ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ…. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ…

[Magelanos]

Μετά το ταξίδι που πραγματοποίησα το 2009 σε Γαλλία και Ισπανία, στο μυαλό μου είχα αρχίσει να δουλεύω τον επόμενο στόχο μου την Ρωσία. Φτάνοντας στο καλοκαίρι του 2010 και καταρρίπτοντας κάθε σκέψη και όνειρα γι’αυτον τον προορισμό, μετρούσα τις μέρες μπας και τα καταφέρω το 2011. κάθε εμπόδιο για καλό λένε οι σοφοί, και αυτό έπιασε τον Αύγουστο του 2010. Αν είχα ξεκινήσει για Ρωσία, θα πέρναγα πολύ δύσκολες καταστάσεις, αφού οι άσχημες φωτιές είχαν κατακλίσει την χώρα.

Οπότε είχα αρκετό χρόνο να κάτσω και να το δουλέψω καλά για να το πραγματοποιήσω. Το 2011 μέχρι τον Αύγουστο, ήταν ένας γεμάτος ταξιδιωτικά χρόνος για μένα. Πολλά ταξίδια σε Βαλκάνια και αρκετά εντος Ελληνικού εδάφους. Ο καιρός πέρασε γρήγορα, και έφτασα στον ένα μήνα πριν ξεκινήσω. Και αφού πλέον έβαλα και την υπογραφή, στο ότι κάνεις δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει, ξεκινώ τις διαδικασίες έκδοσης Βίζας.

Γνωστή και πολύ καλή φίλη, μου προτείνει ένα ταξιδιωτικό γραφείο, που ειδικεύεται σε ότι έχει να κάνει με Ρωσία. Επισκέπτομαι το γραφείο και τους λέω για το ταξίδι. Η απάντηση ήταν ότι κλείνοντας ένα ξενοδοχείο παίρνω το VOUCHER την κράτηση δηλαδή για να μου εκδοθεί η Βίζα. Το θέμα είναι ότι, εγώ πάω οδικός και θα πρέπει να κλείσω όλα τα ξενοδοχεία από τους προορισμούς που θα περνούσα.

Εγώ είχα είδη μαζί μου το δρομολόγιο, και τις ημερομηνίες. Δίνω και μια φωτογραφία για την Βίζα, μου λένε αν θέλω κάτι οικονομικό.. Φυσικά απαντώ και σε δυο εβδομάδες θα έχω την απάντηση. Η Βίζα στοιχίζει 80 ευρώ και είπαν ότι είναι υποχρεωτικό να μου βγάλουν και ιατρική περίθαλψη για Ρωσία. Στοιχίζει 2 ευρώ την μέρα, για όσες μέρες θα βρίσκομαι εκεί. Αν συμβεί κάτι (μακριά από εμάς)…..

Ευτυχώς που τους είπα ότι θα μπω δυο φορές σε Ρωσικό έδαφος, για να γραφτεί πάνω στην Βίζα ο αριθμός 2 αλλιώς δεν θα μπορούσα να ξανά μπω. Ρεεεε…τι είναι τούτοι… Αυτές οι δυο εβδομάδες ήταν που δεν περνούσαν με τίποτα. με αποστολή mail με ενημέρωναν ότι όλα ήταν έτοιμα και να περάσω για την παραλαβή. Φτάνοντας στο γραφείο παραλαμβάνω τα πάντα και πληρώνω: 124 ευρώ για Βίζα και Ιατρική περίθαλψη. Και 988 ευρώ για εννέα ξενοδοχεία και δεκατέσσερις νύχτες σε Ρωσία.

Οπότε είμαι κομπλέ και με το ηθικό ανεβασμένο έτοιμος για όλα… Οι τιμές των ξενοδοχείων από αυτά που κλείστηκαν ήταν από 50 ευρώ το φθηνότερο μέχρι 80 το ακριβότερο, όλα με πρωινό. Γενικά η Ρωσία είναι ακριβή. Από άλλα χαρτιά τώρα, είχα ακούσει κάποιους να λένε για διεθνή άδεια οδήγησης, και άλλοι ότι δεν χρειάζεται. Εγώ σκεφτόμενος αποφασίζω να μην βγάλω.

