"ΙΡΑΝ …λοξοδρομώντας με 4 γαλαζοελικόφρονες"

[Uriah Heep]

Υπάρχει και η άλλη "ματιά" ενός ταξιδιού...


Η λοξή!


4 BMWδάκηδες με ξώβυζα (GS) και …1 Aφρικάνος.

Είναι δυνατόν να έχουμε καλά ξεμπερδέματα?


ΠΡΟΣΟΧΗ!

Αυστηρώς ακατάλληλον.

Όσοι αναγνώστες δεν μπορούν να κατέβουν στα έγκατα του χιούμορ, ας αλλάξουν thread.

Σε περίπτωση που επιμένουν να το διαβάσουν, ενδείκνυται να γυρίζουν τις σελίδες με τσιμπιδάκι για να μην μολυνθούν.

2008

...αμέσως μετά το ταξίδι.

[Uriah Heep]

Όλες αυτές τις μέρες, στύβοντας το μυαλό μου για το γράψιμο του ταξιδιωτικού, άρχισα να αισθάνομαι σαν την πρώτη φορά, που πιτσιρικάς επισκέφθηκα το ######### της γειτονιάς μου, συνοδευόμενος από 4 μαντράχαλους συμμαθητές μου.

Η κατάσταση ήταν από "φρικαλέ" έως απελπιστική! Μία χοντρέλο πουτ@να, ξαπλωμένη σαν κύτος σ΄ένα τεράστιο κρεββάτι...
.
.
...κι εγώ να πλησιάζω γυμνός, σαν να βρίσκομαι σε γύρισμα ντοκιμαντέρ του National Geographic, σχετικό με την αναπαραγωγή του θαλάσσιου ελέφαντα!
Πως να "σου ΄ρθει" δηλαδή?

Τζίφος η δουλειά!

Έτσι λοιπόν, μέχρι και σήμερα, παρά τις προσπάθειες διαπιστώνω ότι δεν διακατέχομαι από κανένα συγγραφικό λίμπιντο, μιας και σ΄αυτή την περίπτωση 4 άλλοι μαντράχαλοι περιμένουν να "ολοκληρώσω" ενώ το ταξίδι το κάναμε #########!

Παρακαλώ, μη διακόπτετε...Αφήστε με να ...ολοκληρώσω!

[Uriah Heep]

Είναι γεγονός ότι το κλίμα, δεν είναι το ίδιο μ΄αυτό της αναχώρησης. Και χωρίς κέφια ΔΕΝ κάνω τίποτα στη ζωή μου!

Να κάτσω, δηλαδή, να γράψω ένα ταξιδιωτικό ανούσιο και βαρετό, σαν συνέντευξη της Βάνας Μπάρμπα για το shopping therapy, το μέντιουμ Ιμπραήμ από την Κωνσταντινούπολη και τρίχες περμανάντ...
.
.
...όχι ΔΕΝ είναι του δύσκολου χαρακτήρα μου!
Ούτε μπορώ να κριτικάρω το ταξίδι για λογαριασμό των υπολοίπων εν είδει ρουλεμάν μιας καλορυθμισμένης μηχανής...
.
.
...διότι ενώ η μηχανή βαρούσε πιράκια σ΄όλο το ταξίδι, προς το τέλος βάρεσε μπιέλα!

Διότι, κύριος, το ταξίδι με παρέα είναι δύσκολο πράγμα. Είναι σαν το συνοικέσιο...
.
.
..."πάρτο το κορίτσι, είναι καλό και σιγά-σιγά θα το αγαπήσεις!"
Τόσο καλά!

Έχουμε μασήσει πολλά στρέμματα ταξιδιωτικού γκαζόν και το κατέχουμε το θέμα.

-"Και γιατί μας ζαλίζεις τον έρωτα, ρε φίλε? Πές μας επί τέλους τι έγινε?" Θα μΕ πεις.

