Travelling 66° 30' North. Αυγ. 2008

[Magelanos]

Ναι και όντως σωστά βλέπετε στην επικεφαλίδα… εγώ δεν το έχω χωνέψει ακόμα …το τι εμπειρίες, και τι απίστευτο ταξίδι, εγώ (Πάνος)και η (Μόνικα), καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε το καλοκαίρι του 2008!!!

Με μεταφορικό μέσο την μηχανή (ΒΜW Κ-1200S), οδικώς και απροβλημάτιστα, διασχίζοντας δέκα χώρες (ΣΚΟΠΙΑ-ΣΕΡΒΙΑ-ΟΥΓΓΑΡΙΑ-ΤΣΕΧΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΔΑΝΙΑ-ΝΗΣΙΑ ΦΕΡΟΕ-ΙΣΛΑΝΔΙΑ-ΑΥΣΤΡΙΑ-ΙΤΑΛΙΑ), κάνοντας συνολικά 7.910χιλ και με τριάντα έξι μέρες στην διάθεση μας...

[Magelanos]

Ναι και όντως σωστά βλέπετε στην επικεφαλίδα… εγώ δεν το έχω χωνέψει ακόμα …το τι εμπειρίες, και τι απίστευτο ταξίδι, εγώ (Πάνος)και η (Μόνικα), καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε αυτό το καλοκαίρι!!! Με μεταφορικό μέσο την μηχανή (ΒΜW Κ-1200S), οδικός ,και απροβλημάτιστα, διασχίζοντας δέκα χώρες (ΣΚΟΠΙΑ-ΣΕΡΒΙΑ-ΟΥΓΓΑΡΙΑ-ΤΣΕΧΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΔΑΝΙΑ-ΝΗΣΙΑ ΦΕΡΟΕ-ΙΣΛΑΝΔΙΑ-ΑΥΣΤΡΙΑ-ΙΤΑΛΙΑ), κάνοντας συνολικά 7.910χιλ και τριάντα έξι μέρες στην διάθεση μας.

Το εξωτερικό δεν είναι η πρώτη φορά που το επισκέπτομαι. Ξεκίνησα το 2004 με την Μόνικα, να γνωρίσω την χώρα της , την πανέμορφη( ΠΟΛΩΝΙΑ). Τότε με (CBR-1100XX) και για είκοσι μέρες περίπου, τον Αύγουστο, άφησα την Ελλάδα και τους ολυμπιακούς αγώνες, για τον δικό μου ολυμπιακό άθλο!!! Πρώτη φορά στο εξωτερικό-Ευρωπη,και μάλιστα με δυο τροχούς.

Από τότε, ήθελα να ξεπεράσω και τον κεντερη!!! Κάθε καλοκαίρι τον Αύγουστο(αδειούχος βλέπεται..) έφευγα για τα ξένα… 2005 με ( CBR-1100XX) κεντρική Ευρώπη… 2006 με( BMW K-1200S) πάω ποιο μακριά, περνώντας από σκανδιναβικές χώρες και φτάνοντας, Βόρειο Ακρωτήριο (ΝΟΡΒΗΓΙΑ)!!! Για όσους έχουν πάει γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι μια εμπειρία μοναδική… 2007 με ( BMW K-1200S) άλλο ένα δύσκολο ταξίδι, από καιρικών συνθηκών(μόνιμα βροχή και σπανίως ήλιος ΣΚΟΤΙΑ-ΙΡΛΑΝΔΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ)… μην ξεχνάμε και την ανάποδη οδήγηση, σε αυτές τις χώρες.

Φτάσαμε και στο 2008, όπου ανοίγοντας τον χάρτη, έβλεπα αυτή την απομονωμένη χώρα (ΙΣΛΑΝΔΙΑ), και κάτι μου έκανε μέσα μου, θέλοντας έντονα να την επισκεφτώ!!! Ξεκίνησα δειλά, δειλά να μαζεύω πληροφορίες. Πράγμα δύσκολο, γιατί δεν είχε κάνει κάποιος το ταξίδι αυτό, και δεν υπήρχαν και βιβλία-περιοδοικα στην ελληνική γλώσσα!!! Φυσικά στο ιντερνέτ έβρισκες τα πάντα, αλλά στη αγγλική γλώσσα, πράγμα που δεν την κατέχουμε και πολύ…

Το ευχάριστο ήταν όταν, βρήκα στο ιντερνέτ, ζευγάρι ελλήνων, που είχαν φτιάξει με πολύ μεράκι, ιστοσελίδα με ταξίδια που έχουν κάνει κατά καιρούς, σε διάφορα μέρη στον κόσμο. Και ήταν μεγάλη μου χαρά όταν είδα ότι το καλοκαίρι του 2007 είχαν φτάσει οδικός, με αυτοκίνητο (ΙΣΛΑΝΔΙΑ)… Οι πληροφορίες αρκετές και σαφέστατες… το θέμα είναι άλλο αυτοκίνητο και άλλο μηχανή και μάλιστα σπορ-τουρινγκ… και αυτό το λέω γιατί στην( ΙΣΛΑΝΔΙΑ) η τουριστική σεζόν, και επισκέψιμη οδικός, είναι δυο μήνες το πολύ!!! Μέσα Ιουλίου, με 15 Σεπτέμβρη, από εκεί και πέρα ξεχάσετε το…

Τον Αύγουστο που μας ενδιαφέρει η θερμοκρασία είναι μέσο όρο από 7 έως 18 βαθμοί.. εντάξει αυτό το ξεπερνάμε, αφού είμαστε προετοιμασμένοι για χειμώνα!!! Υπάρχει όμως μεγάλη πιθανότητα να συναντήσουμε ακραία καιρικά φαινόμενα… όπως υπερβολικό αέρα, με αποτέλεσμα και ανατροπή αυτοκινήτων… ακόμα και χιόνι αφού ως γνωστόν τα χιόνια υπάρχουν ακόμα και το καλοκαίρι, και η( ΙΣΛΑΝΔΙΑ) έχει τρεις παγετώνες, με τον έναν από αυτόν να είναι από τους μεγαλύτερους σε έκταση της Ευρώπης!!!

Εύκολα η δύσκολα, το θέμα είναι, ότι εμένα μου καρφώθηκε στο κεφάλι αυτός ο προορισμός, και αυτό θα πράξω. Το μόνο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσουμε, είναι να μην βρούμε εισιτήρια για το καράβι. Και αυτό γιατί καλό είναι να τα κλείσεις ποιο νωρίς μέσω ιντερνέτ, γιατί είναι μόνο μια εταιρία(SMYRIL LINE) και ένα καράβι!!! Και με το ιντερνέτ, δεν έχουμε πολλά πάρε δώσε, οπότε αποφασίσαμε να φτάσουμε μια μέρα ποιο νωρίς στο λιμάνι (Hansholm-ΔΑΝΙΑ) όπου και θα παίρναμε το καράβι. Τώρα άμα δεν μας κάτσει η φάση με το καράβι, κάπου αλλού θα καταλήξουμε. Από οργάνωση, ξενοδοχεία και τέτοια, ποτέ δεν έχω κλείσει από Ελλάδα!!! Γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα σου βγει, το πρόγραμμα στις σωστές ημερομηνίες.

