once upon a time

[Alext]

isle of man TT (Tourist Trophy)

once upon a time........... ετσι ξεκιναγαν καποτε τα παραμυθια
μονο που αυτα εδω που θα δειτε δεν ειναι παραμυθια ειναι απο μια αλλη εποχη
μια εποχη που υπηρχαν ΑΝΤΡΕΣ μια εποχη που υπηρχαν ΑΓΩΝΕΣ και τα μηχανακια οδηγοντουσαν με την ψυχη
τοτε οσοι καβαλαγαν μηχανες δεν ηταν για να βγαλουν γκομενα


ο αγωνας που ηταν το οροσημο και φετιχ για τον καθε απανταχου της γης μηχανοβιο
ηταν το ΝΗΣΙ που ελεγαν οι Αγγλοι (χα χα χα μεχρι και αυτοι Αντρες ηταν τοτε)

Μια διαδρομή σε δημόσιους δρόμους ( 37 και 3/4, παρακαλώ, μιλίων δηλ 60,7 χλμ.), που μια φορά το χρόνο μετατρέπεται σε σιρκουί αγώνα, τη μοναδική στη Μεγ. Βρετανία και, αν εξαιρέσεις το Μόντε Κάρλο, τη μοναδική πλέον στην Ευρώπη. Μόνο που, σε αντίθεση με το κοσμοπολίτικο πριγκιπάτο, η πιθανότητα το κουστούμι και η σαμπάνια να στολιστούν με πίσσα και πούπουλα είναι πολύ μεγάλη. Άλλωστε, η μοτοσικλέτα και το λαϊφστάιλ της (τι... τρέντι που είναι αυτή η λέξη!) ποτέ δε συντάχθηκαν και συμβάδισαν με την γκλαμουριά. Εδώ είναι η underground σκηνή των αγώνων, όπου η βαρελίσια μπίρα και τα ξέφρενα πάρτι του δρόμου υποκαθιστούν πλήρως τα κοκτέιλ και τα γκαλά του «καλού» κόσμου. O Mike the bike (κατά κόσμον Μάικ Χέιλγουντ) είναι εδώ ό,τι ο Χαϊλάντερ για τη Σκοτία. Ο Τζόι Ντάνλοπ κάτι σαν τον Κολοκοτρώνη και όλοι οι συμμετέχοντες κάτι σαν οι τελευταίοι των Μοϊκανών, που για την ελευθερία των δύο τροχών προτίθενται να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους.
Eίναι δυνατόν να φανταστείς ότι στον παραθαλάσσιο κεντρικό δρόμο του Ντάγκλας με τα δεκάδες ξενοδοχεία που μοιάζουν με ησυχαστήριο της τρίτης ηλικίας -κάτι σε Λουτράκι στο πιο αποικιοκρατικό- διεξάγεται ένα από τα πιο ξέφρενα πάρτι του κόσμου; Είναι δυνατόν να πιστέψεις ότι στους γραφικούς δρόμους του νησιού, μέσα από πόλεις και χωριά, πάνω από βουνά, περνούν μοτοσικλέτες με 300 χλμ./ώρα; Και ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην καθως πρέπει Βρετανία; Όχι δεν είναι!
Η μια εξήγηση βρίσκεται στα γονίδια των κατοίκων του Μαν, των οποίων η σκούφια κρατάει από Κέλτες και Βίκινγκς. Η άλλη στο ημιανεξάρτητο στάτους του, αφού, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν ανήκει ούτε στο Ηνωμένο Βασίλειο ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαλέγετε και παίρνετε!

