Ο τροπος που οδηγουν οι Ελληνες!!!

[Kwstas_kef]

H λέξη νοοτροπία είναι ντεμοντέ- όταν, όμως, αυτή χρησιμοποιείται δίπλα στο επίθετο «κακή» (για να περιγράψει τον τρόπο που οδηγούν οι Ελληνες), τότε μάλλον πετυχαίνει διάνα. Το πώς οδηγούν οι Ελληνες γνωρίζουν όσοι ζουν ή έχουν, απλώς, περάσει έστω και για λίγο από τη χώρα. Δηλαδή, αντίθετα από το γράμμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, αντίθετα από τους κανόνες της ασφαλούς οδήγησης αλλά και της ευγένειας, αντίθετα από την έννοια της στοιχειώδους λογικής, πετυχαίνοντας έτσι να βάζουν καθημερινά σε κίνδυνο ζωές και να προκαλούν πολλαπλές επιπτώσεις στην κοινωνία και την οικονομία.
Ο τρόπος που οδηγούν οι Ελληνες

Οπως εύγλωττα μαρτυρούν οι αριθμοί, στην Ελλάδα το ζήτημα της κυκλοφοριακής αγωγής μένει στα αζήτητα και ο τρόπος οδήγησης εξακολουθεί να είναι ανάγωγος. Μολονότι τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί τα τροχαία, ο φόρος αίματος στην άσφαλτο εξακολουθεί να είναι μεγάλος και ανέρχεται σε περίπου 1.300 θανατηφόρα τροχαία ετησίως. Με αυτά και μ' εκείνα, η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη θέση στη λίστα με τα περισσότερα τροχαία στα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πίσω από Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία.

ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ
Πες τα, βρομόστομε!

Από τα θρυλικά «εποχούμενα» φάσκελα του ελληνικού κινηματογράφου, φτάσαμε σήμερα να αφαιρούνται ζωές για την προτεραιότητα. Φευ! Οι υβριστικές αναφορές στα θεία και τη σεξουαλική ζωή συγγενών πρώτου βαθμού χαρακτηρίζουν το λεξιλόγιο του Ελληνα οδηγού όταν απευθύνεται σε άλλους οδηγούς.

Ερευνα για την ευγένεια στον δρόμο που πραγματοποιήθηκε σε 12 ευρωπαϊκές χώρες από την TNS Opinion και παρουσιάστηκε το 2008 από το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» ανακήρυξε τους Ελληνες τους πλέον βρομόστομους.

Η έρευνα έγινε με δείγμα 6.400 πολιτών στις χώρες: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Εσθονία, Ελλάδα, Γαλλία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πολωνία και Πορτογαλία. Μερικά από τα (αναμενόμενα) ευρήματα είναι ότι οι 3 στους 5 τα λένε χύμα και τσουβαλάτα για να εκτονωθούν εν κινήσει, ενώ ο συνηθέστερος στόχος επιθετικής συμπεριφοράς είναι οι γυναίκες. Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι ότι οι Ελληνες οδηγοί εμφανίζουν και το μεγαλύτερο ποσοστό αντίδρασης στον δρόμο με επίθεση ή προσπάθεια σωματικής επίθεσης (ποσοστό 9%), που είναι από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη.

ΕΛΛΕΙΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Η κουλτούρα που δεν υπάρχει

Ο Τάσος Καλούτσας πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1983. Από τότε έχει δημοσιεύσει πολλά διηγήματα, που είναι και το αγαπημένο του είδος. Σε ένα από αυτά, «Το καινούριο αμάξι» (1995), ασχολείται με την «αθέατη» πλευρά του αυτοκινήτου.

Τον βρήκαμε και είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα. «Ρωτώ την κόρη μου να μου πει γενικά ποια είναι η γνώμη της για το αυτοκίνητο και μου απαντά πως το θεωρεί απόλαυση: "Μια ηλιόλουστη μέρα, με σκούρα γυαλιά, καφεδάκι και μουσικούλα, να διασχίζεις, με ή χωρίς φίλους, την εξοχή· ή το βράδυ, πάλι, με φεγγάρι, να απολαμβάνεις τη βόλτα σου. Με την προϋπόθεση, όμως, να έχω την ψυχική ηρεμία μου, να μη με πρήζει κανένας!". Κι αυτό ήταν, πράγματι, που περίμενα να την ακούσω να λέει», αφηγείται, κάνοντας εισαγωγή στην ψυχολογία του οδηγού.

Πάντα, άλλωστε, πίστευε ότι ο ρόλος του αυτοκινήτου, πέρα από μεταφορικό μέσο, είναι συνυφασμένος και με άλλους παράγοντες της καθημερινότητας -της οποίας αποτελεί πλέον αναπόσπαστο συστατικό- όπως ο οικονομικός, ο κοινωνικός και ο ψυχολογικός: «Αρκετές φορές μού δόθηκε η ευκαιρία να περιγράψω τη σχιζοφρένεια του σύγχρονου Ελληνα. Και το λέω γιατί, σε τελική ανάλυση, το τιμόνι φανερώνει τον χαρακτήρα. Πολλοί λαχταρούν να κάτσουν στη θέση του οδηγού για να δουν το ασήμαντο εγώ τους να γιγαντώνεται, χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες».

