Ο Gύρος τση ΚρήτηS

[yns]

Ημερολόγιο ταξιδιού yns.


Τετάρτη 13 Απρίλη 2011.

Θεωρητικά φεύγουμε για τον γύρο της Κρήτης σε 38 ώρες... ΧΑΧΑΧΑ!
1ον. Δεν έχουμε ετοιμάσει ΤΙΠΟΤΑ!
2ον. Ο Markas έχει δέκατα.
3ον. Η Κική κουτσαίνει και πονάει μετά από το πέσιμο τους την προηγούμενη Κυριακή.
Προσωπικά πάντως πιστεύω πως μπορούμε να τα καταφέρουμε να φύγουμε Παρασκευή πρωί.



Πέμπτη 14 Απρίλη 2011.

Χθες αποφασίσαμε πως τελικά θα φύγουμε αύριο.
Πρέπει να αγοράσω ακόμα ένα κάρο πράγματα!
Και να φτιάξω τα μπαγκάζια!
Και να έρθουν οι μπότες που έχω παραγγείλει...



Μεγάλη Τρίτη 19 Απρίλη 2011.

Έπρεπε να γυρνούσαμε χθες..
Αλλά δεν φύγαμε καν..
Το γόνατο της Κικής πόναγε ακόμα.
Ίσως φύγουμε την Πέμπτη μετά το Πάσχα.. Ίσως.....

[yns]

Παρασκευή 13 Γενάρη 2012.

Γραφεία Συλλόγου, ένα βροχερό απόγευμα.
Γιάννης (yns) και Μάνος (manos13) διαβάζουν ταξιδιωτικά στο ΜΟΤΟ.

Μάνος: Ρε φίλε, πού θα γούσταρες να πάμε καμιά εκδρομή;
Γιάννης: Και το σκεφτόμουν προχθές, δεν έχω πάει καθόλου προς Ξερόκαμπο, Λασίθι μεριά...
Μάνος: Εγώ θα γούσταρα Φαλάσσαρνα, στα Χανιά...
Γιάννης: Και Αστερούσια Όρη καλά θα ήταν κι εκεί δεν έχω πάει πολύ...
Μάνος: Και Σούγια...
Γιάννης: Και Μπάλο...
Μάνος: Ρε, μπας και...
Γιάννης Λες, ε; Το κανονίζουμε;
Μάνος: Αμέ!
Γιάννης: Για πότε λες;
Μάνος: Δεν ξέρω ρε φίλε, αλλά θα γούσταρα μια εποχή να έχει τα πάντα μέσα, ήλιο, βροχή, ζέστη, κρύο, βουνό, θάλασσα, ποτάμια, πράσινο...
Γιάννης: Το Πάσχα καλά είναι;
Μάνος: Έκλεισε! Μεγάλη Παρασκευή φεύγουμε!
Γιάννης: Εννοείται σκηνές, ε;
Μάνος: ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!!!!

[yns]

[yns]

Μέρα 1η - Μεγάλη Παρασκευή, 13 Απρίλη 2012

Το ραντεβού είχε οριστεί στις 9 στο Κούλε, το ενετικό φρούριο στην είσοδο του λιμανιού του Ηρακλείου.
Ο Μάνος έφτασε σπίτι μου στις 8:45 με τη μηχανή φορτωμένη.

Τον είδα και γύρισα απελπισμένος προς τη μηχανή μου... Πού πας ρε Καραμήτρο!!!! Στον γύρο του κόσμου;
(όπως οι αναγνώστες πιθανόν να θυμούνται από άλλα εκδρομικά, είμαι λίγο "large"...)

[yns]

Ας ξαναδούμε τις μηχανές καθαρές και φορτωμένες...

[yns]

Οι πρωταγωνιστές:

Μάνος, γνωστός και ως manos13.

Γιάννης, γνωστός και ως yns.

Και Guest Star για την πρώτη μέρα Νίκος, γνωστός και ως Markas.

