ΤΑΞΙΔΙ 2011 (ΛΙΜΝΗ GARDA-ΔΟΛΟΜΙΤΙΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ–HALLSTAT–ΛΟΥΜΠΛΙΑΝΑ)

[TALON]

Όπως κάθε χρόνο (τα τελευταία δέκα) έτσι και φέτος στα τέλη του Ιουνίου με αρχές Ιουλίου, πραγματοποιήσαμε το ετήσιο Ευρωπαϊκό μας ταξίδι.
Ο προορισμός μας θα έπρεπε να καλύψει όλα τα γούστα της παρέας, η οποία φέτος μεγάλωσε αρκετά (έντεκα άτομα εκ των οποίων τα τρία ζευγάρια, σύνολο μοτοσυκλετών οκτώ) έτσι λοιπόν θα έπρεπε:
- Να μη ξεπεράσει τις δέκα ημέρες λόγω υποχρεώσεων.
- Να σχεδιαστεί η διαδρομή με δεδομένη την διαφορετική εμπειρία των αναβατών σε ταξίδι με μοτοσυκλέτα (κάποιοι δεν είχαν ταξιδέψει άλλη φορά στο εξωτερικό, για κάποιους άλλους ήταν το δεύτερο ή τρίτο ταξίδι τους).
- Να μη περιλαμβάνει (σε λογικό επίπεδο) πέρασμα από μέρη τα οποία εγώ και ο Γιώργος (VARADERO) είχαμε συμπεριλάβει σε παλαιότερα ταξίδια μας.
Τελικά μετά την ολοκλήρωση των ανάλογων «διεργασιών» αποφασίστηκε το ταξίδι του τίτλου.

Πάμε λοιπόν:

30-6-11 στο καράβι για Ancona ένα μέρος της παρέας.



1-7-11 άφιξη στην Ancona, προετοιμασία και αναχώρηση για λίμνη Garda και την ομώνυμη
κωμόπολη στην οποία είχαμε κλείσει ξενοδοχείο, η απόσταση είναι 390 χιλιόμετρα.

Μερικές φωτογραφίες από την πανέμορφη πόλη και λίμνη, ένα μέρος γενικότερα που αξίζει να αφιερώσει κανείς τουλάχιστον τρεις μέρες.






Την επόμενη 2-7-11αναχωρήσαμε για την Cortinad’ Ampezzo την «πρωτεύουσα» των Δολομιτικών Άλπεων, η διαδρομή 280 χιλ ήταν πέρα από κάθε περιγραφή όπως και ο καιρός ο οποίος στάθηκε σύμμαχος καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού. Ελπίζω οι επόμενες φωτογραφίες να καταφέρουν να σας μεταφέρουν έστω και ένα μόριο της απίστευτης αυτής ομορφιάς.











Η Cortinad’ Ampezzo όπου και μείναμε για δύο βράδια. Πανέμορφη πόλη, ορμητήριο για όλα τα σπορ που σχετίζονται με τη φύση, η θέση της δε, είναι ιδανική προκειμένου να εξερευνήσει κανείς την ευρύτερη περιοχή των Δολομιτών αλλά και των νότιων Αυστριακών Άλπεων.







Την επόμενη μέρα απαλλαγμένοι από το βαρύ φορτίο των βαλιτσών (όποιος έχει επισκεφτεί την παραπάνω περιοχή ειδικά Σαββατοκύριακο ξέρει τι εννοώ) πραγματοποιήσαμε μία μονοήμερη εκδρομή 150 χιλ. με προορισμό την ValeGardena. Δυστυχώς στο ύψος της Corvara η αστυνομία μας εμπόδισε να συνεχίσουμε λόγω μιας φιλικής συνάντησης ποδηλατών (χιλιάδες σίγουρα, πόσες δεν ξέρω) οι οποίοι είχαν δεσμεύσει την παραπάνω περιοχή. Περί της ομορφιάς του τοπίου, της ποιότητας των δρόμων, των υποδομών κ.λ.π. δεν θα ξανά-αναφερθώ σε αυτό το κείμενο για να μη γίνομαι κουραστικός, τουλάχιστον μέχρι το σημείο που αφήσαμε την Αυστρία και περάσαμε στην Σλοβενία-έτσι αναγκαστικά τροποποιήθηκε και η διαδρομή μας.
Μερικές φωτογραφίες παρακάτω:

















Επόμενος προορισμός το Halsttat της Αυστρίας το οποίο απέχει 300 χιλ. αναχώρηση λοιπόν την 4-7-11 νωρίς το πρωί, προκειμένου να έχουμε άνεση χρόνου να διασχίσουμε το Grossglockner να επισκεφτούμε τον παγετώνα Pasterze και στο κατέβασμα να περάσουμε και από την Zellamsee.
Οι φωτογραφίες παρακάτω μιλάνε από μόνες τους.













