φυση για αλλη μια φορα εδινε ρεστα και τα τσιμεντοπηγμενα ματια μου δεν χορταιναν να ρουφανε τις εικονες...

[galfa]

Αρχική Δημοσίευση από Ταξιδευτης

Oι γνωστες λαλακιες του συσωλην. Εφτιαχθη τωρα.

[Ταξιδευτης]

Παροτι ηταν το τελευταιο ΣΚ της αποκριας, περιεργως τα οχηματα στον δρομο ηταν ελαχιστα και ετσι οι ρυθμοι ηταν σβελτοι, αλλα η χαρα της διαδρομης δεν εμελλε να κρατησει πολυ καθως συντομα ενας τρομερος ανεμος αρχισε να μας τραβαει κατι χαστουκια απιστευτα κανοντας τις μηχανες να πηγαινουν οπου να 'ναι και εμας επανω να παλευουμε να τις κρατησουμε μακρυα απο τα χαντακια και τα διερχομενα οχηματα!
Μιλαμε για ΠΟΛΥ ροκ καταστασεις...

Περνωντας εξω απο την Χαιρωνεια και την Τιθορεα ομως η θεα του επιβλητικου και χιονισμενου Παρνασσου που παλευε με τα συννεφα μας αποζημειωνε με το παραπανω...

[Ταξιδευτης]

Ομως μπροστα μας ειχαμε ακομα αρκετο δρομο και ετσι πιασαμε να ανηφοριζουμε την Αμφικλεια με κατευθυνση τον Μπραλο.
Εδω θα μπορουσα να ελεγα για το πως στριβαμε και διασκεδαζαμε στην (γνωστη και μη εξαιρετεα) "πιστα", μονο που θα ελεγα τεραστια ψεμματα... Οι δυνατες ριπες του ανεμου που ειχαν ξεκινησει εδω και αρκετα χιλιομετρα ολο και δυναμωναν, και καθως ανεβαιναμε και το βουνο ολο και παγωναν επισης!
Η εξωτερικη θερμοκρασια ηταν δεν ηταν 5-6 βαθμους παρα την ηλιοφανεια αλλα εμεις ιδρωναμε προσπαθοντας να παλατζαρουμε τις φορτωμενες μηχανες και να γλυτωσουμε τα φερινγκ απο το να συναψουν στενες σχεσεις με το οδοστρωμα!
Δεν θυμαμαι και εγω ποσες στιγμες "γμτ γμτ πεφτουμε" ειχαμε!

Οι ταχυτητες ειχαν πεσει σε ρυθμους χελωνας (40-50) και η συγκεκριμενη αναβαση προς τον Μπραλο μεσα απο τα στενα ορεινα δρομακια ηταν κυριολεκτικα η χαρα του S&M...
Ισως δεν υπαρχει αλλος ανθρωπος να εχει χαρει ετσι βλεποντας τον φαρδυ επαρχιακο του Μπραλου οπως εγω σε εκεινη τη φαση...



Η σταση για να συνελθουμε απο την τρομαρα επιβεβλημενη... Καπου εκει μετανοιωσα που δεν ειχα φερει μαζι μου καμια μπουκαλα Ουισκι και καμια ντουζινα πακετα τσιγαρα...