Στη Μύτη του Δολομίτη...!

[gemara]

Αγαπητές φίλες και φίλοι του GSφόρουμ, μετά από μεγάάάλο και έγκαιρο προγραμματισμό, οι δουλειές μας και οι άδειές μας τα φέραν έτσι, ώστε μια βδομάδα προ της αναχώρησής μας να αποφασίσουμε να πάμε στην Ελβετία μια βόλτα και επί τη ευκαιρία να δούμε μερικά αξιοθέατα της Ιταλίας μέσα σε 8 μέρες, και κυρίως τους Δολομίτες…

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε στην Ιταλία, σχημάτισε αυτό το σχέδιο στο χάρτη!




Θα σας παραθέσω «μερικές» φωτογραφίες από τις τοποθεσίες που είδαμε, αλλά πρώτα τα «τεχνικά» θέματα του ταξιδιού που πιθανόν να ενδιαφέρουν αρκετούς από εμάς που σκέφτονται παρόμοια ταξιδάκια. Θα είναι χαρά μου για όποιον θέλει να με ρωτήσει οτιδήποτε και του μεταφέρω τις πρόσφατες γνώσεις και εμπειρίες μου.

Το μηχανάκι μας ένα R1200GS 07. Δικάβαλο, τριβάλιτσο με tankbag και ένα «λουκανικάκι» πάνω στη δεξιά βαλίτσα . Για να κινούμεθα πάντα μέσα στα όρια του κατασκευαστή που δίνει 210 kgr μέγιστο ωφέλιμο φορτίο, ζυγιστήκαμε όλοι μαζί και το σύνολο ήταν 190 kgr με εμένα να καταλαμβάνω το μεγαλύτερο ποσοστό εξ’ αυτών! Το συνολικό κόστος ταξιδίου (των ψώνιων εξαιρουμένων!) ήταν 1.117€ με το κλειδί στο χέρι.

Διαβάζω – μετά λύπης μου – μερικούς φίλους μέσα από αυτό το φόρουμ που τους απασχολεί η αξιοπιστία της συγκεκριμένης μοτοσυκλέτας, οι οποίοι είναι προφανώς επηρεασμένοι από τους άσχετους και πιθανόν τους κακόβουλους. (Υπάρχουν κακόβουλοι άνθρωποι; Μπααα, αν τους ρωτήσετε θα σας πουν ότι είναι «τεχνικά ενημερωμένοι» και ξέρουν καλύτερα αυτοί…)

Κάπου διάβασα μάλιστα, ότι κάποιον τον απασχολεί η αξιοπιστία αυτής της μοτοσυκλέτας για να κάνει ταξίδια στην Ελλάδα, άρα τι να λέμε για το εξωτερικό… Το γεγονός είναι ότι η Ευρώπη είναι τίγκα στα BMW και ειδικότερα στους boxer και ειδικότερα στα GS… Όσοι «τολμήσατε» να βγάλετε αυτό το αναξιόπιστο μηχανάκι στην Ευρώπη, θα το διαπιστώσατε. Στο δια ταύτα, δεν με απασχόλησε ούτε με ανησύχησε καθόλου το θέμα της μοτοσυκλέτας και σας εξηγώ το γιατί.

Μάστορας στο επάγγελμα δεν είμαι, αλλά μαστοριλίκι και χαρχάλεμα στη μηχανή γουστάρω και γω πολύ από τότε που έμαθα να καβαλάω μηχανές και πήγαινα σχολείο ακόμη. Σε μερικές μάλιστα «έβγαλα τα μάτια» από την ασχετοσύνη μου και ποτέ βέβαια δε μου έφταιγε ο κατασκευαστής. Το μηχανάκι αυτό που έχω τώρα, το πήρα καινούργιο. Δεν του έχω βάλει πάνω απολύτως τίποτε που να μην το έχει κατασκευάσει η BMW ή να μην το συνιστά. Ούτε άλλα λάδια, ούτε άλλα μπουζί, ούτε άλλη ζελατίνα καν. Και τις βαλβίδες ξέρω να του ρυθμίζω και τα λάδια να του αλλάζω και τις βαλβολίνες και τα τακάκια και τα ηλεκτρικά του να πειράζω και αξεσουάρ να τοποθετώ.