Εκκίνηση, κάτι από Tάργκα Φλόριο με μια μεγάλη κερκίδα κι έναν τεράστιο μαυροπίνακα γυρολογίων με αναλογικά ρολόγια (που δεν έχει πια στη Σικελία, ζήλια ψώρα) εκατέρωθεν της ευθείας. Εδώ, λοιπόν, ξεκινούν οι μοτοσικλέτες (από το 1907) και κάποτε από το 1904 έως 1908 τα αυτοκίνητα, γιατί ο αγώνας του Μαν ξεκίνησε ως ο αγώνας αυτοκινήτων του Tourist Trophy, εξού και μας προέκυψε και μας απέμεινε ο χαρακτηρισμός «TT races». Παρ’ ότι σε ολόκληρη τη νήσο (της μεγάλης, της Βρετανίας) οι αγώνες αυτοκινήτων σε δημόσιους δρόμους είχαν απαγορευτεί, o κυβερνήτης του μικρού νησιού του Μαν, Λόρδος Ράγκλαν, ήταν τόσο διορατικός, ώστε να επιτρέψει την πραγματοποίηση του διεθνούς Tourist Trophy. Αργότερα, όταν η δημοτικότητα του αγώνα πήρε τέτοιες διαστάσεις ώστε να ανησυχήσει τους συντηρητικούς Βρετανούς, ο βασιλιάς και πατρόνος της βασιλικής λέσχης αυτοκινήτου RAC απλώς υπενθύμισε την αποστροφή του για τους αγώνες αυτοκινήτου, υπογράφοντας εμμέσως τη θανατική τους καταδίκη. Περιέργως όμως οι μοτοσικλέτες δεν απασχόλησαν καθόλου το παλάτι του Μπάκιγχαμ, καθότι της πλέμπας και όχι του καλού κόσμου, που ανανέωναν χρόνο με το χρόνο το ραντεβού τους στο Άιλ οβ Μαν, για να το μεταμορφώσουν σε αυτό που είναι σήμερα: στην αγωνιστική πρωτεύουσα του κόσμου.
Μετά την εκκίνηση, η κατηφόρα, ευθεία μίας λωρίδας ανά κατεύθυνση. Μεγάλη ευθεία, κάνα δυο χιλιόμετρα. Με τα φανάρια της και τα όλα της. Περνάς μπροστά από τους κήπους των σπιτιών όπου οι κάτοικοι κρέμονται σαν τα τσαμπιά σε τοίχους και μάντρες και επευφημούν. Πόσα να ’χουν εδώ; 250; 300; Όσα πιάνει η μηχανή και όσα λέει η καρδούλα σου. Μετά... jump! Απογειώνονται! Στ’ αλήθεια. Δύο ρόδες στον αέρα, τέρμα γκάζι, για να δουλέψει η φυσική προς όφελός σου, να προσγειωθείς και με τις δύο, άντε με την πίσω, και φρένα για την κλειστή δεξιά. ΦΡΕΝΑ! Γιατί το μόνο που σε χωρίζει από τα δέντρα απέναντι είναι οι αχυρόμπαλες. Που οι καλοί υπάλληλοι του δήμου φροντίζουν να στερεώσουν καλά από τώρα σε όλα -ή, τέλος πάντων, σε όσα μπορούν- τα επικίνδυνα σημεία της διαδρομής. Παράλληλα, οι άκρες των πεζοδρομίων βάφονται με λευκές και μαύρες ρίγες, σαν κερμπ, που δε χρησιμεύουν όμως ως σημεία που θα πατήσεις για να ανοίξεις την τροχιά σου χρησιμοποιώντας όλο το πλάτος του δρόμου, αλλά απλά και μόνο ως σημεία αναφοράς. Σημεία αναφοράς με 300 χλμ./ώρα. Ό,τι προλάβεις... Η διαδρομή έχει λίγο απ’ όλα: στροφές όλων των ταχυτήτων, μικρές και μεγαλύτερες ευθείες, ανάμεσα σε δέντρα, καταπράσινα λιβάδια και εκείνες τις κλασικές πέτρινες μάντρες που όλοι έχουμε δει σε κάποιο βουκολικού περιεχομένου ντοκιμαντέρ. Δεν υπάρχουν όμως οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές, που είναι τελικά οι χαρακτηριστικές ενός σιρκουί δρόμου.
Τι γίνεται άραγε εδώ την «τρελή Κυριακή»; Την Κυριακή που μεσολαβεί μεταξύ δοκιμών και αγώνα; «Η διαδρομή μονοδρομείται και η κυκλοφορία επιτρέπεται μόνο στις μοτοσικλέτες. Έτσι οποιοσδήποτε έχει την ευκαιρία να νιώσει για λίγο όπως οι πραγματικοί αγωνιζόμενοι» εξηγεί ο μεσήλικας Τζον, ένας ευτυχής κάτοχος Morgan
― Δηλαδή, απλώς καβαλάς τη μηχανή σου και πας «με τα χίλια» μια ολόκληρη μέρα;
― Of course! Βέβαια, η διαδρομή κλείνει κάθε λίγο και λιγάκι, μέχρι να μαζέψουν τα απομεινάρια κάθε ατυχήματος και να μπουν τα ασθενοφόρα, αλλά μετά... ξανανοίγει!
Μα, είναι δυνατόν; Κοιταζόμαστε απορημένοι. Μήπως δεν καταλάβαμε σωστά; «Όχι, όχι, σωστά καταλάβατε. Και εγώ βγάζω τη μοτοσικλέτα μου για κάνα δυο γύρους. Είναι, πραγματικά, μια τρελή τρελή Κυριακή», Ε, ναι λοιπόν, είναι τρελοί αυτοί οι νησιώτες! Κάπως έτσι εξηγούνται και τα χαρτόνια που κοσμούν σχεδόν κάθε πινακίδα οδικής σήμανσης στη διαδρομή και απαραιτήτως αυτές με τα ονόματα των στροφών (βεβαίως, κάθε στροφή εδώ έχει το όνομά της, όπως στις πίστες): «LINKS FAHREN!» Όπερ και σημαίνει εις τη γερμανικήν «οδηγείτε αριστερά». Γιατί οι μηχανόβιοι τουρίστες από το «continent» είναι πολλοί. Και κυρίως Γερμανοί, που έχουν το κακό γερμανικό συνήθειο να οδηγούν από τη λάθος πλευρά του δρόμου. Ze blady Krauts!
Στρίβεις την αριστερή στην καλύβα με το χάροντα στη σέλα να σφίγγει γερά τα κοκαλιάρικα χέρια του γύρω απ’ τη μέση σου, τσίτα γκάζι στην κατηφορική ευθεία που ακολουθεί και φρένα για την 90άρα στροφή στην πιο διάσημη παμπ του νησιού, Creg-ny-Baa. Και αν είναι να πας απέναντι στα χωράφια κραυγάζοντας «γαμώτ-γαμώτ-γαμώτ» ως άλλος Eντ Τσίτας του Joe Bar Team, εδώ είναι το καλύτερο σημείο να την κάνεις. Ωραίο σημείο για να χαζέψεις, άφθονο αλκοόλ, καλό φαγητό και ακόμα καλύτερη παρέα. Μέχρι και μια μικρή κερκίδα είναι στημένη δίπλα στο σπιτάκι του χρονομέτρη...
Πώς περνούσαν, άραγε, από εδώ ο Χέιλγουντ, ο Ντάνλοπ, ο Τζον Σέρτις, ο Αγκοστίνι; «ΤΑΠΑ» απαντά μονολεκτικά ο Τζόελ ο μπάρμαν
χαζεύουμε ό,τι προλαβαίνουμε. Γιατί τις ημέρες του αγώνα γίνεται χαμός. Δεν προλαβαίνουμε να αλλάζουμε βαρέλια.
Η διαδρομή του αγώνα; Με μια μόνο λέξη, τρελή!

