Σπουδαίος και επίκαιρος....

[Carduelis]

...Μάνος Χατζηδάκης. Από τους σπουδαιότερους συνθέτες της γενιάς του, φανατικά προσηλωμένος όχι μόνο στη μουσική, αλλά στην ελεύθερη σκέψη και τον ανθρωπισμό.
Το παρακάτω κείμενό του είναι γραμμένο το 1993, ένα χρόνο πριν πεθάνει, και δείχνει πόσο νοιαζόταν να μεταφέρει τις σκέψεις και τις αγωνίες του στους συμπατριώτες του, που φρόντιζαν κάθε τρεις και λίγο να τον κοροιδεύουν για τις σεξουαλικές επιλογές του.
Σχεδόν είκοσι χρόνια πριν και "έβλεπε" και είχε το θάρρος να καταγγείλει οτι "Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία."
Ελπίζω να μην γίνει αιτία πολιτικής αντιπαράθεσης το ποστάρισμα μια και το άιμα από τη δολοφονία των 3 παιδιών (Φύσσας- Καπελώνης- Φουντούλης) είναι ακόμα νωπό.


Μάνος Χατζιδάκις: Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι - πολιτισμός - Το Βήμα Online




Μάνος Χατζιδάκις: Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι






Τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, ο Μάνος Χατζιδάκις αφιέρωσε την συναυλία της Ορχήστρας των Χρωμάτων με έργα Βάιλ, Λιστ και Μπάρτον εναντίον του Νεοναζισμού. Κατέγραψε τις σκέψεις και τις ανησυχίες του στο κείμενο που ακολουθεί και προοριζόταν για το πρόγραμμα της συναυλίας, αλλά σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι συμπολίτες μας δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία.
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.
Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις».
Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.
Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητου σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων.
Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε.
Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.»

[vpentza]

Τολμώ να προβάλω τη σκέψη μου κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ όσον αφορά στην εκτίμησή μου απέναντι στον Μ.Χατζιδάκη.

Πρέπει να τρέφεις απεριόριστη εμπιστοσύνη και οξυδέρκεια να αναγνωρίσεις τον λόγο ενός λόγιου, όταν αυτός (ο λόγος) προβάλλεται σε χρόνο τέτοιο όπου η οσμή της μελλοντικής συμπεριφοράς κάποιου/κάποιων, είναι δυσδιάκριτη......
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από το άνω κείμενο είναι απόλυτα κατανοητά σήμερα που αντιμετωπίζουμε τα γνωστά γεγονότα....
Πόσο εύκολο θα ήταν να προδικάσουμε το μέλλον που μας περιέγραφε ο Χατζιδάκης το 94 εν μέσω "αναπτυξιακής" μέθης, 2 χρόνια πριν φύγει ο Α.Π. και τον διαδεχθεί ο Κ.Σ. ???
Πόσο μπορείς να εμπιστευθείς τον ορισμό της "αυθεντίας" σε έναν συνθέτη/στοιχουργό με ιδιαίτερη (για τη συντηρητική Ελληνική κοινωνία) συμπεριφορά ?
Κι αν τον αποδεχθείς ως αυθεντία, πόσο εύκολο είναι να πάρεις μέτρα σύμφωνα με τις δικές του προβλέψεις και μάλιστα να έχεις και την αποδοχή της κοινωνίας για μελλοντικά γεγονότα ?
Δύσκολη η απάντηση....

[vpentza]

Νομίζω ότι ως λαός χαρακτηριζόμαστε από την έλλειψη εμπιστοσύνης προς κάθε μορφής αυθεντία..... Ίσως είναι αποτέλεσμα της ιστορικής μας πορείας όπου πάντα κάποιος ήταν στο κατόπι μας και μας ανάγκαζε πάντα να κρυφοκοιτάμε πίσω μας για το αν κινδυνεύουμε από οποιαδήποτε επιβολή.....
Θέλει αρετή και τόλμη να ψυχανεμίζεσαι την αξία κάποιου που προσπαθεί να σε πείσει για τη δική του θεώρηση για το μέλλον....και μάλιστα να την μεταλαμπαδεύεις και να την υποστηρίζεις σθεναρά......
Η ικανότητα να κρίνεις τα κίνητρα ενός λόγιου που εκθέτει τον προβληματισμό του καλλιεργείται με την απόδοση των υπηρεσιών πραγματικής Παιδείας υπό τη μορφή που περιγράφει ο Μ.Χατζιδάκης.
Επειδή όμως τυγχάνει να έξω απολαύσει όλα τα εκπαιδευτικά μου χρόνια από τη δεκαετία του 80 και μετά, έχω να πω ότι μας ώθησαν να παπαγαλίζουμε το οτιδήποτε χωρίς ίχνος/διάθεση επικοδομητικής κριτικής....εδώ και πολλά χρόνια στηρίζουμε τυφλά ότι μας σερβίρει το σύστημα χωρίς να το πολυαναλύουμε, φτάνει να χαιδεύει του καθενός μας τα αυτιά !
Καλό θα ήταν να αρχίσουμε να το παραδεχόμαστε αν και δεν έχουμε τις προδιαγραφές γι ´αυτό αφού εντέχνως μας έχουν καλιμπράρει σε συγκεκριμένα καλούπια !
Μπορούμε άραγε ?
Δύσκολη η απάντηση

[f1shf1nder33]

Ο σπουδαίος και επίκαιρος αυτός άνθρωπος έχει πει και άλλα

πολλά,ένα από αυτά,είναι η άποψη του για την εξουσία εν έτι 1988.