Του έχω κάνει 35.000 χλμ μέχρι στιγμής, και αν του έκανα εγώ τα σέρβις, το πολύ 3 φορές να του είχα ρυθμίσει τις βαλβίδες, δηλαδή μια φορά το χρόνο και αν. Ξέρω κάτι μαστόρους όμως, στον εξουσιοδοτημένο πχ, που αυτήν τη δουλειά την κάνουν 10 φορές την ημέρα (?) που είπε και ο vpentza, μπορεί και παραπάνω. Είναι πλέον βέβαιο λοιπόν ότι όλα τα μαστοριλίκια πάνω στη μηχανή θα τα κάνουν καλύτερα από μένα, όσο μάγκας και να είμαι, όσο και να πιάνει το χέρι μου. Δίνω και 200€ το χρόνο (φέτος μου κόστισε 175€ το σέρβις των 30χιλ) και ξέρω ότι η μηχανή είναι προσεγμένη όσο θα έπρεπε και από έμπειρο τεχνικό. Δεν της κάνω τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο από αυτά που απαιτεί ο κατασκευαστής. Δεν την «κυνηγώ» ποτέ τη μηχανή, την οδηγώ πάντα μέσα στα όριά της και δεν με έχει προδώσει ποτέ, ούτε αυτή, ούτε οποιοδήποτε άλλο μηχάνημα είχα και το σεβόμουν όπως έγραφε το βιβλιαράκι του. (Για να μαστορεύω, έχω κάτι άλλα «ερείπια» του ‘50 που είναι οι παιδικές χαρές του μάστορα και σου λένε και ευχαριστώ, ότι και να τους κάνεις!). Στην GS του 2010, ΔΕΝ βάζουμε χέρι, έτσι είναι η φιλοσοφία των μηχανών πλέον.-

Της έχω κάνει σέρβις πριν 3.500χλμ λοιπόν, χωρίς να πάρω τίποτε απολύτως μαζί μου εκτός από τα εργαλεία που έχει κάτω από τη σέλα της (τα οποία έχω κάτι μήνες να τα δω…), με τη μαμά μπαταρία της που φτάνει τα 3,5 χρόνια λειτουργίας, τα λάδια ήταν πάνω πάνω στο γυαλάκι, τη φούλαρα και φύγαμε.

Γράψαμε 2.300 χλμ μέσα σε 8 μέρες, πέσαμε σε ιταλικό καύσωνα και τα 2.000 σχεδόν χλμ τα κάναμε στους 33C-35C (!), εμείς λιώσαμε, αυτή το φχαριστιόταν και δεν έκανε κιχ. Έκαψε 124,2 lt βενζίνης, το οποίο σημαίνει ένα αυστηρό και σταθερό 5,4lt/100km. Όλοι οι κατασκευαστές τα κοντέρ και τα στροφόμετρα που βάζουν στα οχήματά τους, τα έχουν φτιάξει με τη φιλοσοφία, όταν οι βελόνες είναι όλες κατακόρυφες και δείχνουν προς τα πάνω δηλαδή, το όχημα να κινείται στην βέλτιστη ταχύτητα για την οποία έχει φτιαχτεί. Η GS είναι μια ταξιδιάρικη μηχανή, οι Γερμανοί ξέρουν ποια είναι τα όρια ταχύτητας στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο γενικότερα, ξέρουν ότι όλοι το τσιμπάμε λίγο παραπάνω, άρα αν κοιτάξετε το κοντέρ της GS σας θα δείτε ότι στην κορυφή είναι τα 120-130km/h και οι 4.500 rpm περίπου. Το 80% του ταξιδίου μας λοιπόν, με τόσο πηγαίναμε, όσο πήγαιναν και όλοι οι άλλοι εξ’ άλλου. Όταν έφυγα, τα λάδια της παρόλα τα 3500 χλμ που είχε κάνει μέσα στην πόλη, ήταν στο φουλ, το απόγευμα του Σαββάτου που γύρισα έλειπαν τόσα:
(Θυμίζω το μηχανάκι έτρεχε κάθε μέρα στον καύσωνα με 420 kgr συνολικό φορτίο και το γκάζι σταθερό στα 130, άντε να τσίμπαγε 140-160 που και που, εκτός από μια μέρα στους Δολομίτες όπου εκεί λάλησε στην 1η και 2α…)