Στην ουσία η διεθνής άδεια είναι ένα χαρτί στα αγγλικά, και το εκδίδει η ΕΛΠΑ πληρώνοντας κάποιο ποσό. Ωραία και ρωτώ… σε τι θα χρειαστεί ένα τέτοιο χαρτί σε αυτές τις χώρες και μάλιστα στα Αγγλικά; Απολύτως τίποτα!!! αυτό που σκέφτηκα είναι να μεταφράσω άδεια μηχανής και δίπλωμα στα Ρωσικά. Πήγα σε μεταφραστικό γραφείο, όπου συνεργάζομαι λόγο δουλειάς, και σε μια μέρα ήταν έτοιμα και τσάμπα, δώρο για το ταξίδι.

Βγάζω και την πράσινη κάρτα, από την ασφαλιστική μου εταιρία και είμαι οκ. Τώρα μαζί μου θα έχω ένα GPS και έναν Ρωσικό Άτλα όλης της χώρας. Ερώτηση: που βρήκα Ρωσικό Άτλα; Ήταν παραγγελία στον φίλο Νίκο (Ταξιδευτή) τον γνωστό μέσα από το φόρουμ, για τα ωραία γραφόμενα ταξιδιωτικά του. Όταν το 2010 έκανε το ταξίδι στις Βαλτικές χώρες, αγόρασε και τον χάρτη.

Και αυτή η αγορά ήταν μετά από σκέψη, γιατί πιστεύω ποιο εύκολο θα είναι να διαβάζω τον Ρωσικό χάρτη, την στιγμή που οι πινακίδες στην χώρα είναι στα Ρωσικά, παρά να διαβάζω Αγγλικά. Από συνάλλαγμα δεν έχω κάνει καθόλου. Θα έχω κάποια μετρητά μαζί μου και κάρτες. Μπαίνοντας σε κάθε χώρα θα αλλάζω. Φανταστείτε ότι θα έχω συναλλαγή μέσα σε ένα μήνα, με επτά διαφορετικά νομίσματα.

[Magelanos]

29-7-11-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: τελευταία στιγμή όπως πάντα τρεχάτε ποδαράκια μου, για να προλάβω. Διανυκτέρευση για σήμερα στην συμπρωτεύουσα, με τον φίλο Νίκο-Χ το απίστευτο παιδί, να τα έχει κανονίσει όλα στην εντέλεια. 12:30 το κλειδί στην μίζα, με το υδράργυρο στα κόκκινα. Κλασικά στην εθνική με κίνηση τέτοια ώρα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Πριν φτάσω στα διόδια των Αφιδνων, στο ύψος του Αγ Στεφάνου, θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει την επένδυση του μπουφάν της κοντούρας.

Αυτή η επένδυση χρησιμοποιείτε και σαν μπουφανακι ξεχωριστά, και είναι ότι ποιο χρήσιμο εκεί που πηγαίνω. Αναστροφή λοιπόν και ξανά στο σημείο μηδέν… Άγχος και χάσιμο χρόνου τα πρώτα συμπτώματα. Αρχίζω ν' ανεβάζω ρυθμό, και πολύ γρήγορα πρώτη στάση για κάτι φαγώσιμο στα γρήγορα, και βενζίνη μετά την Λαμία. Φτάνοντας 17:00 στα διόδια των μαλγάρων πριν την Θεσσαλονίκη, παίρνω τηλέφωνο τον Νίκο-Χ.

Μου λέει την διεύθυνση του ξενοδοχείου στο καρακεντρο της πόλης, και πολύ σύντομα πάρκαρα έξω από αυτό. Ταχτοποιούμε όλα καλά, και αράζω μέχρι να βρεθούμε με τα παιδιά. Η ώρα πέρασε γρήγορα, ο Νίκος ήρθε και πήγαμε στα λαδάδικα σε ωραία γωνιά και πολύ καλό μαγαζί. Γνώρισα φίλους που δεν τους ήξερα, αλλά και γνωστούς που χάρηκα πολύ που τους ξανά είδα. Κουβέντα στην κουβέντα έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Τους ευχαρίστησα για την συμπαράσταση και τα καλά τους λόγια για το ταξίδι στα ξένα που ξεκινούσε μπροστά μου, για τριάντα ημέρες.