Αυτό που υπάρχει είναι ένα γενικό πλάνο του ταξιδιού σαν δρομολόγιο, πχ..από ποιες χώρες θα περάσω, τι θέλω, και προλαβαίνω να επισκεφτώ. Ένα χάρτη της Ευρώπης, GPS αν υπάρχει είναι καλό… εγώ το είχα και δεν το χρησιμοποίησα λόγο βλακείας..!!! αν και δεν με χάλασε καθόλου, με την τεχνολογία δεν τα πάω καθόλου καλά, οπότε αρκέστηκα στον παραδοσιακό τρόπο… χάρτη.. ψάχνε.. ρώτα.. τρέξε..!!!! από μπαγκάζια μόνο τα απαραίτητα. Δηλαδή ότι χωρανε οι μπαγκαζιερες(τριπλετα), και το τανκ-Μπανκ, και να μένει και λίγο χώρος, για μπιχλιμπίδια-αναμνηστηκα,που σίγουρα θα συλλέξουμε από κάθε χώρα. Το ποιο βασικό για βόρειες χώρες είναι: Καλό -ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ- πάνω κάτω, ΑΔΙΑΒΡΟΧΑ ΓΑΝΤΙΑ- ΓΚΕΤΕΣ.

[Magelanos]

26-7-08 Σάββατο: Νύχτα.. η ώρα 1:30 (είμαι παιδί της νύχτας βλέπετε)…βάζω μπροστά και αναχώρηση από(ΑΘΗΝΑ- Κυψέλη), με προορισμό τον συνοριακό σταθμό των ευζώνων.. σύνορα(ΕΛΛΑΔΑ-ΣΚΟΠΙΑ). Την πρώτη διανυκτέρευση για σήμερα την έχω υπολογίσει μετά από 900χιλ περίπου, πάνω στον αυτοκινητόδρομο έξω από την πόλη NIS-(SERBIA). Πιάνουμε τον γνωστό για εμάς εθνικό δρόμο (Ε75) με κατεύθυνση προς τον βορρά. Από κίνηση αυτοκίνητα και τέτοια πράγματα ούτε λόγος έτσι; εμμμ… ποιος <<τρελός>> κυκλοφορεί τέτοιες ώρες ; Μόνο στάσεις για καφέ, τουαλέτα, βενζίνη, και τσιγάρο η Μόνικα.

6:45 περίπου ξημερώματα στην εθνική, πριν την Θεσσαλονίκη, και η πινακίδα που δείχνει για Εύζωνοι, μας υπενθυμίζει ότι σε λίγο θα αφήσουμε την Ελλάδα μας για κάτι περισσότερο από ένα μήνα!!! Τελευταία στάση εντος Ελληνικού εδάφους , στη γνωστή αλυσίδα OLYMPUS PLAZA για φουλάρισμα, καφέ και κάτι φαγώσιμο, να πάρουμε δυνάμεις για την συνέχεια. Καθόμαστε πάνω από μια ώρα, συζητώντας πως θα κυκλοφορήσουμε στις χώρες(ΣΚΟΠΙΑ και ΣΕΡΒΙΑ) άγνωστες για εμάς.!!!

Έχουμε μάθει κάποια πράγματα για τις χώρες αυτές, από τον αδελφό της Μόνικας, ο οποίος έχει κάνει αρκετές φορές το δρομολόγιο, με αυτοκίνητο (Ελλάδα-Πολωνία) και αντίστροφα. Αυτή την στιγμή μάλιστα είναι (Πολωνία) και θα ξεκινήσει το απόγευμα για (Ελλάδα). Έχουμε δώσει ραντεβού στο ξενοδοχείο πάνω στην εθνική, έξω από την πόλη (NIS) όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Για τα όρια ταχύτητας μας έχει πει να τα τηρήσουμε, υπάρχουν αρκετά μπλόκα και είναι πολλές φορές κρυμμένοι, μόνο όταν εντοπίσουμε κανέναν γρήγορο(…παντού και πάντα, υπάρχουν οι γρήγοροι…) τον παίρνουμε από πίσω… με την καλή έννοια έτσι..; καιρός να ξεκινήσουμε, να περάσουμε τα σύνορα. Σε λίγο φτάνουμε, περνάμε τυπικό έλεγχο από πλευράς σκοπιανών… διαβατήρια, άδεια, πράσινη κάρτα… και πλέον κινούμαστε επί σκοπιανού εδάφους. Τα πρώτα χιλ …είναι σε επαρχιακό δρόμο μια λωρίδα άνοδο και μια κάθοδο, και με αρκετές στροφές. Η ποιότητα ασφάλτου μέχρι μέτρια… πέφτουμε και σε έργα οπότε υπάρχουν ουρές, αλλά με την μηχανή περνάμε μπροστά. Το τοπίο έχει φυσικό ενδιαφέρον, γιατί ο δρόμος πάει παράλληλα με ποτάμι. Οι ταχύτητες είναι μικρές (έτσι και αλλιώς δεν μπορείς για παραπάνω). Σε λίγο η εθνική τους θα γίνει δυο λωρίδες άνοδο και κάθοδο, με φυσικό διάζωμα(δέντρα κ.λ.π.)… οπότε δεν θα έχεις καμιά οπτική επαφή με το απέναντι ρεύμα. Μπαίνοντας τώρα στο κομμάτι με δυο λωρίδες άνοδο, η ποιότητα της ασφάλτου δεν αλλάζει προς το καλύτερο.

Ο δρόμος είναι χωρίς ιδιαίτερη κίνηση και μου έρχεται η επιθυμία ανοίξω το γκάζι, αλλά το φρενάρω μέχρι τα 120χιλ, γιατί δεν έχω καμιά όρεξη για μπλόκα και ραντεβού με αστυνομία. Η λύτρωση ήρθε γρήγορα όμως… με προσπερνά αυτοκίνητο με αυστριακές πινακίδες(τουρίστας) αρκετά γρήγορα οπότε, αμέσως ακολουθω σε ασφαλές απόσταση!!! Πλέον βλέπω για πρώτη φορά στο κοντέρ μου τα 150, και τα χιλιόμετρα να φεύγουν γρήγορα. Αυτό όμως δεν κρατά για πολύ… σε μια στροφή και γέφυρα από πάνω πετάγετε ο μπάτσος που ήταν κρυμμένος, και κάνει νόημα και σταματά τον αυστριακό.. ευτυχώς που άκουσα τον αδελφό της Μόνικας και μου βγήκε σε καλό!!!

Συνεχίζω σε ρυθμούς χαλαρούς, για περίπου μια ώρα, και χωρίς να έχει εμφανιστεί ο αυστριακός..(τον ξέσκισε!!! 12:30 μόλις πληρώσαμε διόδια 1ευρω και σταμάτησα για ξεμούδιασμα και τσιγάρο.