Μία μέρα λοιπόν μετά την αναχώρηση της εκδρομής του φόρουμ για το εξωτερικό, αναχωρήσαμε και μεις (26/6) από την Πάτρα με το καραβάκι αυτό, που ερχόταν να μας πάρει όπως το χαζεύαμε από μια καφετέρια (W). Φεύγοντας από την Πάτρα και μέχρι να ξαναγυρίσουμε πίσω, ήταν η τελευταία φορά που είδαμε άνθρωπο πάνω σε μηχανάκι – οτιδήποτε μηχανάκι - να μη φοράει κράνος. Ήταν και η τελευταία φορά που κινδυνέψαμε στον δρόμο, είτε από κάγκουρα, είτε από ασυνείδητο οδηγό. Στην Ιταλία δεν ενοχλήσαμε και δεν μας ενόχλησε ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανένας στον δρόμο με την επικίνδυνη οδηγική του συμπεριφορά.

Στην Πάτρα έκανα ένα λάθος, να φουλάρω βενζίνη σε ένα μεγάλο κεντρικό βενζινάδικο. 1ον η βενζίνη είναι φτηνότερη πλέον στην Ιταλία (που κάποτε βλέπαμε τις τιμές της Ιταλίας και φωνάζαμε…) και 2ον, μόλις ξαναφούλαρα μετά από καμιά 300αριά χλμ στην Ιταλία, κοίταγα από κάτω μου το μηχανάκι, να δω αν είναι αυτό, και ξεκόλαγα το κράνος από το αυτί μου για να το ακούσω έτσι γλυκά που δούλευε ο κινητήρας του. Με την ελληνική βενζίνη, αν στα 80 το ζόριζες με 6η, άκουγες ένα γκγγγγ-ζζζζ από τα πειράκια του που θέλαν να βογγήξουν, μόλις όμως άρχισε και έπινε τη μαφιόζικη μπενζίνα, δούλευε σα ραπτομηχανή… Ένα χρόνο που είχα να το ξαναβγάλω έξω, είχα ξεχάσει τι όμορφα και αγόγγυστα από όλες τις στροφές μπορεί να δουλεύει αυτός ο κινητήρας…

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, κράτησα την ιταλική βενζίνη μέχρι τελευταίας ρανίδος και μόλις ξαναφούλαρα με ντόπια σήμερα, μετά από 6χμλ ακριβώς, άρχισε να βογγάει ο κινητήρας…




Τα αξιοθέατα εν πλω στην Αδριατική δεν είναι και πολλά και το μόνο που κυριάρχησε ήταν το ηλιοβασίλεμα του Σαββατόβραδου και…




…η ανατολή της Κυριακής!




Ο ενδιάμεσος σταθμός, η Ηγουμενίτσα, μας τσάκισε. Πρυμοδετώντας το πλοίο, έβλεπα 2 προβλήτες γεμάτες νταλίκες να περιμένουν. Πόσα καράβια θα έρθουν απόψε εδώ να φορτώσουν λέω… Τελικά, όλες μπήκαν στο πλοίο μας και αυτό σήμαινε πάνω από μία ώρα καθυστέρηση! Το SUPERFAST δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβάσει ταχύτητα πάνω από 27 κόμβους που έπιανε, για να αναπληρώσει και ο προγραμματισμός μου άρχισε και κουνιόταν!

Είχα προγραμματίσει με άφιξη 1030 στην Ανκόνα, να αναχωρούμε στις 1100 και με μία 2ωρη στάση στη Μπολώνια για φαγητό και ξεκούραση, άντε άλλη μία στάση στο δρόμο, να συμπληρώναμε τα 470χλμ της ημέρας και το σούρουπο να φτάναμε στο Κόμο για να δούμε και τη λίμνη με φως ημέρας. Για να μην πολυλογώ, ξεκινάμε Κυριακή μεσημέρι, 1300 από την Ανκόνα και… ήμασταν ήδη λίγο κουρασμένοι! Με το που απομακρυνόμαστε από την παραθαλάσσια Ιταλία, να’ σου οι 33C στην καυτή autostrada, να’ σου και οι χιλιάδες Ιταλοί που επέστρεφαν από τις παραλίες στην κεντρική Ιταλία. Μετά από 430 χιλιομετράκια κατά το απόγευμα αναρωτιέμαι γιατί αισθάνομαι τόση κούραση, ενώ όταν ήμουν 25 χρονώ δεν καταλάβαινα τίποτε…Εκτός προγράμματος λοιπόν, λέμε να επισκεφτούμε το Μιλάνο που ήταν 35 χλμ πριν τον τελικό μας προορισμό, τάχα μου για να δούμε τη σκάλα του, στην πραγματικότητα τα υπόλοιπα 21 χρόνια μου, «δεν τραβούσαν άλλο», ούτε άλλα 30χλμ!!!