[Magelanos]

30-7-11-ΣΑΒΒΑΤΟ: 11:00 αποφασίζω να βάλω μπροστά την μηχανή και να ξεκινήσω. Τελικός προορισμός σήμερα το Veliko Tarnvo Βουλγαρία. Άλλη μια ανακάλυψη που είχα, ήταν ότι ξέχασα άλλα δυο βασικά πράγματα. Κλειδαριά μηχανής και ζώνη μέσης… αλλά παρόλο αυτά προσπαθούσα να έχω θετικές σκέψεις και μόνο… η διαδρομή Θεσσαλονίκη Σέρρες, μέχρι σύνορα Προμαχώνα, είναι ωραία με αρκετά κομμάτια οδικής απόλαυσης (Τεο-71 ξέρεις τι εννοώ έτσι.

Φτάνοντας στα σύνορα, τα οποία τα περνώ για τέταρτη φορά μέσα στο 2011, η διαδικασία είναι εύκολη πλέον. Πολύ γρήγορα περνώ και σταματώ αμέσως εντος Βουλγαρίας για συνάλλαγμα. Η ζέστη αρκετή και ξεκινώ για να φτάσω στον προορισμό μου. Ο δρόμος είναι η εθνική Ε79-1 μέχρι την πρωτεύουσα Sofia. Η κατάσταση του δρόμου είναι αρκετά καλή, και ποιοτικά και από φυσικής άποψης. Ολιγόλεπτες στάσεις μόνο για νερό και βενζίνη.

Περνώ έξω από την πρωτεύουσα και πιάνω τον Ε83-Α2 μέχρι να συναντήσω τον Ε772-4 . πολύ ωραίος ορεινός δρόμος, και φυσική ομορφιά, ιδικά μετά την πόλη Sevlieno. φτάνω πολύ καλή ώρα στην πόλη 18:30, και κινούμε σιγά μπας και βρω ξενοδοχείο να μείνω. Η πρώτη άποψη ήταν θετική, και αρκετά τουριστική θα έλεγα. Αφού μετά από τρεις απόπειρες χωρίς να υπάρχει δωμάτιο, η τέταρτη ήταν οκ. Δωμάτιο το τελευταίο παρακαλώ, και στην τρελή τιμή των 14 ευρώ με πρωινό στο κέντρο φυσικά με θέα απέναντι στον λόφο με τα οχυρωματικά τοίχοι.






Αυτά είναι τα Βαλκάνια και όποιος δεν τα έχει επισκεφτεί να το κάνει γρήγορα!! Αμέσως έξω για βόλτα με τα πόδια. Το Βελικο Τερνοβο είναι μια από της γραφικότερες πόλης της χώρας. Είναι κτισμένη πάνω σε λόφους, που ορθώνονται απότομα σε διαφορετικά υψίπεδα, πάνω στην κοιλάδα που σχηματίζει ο μαιανδρικός ποταμός. Τα σπίτια είναι στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο και η πρόσβαση γίνεται με στενά σοκάκια, ακόμα και με σκάλες.






Η σημαντικότερη στιγμή της πόλης ήταν το 1185, όταν ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα της δεύτερης βουλγαρικής αυτοκρατορίας. Αρκετός κόσμος να κάνει την βόλτα του στα σοκάκια, ακόμα και Ιάπωνες τουρίστες, που φυσικά φωτογράφιζαν τα πάντα. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα η διανυκτέρευση, αλλά και η γνωριμία της πόλης. Επιστροφή μετά τις τελευταίες φωτογραφίες στο ξενοδοχείο.

[Magelanos]

31-7-11-ΚΥΡΙΑΚΗ:






10:15 αναχώρηση με καταπληκτικό καιρό. Με τον Ε85 μέχρι τα σύνορα με Ρουμανία και την πόλη Ruse. Σταματώ στην ουρά ων αυτοκινήτων, η πρώτη επαφή με Ρουμανία. Τα πράγματα δεν κυλούν και γρήγορα, και βλέποντας δυο με μηχανές να παρακάμπτουν την ουρά και να περνούν μπροστά, κάνω ακριβώς το ίδιο. Ο έλεγχος ήταν ο ποιο γρήγορος που έχω περάσει σε σύνορα.