Λίγο κούραση και νύστα αρχίζει να ξεπροβάλει, αλλά θα περάσουμε τα (ΣΚΟΠΙΑ) και στην( ΣΕΡΒΙΑ) σταματάμε για φαγητό και καφέ. Δεν μας έχει μείνει και πολύ μέχρι τα σύνορα. Όντως μετά από 30 λεπτά οδήγηση φτάνουμε στα σύνορα με (ΣΕΡΒΙΑ). Έχει λίγο κίνηση, γίνετε ο έλεγχος, και αφού περνάμε αμέσως στο πρώτο βενζινάδικο σταματώ, βενζίνη και τουαλέτα σίγουρα…

720χιλ από ΑΘΗΝΑ μέχρι εδώ… μια χαρά και ευτυχώς χωρίς προβλήματα. Μόνο ο καιρός αρχίζει να μας τα χαλάσει, και αποφασίζουμε να βάλουμε αδιάβροχα. Ξεκινάμε μετά από λίγο αρχίζει να δυναμώνει, ο δρόμος όχι στα καλύτερα του, και χαμηλές ταχύτητες. Μετά από 40χιλ περίπου σταματάμε για έναν ζεστό καπουτσίνο… Ρίχνει καρέκλες και παίρνουμε και δεύτερο καφέ. Δεν βιαζόμαστε γιατί δεν μας έχει μείνει και πολύ δρόμος μέχρι το ξενοδοχείο.

Ξαφνικά σταματά λες και κλείσαμε την βρύση, και ξεπροβάλει δυνατός ήλιος.!! Δεν βγάζουμε αδιάβροχα, αφού υπάρχει πολύ νερό στον δρόμο, και ποτέ δεν ξέρεις. Όντως βγαίνοντας στον δρόμο το σπρέι από τα αυτοκίνητα γίνετε πολύ κουραστικό. Πάλι μαυρίλα πλακώνει, και μετά από λίγα χιλιόμετρα σταματάμε αριστερά του δρόμου σε ρεστοράν που είδαμε. Καλύτερα να φάμε τώρα γιατί στο ξενοδοχείο δεν ξέραμε τι παίζεται.. και τα στομάχια μας την ίδια γνώμη είχαν.

Για να δούμε τι τρώμε τώρα..μας φέρνει κατάλογους ένα παλικάρι, και μας ρωτά στα Ελληνικά τι θα πάρουμε!!!! Χαζέψαμε για λίγο, είναι Σέρβος που είχε δουλέψει για λίγο στην Ελλάδα, και ότι σαν λαός γουστάρουν πολύ τους Έλληνες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι φάγαμε τέλεια και καταλάβαμε ο ένας τον άλλον άψογα!!! Ξεκινάμε με ψιλόβροχο και πάλι, ο αυτοκινητόδρομος τώρα γίνετε διπλή λωρίδα άνοδο, με μπάρα να σε χωρίζει από το αντίθετο ρεύμα.

Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αρκετές διαφημιστικές πινακίδες από ξενοδοχεία , αλλά εμείς θα πάμε σε συγκεκριμένο ποιο κοντά στην πόλη (NIS) όχι μέσα, αλλά σε παράδρομο δίπλα στον αυτοκινητόδρομο. Επιλογές πάντως υπάρχουν και αξιόλογες… η πινακίδα που βλέπουμε και γράφει (NIS) μας υπενθυμίζει ότι σε λίγο θα δούμε το ξενοδοχείο. Μετά από λίγο βλέπουμε στα αριστερά μας ένα μεγάλο ξενοδοχείο και είναι αυτό που ψάχνουμε. Μπαίνουμε στον παράδρομο και αντικρίζουμε τεράστιο παρκιν σε τρία επίπεδα, το οποίο είναι ασφυκτικά γεμάτο. Με ζώνουν τα φίδια..λες να μην βρούμε δωμάτιο; 875χιλ κλείσαμε μέχρι εδώ, μην αναγκαστούμε να κάνουμε κ’αλλα τώρα!!
Το περίεργο αρκετοί είναι Τούρκοι οι οποίοι έχουν κατακλίσει τον χώρο με γκαζόν, γύρο από το παρκιν, και αυτό, με σεντόνια κάτω και να τρώνε οικογένειες παιδιά, άλλοι να κοιμούνται, και δεν κρύβω ότι με χάλασε λίγο αυτό το σκηνικό. Το καλό είναι ότι υπάρχει δωμάτιο, και σε καλή τιμή [56ευρω] και αρκετά καλό δωμάτιο για μια νύχτα. Αφήνουμε τα πράγματα και πάμε στο ρεστοράν για ένα καφέ.. το ίδιο σκηνικό κ’ εδώ με τους Τούρκους να έχουν πιάσει τα τραπέζια. Αναγκαζόμαστε να κάτσουμε έξω , ευτυχώς δεν βρέχει και έχει βγει ήλιος, αλλά είναι όλα βρεγμένα. Σκουπίζουμε ένα τραπεζάκι και καθόμαστε. Έρχεται μια κοπέλα να μας ρωτήσει αν θέλουμε κατάλογο στα Τούρκικα η σε Αγγλικά!!!!

Πίνοντας το καφεδάκι παρατηρούμε ότι και το προσωπικό μιλά τα Τούρκικα, λες και κάναμε λάθος και δεν πάμε (ΙΣΛΑΝΔΙΑ) αλλά (ΤΟΥΡΚΙΑ)!!!! Το ποιο πιθανών είναι ότι και γι’αυτους είναι περίοδος διακοπών και πάνε στην χώρα τους . 18:30 η κούραση έχει αρχίσει να βγαίνει πάνω στα κορμιά μας , και η νύστα να κυριεύει τα μάτια μας, όσους και καφέδες να ποιούμε. Πάμε να κοιμηθούμε γιατί αύριο το ξημέρωμα θα έρθει ο αδελφός της Μόνικας. Εγώ δεν ξυπνώ με τίποτα, (η Μόνικα θα έχει στρατιωτικό εγερτήριο) αλλά είναι για καλό σκοπό. Ο αδελφός της μας αγόρασε ένα βιβλίο στην ( ΠΟΛΩΝΙΑ) για την (ΙΣΛΑΝΔΙΑ..) οπότε τώρα θα πάμε οργανωμένοι με αρκετές τουριστικές πληροφορίες, και το βασικότερο μπορεί να τις διαβάσει η Μόνικα!!!

[Magelanos]

27-7-08 Κυριακή: 9:30 πρωί με ξυπνά η Μόνικα, είναι ξύπνια από τις 6:00 για τον αδελφό της, ο οποίος τώρα, έχει ξεκινήσει να κάνει 2000χιλ με αυτοκίνητο χωρίς διανυκτέρευση…(ΠΟΛΩΝΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ) παλικάρι απ’τα λίγα.!!! Πάμε για πρωινό, το θέμα είναι ότι δεν έχει σταματήσει να βρέχει από το βράδυ, και έχουμε να κάνουμε 600χιλ περίπου μέχρι ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Αράζουμε κάνα δίωρο ,έχει χαλαρώσει λίγο ξανά αδιάβροχα γκέτες, φορτώνω μηχανή και έξω στον [Μ1-Ε75] με κατεύθυνση το ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ.

Προσπερνάμε και ένα τροχαίο που μόλις είχε γίνει με αυτοκίνητο(ευτυχώς χωρίς δυσάρεστα), το οποίο μας υπενθυμίζει τι μπορεί να σου συμβεί, με συνδυασμό ταχύτητα, χάλια οδόστρωμα και βροχή!! Ελαττώνω ταχύτητα, μετά από αυτό, γιατί είχα πάρει φόρα, και σε λίγο πέφτουμε σε διόδια, παίρνουμε από αυτόματο μηχάνημα τικετ..στυλ άλλα Ιταλικό.. συνεχίζουμε, μετά από 165 με 170χιλ πέφτουμε στα διόδια που εξαργυρώνουμε το τικετ, με το αρκετά υψηλό ποσό των 13ευρω!!