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ
Το βλέμμα του ειδικού

Ο Αρης Σταθάκης έχει ταυτιστεί με την κυκλοφοριακή αγωγή και την οδική ασφάλεια. Είναι ο πιο κατάλληλος για να μιλήσει για τα στραβά και τα παράλογα των δρόμων. Βουλευτής στη Β’ Αθήνας σήμερα, με μακρόχρονη πορεία στη δημοσιογραφία, ήταν ένας από τους πρωτοπόρους που ασχολήθηκαν με την κυκλοφοριακή αγωγή, βάζοντας στο μικροσκόπιο τον τρόπο οδήγησης των Ελλήνων, θίγοντας τα κακώς κείμενα και αναλύοντας πρακτικά ζητήματα.

Ο Α. Σταθάκης είναι εξαρχής ξεκάθαρος: «Είναι λάθος να υποστηρίζουν κάποιοι ότι για τα δυστυχήματα ευθύνονται ο δρόμος και το όχημα. Οι δρόμοι δεν σκάβουν παγίδες και τα αυτοκίνητα δεν πέφτουν μόνα τους στον γκρεμό. Ο άνθρωπος φταίει για όλα. Αλλά όχι μόνον ο άνθρωπος οδηγός, στον οποίο "τα ρίχνουμε" όλα. Το ίδιο -ή και περισσότερο- μπορεί να φταίει: Ο υπουργός που δεν παίρνει τα απαραίτητα μέτρα. Ο εκπαιδευτής και ο εξεταστής που δίνουν δίπλωμα με «λάδωμα». Εμείς που τους «λαδώνουμε». Ο κατασκευαστής που φτιάχνει δρόμους με προβλήματα. Ο εργολάβος που αφήνει παγίδες. Ο υπάλληλος του υπουργείου που παραλαμβάνει το έργο και το βρίσκει τέλειο. Ο μηχανικός που επισκευάζει τα αυτοκίνητά μας χωρίς να έχει καμία ευθύνη. Αλλά και ο πεζός που περνάει έξω από τις διαβάσεις». «Ακούμε συχνά την Τροχαία να αποδίδει τα ατυχήματα στη δήθεν "υπερβολική" ταχύτητα, κάτι που είναι λάθος. Η "υπερβολική" ταχύτητα δεν είναι ένας απόλυτος αριθμός: Ανάλογα με τις συνθήκες και την κατάσταση του δρόμου, του οχήματος, αλλά και του ίδιου του οδηγού, μπορεί τα 120 χλμ. ανά ώρα να μην είναι υπερβολική ταχύτητα, αλλά να είναι, αντιθέτως, τα 30 χλμ.».

ΣΗΜΑΤΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Αλλο πίστα, άλλο δρόμος

Ο Τάσος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) είναι με διαφορά ο πιο χειμαρρώδης ομιλητής για θέματα οδικής ασφάλειας και αγωγής, όπως άλλωστε ήταν και ως οδηγός αγώνων.

Μετρ των ειδικών διαδρομών στα Ράλι Ακρόπολις των δύο περασμένων δεκαετιών, ξεκίνησε να ασχολείται με το ζήτημα όταν αντιλήφθηκε ότι πολλοί θαυμαστές του δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τη διαφορά που έχουν οι πίστες με τους δρόμους. Για αυτόν, η κυκλοφοριακή αγωγή στην Ελλάδα είναι είδος σε μεγάλη έλλειψη, γεγονός που έχει ρίζες και αιτίες. Βασικότερη από αυτές, η παιδεία των Ελλήνων.

«Ηδη από τα πρώτα νηπιακά χρόνια, όπου οι πληροφορίες εγγράφονται ανεξίτηλες στο μυαλό, τα παιδιά παίρνουν άσχημα παραδείγματα από ασυνείδητους γονείς που κάνουν ό,τι χειρότερο μπορούν για να τα διαπαιδαγωγήσουν: Δεν φορούν ζώνη, καταναλώνουν οινοπνευματώδη και ύστερα πιάνουν το τιμόνι, μιλάνε στο κινητό, παραβιάζουν τη σήμανση και τους σηματοδότες, φέρονται με αγένεια και χωρίς ίχνος συνείδησης. Η άσχημη εικόνα εμπλουτίζεται από κακές συμπεριφορές ανθρώπων που λόγω θέσης αποτελούν πρότυπα. Εχουμε δει αμέτρητες φορές υπουργούς, καθηγητές, αστυνομικούς κ.ά. να μη συμμορφώνονται με τους κανόνες ασφάλειας και να μετατρέπονται έτσι σε κακά παραδείγματα για όλους τους υπολοίπους. Ολα αυτά δεν συμβάλλουν στο να γνωρίσει ο μέσος πολίτης την άγνοιά του».

Οσον αφορά τις διατάξεις του ΚΟΚ, ο Ιαβέρης κάνει λόγο για πορεία σε λάθος κατεύθυνση: «Αντί να περάσει το μήνυμα ότι το ανυπέρβλητο αγαθό είναι η ζωή, εστιάζει στο πρόστιμο και την οικονομική ζημιά που θα υποστεί κάποιος αν παραβιάσει το κόκκινο.

ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Το Παιδί - συνοδηγός

Στη χώρα μας είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να βλέπουμε παιδιά στην αγκαλιά της μητέρας τους στο μπροστά δεξί κάθισμα του αυτοκινήτου, χωρίς να έχει δεθεί ούτε καν η μητέρα με ζώνη ασφαλείας. Ή, ακόμη χειρότερα, η εικόνα ενός ανήλικου παιδιού να παίζει με το τιμόνι στην αγκαλιά του οδηγού πατέρα του, με το αυτοκίνητο να κινείται «κανονικά».

Ο ΚΟΚ εν προκειμένω, είναι σαφής: «Για τη μεταφορά παιδιών ηλικίας μικρότερης των 12 ετών με αυτοκίνητο είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών μέσων συγκράτησης και προστασίας όπως καθισμάτων, ζωνών ασφαλείας κ.λπ. Το πρόστιμο είναι €83». Επίσης, σε άλλο άρθρο αναφέρεται: «Απαγορεύεται η κατάληψη θέσης παραπλεύρως του οδηγού από παιδιά ηλικίας μικρότερης των 12 ετών, εφόσον δεν συγκρατούνται με εγκεκριμένο σύστημα συγκράτησης κατάλληλο για την ηλικία, το ύψος και το βάρος τους». Τα παιδιά πρέπει να αποφεύγεται να κάθονται στο κάθισμα του συνοδηγού, καθώς ατυχήματα έχουν δείξει ότι παθαίνουν σοβαρές κακώσεις και τραυματισμούς από τους αερόσακους.

Ετσι μας αρέσει

Ο (μυστήριος) τρόπος οδήγησης των Ελλήνων μέσα από τον φωτογραφικό φακό του Reportage, προς γνώση, περισυλλογή, συμμόρφωση και... αλλαγή πορείας

Θορυβώδης τρόπος
+ Το κορνάρισμα επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις κινδύνου ή μεταφοράς ασθενών.
- Οι Ελληνες κορνάρουν αδιακρίτως: Π.χ. για να ξεκινήσει ο προπορευόμενος οδηγός.

Αργός τρόπος
+ Ο ΚΟΚ συστήνει να χρησιμοποιείται η αριστερή λωρίδα μόνο για προσπέραση.
- Πολλοί αρέσκονται να οδηγούν στην αριστερή και μάλιστα αργά, ενώ οι άλλοι τούς προσπερνούν από δεξιά.

Επικοινωνιακός τρόπος
+ Ο ΚΟΚ απαγορεύει τη χρήση κινητού τηλεφώνου στους οδηγούς εκτός αν φέρουν τον κατάλληλο, ασύρματο εξοπλισμό (bluetooth).
- Οι περισσότεροι Ελληνες οδηγοί υποπίπτουν σε αυτήν την παρανομία τουλάχιστον μία φορά την ημέρα.

Διφορούμενος τρόπος
+ Ο ΚΟΚ επιβάλλει να σταματάμε όχι μόνο στο κόκκινο αλλά και στο πορτοκαλί φανάρι, ειδικά όταν αναβοσβήνει.
- Για τους περισσότερους Ελληνες, οι πρώτες στιγμές του κόκκινου φαναριού είναι «πράσινες», ενώ για το πορτοκαλί ούτε λόγος.

Επικίνδυνος τρόπος
+ Ο ΚΟΚ υποχρεώνει τον οδηγό που θέλει να αλλάξει λωρίδα κυκλοφορίας να προειδοποιήσει με τα φλας.
- Πολλοί οδηγοί αλλάζουν λωρίδα χωρίς φλας, ακόμη κι όταν προσπερνούν παράνομα.

Ο τρόπος του καβαλάρη
+ Ο ΚΟΚ ορίζει τα δίτροχα (μηχανάκια, μοτοσικλέτες) να κινούνται σε στοίχους, πάντα στο κέντρο της λωρίδας κυκλοφορίας.
- Η πλειονότητα των μοτοσικλετιστών οδηγεί ανάμεσα στις λωρίδες κάνοντας «σφήνες».

ΜΑΘΗΜΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ
Αυτά που σας κρατούν «κρυφά»

*Τα φλας προδίδουν την επόμενη κίνησή σου. Ο γνήσιος Ελληνας οδηγός δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ!

*Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρατάτε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα διότι στο κενό που αφήσατε μπορεί να «χωθεί» κάποιο άλλο όχημα φέρνοντάς σας σε ακόμη πιο δύσκολη θέση.

*Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητό σας και ως φορτηγό. Η σχάρα μπορεί να σηκώσει τα πάντα.

*Το κράνος φοριέται στον αγκώνα. Ακολουθήστε τη μόδα.

- Σαρκασμός και μαύρο χιούμορ, που κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο και προβληματίζει.

ΠΗΓΗ : ethnos.gr

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Σαρκασμός και μαύρο χιούμορ, που κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο και προβληματίζει.

Έτσι είναι .....