Η μπέμπα σε καλλιτεχνικές αναζητήσεις, αραχτή στην Piazza della Scala di Milano!





Κι αυτή εδώ είναι η περίφημη όπερα της Σκάλας του Μιλάνο. Τοιχοκολλημένα απ’ έξω είχε τα προγράμματα παραστάσεων, όπου οι τιμές των εισιτηρίων έφταναν τα 187€. Αρκεστήκαμε στο να τη φωτογραφήσουμε!



Το Castello Sforzesco στην αναχώρησή μας από το Μιλάνο.




Αρκετά κουρασμένοι – το λέω απλά – φτάσαμε στο ξενοδοχείο Ibis του Κόμο πριν βραδιάσει και έτσι βρεθήκαμε εντός προγράμματος.
Προ αναχωρήσεως είχαμε φροντίζει να κλείσουμε όλες τις διανυκτερεύσεις. Το θεώρησα σκόπιμο να κάτσω αραχτός λίγες ώρες στον καναπέ, ψάχνοντας τα συμφέροντα ξενοδοχεία που υπάρχουν κοντά στους προορισμούς μας, παρά να φτάνουμε κατάκοποι και να ψάχνουμε εκείνη τη στιγμή για ώρες να βρούμε που θα μείνουμε. Θα ήταν πολύ απογοητευτικό και ασύμφορο.

Ταξιδεύοντας στην Ευρώπη μία πολύ καλή και συμφέρουσα λύση είναι τα ξενοδοχεία της σειράς Ibis, που είναι τα ίδια με τα Accor και τα Mercury, όπως επίσης και τα Novotel. Εφόσον όλα αυτά τα ξενοδοχεία είναι στρατηγικά χτισμένα σε δημοφιλείς προορισμούς, ένα καλό κριτήριο είναι, ότι αν δεν υπάρχει ξενοδοχείο τους εκεί, τότε δεν θα αξίζει και να επισκεφτείς το μέρος. Μέχρι στιγμής και για πολλά χρόνια, αυτό μου έχει δουλέψει.

Μετά από ένα αναζωογονητικό μπανάκι, βγαίνουμε για να δούμε το Como by night. Όμορφο πολύ!












Εξίσου όμορφο και by day!






Άμα τη βάζεις τη μπέμπα στο πλάγιο σταντ, έτσι βλέπει εκείνη το Κόμο!






Οι Ιταλίδες απολαμβάνουν το Κόμο!





Έχοντας πάρει πλέον αέρα ευρωπαϊκό (τρομάρα μας!) συνεχίζουμε για τας Ελβετίας για να ξαναδούμε το Lugano το οποίο το είχαμε περάσει πέρσι βιαστικοί. Παραείχαμε πάρει φαίνεται ευρωπαϊκό αέρα και περνώντας τα σύνορα της Ελβετίας, ούτε μας σταμάτησαν, ούτε πληρώσαμε το 30άρι των τελών κυκλοφορίας. Έτσι το γεύμα της ημέρας αργότερα το απόγευμα, το φάγαμε στην υγεία των Ελβετών!

Στο Λουγκάνο θα έβλεπες κάτι «απαράδεκτα» θεάματα: Τα αυτοκίνητα να σταματάνε στις διαβάσεις. Αυτοί οι ξένοι ρε παιδάκι μου…






Το Λουγκάνο, όπως και όλη η Ευρώπη εξ’ άλλου, είναι απελπιστικά καθαρό. Δεν σας γεμίζω με υπερβολικές φωτογραφίες, αλλά είδα οδοκαθαριστή με σιδερένιο γαντζάκι να καθαρίσει επίμονα γόπες που είχαν σφηνώσει στις πλάκες του πεζοδρομίου, όπως επίσης και ειδικό πλεούμενο – ποταμόπλοιο με μεταλλική σίτα να μαζεύει τα φύλλα και ότι άλλα σκουπίδια επέπλεαν στη λίμνη. Κατάντια σκέφτηκα μέσα μου (όχι των Ελβετών βέβαια…)