Το Halsttat, χωριό σύμβολο της Αυστρίας υ π έ ρ ο χ ο βγαλμένο από παραμύθι μ ο ν α δ ι κ ό.











Μείναμε και εδώ για δύο βράδια.
Την επομένη προκειμένου να χαλαρώσει η παρέα (οι περιορισμοί στους οποίους αναφέρθηκα στη αρχή), σχεδιάσαμε μονοήμερη εκδρομή στο Dachstein χρησιμοποιήσαμε τις μοτοσυκλέτες για μια απόσταση δέκα χιλ. μέχρι την αρχή του τελεφερίκ το οποίο σε ανεβάζει μέχρι 2060 Μέτρα. Στην διαδρομή επισκεφτήκαμε το μοναδικό σπήλαιο της Ευρώπης στο οποίο υπάρχουν σταλακτίτες και σταλαγμίτες από πάγο, στη συνέχεια θαυμάσαμε τη λίμνη αλλά και όλη την περιοχή από ύψος 2100μέτρων.



6-7-11 αναχώρηση με προορισμό την Σλοβενία και συγκεκριμένα για την Λουμπλιάνα, η οποία απέχει 320 χιλ. Η διαδρομή που φαίνεται στον παρακάτω χάρτη μας εξέπληξε ευχάριστα μιας και για το κομμάτι του αυτοκινητόδρομου από τα σύνορα τις Σλοβενίας με την Αυστρία μέχρι την Λουμπλιάνα υπήρχαν κάποιες επιφυλάξεις για τον δρόμο από πλευράς ποιότητας, χάραξης, κ.λ.π. Η Σλοβενία γενικότερα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιαδήποτε κέντρο-Ευρωπαϊκή χώρα σε όλα τα επίπεδα, η Λουμπλιάνα δε, είναι πανέμορφη και σίγουρα θα συμπεριληφθεί σε κάποιο επόμενο ταξίδι μιας και απαιτούνται τουλάχιστον δύο ολόκληρες ημέρες για να δει κανείς τα βασικά.

Λουμπλιάνα λοιπόν.











Δυστυχώς ο αμείλικτος χρόνος πιέζει και πρέπει να αναχωρήσουμε για την Κροατία και το Ντουμπρόβνικ, έτσι ξεκινήσαμε την επομένη πρωί- πρωί (ε όχι και πολύ). Ο δρόμος μέχρι και 70 περίπου χιλιόμετρα πριν το Ντουμπρόβνικ είναι Ευρωπαϊκών προδιαγραφών με ελάχιστη κίνηση και έτσι τα 700 χιλ «φαγώθηκαν» γρήγορα. Η διαδρομή δεν μπορώ να πω πως έχει κάτι το αξιόλογο, βέβαια μέχρι αυτή να συναντήσει τις Δαλματικές ακτές οι οποίες σε έναν βόρειο- Ευρωπαίο θα τον ενθουσιάζανε, εμείς όμως σαν Έλληνες οι οποίοι ήμαστε χορτάτοι από παρόμοιες εικόνες δεν μπορώ να πω πως τρελαθήκαμε. Φτάσαμε λοιπόν στο Ντουμπρόβνικ το απόγευμα και μετά από καμία ώρα η οποία χρειάστηκε για να βρούμε δωμάτια βγήκαμε για βόλτα στην παλιά πόλη. Πραγματικά πανέμορφο μέρος, παραμυθένιο θα έλεγα, νομίζω πως μόνο με τις εικόνες θα μπορέσετε να πάρετε έστω μια γεύση.









Μείναμε δύο ημέρες 7 και 8-7-11 προκειμένου να «προλάβουμε» να το δούμε- σίγουρα δεν φτάσανε.

