Διήμερο on-off Αχαϊα - Κορινθία

[D_Artagian]

Σεπτέμβριος 2013..
Έχοντας στο νου ενα ομαδικό on-off ΣΚ, 1 μήνα πριν το κάνουμε είχαμε κλείσει την ημερομηνία. Το concept ήταν να δούμε αρκετά πράγματα που δεν τα είχαμε δει απο συμβατικούς δρόμους, χρησιμοποιόντας άσφαλτο για να καλύψουμε – γλυτώσουμε – κερδίσουμε άσκοπά χιλιόμετρα χωρίς ομορφιά και χρόνο εαν τον χρειαζόμασταν, καθώς θα φεύγαμε Σάββατο μεσημέρι (λόγω εργασίας) και θα γυρνούσαμε Κυριακή απόγευμα.

Έτσι βγάλαμε 2-3 εναλλακτικά σχέδια με βασικό σκελετο το Πάτρα – Λαπαναγοί – Καλάβρυτα – Λίμνη Τσιβλού – Λίμνη Δόξας – Κορινθία – Παναγία των βράχων.

Το πως θα τα καταφέρναμε δεν το γνωρίζαμε, έμελε να το μάθουμε.. Διανυκτέρευση στη Ζαρούχλα.

Για τους ανυπόμονους..εδώ είναι μια μικρή ιδέα.. (η μεγάλη στο τέλος..)
http://youtu.be/roWc850xsd8


Βουρ λοιπον το μεσημέρι γεμάτοι όρεξη, και λίγο μετά την Πάτρα, τσουπ, κλειστός ο δρόμος που είχαμε επιλέξει. Αναλαμβάνει ο hardcore KTMάς που είχαμε στην παρέα, ανοίγει , περνάμε και καταλήγουμε σιγά σιγά απο ελαφρύ χώμα σε άσφαλτο για να βγούμε στη Μοίρα – Γολέμι και να περάσουμε από Λεόντιο κερδίζοντας χρόνο καθώς δεν είχε κάτι ενδιαφέρον οπτικά να δούμε και είχαμε υπολογίζει να ήμασταν στο σούρουπο πάνω από την Τσιβλού (απο χώμα), για ευνόητους λόγους. Είχαμε κλείσει να μείνουμε στην Ζαρούχλα έτσι ώστε να ήμασταν κοντά για το θέμα της 2ης ημέρας.




Αρχίζουμε λοιπον σιγά σιγά πριν από το Λεόντιο να μπαίνουμε και πάλι σε πετρώδες τερραίν , με πολύ σκόνη. Συνεχίζοντας, φτάνουμε στους Λαπαναγούς όπου γίνεται και η πρώτη ολιγόλεπτη σταση για λίγο νεράκι και τσεκ με όλους οτι είμαστε καλα, ο ρυθμός κλπ.

[D_Artagian]

Συνεχίζουμε στον ίδιο ρυθμό περώντας από αρκετά πετρώδες περιβάλλον με τις μηχανές να πηγαίνουν πάνω κάτω.

Μια μικρή στάση για φωτό και λίγο νεράκι και φτάνουμε στις Κορφές (χωριό) , αποφασίζουμε μιας και είχαμε χρόνο να κατέβουμε προς το χωριό Πλατανιώτισσα για έναν καφε-αναψυκτικό στα γρήγορα, μιας κ αι η κούραση από την εργασία το πρωί είχε κάνει την εμφάνισή της.

Το θέμα ήταν πως θα έπρεπε να ήμασταν πολύ γρήγοροι προκειμένου να μην χάσουμε το φώς στο δρόμο προς Τσιβλού που ήταν και το high-light της 1ης (κουτσουρεμένης) ημέρας. Το τερραίν ήταν ακόμα πολύ χωμάτινο , γλυστερό με πολύυυυυυυ σκόνη ! Ο έλεγχος στις μοτοσυκλέτες ήταν ανεκτός, χωρίς πολλά περιθώρια για λάθη, λόγω της ολισθηρότητας.

Φτάνουμε λοιπον στην Πλατανιώτισσα, γρήγορα στάση στο μοναδικό καφενείο που υπήρχε (πέσαμε σε κοκορομαχία παπούδων για τα πολιτικά !! χαμος, πολλά γέλια) πορτοκαλαδίτσα και βουρ για πάνω.



