ΑΛΠΕΙΣ & Βαλκάνια Υπό Ιδανικές Συνθήκες!

[Strats]

Αρχικά δίστασα. Να γράψω ταξιδιωτικό; Για ποιο λόγο; Άλλωστε, φέτος ειδικά, πιο πολλοί πάνε Άλπεις παρά Μύκονο… Τι παραπάνω θα πω εγώ; Τι παραπάνω θα δείξουν οι φωτογραφίες μου από όλες τις υπόλοιπες που πάνω-κάτω, τραβήχτηκαν από τα ίδια περίπου σημεία;

Μετά όμως σκέφτηκα, τι λέω; Αs αναλογιστούμε τα jazz standards ως παράδειγμα, κάτι που ακολουθώ πιστά στη μέχρι τώρα ζωή μου. Χιλιοπαιγμένα κομμάτια, με δεκαετίες πολλαπλών εκτελέσεων στην πλάτη τους, που όμως ακόμα και τώρα, όλοι οι jazz μουσικοί, ακόμα και οι νεότεροι, τα ξαναπαίζουν, με τη δική τους φωνή, τη φωνή της μοναδικότητας του κάθε ενός εκτελεστή.

Έτσι λοιπόν αναθεώρησα και αποφάσισα ότι θα γράψω τελικά ταξιδιωτικό, γιατί μάλλον δεν είναι οι φωτογραφίες που μετράνε, δεν είναι τα μέρη που προβάλλονται. Είναι η μοναδική οπτική γωνία από την οποία βλέπει ο κάθε ταξιδιώτης.

Αυτό το ταξιδιωτικό λοιπόν, αν και σε δημοφιλή (εμπορικό) χιλιοειπωμένο προορισμό, έχει κάτι που δεν έχουν τα υπόλοιπα, μάτι και ψυχισμό: Strats

[Strats]

Γιατί στις Άλπεις;

Αυτό το ταξίδι ήταν μια από τις αφορμές που πέρυσι αντικατέστησα το παλιό μου 800αράκι με το ADVE. Είχα ξανακάνει μέρος των Άλπεων πριν καμιά 20αρία+ χρόνια με ένα ZX10, και από πέρυσι μου μπήκε η ιδέα να το ξανακάνω, πιο οργανωμένα πλέον.

Είμαι από αυτούς που θεωρούν την προετοιμασία, μεγάλο σημείο άντλησης απόλαυσης σε ένα ταξίδι. Δε σας κρύβω ότι το προετοιμάζω εδώ και έναν περίπου χρόνο. Από πέρσι το χειμώνα κατεβάζω χάρτες, διαβάζω σχετικά άρθρα περί των εντυπωσιακών αλπικών πάσων, συνδυάζω διαδρομές στο mapsource, εξετάζω καιρικές συνθήκες, θερμοκρασίες, ξενοδοχεία, όλα…

Όλα τα παραπάνω σε συνεργασία με τον καλό μου φίλο Γιώργο (aka geof). Είμαστε λοιπόν 2 (3) ζευγάρια,

Γιώργος (geof) & Μαρία




και Antonia κι εγώ




και εκτάκτως συμμετέχει άλλο ένα ζευγάρι σε μέρος του ταξιδιού, ο Παντελής και η Μαρία junior

[Strats]

Ο διαθέσιμος χρόνος είναι 11 ημέρες και η ημερομηνία εκκίνησης ορίστηκε για τις 10/8/2011, αναχώρηση από Πάτρα για Ancona. Το πλάνο μας κατευθύνει για Como, Ελβετικές Άλπεις, Δολομίτες, και επιστροφή οδικώς από Βαλκάνια (Κροατία, Μαυροβούνιο, Αλβανία).



Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο μήνα έκανα πολλά ταξίδια, ευχαριστήθηκα 10.000km μεγάλης απόλαυσης. Τα 3000km από αυτά έγιναν πρόσφατα στα βαλκάνια (Μαυροβούνιο) αλλά παρόλα αυτά, ένοιωθα μια τρομερή επιθυμία γι αυτό το ταξίδι στις Άλπεις, λες και είχα να καβαλήσω μήνες.