Ξεκινήσαμε στην ώρα μας ή περίπου αλλά αμέσως παρουσιάστηκε το 1ο πρόβλημα!! Τι άχρηστα μηχανάκια αυτά τα BMW! Είχε λασκάρει και φύγει μια βίδα από την δεξιά χούφτα της μηχανής του Μάνου. Ευτυχώς ο Νεκτάριος, Πρόεδρος του Συλλόγου που είχε έρθει μαζί με τον nikosp να μας αποχαιρετήσει και να μας ευχηθεί καλό ταξίδι πετάχτηκε μέχρι το σπίτι του και μας έφερε μια βίδα..

[yns]

Πήραμε την παλιά Εθνική με ανατολική κατεύθυνση. Ο σκοπός μας ήταν να ακολουθήσουμε διαδρομές όσο το δυνατόν πλησιέστερα στη θάλασσα. Περάσαμε γρήγορα Κοκκίνη Χάνι, Γούβες, Χερσόννησο, Σταλίδα και Μάλια. Τα τουριστικά αυτά θέρετρα φάνταζαν νεκρά σε σχέση με τους καλοκαιρινούς μήνες που σφύζουν από ζωή και διασκέδαση. Μόνο λιγοστοί εργάτες φρόντιζαν τις τελευταίες λεπτομέρειες για την επικείμενη έναρξη της καλοκαιρινής σεζόν.

Λίγο μετά τις αρχαιότητες των Μαλίων ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο που βγάζει στο κάμπινγκ στο Σίσι. Προσπερνώντας το χωριό και λίγο πριν το ξενοδοχείο Καλημέρα Κρήτη και τον όμορφο κολπίσκο κάναμε την πρώτη στάση.

Όχι, δε μαζεύουμε χοχλιούς...

Στο βάθος φαίνεται ο χωματόδρομος που ενώνει το Σίσι με τη Μίλατο.

[yns]

Ακολουθώντας τον βατό χωματόδρομο δίπλα στη θάλασσα....

...φτάσαμε στη Μίλατο και στο εξοχικό του Νίκου όπου η Κική (ζηλεύοντας αλλά μη μπορώντας λόγω εγκυμοσύνης να μας ακολουθήσει) μας τράβηξε μία φωτογραφία και μας ευχήθηκε καλή συνέχεια.

Η σκυτάλη στον Μάνο....

Η ώρα όμως περνούσε και η σύντομη στάση μας έπρεπε να τελειώσει.... άλλωστε ήταν πολύ νωρίς από την ώρα που είχαμε ξεκινήσει και ο δρόμος ήταν αρκετός ακόμα μπροστά μας...
ο Νίκος γνώστης της περιοχής φρόντισε να μπει μπροστά και να μας οδηγήσει από μια φανταστική χωμάτινη διαδρομή...

συναντώντας γραφικά χωριουδάκια, κάποια απ'αυτά ερειπωμένα με το πέρασμα του χρόνου να έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια, που η γραφικότητα και η ομορφιά τους μας άφηνε άφωνους και μαγεμένους....

Και κάπου εδώ ο Γιάννης ξεδιπλώνει το ταλέντο του...

Οι φωτογραφίες και οι στάσεις για να χαζέψουμε το όμορφο τοπίο αρχίζουν να είναι περισσότερες με τα αρώματα της άνοιξης και τα ανθισμένα λουλούδια να διεγείρουν τις αισθήσεις μας.

Σιγά σιγά αρχίζαμε να κατηφορίζουμε πάλι, το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας σε συνδυασμό με το άρωμα της ήταν σαν να μας πέρασε πολύ γρήγορα από τα αρώματα της άνοιξης στην αίσθηση του καλοκαιριού νομίζοντας ότι μέσα σε λίγα χιλιόμετρα άλλαξαν δυο εποχές... το συναίσθημα ότι θα ζήσουμε κάτι μοναδικό είχε είδη μπει μέσα μας...

Στο βάθος φαίνεται ο "Αφορεσμένος" η επόμενη μας στάση...

Και το αιολικό πάρκο πάνω από την Πλάκα...