Η ώρα έχει πάει 2 το μεσημέρι και με το χάζεμα των αξιοθεάτων, από τα 400χλμ της ημέρας έχουμε κάνει τα 35 μόνο! Ο προορισμός μας σήμερα είναι ο ξενώνας Haus Christian που έχουμε κλείσει στο Nova Levante των Άλπεων στα ΒΔ της Ιταλίας.

Ένα δυνατό espresso λοιπόν και ξεκινάμε για την καυτή autostrada. Καυτή ξεκαυτή, όλοι οι μοτοσυκλετιστές στο δρόμο είναι με τα full face κράνη και τις ολόσωμες φόρμες, πλην των Χαρλέαδων, που ήταν πάρα πολλοί και ακόμη παραμένουν επηρεασμένοι από τα αμερικάνικα πρότυπα, κυκλοφορώντας με τα κοντομάνικα και τα κρόσσια από τα παντελόνια τους να ανεμίζουν! Γραφικοί να τους χαζεύεις και αρκετά φιλικοί και γελαστοί στο δρόμο. Με τα ανοιχτά κράνη, έβλεπες και το γέλιο τους κάτω από τα μουστάκια τους. Ένας μάλιστα με «μάλωσε» για το πώς πέρναγα από τα σημεία που έχει ραντάρ στο δρόμο και με νοήματα μου έδωσε να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω. Αφού κάναμε πολλά χιλιόμετρα μαζί, στο βενζινάδικο που σταματήσαμε, μου εξήγησε ότι εκεί που έχει ραντάρ θα περνάς με τη μηχανή πάνω στην άσπρη διακεκομμένη γραμμή. Λίγο δεξιά, λίγο αριστερά, σε πιάνει η φωτογραφία. Δεν περάσαμε ποτέ το όριο, αλλά καλού κακού το εφαρμόζαμε!

Μετά από μερικές στάσεις στις οάσεις των ιταλικών Autogrill που σημειωτέον από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 5 το πρωί, τον καφέ τον προσφέρουν δωρεάν, η πείνα αρχίζει να κόβει, οπότε ψάχνουμε για μία πιτσαρία που άνοιγε στις 1800 στη λίμνη La Garda, τη μεγαλύτερη της Ιταλίας. Η τρατορία που είχα πει στην Αντζελίνα να μας πάει, ήταν κλειστή. Η Αντζελίνα είναι η πιστή μας φίλη με την ωραία της φωνή που τσαντιζόταν όταν δεν ακολουθούσαμε τις οδηγίες της και άρχιζε το ενοχλητικό «Επανυπολογίζει…. Όπου μπορείς, κάνε αναστροφή!». Είναι εξαιρετικά ξεαγχωτικό όμως, να βρίσκεσαι σε άγνωστα μέρη και δρόμους, μία φωνή στ’ αυτιά σου να σου λέει ακριβώς που πρέπει να στρίψεις και να σου ανακοινώνει ότι έφτασες στον προορισμό σου και εσύ να τον βλέπεις μπροστά σου! Το zumo 550 που έχει κλείσει 3,5 χρόνια αγόγγυστης προσφοράς, έχει βγάλει τα λεφτά του, στο τουλάχιστον 20απλάσιο θα έλεγα!

Αφήνουμε τη Μόνζα στα αριστερά, το Bergamo, τη Brescia και λίγο πριν φτάσουμε στη Verona στρίβουμε βόρεια.

Η λίμνη La Garda λοιπόν. Ένα πανέμορφο και πεντακάθαρο μέρος, όπου ευχαρίστως θα καθόμασταν για μια βδομάδα…






Η πιτσαρία Magnolia που δειπνήσαμε.





Χαρούμενες Ιταλίδες που απολαμβάνουν τον δικυκλισμό στις γέφυρες της La Garda…





… σε όλες του τις μορφές!