Στους χάρτες είχαμε δει οτι θα μπορούσαμε εύκολα απο εκεί να βγούμε στον παράλληλο δρόμο με αυτόν της ασφάλτου που οδηγεί στα Καλάβρυτα, αλλά μέχρι να βγούμε εκεί, προφανώς κάτι χάσαμε και χαθήκαμε σε πολλάαααα χωράφια στο πουθενά !! Κάνοντας γύρω γύρω καταφέραμε να χάσουμε εύκολα 30-40 λεπτά, αλλά είχε το γέλιο του. Στη μέση του πουθενά τελικά πήραμε πληροφορίες για το πως θα βγούμε και βγήκαμε στον δρόμο προς Ζαρούχλα, όπου υπήρχε ελαφριά κροκάλα, με πολλές διαθέσεις για παιχνίδι. Όλη η διαδρομή από Λαπαναγούς έως και την Πλατανιώτισσα ήταν καλή, όμορφη για το μάτι καθώς σε περνάει από 1 ποταμάκι, έχει κάποια κλειστά κομμάτια πολύ ωραία, μακάρι να υπήρχε χρόνος για φωτογραφίες σε κάθε τέτοιο θέμα..

[D_Artagian]

Συνεχίζουμε λοιπον, περνάμε απο Ζαχλωρού, και αυτό που βλέπουμε συνεχώς ομορφαίνει, βγαίνουμε στον κεντρικό, κάνουμε δεξιά και μετά από λίγο στρίβουμε αριστερά προς Σούβαρδο. Ο ήλιος αρχίζει και πέφτει και ανεβαίνοντας τα φιδάκια τον έχουμε είτε ακριβώς μπροστά μας, είτε ακριβώς πίσω μας.. δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που βλέπουμε, μιλάμε για πολύ όμορφες καταστάσεις (έως τις επόμενες).. Ανεβαίνουμε από άσφαλτο, και στη συνέχεια, το τεραίν αφού περάσουμε από το πετρώδες, πολύ πετρώδες κομμάτι (αυτό που όταν σταματήσεις νομίζεις οτι δούλευες κομπρεσερ για 3 ώρες) γίνεται κοκκινόχωμα, έτοιμο για παιχνίδι.. Σε ένα άνοιγμα, υποχρεωτική στάση για ξεκούραση, νεράκι και φωτογραφίες καθώς το τοπίο γίνεται επικύνδινα όμορφο !!









Από εδώ και μετά ξεκινάει άααααλλο κομμάτι.. παίζουμε με το δρόμο, μέσα στα Έλατα , φοβερό σκηνικό. Φτάνουμε σε ένα καταφύγιο κυνηγών όπου μας λένε για να βγούμε στη λίμνη, είτε θα πρέπει να πάμε από άσφαλτο συνεχίζοντας ευθεία, είτε πίσω 1 χλμ, και να «κόψουμε» δεξιά, και να κατέβουμε από χώμα. Αυτό ήταν που θέλαμε να κάνουμε καθώς κοιτώντας τον χάρτη, βλέπεις οτι είσαι στην κορυφογραμή καταλήγοντας στη συνέχεια στην Λίμνη.

Εννοείται οτι πήγαμε πίσω, με τον ήλιο σιγά σιγά να μας εγκαταλείπει αλλά δεν μας χάλαγε.. Ήμασταν στην κορυφογραμμή, στο βουνό, και από τα κενά σημεία βλέπαμε την πορτοκαλί- ροζ ατμόσφαιρα, έως και την θάλασσα !!! ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΑΜΑ ! Σου δίνει να καταλάβεις τι μπορεί να σου προσφέρει η Ελλάδα αρχικά, και στη συνέχεια η μοτοσυκλέτα..

[D_Artagian]

Το τεραιν είναι αφρός, σούπα, χώμα, κατηφορικό, με τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας να γίνεται σε μερικά σημεία από τύχη, ενώ παράλληλα ο ήλιος μας έχει εγκαταλείψει για τα καλά, και ίσα που βλέπουμε με φυσικό φώς.. Μετά από πολύ αγώνα (πραγματικά) και 2 μικροπτώσεις με 5 χλμ καταφέρνουμε και φτάνουμε βράδυ στη λίμνη. Και φυσικά μας έρχεται η ιδέα να πάμε να δούμε τη λίμνη, και φυσικά (με τόση κούραση και τόσο λίγο φως) σε μια διασταύρωση στη λίμνη που έχουμε περάσει πάνω από 5-6 φορές τα προηγούμενα χρόνια επιλέγουμε ΛΑΘΟΣ δρόμο με αποτέλεσμα να κατέβουμε εναν τρελο κατσικόδρομο που ήταν λες και είχε μόλις περάσει ρέμα, οι μοτό να κολλήσουν και να εκκινήσουμε το concept “βοήθα με να σε βοηθώ». !! Άλλα γελιά εκεί. Με τα πολλά καταφέραμε και ξεκολλήσαμε , και φύγαμε από άσφαλτο για Ζαρούχλα.