Σε λίγο μπαίνουμε στο (ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ) λίγο έξω απτό κέντρο, αλλά υπάρχει αρκετή κίνηση. Δεν σταματάμε καθόλου, δεν έχουμε και σκοπό… περνώντας ένα πανύψηλο κτίριο με περίεργο σχήμα(ξεχωρίζει από παντού)συνεχίζουμε με [Μ22-Ε75] με κατεύθυνση προς την πόλη (Novi Sad). 208χιλ μέχρι σύνορα, και ο δρόμος έχει και λίγο ενδιαφέρον σε μικρό κομμάτι, αλλά παρουσιάζει και δυσκολία σε μεγάλο κομμάτι λόγο έργων .. Σταματάμε 60χιλ πριν τα σύνορα, σε βενζινάδικο. Λίγο χρόνο για καφέ και τσιγάρο και φύγαμε. Φτάνουμε σύνορα έχοντας διανύσει από (Nis) μέχρι εδώ 419χιλ. έχει μπει το απογευματάκι για τα καλά με δυνατό ήλιο αλλά και αρκετή κίνηση. Περνώντας από τον έλεγχο των Σέρβων υπάρχουν περίπου δυο με τρία χιλιόμετρα μέχρι τον έλεγχο τω Ούγγρων.. γεμάτο από αυτοκίνητα, και δεν έχω χώρο να περάσω μπροστά. Βγάζω γάντια τα ακουμπώ μπροστά από το τανκ Μπανκ στο τιμόνι, και σβήνω την μηχανή. Βγάζει η Μόνικα το κράνος και περιμένουμε να δούμε πως θα τσουλήσει…

Έλα όμως που μετά από 15λεπ… δεν γίνετε τίποτα!!!! Βλέπω ότι υπάρχει χώρος από την λωρίδα που πάνε οι νταλίκες… χωρίς σκέψη βάζω μπροστά, και χωρίς να το καταλάβω, δίνουμε τα χαρτιά για έλεγχο. Αμέσως περνάμε και σταματώ δεξιά του δρόμου για να κουμπωθούμε βάλουμε κράνη και να φύγουμε. Η καθυστέρηση αυτή οφείλετε στους Ούγγρους που ελάγχανε σχολαστικά τα αυτοκίνητα, και γενικός ότι δεν τους καθόταν καλά στο μάτι. Μην ξεχνάμε ότι πλέον εισερχόμαστε σε Ευρώπη… και είναι και οι άδειες του καλοκαιριού, και γενικός γίνετε χαμός.

Πάω να φορέσω το δεύτερο γάντι, πουθενά το γάντι!!! Ψάχνω γενικός μη τυχών και έχει σφηνώσει σε φερινγκ αλλά μάταια. Πρέπει να έπεσε στο κομμάτι των δυο χιλιόμετρων ανάμεσα Σερβία – Ουγγαρία!!!! Τι κάνουμε τώρα; Στέλνω την Μόνικα με τα πόδια να ψάξει.. τι να βρει όμως ανάμεσα σε σταματημένα αυτοκίνητα; Τίποτα απολύτως και γυρίζει πίσω. Έχω χαλαστεί αρκετά, γιατί ήταν τα ακριβότερα μου γάντια, αλλά το σημαντικότερο είχαν συναισθηματική αξία για μένα. Παίρνω τις Μόνικας ένα ζευγάρι καλοκαιρινά υφασμάτινα που είχε, γιατί το έξτρα ζευγάρι που έχω εγώ είναι για καταχείμωνο!!

Έχουμε χάσει αρκετή ώρα με αυτή την ιστορία και πρέπει να φύγουμε… 18:25 έχουμε 169χιλ ακόμα, πρέπει να σταματήσουμε και κάπου να φάμε..αμέσως ξεκινά ο αυτοκινητόδρομος [Μ5-Ε75] δυο λωρίδες και από τις δυο πλευρές, με τέλεια άσφαλτο, και φαγούρα στον δεξιό καρπό!!! Η πρόσφυση είναι τέλεια , και σου δίνει την δυνατότητα να κινηθείς γρήγορα και με ασφάλεια. Το εργαλείο καταπίνει γρήγορα τα χιλιόμετρα, και σταματάμε για βενζίνη, όπου υπάρχει εστιατόριο να φάμε κ΄εμεις. Έχει αρχίσει να βραδιάζει, αλλά ευτυχώς δεν μας έχει μείνει και πολύ… ξεκινάμε, με φόντο, αστραπές και κεραυνούς μέσα στην νύχτα…. ευτυχώς ούτε σταγόνα… μπαίνουμε (ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ) οι δρόμοι είναι βρεγμένοι, και κατευθυνόμαστε προς κέντρο για ξενοδοχείο.

Σταματώ στην άκρη του δρόμου και βγάζω GPS προς εύρεση… μάταια δεν μου έβγαζε τίποτα.

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Ξεκινάμε λοιπόν με τον παραδοσιακό τρόπο ρωτώντας και ψάχνοντας. Είμαστε πάνω σε κεντρική λεωφόρο, με χαμηλή ταχύτητα και τα μάτια μας να κοιτάζουν και στις δυο πλευρές. Για καλή μας τύχη ένα στενό που περάσαμε υπήρχε διαφημιστική πινακίδα, ξενοδοχείου. Στρίβουμε στο παρακάτω στενό, και γυρίζουμε για να το βρούμε. Όντως υπήρχε ένα συμπαθέστατο ξενοδοχείο, είχε και δωμάτιο, και παρκινγκ απέναντι. Ήταν λύγο τσιμπημένο (108 ευρώ) με το παρκινγκ αφού το πλήρωνες, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια…

Το κλείνουμε για δυο βραδείες , και ξεκινάμε μια αναγνωριστική, νυχτερινή βόλτα με τα πόδια, αφού ήμασταν πολύ κοντά στο κέντρο..






περπατήσαμε δίπλα στον Δούναβη, με θέα τα φωτισμένα κτίρια τις πόλης, τις γέφυρες, αλλά και τα ποταμόπλοια εστιατόρια, όπου έκαναν βόλτα τους τουρίστες που ήθελαν να απολάψουν ένα ρομαντικό δείπνο, πάνω στα νερά του Δούναβη.




Η κούραση μας υπενθύμιζε ότι δεν είναι ώρα για ρομάντζα…


Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο, για ξεκούραση για να είμαστε έτοιμοι την επομένη μέρα να ανακαλύψουμε τις ομορφιές της πόλης.

[Magelanos]

28-7-08 Δευτέρα: πρωί 9:00 σιγά σιγά ετοιμαζόμαστε, για το πρωινό να πάρουμε δυνάμεις γιατί, τα πόδια μας θα πάρουν φωτιά σήμερα… ξεκινάμε προς κέντρο με μια ηλιόλουστη μέρα, και με διάθεση για άνοδο και ζέστη. Με τον τουριστικό οδηγό στα χέρια, ξεκινάμε.


Φτάνοντας στο Εθνικό Μουσείο, καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο να δούμε τα κυριότερα αξιοθέατα με τα πόδια… και αυτό γιατί είναι σκόρπια στην μια πλευρά του Δούναβη, όπου και ονομάζεται Βούδα, και στην άλλη που ονομάζεται Πεστη. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα.