(αποσπασματα απο αρθρο του φιλου και συναθλητη στα ραλλυ Ν. Κουνιτη των 4τροχων)

Isle of Man TT
Ρεκόρ αγώνα: Tζον ΜακΓκίνες 1h 48m 52,06s (μ.ω.τ.: 199,6 χλμ./ώρα)
Ταχύτερος γύρος: Tζον ΜακΓκίνες 17m 41,71s (μ.ω.τ.: 204,7 χλμ./ώρα)
Πολυνίκες: Tζόι Ντάνλοπ 26, Μάικ Χέιλγουντ 14

και τωρα δραση

http://www.youtube.com/watch?v=G8d2KuhD_ZA&eurl=http%3A%2F%2Fwww.uklovesyou.info%2F%3Fp%3D5270&feature=player_embedded

[Alext]

θα ηταν ιεροσυλια εκ μερους μου αν δεν εβαζα σε ενα τετοιο ποστ τον αγαπημενο μου ηρωα των παιδικων χρονων και εκ των πρωταγωνιστων του Νησιου

the magic seven
BARRY SHEENE


http://www.youtube.com/watch?v=hug3fZ3TYP4&feature=related








ειστε τυχεροι επεσε ο πυρετος της κορης μου παω για υπνο αλλοιως εδω μεχρι το πρωι θα σας εβαζα βιντεακια θυμιζοντας το παρελθον

[Arkas]

Μπράβο 'Αλεξ για το θέμα και για το κουράγιο σου!!!

Περαστικά στην κορούλα σου!

[essel]

Ωραία βιντεακια Αλεξη
Περαστικά της