Η θερμοκρασία πλέον στους 12 βαθμούς, θυμίζει σκηνικό πιο κοντά στον χειμώνα. Φτάνουμε ξενοδοχείο, μπανάκι, και βουρ για φαγητό καθώς οι κοιλιές έκαναν πάρτυ.. Φαγητάκι, κουβεντούλα, ωραία πράγματα τελικά !! Ξενοδοχείο και καληνύστα μας..

To ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, ο ιδιοκτήτης εκλπηκτικός, να σου πιάσει την κουβέντα , να σε βοηθήσει. Για περισσότερες πληροφορίες εδω : ΣΤΥΓΑ RESORT. Η τιμή, εξαιρετική, τσάμπα γι’αυτά που προσφέρει το ξενοδοχείο. Όποιος θέλει πιο πολλές λεπτομέρειες, μπορεί να μου το πει, καθώς είχαμε και μια άλλου είδους επαφή.

[D_Artagian]

ΗΜΕΡΑ 2

Η 2η ημέρα είχε βάρος στην ομορφιά του τοπίου, Το concept ήταν λίμνη Δόξας, Μεσινο, να ανέβουμε το βουνό Ζήρεια, να κάνουμε ένα μέρος του, και στη συνέχεια να κατέβουμε για να πάμε προς Παναγία των Βράχων.

Αφού φάγαμε ένα πρωινο σουπερ, και πραγματικά φεύγοντας με βαριά καρδιά αφου το σκηνικό εκεί είναι πραγματικά φανταστικό στο ξενοδοχείο καθώς ο τύπος έχει την αίθουσα του πρωινου να κοιτάζει το βουνό, και την ανατολή του Ήλιου πίσω από αυτό..








Ετοιμαζόμαστε λοιπόν, και κατευθείαν μετά την Ζαρούχλα υπάρχει δεξιά δρόμος που καταλήγει στην λίμνη Δόξας.. Ο δρόμος είναι εξαιρετικός, μιλάμε για κλειστό, μέσα στα Έλατα, λες και είσαι τελείως αλλού, Σταματάς να αναπνεύσεις και χαίρεσαι πραγματικά. Το τερραίν είναι χωμάτινο, με πολλύ πουδρα και σκόνη. Πάρα πολύ όμως !!! Το ΚΤΜ πετάει και παίζει σε έναν άλλο κόσμο, εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Περνάμε καλά όμως, πολύ καλά !!

Στάση στη μέση του δρόμου για να απολαύσουμε το τοπίο και να αδράξουμε το μέρος..

[D_Artagian]

Συνέχεια προς λίμνη , το σκηνικό είναι έτσι, και κοντά στη λίμνη κατεβαίνοντας προσθέτουμε και λίγες πέτρες στην εξίσωση. Ώρα για παιχνίδι και πάλι, και φτάνουμε στη λίμη όπου κάνουμε μια στάση, επίσης για να την απολαύσουμε (αυτός δεν είναι άλλωστε ο σκοπός μας ;; )







Φεύγουμε από εκεί και πάμε από το χωριό Μεσινο, κόβουμε αριστερά μέσα και μέσα από ενα δύσκολο και πετρώδες περιβάλλον ανεβαίνουμε προς Ζήρεια. Δεν ήταν εύκολο, αλλά χωρίς απώλειες ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε. Το τερραιν εδώ είναι πετρώδες, πολύ πετρώδες έως το σημείο που βγαίνουμε στον κεντρικό χωματόδρομο που περνάει από όλο το βουνό και κόβουμε αριστερά. Και εδώ μιλάμε για πέτρες κλπ, αλλά σε πιο λογικά πλαίσια. Προορισμός μας ήταν να περάσουμε το καταφύγειο και στη συνέχεια να κατέβουμε προς τα κάτω, απένταντι προς Παναγία των Βράχων, αλλά κάνουμε ένα λαθάκι και κατεβαίνουμε πιο νωρίς κόκοντας αριστερά. Μετά από ένα δύσκολο κομμάτι κατηφορικό, στενό με πολύ πέτρα και μέτριο οπτικό ενδιαφέρον κατα βάση, φτάνουμε στο χωριό Στενό, όπου και απολαμβάνουμε τον καφέ μας στη μικρή πλατεία του χωριού.