Και εκεί που περιπατάγαμε μας δίνουν διαφημιστικό φυλλάδιο, για τα πούλμαν τα γνωστά (Hop On-Hop Off) αυτά τα διώροφα, όπου και ο επάνω όροφος είναι κάμπριο. Τόσα ταξίδια έχουμε πάει και ποτέ δεν τα έχουμε χρησιμοποιήσει, και μάλιστα υπάρχουν σε κάθε πρωτεύουσα, ακόμα και στην Αθήνα… το άριστο της υπόθεσης είναι ότι στις γλώσσες που θα ακούγαμε την μετάφραση, που υπήρχε για τους τουρίστες, συγκαταλεγόταν και η Ελληνική…!!!!

Χωρίς σκέψη πλέον φτάσαμε στο σημείο, ξεχωριστή στάση οπού και θα παίρναμε το λεωφορείο. Πληρώνουμε σε μια κοπέλα που ήταν στην στάση 35ευρω, για δυο άτομα, και μας κόβει εισιτήρια για 24ωρο.. με χάρτη που μας έδωσε, των δρομολογίων, και με τις ώρες και από πού, μπορούμε να φτιάξουμε το πρόγραμμα όπως θέλουμε και ξεκούραστα. Καθόμαστε αναπαυτικά στον δεύτερο όροφο του πούλμαν, βάζουμε τα ακουστικά και απολαμβάνουμε την ξενάγηση, άνετα και χωρίς ιδρώτα.

Πρώτη επιλογή για να εξερευνήσουμε είναι η περιοχή (Varosliget) όπου είναι και το δημοτικό πάρκο της πόλης. Είναι μεγάλη έκταση με τεχνητές λίμνες και αρκετά αξιοθέατα.

Εδώ θα δείτε, το Μουσείο Καλών Τεχνών, το κάστρο Vajdahunyad, το Μνημείο Χιλιετίας , το Μέγαρο Τέχνης, τον Ζωολογικό Κήπο, και τα Λουτρά Szechenyi, όπου και καταλήξαμε για αρκετές βουτιές και χαλάρωση στα ζεστά νερά.








Πρώτα όμως σταματήσαμε σε ένα ωραίο καφέ δίπλα στην λιμνούλα, μέσα στο πράσινο του πάρκου, και ευχαριστηθήκαμε το καφεδάκι και την δροσούλα του πάρκου.


Τα λουτρά (Szechenyi) άνοιξαν το 1913 και είναι ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα, με εσωτερικές και υπαίθριες πισίνες, που περιλαμβάνουν τα πιο θερμά και βαθιά ιαματικά λουτρά της Ουγγαρίας. Εμπειρία απίστευτη και μοναδική!!!


Πληρώσαμε είσοδο 18ευρω για δυο ώρες που είναι και το στάνταρ. Καλό είναι να έχετε πετσέτα και μαγιό μαζί σας.


Τελικά αποφασίζουμε να ξεκολλήσουμε, μετά από 1:45 λεπτά και είχαμε επιστροφή χρημάτων την στιγμή που δεν κάτσαμε για όσο, πληρώσαμε απίστευτο; Ξεκούραστοι και ανανεωμένοι πλέον αφήνουμε την πλευρά της Πεστης, για να πάμε στην Συνοικία Κάστρου και Βόρεια Βούδα.


Η συνοικία αυτή εκτίνετε πάνω σε λόφο, με θέα προς τον Δούναβη και την πλευρά της Πεστης.






Και εδώ υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα, και σημαντικά κτίρια να δούμε. Είδαμε το Μέγαρο Sandor την επίσημη κατοικία του Ούγγρου Προέδρου. Προχωρήσαμε προς την Εθνική Πινακοθήκη, το Ιστορικό Μουσείο και καταλήξαμε στο Βασιλικό Ανάκτορο-Καστρο όπου και κτισμένο στην καλύτερη θέση πάνω στον λόφο.








Για μια ώρα χαζεύαμε από εδώ την θέα στον Δούναβη και τις όμορφες αρχιτεκτονικά γέφυρες που ενώνουν την Βούδα και Πεστη. Φυσικά ξεχωρίζει το ποιο τεραστίων διαστάσεων επιβλητικό κτίριο της Βουδαπέστης…. Το Ουγγρικό Κοινοβούλιο….


Βρίσκεται απέναντι και σε αρκετή απόσταση από εδώ που είμαστε, αλλά είναι τόσο μεγάλο σε έκταση κτίριο, που νομίζεις ότι θα απλώσεις το χέρι και θα το αγγίξεις..!!! Ξανά στο πούλμαν, και κοντά από εδώ σε έναν άλλο λόφο, τον Gellert που υψώνεται 140μ στην δυτική όχθη του Δούναβη.

Εδώ υπάρχουν τα αξιοθέατα, όπως το Μνημείο- Gellert το Οχυρό με τα παρατηρητήρια να προσφέρουν θαυμάσια θέα στην πόλη.


Το Μνημείο της Βασίλισσας -Ελισάβετ ,το Μνημείο Ελευθερίας, αλλά και τα λουτρά Gellert-Hotel… και από εδώ φυσικά δεν χορταίνουμε θέα, δεν μπορούν τα ματάκια μας άλλο, έλεος πια….!!!!!!!!!!!!








Μπαίνουμε στο πούλμαν, και περνάμε έξω από το νούμερο ένα κτίριο της πόλης… δεν είναι άλλο από το Ουγγρικό Κοινοβούλιο. Άνοιξε τις πύλες του το 1902 μετά από πολλά χρόνια που κράτησε η κατασκευή του, είναι από τα ποιο όμορφα νεογοτθικά κτίρια στην Ευρώπη.


Και μετά από αυτό το <<κατασκευαστικοκτιριακο>> σοκ, φτάσαμε στην οδό Αndrassy- 2 το τέλος της διαδρομής και αρχή του City-Tour. Η ώρα είναι 20:30 και κατευθυνόμαστε στην πλατεία Erzsebetter που υπάρχουν καφέ και μαγαζιά, για να περάσουμε τις τελευταίες ώρες παραμονής μας στην πανέμορφη Βουδαπέστη.

[Magelanos]

29-7-08 Τρίτη: Για τελευταία φορά παίρνουμε το πρωινό μας στην (Ουγγαρία-Βουδαπέστη) Είναι πρωί έχει δροσούλα, αλλά ο ήλιος βγάζει μάτια, και μαζί και εμείς ανεβαίνουμε ψυχολογικά για τα χιλιόμετρα που μας περιμένουν σήμερα. Το κοντέρ γράφει 31.026χιλ και έχουμε σκεφτεί να διανυκτερεύσουμε κάπου μετά την (Πράγα-Τσεχία) κοντά στα σύνορα με Γερμανία. Ξεκινάμε λοιπόν περνάμε από το κέντρο και παίρνουμε το αυτοκινητόδρομο Μ1(Ε75-Ε60) με κατεύθυνση την πόλη (Gyor-Ουγγαρία)..