Μια εβδομάδα πριν την ημερομηνία αναχώρησης η λαχτάρα είχε πλέον φτάσει σε επίπεδα που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο. Δεν μπορούσα να δουλέψω, σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν όλες τις λεπτομέρειες. Προσπάθησα να κάνω την ιδανική κατανομή φόρτου, να μην ξεχάσω τίποτα, να μη μας λείψει κάτι, ρουχισμός, εργαλεία, παρελκόμενα μηχανής, φάρμακα, καινούρια φωτογραφική μηχανή (να ναι καλά ο Σταύρος frits), netbook, κάμερα κράνους, ενδοσυνεννόηση, gps με φορτωμένα όλα τα routes (ανά ημέρα) και όλα τα waypoints.

[Strats]

Οι τελευταίες μέρες κύλησαν αργά, δεν έβλεπα την ώρα να αναχωρήσουμε. Η μηχανή μόλις έκανε το service των 20.000km και αλλάχθηκαν και τα ελαστικά (2η φορά σε ένα μήνα). To setup είναι το κλασικό τριβάλιτσο της ADVE, με tangbag και με επιπλέον 2 λουκάνικα των 30lt, τα οποία τοποθετήθηκαν πάνω από τις πλαϊνές βαλίτσες. Τα επιπλέον λουκάνικα χρειάζονται όταν ο προορισμός περιλαμβάνει μέρη με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με μέρη με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, οπότε απαιτείται επιπλέον χώρος για τη μεταφορά του χειμερινού ρουχισμού κατά τη διάνυση στα μέρη με υψηλές θερμοκρασίες.

[Strats]

Η ώρα έφτασε και το πρωί στης 10/8/2011 μας βρήκε στην εθνική οδεύοντας για Πάτρα απ όπου θα παίρναμε το καράβι για Ancona. Εκεί θα συναντούσα τον Γιώργο με τη Μαρία όπου έρχονταν από Λάρισα, και τον Παντελή με τη Μαρία junior όπου έρχονταν από Χαλκίδα. Το 2ο ζευγάρι δεν το είχα γνωρίσει μέχρι τότε, είδε ο Παντελής το ταξίδι μου στο gsforum και με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι ταξιδεύαμε με το ίδιο καράβι για Ancona και επίσης κι εκείνος πήγαινε πρώτη διανυκτέρευση Como. Χωρίς πολλά-πολλά, του έδωσα το “welcome”.

Αν και δε μου αρέσουν τα καράβια (πλήττω αφάνταστα), το πέρασμα από Πάτρα είχε πολλά ευχάριστα. Θα γνώριζα επί τέλους το φίλο μας συμφορουμίτη και γνωστό στους περισσότερους από το motoraid.eu, Γιάννη, τον οποίο διαβάζω, έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε τύχει να συναντηθούμε. Η πρώτη έκπληξη ήρθε καθώς πλησίαζα το κατάστημά του, βλέπω 2 gs εκεί και δύο τύπους να με κοιτούν με χαμόγελο. Εντελώς τυχαία ήταν ο δικός μας Γιάννης (yns) από την Κρήτη και ο Γιώργος (slane), που πήγαιναν διακοπές στα Γιάννενα! Έγιναν οι συστάσεις, χαιρετηθήκαμε, μιλήσαμε λιγάκι, και τα παιδιά ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Αυτό ήταν και η πιο ευχάριστη έκπληξη της ημέρας μια και δεν το περίμενα και ήρθε σας δώρο




Αφού γνωριστήκαμε και με τον Γιάννη (D_Artagian - motoraid.eu) ο οποίος επιβεβαίωσε παρακαλώ και την υπογραφή μου (για να μην ξεχνιόμαστε ),



εμφανίστηκαν εκεί οι δύο μου καλοί φίλοι με τους οποίους συνταξιδέψαμε τον περασμένο μήνα στα Βαλκάνια (Μαυροβούνιο), ο Παναγιώτης (PanVas), ο οποίος ήρθε εκτάκτως από τη Σόφια, και ο Βασίλης (Billyboy), ο οποίος άφησε τη δουλειά του, μας περιποιήθηκε, μας φιλοξένησε μέχρι που μας έβαλε στο καράβι Να στε καλά παιδιά, σας ευχαριστώ για όλα!!!

Από αριστερά: Παναγιώτης (PanVas), Στράτος (Strats), Antonia, Βασίλης (Billyboy), Γιάννης (D_Artagian), Μαρία junior, Παντελής (padelis1100gs), Γιώργος (geof) και Μαρία

[Strats]

Το ταξίδι με το καράβι ξεκίνησε και δεν έβλεπα την ώρα να αποβιβαστούμε στην Ancona, να αρχίσουν τα ωραία!