Παράλληλα έχει ξεκινήσει μια φωτιά στο απέναντι βουνό , στα Έλατα, και υπάρχει μια σχετική αναστάτωση. Αφου πίνουμε τον καφέ μας και ξεκουραζόμαστε συνεχίζουμε σε λίγη άσφαλτο έως το κόψιμο αριστερά για Ταρσό, και στη συνέχεια Παναγία των Βράχων. Το σκηνικό γίνεται πολύ όμορφο καθώς το χώμα είναι πατημένο και έχει μερικά σημεία που χρειάζεται μεγάλη προσοχή, αλλά σε αφήνει να παίξεις εαν θέλεις, ή να κοιτάξεις το τοπίο, καθώς έχεις ανέβει σε υψόμετρο, τα βράχια είναι τεράστια μπροστά σου, σου δείχνουν πόσο μικρός είσαι.. Το κομμάτι εκεί λέγεται και τα «Μετέωρα της Κορινθίας» καθώς οι βράχοι είναι λές και μεταφέρθηκαν από εκεί.. Προσθέστε σε αυτό το καφέ-πορτοκαλί που έχει υπάρξει σε όλη την ατμόσφαιρα καθώς οι καπνοί από την φωτια΄πέφτουν ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο, και φανταστείτε τι γίνεται.. Χάνεσαι, χαζέυεις. Το να παίξεις με τη μοτοσυκλέτα προσωπικά το βρήκα λίγο μπροστά σε αυτό που έβλεπα, και απλώς ακολουθούσα τον δρόμο..

[D_Artagian]

Φτάνουμε στην Παναγία των βράχων, ενα επιβλητικό μικρό εκκλησάκι, σε ένα σαθρό τεράστιο βράχο, οπου αν διαβάσετε την ιστορία, θα σας βάλει ακόμα πιο πολύ στο πνεύμα. Για να μην πολυλογώ, ανεβήκαμε, μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε πάνω από το εκκλησάκι και μείναμε με ανοιχτό το στόμα.. Το τι βλέπεις, πόση ηρεμία υπάρχει είναι κατι το μοναδικό ! Μόνο και μόνο το ποσο μικρό είναι το εκκλησάκι, το πόσο μικρά είναι τα 3 δωμάτια που έχει, και απο που βγαίνεις στην κορυφή σου κόβει την ανάσα..

[D_Artagian]

Καθήσαμε λίγο εκεί να απολαύσουμε και φύγαμε.. Η συνέχεια ήταν να πάμε από κροκάλα στο χωριό Ταρσός και απο εκεί μέσω μιας πολύ ωραίας ανοιχτης ελαφρώς πετρώδους διαδρομής , με σημεία ανάμεσα σε όμορφα δέντρα, στο χωριό Σαραντάπηχο, όπου και κάναμε μια γρήγορη στάση, πριν κατεβούμε για καφέ από άσφαλτο πλέον στην Εβροστίνα.





Φάγαμε, ήπιαμε, και γυρίσαμε πίσω γεμάτοι από εικόνες, εμπειρίες, γέλια, τοπία και πολλά άλλα.

Είναι πολύ ωραίο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σε λίγες ώρες αν έχουμε καλή παρέα, προγραμματισμό και διάθεση..

εν μπορώ να αποτυπώσω εδώ όλα αυτά που έγιναν, αυτά μένουν στο μυαλό και στην κουβέντα με τα παιδιά που ήμασταν μαζί.. Ήταν πρακτικά γύρω στις 30 ώρες όλο αυτό, αλλά μπορούμε να μιλάμε για αρκετές ώρες πριν το εξαντλήσουμε..

Θα πρέπει να βγαίνουμε πολύ συχνά στους δρόμους και σε τέτοια πράγματα, μας γεμίζουν μπαταρίες, ωραίες εικόνες και αισιοδοξία

[siraxanz]

Ωραίοι!!!!!!!!

Την επόμενη Πανόραμα Καλάβρυτα από Διάσελο Κυνηγού

[Mariosg]