Με τέτοιον άριστο αυτοκινητόδρομο, και κινούμενοι με σταθερά 180χιλ, δεν κατάλαβα πότε έφτασε η στιγμή να αλλάξω δρόμο, για σύνορα με (Σλοβακία). Είμαστε στον Μ15(Ε75-Ε65) και σταματάμε πριν περάσουμε τα σύνορα για βενζίνη και καφέ. Έχουμε διανύσει 174χιλ ξεκούραστα μέχρι στιγμής. Είμαστε στην (Σλοβακία) ο δρόμος είναι ο D2-Ε65 και μόνο 104χιλ κάναμε , περνάμε σύνορα και είμαστε (Τσεχία)..

Στάση για βενζίνη και λίγο ξεκούραση. Συνεχίζουμε με τον ίδιο δρόμο ποιοτικά άριστο και εδώ, προς το πολύ γνωστό σε μας φίλους και λάτρεις των δυο τροχών, το (Brno-Τσεχία)… φυσικά μιλώ για την πίστα, που εδώ κάθε χρόνο απολαμβάνουμε τις τιτανομαχίες των μότο-GP. Δεν είναι στο πρόγραμμα κάποια στάση εδώ, γιατί έχω επισκεφτεί την πίστα σε αγώνα παγκόσμιο το 2004, και τότε ήταν με τα άγρια 1000αρια…!!!

Περνάμε έξω από το (Brno-Τσεχία) στον (D1Ε65-Ε50) και πάμε προς την πρωτεύουσα την (Πράγα-Τσεχία) Περνάμε και την κοσμική, και τουριστική (Πράγα-Τσεχία), και παίρνουμε τον (D8-Ε55), με σκεπτικό να βρούμε κάποια μικρή πόλη για διανυκτέρευση. Σταματάμε για βενζίνη και φαγητό. Είναι απόγευμα δεν έχει πέσει ο ήλιος ακόμα, και λέμε όσο ακόμα είναι μέρα να συνεχίσουμε. Και πάλι στον δρόμο για σύνορα με (Γερμανία).. μετά από 45χιλ περίπου ένα κομμάτι του δρόμου (D8-E55) είναι υπό κατασκευή. Οπότε στην έξοδο (45), μας έβαλε στον επαρχιακό και ορεινό δρόμο (30), για 18χιλ μέχρι την πόλη (Usti nad Laben-Τσεχία).

Μετά από εκεί και για 23χιλ μέχρι την πόλη (Decin-Τσεχία) γίνεται (Ε442) και αποκτά ένα φυσιολατρικό ενδιαφέρον, με αρκετές στροφές και άριστη άσφαλτο. Επιτέλους ξεφύγαμε από τους βαρετούς αυτοκινητόδρομους. Μετά την πόλη (Decin-Τσεχία) και για ένα μικρό κομμάτι μέχρι σύνορα γίνετε (62 )και μπαίνοντας Γερμανία αλλάζει πάλι σε (172). Σταματάμε λίγο να ντυθούμε πιο καλά γιατί η ώρα περνά και η θερμοκρασία πέφτει. Σκεπτόμαστε πλέον σοβαρά για διανυκτέρευση. Συνεχίζουμε για άλλα 38χιλ μέχρι την μικρή πόλη (Pirna-Γερμανία). Σταματάμε σε μια κεντρική πλατεία βλέποντας ξενοδοχείο. Μόλις είχαν φτάσει και δυο συνταξιδιώτες Γερμανοί με μηχανές, οι οποίοι μόλις είχαν κλείσει δωμάτιο.

Ευτυχώς βρίσκουμε και εμείς δωμάτιο, τέλειο και μόλις με μόνο 50 ευρώ, πρωινό φυσικά. Και τα Γερμανικά πρωινά για όσους ξέρουν είναι απίστευτα χορταστικά μπουφέ. 22:30 και έχουμε κουράγιο ακόμα, μετά από 691χιλ να κάνουμε μια βόλτα στα πλακόστρωτα σοκάκια της πόλης. Θέλαμε να βρούμε και κανένα μαγαζί ανοιχτό, ήθελα οπωσδήποτε καφέ και κάτι γλυκό να φάω. Αλλά ως γνωστό στην Γερμανία, και πόσο μάλιστα σε μικρές πόλεις τα πάντα κλείνουν μέχρι τις 22:00.


Είμαστε όμως τυχεροί βρίσκοντας το μοναδικό ανοιχτό μαγαζί, το οποίο 23:00 έκλεινε. Μια χαρά όμως γιατί είχε αυτό που θέλαμε, και προλάβαμε να το απολαύουμε.


Διανύουμε τα τελευταία μέτρα μέχρι το ξενοδοχείο, αν και βράδυ δεν είδαμε και πολλά αλλά μπορούμε να πούμε ότι είναι μια όμορφη πόλη με παλιά κτίρια γύρο από την πλατεία όπου βρίσκετε και το ξενοδοχείο, με το δημαρχείο να ξεχωρίζει μέσα του 16ου αιώνα άψογα συντηρημένα, καθαρή απόλυτα τυπική Γερμανική πόλη. Πάμε για ξεκούραση γιατί η επόμενη μέρα μας περιμένει, με τα ίδια χιλιόμετρα πάνω κάτω….

[Magelanos]

30-7-08 Τετάρτη: 9:00 τρώμε μέχρι σκασμού, αρκετά για να έχουμε δυνάμεις για το υπόλοιπο της μέρας. Ο καιρός όμως έχει αλλάξει με αρκετή μαυρίλα να μας απειλεί πάνω από τα κεφάλια μας.




Το πρόγραμμα όμως δεν αλλάζει και για τίποτε, και βγαίνουμε στον (D8-Α17) περνάμε έξω από την (Dresden),και κινούμαστε στον (Α13-Ε55), όπου και σταματάμε μετά από 149χιλ για καφέ, και βενζίνη. Η βενζίνη κυμαίνεται γύρω στο 1,50ευρω το λίτρο.


Συνεχίζουμε με (Α13 Ε36-Ε55) προς (ΒERLIN-ΒΕΡΟΛΙΝΟ) δεν μπαίνουμε μέσα, και πιάνουμε τον περιφερικό( Α10-Ε55), για να αποφύγουμε τυχόν κίνηση, και έπειτα γίνετε (Α24 Ε26-Ε55) κάνοντας 178χιλ περίπου μέχρι την έξοδο (12) μπαίνοντας στον επαρχιακό πλην άριστο δρόμο (106) με κατεύθυνση την πόλη (Schwerin-Σβέριν) για να καταλήξουμε στην πόλη (Lubek-Λίμπεκ) όπου και είχαμε σκοπό να διανυκτερεύσουμε. Μπαίνοντας στην πόλη σταματάμε, για να δούμε χάρτη. Έχουμε φτάσει είναι 20:25 μέρα ακόμα, κάναμε 645χιλ ξεκούραστα και αυτό γιατί κινηθήκαμε σε αυτοκινητοδρόμους.


Δυο ώρες μας πείρε για να βρούμε ξενοδοχείο, νυχτώνει και πάλι δεν θα δούμε τίποτα. Τι να κάνουμε γρήγορα βγαίνουμε έξω, να πάρουμε μια γεύση της πόλης. Είναι πόλος έλξης για τους τουρίστες γιατί ήταν η ποιο σημαντική πόλη της Βαλτικής από τα τέλη του Μεσαίωνα. Και οι λάτρεις , της γοτθικής αρχιτεκτονικής με τούβλα θα την λατρέψουν.. σχεδόν όλα τα αξιοθέατα βρίσκονται στην παλιά πόλη, που περιβάλλεται από τον ποταμό (Τραβε) και τα κανάλια του. Εμείς αυτά που προλάβαμε να δούμε είναι το ποιο γνωστό τούβλινο δημαρχείο της Γερμανίας του 1226 παρακαλώ… με ασυνήθιστους τοίχους και πύργους…!!!