-"Σιγά-σιγά, θα καταλάβεις από μόνος σου. Διότι άλλος γουστάρει το καζάνι της πραγματικής ζωής να ξεχειλίζει και να παρακολουθεί με μάσκα και αναπνευστήρα κι άλλος να απαιτεί γκρουμ για να του ανεβάζουν τις μπαγκαζιέρες στα ξενοδοχεία..." Θα σΕ πω.


Στη φωτό, σε εξαιρετικό τσαγάδικο-ναργιλερί στο Ισπαχάν...
Ο/Η Uriah Heep έχει επισυνάψει την παρακάτω εικόνα:

[Uriah Heep]

Για να βρεις συνταξιδιώτες για ένα παρόμοιο ταξίδι πρέπει να κάνεις τάμα για λαμπάδα δίπλα στο εικόνισμα των εν Νικοπόλει Αρμενίας 45 μαρτύρων!

Άσε που για να πάρεις το πράσινο φως από τη σύζυγο για ταξίδι στην Περσία...
.
.
...πρέπει να πληρώσεις τέτοιο τίμημα, που δεν πλήρωσαν ούτε οι Πέρσες στις Θερμοπύλες!

Κι όμως φτάσαμε στο ξεκίνημα του ταξιδιού, 5 τον αριθμό.

Όμως γιατί ρε παιδιά δεν διαβάσατε προσεκτικά, την ονομασία του προϊόντος "Αλήτικη περιπλάνηση στα παζάρια της Μ. Ανατολής..." και τις οδηγίες χρήσεως?


Στη φωτό, το σήμα κατατεθέν του Ιράν. Ισπαχάν! Το τζαμί στην Πλατεία του Ιμάμη.

[Uriah Heep]

Σ΄αυτή τη φαντασμαγορική χώρα της γκλαμουριάς, η έννοια "αλήτικη" φαντάζει ως νεφελώδες ιδεολόγημα!

Διότι μετά το πρώτο βράδυ, σε απίθανο αλήστου τριτοκοσμικής βρώμας #########ξενοδοχείο σε επαρχιακή κωμόπολη της Τουρκίας...
.
.
...οι adv συνταξιδευτές μας, δηλώνουν ότι δεν γουστάρουν άλλους παρόμοιους ...παραδοσιακούς ευαγείς οίκους για διανυκτέρευση!

Μετά το δεύτερο παζάρι...
.
.
...δεν γουστάρουν παζάρια!

Αργότερα, τους κουράζει η συναναστροφή με ντόπιους...

Η συνεννόηση γίνεται ...απαιτώντας, με ειρωνική διάθεση, από τους Ιρανούς να μιλάνε μόνο Αγγλικά!

Δεν το δοκιμάζετε και στη Γερμανία ή τη Γαλλία?


...λογικό, λοιπόν, είναι το ταξιδάκι μας να εξελίσσεται σαν πυρσοφεγγύς παρτούζα.

Φωτό. Qazvin. Δεν χρειάζεται σχόλια!

[Uriah Heep]

Από την αρχή του ταξιδιού, τα πράγματα ήτανε ζόρικα!
Το μαύρο σύννεφο με την Πασχαλινή βροχή είχε πεισμώσει για τα καλά!

Που να ξέραμε ότι θα μας πήγαινε γ@μιώντας επί 3000 χλμ χεράκι-χεράκι σαν να συνόδευε καινούργια γκόμενα!
Όταν μετά από 2500 χιλιόμετρα φτάναμε τα σύνορα με το Ιράν, η εικόνα του χιονισμένου όρους Αραράτ με τα 5.400 μέτρα, τυλιγμένου στα μαύρα σύννεφα, αναβόσβηνε σαν χριστουγενιάτικο δέντρο από τις αστραπές...
Ο "φωτεινούλης αγκαλίτσας", αν θυμάστε το σχετικό παιχνίδι!

Η ομάδα, όμως , ομολογώ ότι ήταν κάτι παραπάνω από αποφασισμένη και σιδηρόκωλη.
Είχε και τα (πολύ) καλά της! Δεν καταλάβαινε τίποτα.

Η ζωή έχει και τις γλυκές αντιφάσεις της!