Κοινή διαπίστωση ήταν ότι ο μοτοσυκλετισμός στις γυναίκες στην Ιταλία έχει αυξηθεί ΠΑΡΑ πολύ! Μέχρι και γκρουπ ολόκληρα γυναικών μοτοσυκλετιστριών βλέπαμε. Η Κωνσταντίνα χοροπήδαγε μόλις τις έβλεπε και του χρόνου το ξεκαθάρισε ότι θα έρθει με τη δικιά της! (για να έχει και χώρο στις 3 επιπλέον βαλίτσες της για τα ψώνια της δηλαδή!!!)

Ο ήλιος άρχιζε να πέφτει, ανεβαίναμε βόρεια σε μία πανέμορφη διαδρομή κατά μήκος του ποταμού Adige. Περνώντας το πρώτο τούνελ των Άλπεων και ανεβαίνοντας σημαντικά στο υψόμετρο, βρισκόμασταν σε άλλο κόσμο. Οι 35C της autostrada κοπήκαν στη μέση και τώρα το 18C ήταν σαν όνειρο! Όπως σαν όνειρο εξελίσσονταν και τα τοπία μπροστά μας, όπως σαν όνειρο φάνηκε ο ξενώνας που επιλέξαμε να διανυκτερεύσουμε, όταν η Αντζελίνα έλεγε: «Φτάνεις στον προορισμό σου. Στα αριστερά!».

Λίγο πριν τις 9 το βράδυ φτάσαμε στον ξενώνα μας στους Δολομίτες…

[Carduelis]

"Nάταν η ζήλεια ψώρα.... "
Εύγε σας πλοίαρχε για το ταξίδι και απολαυστική η διήγηση και οι φωτο.

[vpentza]

μπράβο στα παιδιά....
τελικά δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο....

εν αναμονή της συνέχειας με πολλά φωτογραφικά ντοκουμέντα σε παρακαλώ...

[gsmaniac]

εφυγες μια ημερα μετα.....μονος με την κωνσταντινα και βλεπουμε τοσο ομορφες φωτο και περιγραφη
μπραβο γιωργο και κωνσταντινα...παντα τετοια
ακους ΑΡΚΑ....μια ημερα μετα

P.S.....(αναψε κανενα κερακι...που πηγες και ηρθες και δεν επαθες ζημια στον BOXER)

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Πολύ όμορφα Γιώργο ... Άντε, γρήγορα κ στην επόμενη ...

[z_atomic]

φιλε μας κατέστρεψες με το μιλάνο. Sorry που στο λέω αλλά ίσως έπρεπε να επιλέξεις το μιλάνο για διανυκτέρευση. Οπως επίσης έπρεπε να δεις κ το πάρκο μέσα στο κάστρο να σου φύγει το σαγόνι. Από την άλλη καταλαβαίνω γιατί έφυγες γρήγορα από Μιλάνο καθώς το πιο πιθανό είναι ότι απέφυγες την Montenapoleone η οποία θα σου τίναζε όλο τον οικονομικό κ όχι μόνο προγραμματισμό στον αέρα. Anyway ζήλεψα πολύ το ταξίδι σου, το πείσμα σου κ το ότι είχατε τα αμελέτητα να το κάνετε 2 σας. Προτείνω να αγοράσσουμε ένα βυτίο κ να φέρνουμε βενζίνη από Ιταλία. Γιατί η κοροιδία εδώ πάει σύννεφο

[morfeas]

ωραίο τόπικ....μας ταξίδεψες φίλο!!!!!!!

ενας μήνας ακόμα που θα πάει θα περάσει!!!!!Θέλω διακοπέςςςςςςςςςςςςςςςς

[Captain_Andreas]

Συγχαρητήρια! Άψογη παρουσίαση, μας άνοιξες την όρεξη!

[ΙoannisPanagiotidis]

Πωωω!..φιλε!!!...με φτιαξες τρελα!.....απιθανες φωτογραφιες στο ξαναπει οτι το χεις!

...χαιρομαι πολυ που πραγματοποιήσατε τετοια ταξιδαρα ...και αναμενω την συνεχεια!!!

................

...και nova Levante ε?...σνιφ! ...θα βαλω τα κλαματα Λεμε!

[GEO_K]

Εισαι ωραιος!!! Κι εμεις περασαμε σχεδον απο τα ιδια μερη!! Πολυ καλοι προορισμοι ολοι! Αντε και στην επομενη!!!