Το σχέδιο για την επιστροφή περιελάμβανε «το πέρασμα της Αλβανίας». Η απόσταση από το Ντουμπρόβνικ μέχρι τα σπίτια μας στην Ελλάδα ήταν 800 χιλ. Πριν να αναχωρήσουμε από την Ελλάδα προσπαθήσαμε μάταια να συλλέξουμε πληροφορίες για το οδικό δίκτυο της Αλβανίας όπως επίσης και ποια διαδρομή θα έπρεπε να ακολουθήσουμε προκειμένου να «βγάλουμε» τα παραπάνω χιλ. με λιγότερο κόπο. Τελικά αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το GPS το οποίο θα μας οδηγούσε μέχρι τα Τίρανα, εκεί θα αντλούσαμε πληροφορίες για το υπόλοιπο κομμάτι της διαδρομής.
Τώρα τι να πω για την Αλβανία….. πραγματικά αν δε περάσει κανείς δεν θα πιστέψει ότι και να γράψω, άνθρωποι, ζώα, σκόνη, σκουπίδια, ένα πράμα, από τα 450 χιλ τα οποία διανύσαμε από το πιο βόρειο άκρο της χώρας μέχρι το πιο νότιο τα 400 χιλ ήταν χωματόδρομος! Ναι, καλά διαβάζεται χωματόδρομος και μάλιστα κακής ποιότητας με του ντόπιους οδηγούς να πηγαίνουν σαν τρελοί. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω, πως βλέποντας την Αλβανία οριοθέτησα τον πάτο της Ευρώπης. Προσωπικά με έπιασε μια ανοσία από κάποια στιγμή και μετά και μπορώ να πω πως το διασκέδαζα κιόλας. Να μη παρεξηγηθώ, δεν λέω πως δεν παρουσιάζει τουριστικό ή τέλος πάντων ταξιδιωτικό ενδιαφέρων η παραπάνω χώρα, όχι όμως με μοτοσυκλέτες που φοράνε ασφάλτινα λάστιχα (για τα GS – VARADERO – CAPONORD, TIGER) φυσικά όχι για το FAZER, RT, και SΤ και φυσικά όχι για μοτοσυκλέτες βαρυφορτωμένες (τριπλέτα tang-bang και συνεπιβάτη). Η μόνη φωτογραφίες που έβγαλα εγώ, είναι η παρακάτω από τα σύνορα με την Ελλάδα οι άλλες τρεις είναι του Γιώργου με το RT που τις απέκοψα από την σελίδα του στο Facebook.







Τέλος καλό όλα καλά! Επιστρέψαμε όλοι σώοι και αβλαβής στα σπίτια μας κατά της 02:00 τα ξημερώματα της 9-7-11 (οδηγούσαμε σχεδόν ασταμάτητα από το πρωί 07:00).

Σε αυτό το σημείο τελειώνει το «οδοιπορικό» μας μετά από 3500 χιλ περίπου. Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω όλη την φοβερή ομάδα Γιώργο – Τζούλια, Περικλή, Αλέξη, Νίκο, Γιώργο – Βίλη, Θωμά και Γιώργο καθώς και την γυναίκα μου Αναστασία που τόσα χρόνια εκτός από τρία παιδιά που μου χάρισε με ανέχεται και με ακολουθεί στα όνειρά μου.

Και του χρόνου με υγεία…

[solist7]

Πολλά μπράβο...
Άντε και στα επόμενα με καλό...
Καλά και ασφαλή χιλιόμετρα.

[babisadve]

Λιτός κι απέρριτος...
Οι υπόλοιπες φωτό...????

[ilias vara]

ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΕς ΟΜΟΡΦΕς ΕΚΔΡΟΜΕς:sm5:

[264George]

όμορφα μέρη..
με το καλό το
επόμενο ταξίδι...

[mario]

[eleni gr]

Μπραβο παιδια !!!!!!!!Ωραιο το ταξιδι σας !!!!!!

[adventure]

Να είσαστε καλά και να μας ξανά ταξιδέψετε σε άλλους τόπους και προορισμούς ξανά .

[XCHALLENGE]

Μπραβο Πατριδα!!!



Τα λεμε...

[ΙoannisPanagiotidis]

...πανεμορφες φωτο φιλε!...πολυχρωμο και ζεστο το παρεακι σας!...μπραβο σας!

...μου ξυπνησατε μνήμες μες στο καταχειμωνο ...και μου φτιαξατε τη μερα!..παντα τετοια!

.....