Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;

[vtheo]

Για προσέξτε λίγο την παρακάτω ιστορία....

Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.
Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι χωρίς καμία εξαίρεση τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους.
Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713.
Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»





Πηγή: Washington Post

[droggitiszak]

κουφό ? ? ?

χαρά στο κουράγιο του να εκθέσει τον ευατό του 3,5 μυρια και ακόμα καλύτερα ένα τέτοιο σπάνιο αντικείμενο σε τέτοιον κίνδυνο...

πάλι καλά που δεν έγινε κι αυτός θύμα απαγωγής με λύτρα πληρωμένα !

[Arkas]

Κατ' αρχήν, χωρίς να θέλω να γίνω συνήγορος του διαβόλου, να επισημάνω ότι η τέχνη θέλει εκπαίδευση. Με άλλα λόγια η κλασική μουσική, η ποίηση, η ζωγραφική, το θέατρο κ.λ.π. απαιτούν συνήθως εκπαιδευμένους αποδέκτες.

Ως εκ τούτου να μην έχουμε απαιτήσεις από τον κατά κανόνα απαίδευτο μέσο Αμερικανό πολίτη να κάτσει να αξιολογήσει και να εκτιμήσει το έργο ενός από τους κορυφαίους σολίστες του 21ου αιώνα, στις 07:50 το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά του, κι' αυτό μέσα σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς του μετρό παγκοσμίως και μάλιστα σε ώρα αιχμής.

Δεν γνωρίζω ποιό ήταν το αποτέλεσμα της έρευνας όμως στο ερώτημα που ετέθη δηλ. εάν « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;», θα απαντούσα αρνητικά.

Ωραίο θέμα Θοδωρή!

[skippybi]

Ωραίο θέμα Θοδωρή!

[vtheo]

Αρχική Δημοσίευση από Arkas

Κατ' αρχήν, χωρίς να θέλω να γίνω συνήγορος του διαβόλου, να επισημάνω ότι η τέχνη θέλει εκπαίδευση. Με άλλα λόγια η κλασική μουσική, η ποίηση, η ζωγραφική, το θέατρο κ.λ.π. απαιτούν συνήθως εκπαιδευμένους αποδέκτες.

Ως εκ τούτου να μην έχουμε απαιτήσεις από τον κατά κανόνα απαίδευτο μέσο Αμερικανό πολίτη να κάτσει να αξιολογήσει και να εκτιμήσει το έργο ενός από τους κορυφαίους σολίστες του 21ου αιώνα, στις 07:50 το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά του, κι' αυτό μέσα σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς του μετρό παγκοσμίως και μάλιστα σε ώρα αιχμής.

Δεν γνωρίζω ποιό ήταν το αποτέλεσμα της έρευνας όμως στο ερώτημα που ετέθη δηλ. εάν « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;», θα απαντούσα αρνητικά.

Ωραίο θέμα Θοδωρή!

Δημήτρη θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα όσα έγραψες και αυτά περίπου σκέφτηκα και εγώ μόλις με τη σειρά μου διάβασα το παραπάνω θέμα,μόνο που σκέφτηκα και κάτι ακόμα :
" Μήπως τελικά για να εκτιμήσουμε κάτι θα πρέπει να το πληρώσουμε?"

Είναι μία θεωρία που νόμιζα ότι ίσχυε μόνο στην Ελλάδα,τελικά το κάνουν και άλλοι λαοί.

[leonidas]

Εντυπωσιακό!!!

Μπράβο Θοδωρή πολύ καλό θέμα!

[NNN]

Πολύ ωραίο θέμα

Αρχική Δημοσίευση από Arkas

.....να επισημάνω ότι η τέχνη θέλει εκπαίδευση. Με άλλα λόγια η κλασική μουσική, η ποίηση, η ζωγραφική, το θέατρο κ.λ.π. απαιτούν συνήθως εκπαιδευμένους αποδέκτες.....

Φίλε Αρκάς διαφωνώ με αυτό. Έχω ακούσει ότι κατά καιρούς πειράματα, δείχνουν ότι φυτά, ζώα και βρέφη αντιδρούν θετικά στην κλασσική μουσική. Τα συγκεκριμένα υποκείμενα σίγουρα δεν έχουν περάσει εκπαίδευση ....

Επίσης, αν και θεωρώ τον εαυτό μου τελείως ανεκπαίδευτο στην τέχνη της ζωγραφικής (δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα γιαυτή και ποτέ δεν μου τράβηξε το ενδιαφέρον) όταν είδα για πρώτη φορά πίνακες ζωγραφικής στο Λούβρο, στην κυριολεξία έπαθα πλάκα !!

Βέβαια πιστεύω ότι η αντίδρασή κάποιου στην τέχνη εξαρτάται σε κάποιο ποσοστό από την γενικότερη κουλτούρα του λαού στον οποίο ανήκει.

Νομίζω ότι το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου "πειράματος" οφείλεται σε 2 λόγους:

1) Ο αγχώδης και γρήγορος ρυθμός ζωής σε μία μεγαλούπολη όπως η Ουάσιγκτον που δεν επιτρέπει να αντιλαμβάνεσαι τίποτα παρα μόνο το πότε θα φτάσεις στον προορισμό σου

2) η γενικότερη έλλειψη κουλτούρας περί αναγεννησιακής τέχνης των αμερικάνων (εκτιμώ δηλαδή ότι αν έπαιζε Κάντρυ αντι για Κλασσική μουσική τότε το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό)

[gs1150]

Αρχική Δημοσίευση από NNN

Πολύ ωραίο θέμα

Φίλε Αρκάς διαφωνώ με αυτό.

.......Τα συγκεκριμένα υποκείμενα σίγουρα δεν έχουν περάσει εκπαίδευση ....

.
.
.........η αντίδρασή κάποιου στην τέχνη εξαρτάται σε κάποιο ποσοστό από την γενικότερη κουλτούρα του λαού στον οποίο ανήκει.
.
.
2) η γενικότερη έλλειψη κουλτούρας περί αναγεννησιακής τέχνης των αμερικάνων

Μου αρέσει που διαφωνείτε αλλά έχετε την ίδια γνώμη