Την Εκκλησία της Αγίας Μαρίας, που βρίσκεται πίσω από το Δημαρχείο, και είναι μεγαλύτερη από τον καθεδρικό, που είναι 130μ μήκος.


Έχει κατασκευαστεί από τους κατοίκους της πόλης και είναι βασιλική με δίδυμους πύργους. Και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το έμβλημα της πόλης , που είναι η πύλη της η οποία ήταν κάποτε η μόνη είσοδος προς την πόλη. Κτίστηκε στα 2466-78 με τούβλα, και δυο τεράστιους πύργους να ξεχωρίζουν.




Συνεχίσαμε με μια βόλτα στα κανάλια δίπλα στον ποταμό, όπου υπάρχουν όμορφα καφέ και εστιατόρια. Βρήκαμε ένα καφέ και κάτσαμε. Λόγο τουριστικής πόλης τα καφέ δεν έκλειναν νωρίς. Οπότε αράξαμε καμιά ώρα, που πέρασε ευχάριστα με κουβέντα , για το αυριανό δρομολόγιο.

[Magelanos]

31-7-08 Πέμπτη: παίρνουμε τον επαρχιακό δρόμο (206) για να βγούμε στο (Ε45-Α7) αυτοκινητόδρομο έξω από το (Hamburg-Αμβούργο). Καρφί για σύνορα με (Δανία), περνάμε και είμαστε πλέον σε (Δανία) με την κατάσταση του δρόμου στα Γερμανικά πρότυπα.


Βγαίνουμε στην έξοδο (64), για να μπούμε σε επαρχιακό δίκτυο τον (170) όπου μετά από 18χιλ μας βγάζει στον (28), με τον οποίο μετά από λίγο καταλήγουμε στην πόλη Billund-Lego land). Ξενερονουμε με τα ξενοδοχεια γιατι, είναι όλα πανακριβα λογο τουριστικου προορισμου. Όταν λέμε (Lego land) είναι σαν να λέμε (Disneyland) για την (Δανία).


Φανταστείτε ότι υπάρχει απευθείας πτήση από την πρωτεύουσα (Kobenhavn-Κοπεγχάγη). Και το ξενοδοχείο δεν άξιζε τα 130ευρω που δώσαμε για έναν ύπνο. Αλλά τέλος πάντων θέλαμε να έρθουμε και φτάσαμε. Είναι ο δεύτερος δημοφιλέστερος προορισμός μετά την πρωτεύουσα. Ξεκινάμε για να τον γνωρίσουμε. Σε λίγο φτάνουμε με τα πόδια έξω από την πύλη του πάρκου οπού στεγάζονται οι εγκαταστάσεις της (Lego land). Πολύς κόσμος επί το πλείστον οικογένειες και παιδιά πολλά. 35ευρω το εισιτήριο για ενήλικα, δεν είναι και φτηνό…..πληρώνουμε και μπαίνουμε.


Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε!!!! Ξεκινάμε με το εστιατόριο μιας και πεινάγαμε. Αρχίζουμε έναν αγώνα για να βρούμε τραπέζι, πράγμα πολύ δύσκολο. Αφού βρήκαμε ένας πιάνει ουρά για να παραγγείλουμε. Το φαγητό είναι προσανατολισμένο στις προτημισεις των νεαρών επισκεπτών, οπότε φαντάζεστε, hot dogs, πίτσες, αναψυκτικά, πατάτες τηγανητές μακαρονάδες, και τέτοια πράγματα. Μαζί με την απόδειξη μας δίνουν και ένα αντικείμενο στο μέγεθος ενός τασάκι, το οποίο έχει ένα κόκκινο φωτάκι. Όταν αυτό γίνει πράσινο η παραγγελία είναι έτοιμη, και πρέπει να πάμε να την παραλάβουμε.!!!

Φάγαμε τις πίτσες μας και ξεκινάμε την περιήγηση στο πάρκο. Τι να πούμε τώρα είκοσι εκατομμύρια τουβλάκια χρειαστήκαν για αυτό το μεγαλείο!!!








Φανταστείτε πόσες εργατωρες τους στοίχησαν για αυτό το θεματικό πάρκο. Υπάρχουν θέματα από όλο τον κόσμο, και από Ελλάδα, όπως ο Παρθενώνας σε μεγάλη κλίμακα, φτιαγμένος από χιλιάδες άσπρα πλαστικά τουβλάκια.




Χαζεύοντας αρκετά πανέμορφα θέματα από όλο τον κόσμο, καταλήξαμε σε μια πόλη, φτιαγμένη αλλά σκηνικό σε ταινία γούεστερν.






Υπήρχε κεντρική σκηνή με συγκρότημα καντρυ, παίζανε μουσική ζωντανά στον κόσμο.


Υπήρχε σαλούν ταχυδρομείο, ξενοδοχείο, και η ατμόσφαιρα γενικά ήταν πολύ Αριζόνα-Τέξας..


πέρασε ευχάριστα το επόμενο της ώρας, και καταλήξαμε με καλές εντυπώσεις στο ξενοδοχείο..

[Magelanos]

1-8-08 Παρασκευη: σήμερα έχουμε λίγο άγχος γιατί είμαστε μια μέρα πριν πάρουμε το καράβι για τον τελικό προορισμό. Και ακόμα δεν ξέρουμε τι παίζεται με τα εισιτήρια. Αλλά τα πράγματα μέχρι εδώ μας ηρθανε τέλεια, γιατί να μας χαλάσουν τώρα; συνεχίζουμε με τον ίδιο δρόμο, για 50χιλ περίπου και μας βγάζει στον (11) με κατεύθυνση την πόλη (Holstebro) περνώντας την πόλη μετά από λίγα χιλιόμετρα συναντάμε θάλασσα, και ανεμογενιτριες, εναλλακτική πηγή ενέργειας οπού οι Δανοί είναι πρώτοι σε αυτόν τον τομεα.


Σταματάμε για καφέ, και σε λίγο, πινακίδα μας ενημερώνει ότι σε 22χιλ με τον δρόμο (26) φτάνουμε στο λιμάνι-πόλη (Hanstholm).

Φτάνουμε στην πόλη, και ρωτάμε στο πρώτο ξενοδοχείο. Μας φάνηκε ακριβό και πάμε προς λιμάνι 2χιλ από εδώ υπάρχει άλλο ένα ξενοδοχείο, και βρίσκουμε σε καλή τιμή, για μια νυxτα. Η επόμενη κίνηση και σημαντική ήταν να πάμε να βρούμε τα γραφεία της SMYRIL-LINE για να κλείσουμε εισιτήρια.