Στη φωτό βρισκόμαστε καμιά 100αριά χιλιόμετρα από τα σύνορα του Ιράν...
.
.
...το σύννεφο που λέγαμε.

[Uriah Heep]

Ξαναγυρίζουμε στο πρώτο βράδυ. Γκολτσούν.
Μιά μικρή κωμόπολη. Ψάχνουμε για κατάλυμα. Σ΄ένα βενζινάδικο συναντάμε τον Κεμάλ, ο οποίος αναλαμβάνει τα πάντα!

Βρίσκει ξενοδοχείο, κλειστό πάρκιν (γιατί η προοπτική του να αφήναμε τις μηχανές στο βενζινάδικο του φίλου του, επέδρασε στους adv σαν αναδρομικός εφιάλτης), κεμπαπ-άδικο που έκλεινε, το ξανάνοιξε, έφερε την παρέα του να μας κάνει παρέα, συνεχίσαμε σε μπαρ 1ου ορόφου με την τσακαλαρία του, για μπύρες Efes Pilsen και bras de fer.

Τελείωσε η βραδυά, κερνώντας μας παγωτό με επίδειξη δικάβαλων καγκουριών από φίλους του Κεμάλ με ZZR 1100 φτιαγμένο, που τη στιγμή της ...κορύφωσης, έφαγε τη τούμπα με αποτέλεσμα να σπάσουν και κάτι μπουκάλια μπύρες που είχε κρεμασμένες σε σακούλα στο τιμόνι (μουσκεύοντάς τον) και να φύγει με μούτρα σαν ξυνισμένο γιαουρτλού κεμπάπ...

Οι φίλοι του, είχαν προσφερθεί αρχικά να μας βρουν και χασίς, κάτι που αρνηθήκαμε διακριτικά.
Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο που μας βρήκε, ήταν 6κλινο με 3 κουκέτες (πάνω-κάτω σαν το στρατό) και εξωτερική φρικαλέ τουαλέτα! Απίθανη κατάσταση!


Στη φωτό ο Τούρκος κάγκουρας φίλος του Κεμάλ, χαμογελά θριαμβευτικά νικώντας τον Κώστα στο bras de fer...
.
.
...μετά την τούμπα με το ZZR έφυγε σαν να τον κατούρησε ουρακοτάγκος!

[Uriah Heep]

Γι΄αυτό δεν θέλω να γράφω ταξιδιωτικά...
.
.
... χάνεις τον ύπνο σου, πλημμυρίζεις στην αλληλογραφία...
.
.
...κι άμα το πράμα έχει "αίμα", σπάνε και τα τηλέφωνα!

Διότι, το έχω πει επανειλλημένα εγώ κύριος! Ο αναγνώστης θέλει "αίμα"! Ούτε πανέμορφα τοπία, ούτε καλλιτεγνικαί φωτό!
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο!
-"Τι έγινε ρε? Τι έπαθες?"
-"Βλέπεις να έπαθα τίποτα ρε μ@λ@κα? Τα πράγματα είναι απόλυτα φυσιολογικά! Αν δεν ήταν έτσι ...τότε θα είχαμε το παράξενο!"
-"Αφού έχεις σαλτάρει σαν φρικιό των Εξαρχείων..."
-"Μη βιάζεσαι κολλητέ! Άλλος τελικά σαλτάρισε...Αλλά κλείστο το ριμάδι βραδιάτικα και άφησέ με να ...ολοκληρώσω!"

Σ΄αυτό το σημείο, πρέπει να τα κάνουμε λιανά!

Εμένα ΔΕΝ μΕ χαλάει τίποτε από τα παραπάνω... Ούτε τα luxurious ξενοδοχεία με breakfast...continental, ούτε που δεν γουστάρανε να λιώνουν σόλες σε παζάρια και σκέφτονταν μόνο σε πιό restaurant θα φάνε καλά, ούτε η ροή του ταξιδιού, η μέση ωριαία ταχύτητα, οι επιλογές του στυλ "να πάρουμε ταξί, να μας δείξει τ΄αξιοθέατα",ούτε η συνεννόηση στα ..."Αγγλικά" κλπ κλπ