Δυστυχώς όμως ένας επιβάτης έπαθε έμφραγμα και το πλοίο αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κέρκυρα να τον αποβιβάσει με αποτέλεσμα να χάσουμε 4 ώρες. Χαλάλι βέβαια 100 φορές το 4άωρο της καθυστέρησης αφού όπως έμαθα ο ασθενής σώθηκε! Κατά τις 16:00 της επομένης, οι μηχανές πάτησαν επιτέλους το ιταλικό έδαφος στο λιμάνι της Ανκόνας και ξεκινήσαμε για Como.









Όλα ήταν ιδανικά, η θερμοκρασία στους 26-28 βαθμούς οπότε και δεν ιδρώναμε, το κέφι και η διάθεση απογειωμένα. Η σκέψη του τι μας περίμενε, μας έδινε νέα πνοή. Και ενώ όλα ήταν μια χαρά, σε κάποια στιγμή κόβουμε και ενώ είχαμε κόψει ταχύτητα για αρκετά λεπτά, δε βλέπω πίσω πουθενά τον Παντελή. Τηλεφώνημα δεν είχα λάβει (θα μπορούσα να το απαντήσω λόγω BT2). Σταματάμε με τον Γιώργο στην άκρη σε ένα parking, και βλέπω ένα SMS: Ο Παντελής είχε μείνει κάπου στη Modena από βαλβίδα στο λάστιχο, δηλαδή, του κόπηκε η βαλβίδα και φυσικά το λάστιχο έχασε τον αέρα. Το θέμα ήταν ότι όταν αντιληφθήκαμε το SMS ήμασταν σχεδόν κοντά στο Μιλάνο! Τέλος πάντων, μετά από τα σχετικά τηλεφωνήματα, ήρθε οδική βοήθεια και πήρε γερανός το GS του Παντελή, αναγκάστηκαν τα παιδιά να διανυκτερεύσουν στη Modena γιατί εκείνη την ώρα δεν υπήρχε δυνατότητα επισκευής, κι εμείς συνεχίσαμε για Como.

[Strats]

Είχε πλέον νυχτώσει όταν τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο. Χαλαροί πλέον ο Γιώργος με τη Μαρία και η Αντώνια κι εγώ, που είχαμε φτάσει στο Como, τελειώσαμε τη βραδιά με ένα ωραίο δείπνο και 2 μπουκάλια ιταλικό κρασί .

[Strats]

Η επόμενη μέρα είχε πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα: βόλτα στην πόλη του Como, στη συνέχεια ανάβαση από την ανατολική πλευρά του ποδιού προς Bellagio (Αντώνη μου – moby_gr – να σε καλά φίλε, θα σε θυμάμαι πάντα γι αυτό το tip), και συνέχεια προς τα ελβετικά πάσα, St. Gotthard pass, Furkapass, Grimselpass, Sustenpass και τέλος διανυκτέρευση σε ένα χωριουδάκι 6km από το Andermatt.

[Strats]

Το “γύρω” από το Como με εντυπωσίασε. Σύμμαχος ο καιρός (λιακάδα), αφού γυρίσαμε την πόλη, ξεκινήσαμε τη διαδρομή προς Belagio, όπως μου είχε υποδείξει ο Αντώνης (Moby_gr). Χωρίς να θέλω να υπερβάλω, είναι μια από τις πιο γραφικές διαδρομές που έχω κάνει στη ζωή μου, είναι μια ζωγραφιά! Οι παρακάτω εικόνες δίνουν μια μικρή γεύση…

[Strats]

Όταν φτάσαμε στο Bellagio, περάσαμε απέναντι στο Menagio με ένα mini ferry, είναι μόλις 5 λεπτά διαδρομή. Γραφικό και το Menagio όπως όλες οι προηγούμενες εικόνες που διατυπώθηκαν, κατά μήκος της λίμνης του Como. Αφού κάναμε μια στάση για έναν αυθεντικό ιταλικό καφέ στην πλατεία του Menagio, ξεκινήσαμε προς Ελβετία. Όλη η διαδρομή μέχρι και τοLugano (Menagio – Lugano)μένει αξέχαστη, αξίζει πραγματικά!

























Και όπως είδατε περνάμε πλέον σε ελβετικό έδαφος.