Βρίσκονται 1,5χιμ έξω από το λιμάνι προς την πόλη. Πήραμε την μηχανή και φτάσαμε. Εμείς θέλαμε με επιστροφή δυο άτομα καμπίνα και μηχανή. Αυτό που υπήρχε για δυο του μηνός ήτανε… όχι καμπίνα αλλά κουκέτες, δηλαδή κρεβάτι σε καμπίνα έξι ατόμων με τρία διώροφα κρεβάτια. Το κόστος για αυτή την περίπτωση ανέρχεται στα 1000ευρω. Επτά του μηνός θα φτάναμε (Ισλανδία) και αυτό γιατί υπάρχει αναγκαστική στάση δυο ημερών στα νησιά (Φεροε). Η ποιο σύντομη επιστροφή θα ήταν στις δεκατέσσερις του μηνός, αφού κάθε βδομάδα έχει άφιξη και αναχώρηση το καράβι. Μας λέει όμως το παλικάρι από το γραφείο ότι άμα θέλουμε καμπίνα έχει μια δίκλινη, αν επιστρέψουμε στις εικοσιμια του μήνα. Δηλαδή δυο βδομάδες στην Ισλανδία.



Του είπαμε να το σκεφτούμε λίγο και βγαίνουμε έξω για σύσκεψη. Τελικά αποφασίσαμε για δυο βδομάδες, την στιγμή για έναν τέτοιο μακρινό προορισμό, θα ήταν κρίμα να τρέχαμε και να μην προφτάναμε, να δούμε και να γνωρίσουμε αυτήν την χωρά λόγω χρόνου. Οπότε δίνουμε άλλα 500ευρω για την καμπίνα, και παίρνουμε ένα εκτυπωμένο χαρτί με τις ώρες αναχωρήσεις-αφίξεις σε κάθε προορισμό και όλα αναλυτικά ανάλογα με το τι είχαμε κλείσει., Τώρα που έχουμε το μαγικό χαρτί στα χεριά μας, είμαστε μια χαρά. Γυρνάμε στο λιμάνι βρίσκουμε ένα φαγάδικο γρήγορου φαγητού και καθόμαστε. Μετά για να περάσει η μέρα κάνουμε βόλτες στο λιμάνι και περπατάμε μέχρι την πόλη, όπου και καταλήγουμε στο μοναδικό εμπορικό κέντρο. Έτσι τελειώνει και η μέρα μας χαζεύοντας μαγαζιά.

[Magelanos]

2-8-08 Σαββατο: τρώμε πρωινό χαλαρά, γιατί το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε μέχρι τις 22:00 οπού και αναχωρεί το καράβι. Πάμε να ποιούμε καφέ και να χαζέψουμε. Όσο η ώρα περνούσε η κίνηση αυξάνονταν σημαντικά. Τροχόσπιτα, τετρακίνητα οχήματα, αλλά και μηχανές. Η ξενερα ειρθε όταν φτάνουν μια παρέα Ιταλών με μηχανές on-off τιγκαρισμενες με πράγματα, αλλά και από ένα ζευγάρι εκστρα καινούρια λάστιχα για χώμα. Εκεί σκέφτηκα που πας ρε καραμητρο!!!!!!!! Όλοι όσοι έφτασαν, επί το πλείστον Ιταλοί και ένας Ισπανός είχαν μηχανές on-off.


18:00 το καράβι μπαίνει στο λιμάνι και δένει. Το NORRONA πραγματικά μεγάλο καράβι, αλλά και το μοναδικό που κάνει αυτό το δρομολόγιο, σε τέτοιες δύσκολες θάλασσες.


Όλοι είμαστε με το χαμόγελο στα χείλη που σε λίγες ώρες θα είμαστε πάνω στο καράβι… επί δυο ώρες αδειάζει οχήματα, και εμείς να έχουμε πάρει θέση μέχρι να πάρουμε το πράσινο φως για να μπούμε. Έχουμε περάσει τον έλεγχο από τα εκδοτηρια δώσαμε το χαρτί και μας δίνει τα εισιτήρια με τον πρώτο προορισμό που είναι τα νησιά Φεροε. Τα εισιτήρια είναι σαν χάρτινες πιστωτικές κάρτες, τα οποία χρησιμεύουν και σαν κλειδιά για να εισέλθουμε στις κουκέτες.

Ξεκινάμε ένας ένας, χωρίς φωνές , και μπαίνουμε στον αρκετά μεγάλο χώρο που είχαν για μηχανές. Μας δίνουν ιμάντες και ο καθένας, ο ένας μετά τον άλλον, ασφάλιζε την μηχανή του.


Και το προσωπικό που επί το πλείστον ήταν Πολωνοί, ήταν διαθέσιμοι σε όποιον τους χρειαζόταν. Μετά πήραμε το ασανσέρ για το κατάστρωμα στον όγδοο όροφο. Εδώ θα την αράξουμε για τις επόμενες τρεις ώρες περίπου, χαζεύοντας, κάνοντας βόλτες, στα μαγαζιά του πλοίου και βγάζοντας φωτογραφίες.

Η ώρα έχει περάσει ευχάριστα, και αποφασίζουμε να πάμε στις κουκέτες όπου βρίσκονταν στο δεύτερο DECK. Εμείς είχαμε την κουκέτα 2024-2025. πριν μπούμε βρίσκουμε μια κεντρική πόρτα που απ’ έξω είχε αρίθμηση με το πόσες κουκέτες υπήρχαν σε αυτόν τον θάλαμο. Πχ. Από 2000 μέχρι 2250, και ανάλογα με το τι έχεις στο εισιτήριο μπαίνεις και στον σωστό θάλαμο χωρίς να ψάχνεσαι από εδώ κ’ εκεί, φωνές και ταλαιπωρία. Αυτή η πόρτα ανοίγει με το εισιτήριο που έχει ο καθένας.

Μπαίνοντας μέσα οι καμπίνες των έξι κρεβατιών, δεν έχουν πόρτες που κλειδώνουν, αλλά δυο ανεξάρτητα πορτάκια που ανοιγοκλείνουν σε στυλ <<σαλούν>> ένα πράγμα..!! υπάρχει λίγο χώρος που αντιστοιχεί στον καθένα, για τα προσωπικά του αντικείμενα, με δική του ευθύνη για το ότι μπορεί να συμβεί. Εμείς φυσικά δεν είχαμε τίποτα μαζί μας, στην κυριολεξία όμως, την στιγμή που στα κρεβάτια υπάρχουν μόνο τα στρώματα χωρίς σκεπάσματα φυσικά. Και ενώ όλοι ήταν κάτω από τα σλιπινγκ-μπανγκ τους, εμείς ψάχναμε τρόπο, με κάτι να σκεπαστούμε, με το κρύο να είναι έντονο…


Βγάζοντας τις επενδύσεις από τα μπουφάν, τις ρίχνουμε στα πόδια, χωρίς να βγάλουμε παπούτσια, και κάνοντας δυο πετσέτες προσώπου μαξιλάρι… με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να κοιμηθούμε λιγο, πράγμα αδύνατον. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές επισκέψεις, στην τουαλέτα, παίρνοντας μαζί και το εισιτήριο, γιατί είναι έξω από την κεντρική πόρτα του θαλάμου, και κλείνει αμέσως με το που την αφήσετε. Αν ξεχάσετε το εισιτήριο-κλειδί τότε την βγάζετε χαλαρά έξω, η περιμένετε κάποιον να του έρθουν… για να πάει τουαλέτα και να μπείτε κ’ εσείς.!!!