Έχω σφίξει τα δόντια και έχω κάνει ...μεγαλύτερες θυσίες!
Επί παραδείγματι, επί 22 χρόνια η σύζυγός μου με ...σέρνει στους βούρκους των Ritz Carlton και των απανταχού Sheraton...και δεν λέω κουβέντα!
Είμαι υπομονετικός κι ανεκτικός άνθρωπος...
.
.
...για χάρη της έχω συναναστραφεί -κατ΄εξακολούθησιν-με βουλευτές, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές, ακόμα-ακόμα μέχρι και με ...καθηγητές Ελληνικών Πανεπιστημίων! Έτσι είναι ...άμα αγαπάς τη γυναίκα σου!

Το φλυτζάνι ράγισε, όταν την 15 μέρα, μέσα στη βροχή στο ξεροβόρι (όπως θα περιέγραφε κι ο Σπύρος Ζαγοραίος), ορμονική τε και ορχιφορούσα adv, άνοιξε ...απλά το γκάζι, "ξεβράζοντας" ροπές άνω των 110Nm/85lb/ft...
.
...και χάθηκε στα βάθη της Ανατολίας, έτσι απλά...
.
...δι' ασήμαντον αφορμήν, κε Πρόεδρε, εγκαταλείποντας την παρέα χωρίς την παραμικρή εξήγηση!

Tea for five, προετοιμασίες μηνών, καθημερινά καλαμπούρια...
.
...τα σβήνουμε όλα έτσι για πλάκα! Ούτε το ARIEL με μπλέ κόκκους, για δύσκολους λεκέδες δεν έδρασε τόσο αποτελεσματικά!

Δικαίωμα του καθένα, να κάνει ότι γουστάρει!

Απλά, λοιπόν, κι εγώ δεν μπορώ να προσποιούμαι έρωτα ως Ουκρανή και εχέμιθος θεραπαινίς, γράφοντας ταξιδιωτικά στα φόρουμς κι ακόμα χειρότερα να παρουσιάσω, επί πληρωμεί, στο περιοδικό ΜΟΤΟ το ταξίδι, δημιουργώντας πλασματική εικόνα ...σαν πετυχημένη συνταγή της Βέφας Αλεξιάδου!

Πόρνος των Ταξιδιωτικών ΔΕΝ θα γίνω ...τώρα στα γεράματα!

Στη φωτό ο Κεμάλ, μας κερνάει παγωτά.

[Uriah Heep]

Το ταξίδι είχε πολλά χιλιόμετρα...
Χτυπούσαμε 700άρες-800άρες τη μέρα.
Κάθε πρωί φόρτωμα τις μηχανές και βουρ για άλλα μέρη! Καταπληκτικό συναίσθημα!

Οι μόνες άσφαιρες μέρες ήταν ένα 3ήμερο στο Ισπαχάν, 1 στην Καππαδοκία και 1 στην Κωνσταντινούπολη. Το περιθώριο των 3 εβδομάδων πιστεύω ότι ήταν επαρκές για σιδηρό####υς ταξιδευτές, αυτή την περίεργη βιοποικιλότητα...
.
.
...που της αρέσει, απλά, να ταξιδεύει!

Βάλε το ταξιδιωτικό αερόμπικ της φαντασίας, στους μήνες της προετοιμασίας...
.
...βάλε το ίδιο το ταξίδι...
.
...βάλε και μετά την επιστροφή, το διαρκές ψυχικό χαλάρωμα λές και επιστρέφεις συνεχώς από ημίωρη χειμερινή κολύμβηση...

Τότε είναι που ξεκινά και η περιπλάνιση στα ταξιδιωτικά εντευκτήρια του μυαλού, μέχρι να αρχίσεις να σχεδιάζεις το επόμενο...
.
...τι άλλο τελικά να ζητήσεις απ΄τη ζωή?

Και δεν κινδυνεύεις, τραβώντας το ταξίδι για μήνες, να την "ψωνίσεις", να #######ς καμία κάλαμον και ν΄αρχίζεις να αισθάνεσαι σαν απόλυτος γνώστης της ζωής και της ...Αλήθειας!