"Η εξουσία είτε κομμouνiστική,είτε δημοκρατική,είτε ροζ σοσιαλιστική,είτε

θεοκρατική,είναι άθλια,βάρβαρη και απάνθρωπη,νομίζω πως είναι καιρός να

στρέψουμε προς τα εκεί το μίσος μας και τους αγώνες μας".




Εξουσία που ξεπλύθηκε και ξεβγάλθηκε με μπλέ,πράσινες και μίνιμαλ

εξισώσεις,από το αυθεντικό γνήσιο προλεταριάτο,με προιστορία στην οννεδ

έχοντας εκτελέσει άψογα καθήκοντα αφισοκολλητή στην

πασπ,προσκολλήθηκε στον ερμαφρόδιτο συνασπισμό του δημοκρατικού

συνταγματικού ξεχειλωμένου από τα πολλά πλυσίματα πια

τόξου,καταδικάζοντας την ωμή βία (λόγος για μέτρια ή καλοψημένη δεν

γίνεται)απ'όπου και αν προέρχεται με έμφαση στα άκρα,στα άκρα των άλλων

άκρων και όχι των δικών της άκρων,που έχει αλλά δεν έχει με το σοφό και

ιστορικό "νίπτω τας χείρας μου" με γροθιά στο μαχαίρι,το μαχαίρι στο

κόκκαλο,με άπλετο φως και τα σχετικά άσχετα,με αντιτρομοκρατική πάταξη

της τρομοκρατικής αντιτρομοκρατίας και κάνοντας τα αδύνατα δυνατά ή και το

αντίθετο προκειμένου το θύμα της βίας να κρατηθεί βιαίως στην ζωή με σκοπό

να ζήσει και αυτή και να κρατήσει στη ζωή και μας αβίαστα.



Και στην τελική γιατί να ακούσω τον Χατζιδάκι,τι παραπάνω μπορεί να ξέρει???

έχω τα κατευθυνόμενα,τηλεκατευθυνόμενα,ανευθυνουπεύθηνα μμε δεν

χρειάζομαι κάτι άλλο.

Υ/Γ Αν και θα έπρεπε να μην είναι ύστερο.Πολύ ωραίο πόστ σύντροχε "Carduelis"

[Carduelis]

Ο Χατζιδάκης πρέπει να είχε προσωπικές μνήμες και εμπειρίες από την εποχή του Β παγκόσμιου πολέμου μια και ήταν 20 χρονών το 44. Εργάσθηκε για βιοπορισμό σαν φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, παγοπώλης στου Φιξ, υπάλληλος σε φωτογραφείο και βοηθός νοσοκόμος στο 401 στρατωτικό νοσοκομείο. Ομως δεν πιστεύω οτι οδηγήθηκε στα συγκεκριμένα συμπεράσματα μόνο από σωστή πολιτική ανάλυση γεγονότων αλλά από βαθειά γνώση της ζωής και των ανθρώπων. Δεν φθάνει μόνο ένα κοφτερό μυαλό, ακονισμένο από την κατοχή και τις δυσκολίες της ζωής. Ούτε και σκέτη μόρφωση. Νοιαζόταν όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους συνανθρώπους του. Αυτό το κάτι που κάνει κάποιους ελάχιστους να ξεχωρίζουν και να πηγαίνουν κόντρα στις νόρμες όταν πιστεύουν οτι αξίζει τον κόπο...

[yannis]

Αρχική Δημοσίευση από Carduelis

...
..."Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία."


Νότη μου, επίτρεψε μου να διατηρώ αμφιβολίες, για το κατά πόσον η παιδεία και μόνο αυτή, θα δώσει τις διεξόδους που πρέπει.
...

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις».


Για φαντάσου... Βασίλη τ' ακούς!?!??

...
Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.»

Καλά για το κυρίως θέμα, δεν νομίζω να έχει κανείς απορίες για την άποψή μου... αν και κάποιοι με θεώρησαν ομοφοβικό (sic) τελευταία!!!!!

Όμως η επιστήμη ίσως δώσει την λύση επιτέλους...

Οι μαϊμούδες δίνουν ελπίδα σε ανθρώπους με προσθετικά άκρα

[paschalis]

Εχω την αισθηση πως οι συμμετεχοντες εδω
αλλα και σε αλλα θεματα της πολυπαθης κατηγοριας οπως αυτο
http://www.gsforum.gr/f55/%CE%9F-%CF...9%CE%B1-44032/
και αυτο
http://www.gsforum.gr/f55/%CE%A0%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CF%82-44189
οδηγειτε αυτην σε πολυ υψηλα επιπεδα ποιοτητας.
Απο μενα ενα ευχαριστω..