Όχι το ταξίδι, εμένα, ΔΕΝ μΕ το χαλάει τίποτα! Τα στραβά, τα θεραπεύω με ...απλό λευκοπλάστη.
Θα ρολάριζα ευτυχισμένος στους δρόμους της Μ. Ανατολής με τη "Βασίλισσα", ακόμα κι αν έμενα μόνος...
.
.
...κάτι που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έγινε!

Φωτό. Οι ταμπέλες "Προσοχή στις καμήλες" δεν μπαίνουν για ...πλάκα!

[Uriah Heep]

Μετά το Γκολτσούν και τον Κεμάλ, φύγαμε για την κεντρική Ανατολία ...στα βάθη της Τουρκίας.

Πρωί-πρωί είχαμε κι ένα κουφό και αστείο περιστατικό. Οδηγώντας στην μοναδική autostrada της Τουρκίας για Άγκυρα, τους έχασα!
Πως όμως?
Είχε κολλήσει στην παρέα, ένας Τούρκος με GS1200 και την διακριτική στολή του Τάγματος του Κυανού Έλικος...
.
...ξέρετε, από εκείνους που είναι παντελώς ίδιοι στην εμφάνιση! Είχαμε 3...
.
...ο Τούρκος μας έλειπε!

Έλα όμως που είναι τόσο απελπιστικά ίδιοι, σε βαθμό που μόλις βγαίνει ο Τούρκος από την autostrada, βγαίνω κι εγώ, βρίζοντας για τους άλλους που υποτίθεται ότι δεν πρόσεξαν την έξοδο και συνέχιζαν ίσια!
Μετά από 700-800 μέτρα σταματάμε στα διόδια.
Έπρεπε να βγάλει ο Τούρκος το κράνος, να ξεκαλωδιωθεί από τα ηχεία και πάσης ορδής περισπούδαστες ηλεκτρονικές συσκευές, για να μου εξηγήσει στα ...τούρκικα ότι πήγαινα λάθος, αλλά άμα συνέχιζα από τον επαρχιακό θα την ξαναεύρισκα την άκρη...

Άκρη δεν εύρισκα γιατί ο δρόμος για δεκάδες χλμ είχε τσιμεντένιο διαχωριστικό και αφού επικοινώνησα τηλεφωνικά με τα παιδιά, τους ενημέρωσα ότι θα ακολουθούσα άλλη διαδρομή για να συναντηθούμε στο Sivas μετά από καμιά 500αριά χλμ.
Μετά από κανένα 2ωρο, ξαναβρεθήκαμε, όλως τυχαίως, σε βενζινάδικο που σταμάτησα για βενζίνη, ενώ αυτοί έπιναν τσάι σε παρακείμενο ρεστωράν...

Αργότερα διασχίζοντας τα εκπληκτικά και άγρια τοπία της Ανατολίας στους σχεδόν έρημους δρόμους, με ταχύτητες αρκετά υψηλότερες των ορίων, φάγαμε την πρώτη κλίση!

2 αργόσχολοι πεινασμένοι πλιατσικολόγοι της ...υπερήφανης Tουρκικής Τrafic Police, αφού μας έδειξαν σε ...βίντεο τις ατομικές μας επιδόσεις στην ταχύτητα, μέσα στο παρακμιακό πνεύμα της όπερας της πεντάρας του Μπρεχτ...
.
...έπαιξαν κι αυτοί γρυλίζοντας μια κακόγουστη παράσταση συμπληρώνοντας τις 5 κλίσεις, ελέγχοντας όλα μας τα έγγραφα, επί μία ώρα, για να μας προτείνουν από μόνοι τους σαν λιγούρικες βδέλες την πληρωμή του μισού ποσού ...χωρίς απόδειξη!

Αυτή ήταν μόνο η αρχή, γιατί στην επιστροφή, αποκτήσαμε ...μία πλούσια και ακραδάντως τραγική πείρα, εις βάρος του πορτοφολιού μας!

Αργά το απόγευμα φάγαμε το χαλάζι...