Δίνω το διαβατήριο στον αστυνομικό, βλέπει ότι είμαι Έλληνας, και με ρωτά σε άπταιστη Ελληνική γλώσσα. Που πας; Διάσχιση της Ρουμανίας απαντώ. Μου δίνει διαβατήριο λέει καλά να περάσω και φεύγω!!! Ούτε την μηχανή δεν έσβησα, και βρίσκομαι στην Ρουμανία. Με τον Ε70 προσπερνώ από έξω το Βουκουρέστι, και σταματώ σε προάστιο της πόλης. Ήθελα να αλλάξω χρήματα. Βρίσκω τράπεζα αλλά κλειστά λόγο μέρας. Η λύση την έδωσε το αυτόματο μηχάνημα. Μην ξέροντας την ισοτιμία βγάζω 200 RON και συνεχίζω με το Ε60 για το Brasov.

Η δρόμος αρκετά καλός και η διαδρομή μέσα στην φύση. Στάση σε βενζινάδικο πριν το Brasov για γρήγορο φαγητό και ξεκούραση.




Παίρνω και καφεδάκι, ανοίγω χάρτη και σκέπτομαι αν θα διανυκτερεύσω στην πόλη η κάπου αλλού. Ο καιρός έχει αρχίσει να χαλά, και να ψυχραίνει. Είναι ακόμα νωρίς και λέω να διανύσω κάμποσα χιλιόμετρα, προσπερνώντας το Brasov. Και εκεί που απολάμβανα την ορεινή οδήγηση, βλέπω ένα ογκώδες τετράποδο στο αντίθετο ρεύμα στην άκρη του δρόμου!!!

Τσοπανόσκυλο σκέφτηκα και έκοψα λίγο. Πλησιάζοντας όμως αντιλαμβάνομαι ότι είναι μια μικρή αρκούδα ψάχνοντας σε κάδο με σκουπίδια για τροφή. Σταματώ στο αντίθετο για να χαζέψω. Σταματημένα δυο αυτοκίνητα με τους οδηγούς να βγάζουν φωτογραφία, και το αρκουδάκι, να τα έχει χαμένα και να είναι ανήσυχο. Σκέπτομαι να βγάλω την φωτογραφική για να αποθανατίσω την απίστευτη σκηνή, αλλά η λογική υπερίσχυσε.

Σκέψεις σε ρυθμό υπερταχείας πέρασαν από το μυαλό, ότι όπου και μικρό κάπου κοντά και η μαμά. Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να γίνω το απογευματινό γεύμα για το αρκουδάκι. Οδηγούσα με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου μετά από αυτή την υπέροχη συνάντηση με το συμπαθέστατο αρκουδάκι. Με τον Ε578 συνεχίζω την οδήγηση προς βορρά.





Έχει αρχίσει να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες.

Στάση σε ένα παραδοσιακό επαρχιακό χωριό, για να βάλω αδιάβροχα.





Μετά από 92χιλ αποφασίζω και μπαίνω στην πόλη Miercurea-Ciuc. Με ψιλοβρόχι και την θερμοκρασία αρκετά κάτω για την εποχή, ψάχνω για ξενοδοχείο. Πολύ έρημα τα πράγματα, και η αναζήτηση στο GPS δεν είχε και πολλές επιλογές. Φτάνω στο πρώτο, το οποίο φαινόταν για ακριβό. Παίρνω την απόφαση να ρωτήσω. 240 RON. Σε ευρώ; Τον ρωταω..57 απαντά.

Εντάξει δεν είναι και φτηνό αλλά μιλάμε για χλιδή. Και η ώρα περασμένη, βαλε και την κούραση της ημέρας το κλείνω. Βάζω την μηχανή και σε φυλασσόμενο χώρο, και πάω στο δωμάτιο. Πραγματικά τα άξιζε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Έχει αρχίσει να νυχτώνει και βγαίνω έξω για φαγητό, και βόλτα με τα πόδια.














Περπάτησα πολύ λίγο αφού το κέντρο ήταν πολύ κοντά, και στην ουσία ένας μακρύς πεζόδρομος, και μια μεγάλη πλατεία όλο και όλο… τώρα τι τρώμε;; Βρήκα την εύκολη λύση του γρήγορου φαγητού, οπού και αυτό ήθελα αυτή την στιγμή, κάτι γρήγορο γιατί λύσσαξα στην πείνα. Η πρώτη νύχτα επί Ρομανικού εδάφους μου άφησε ευχάριστες εντυπώσεις.

[Magelanos]

1-8-11-ΔΕΥΤΕΡΑ (263χιλ)





Σήμερα η διανυκτέρευση είναι προγραμματισμένη από Αθήνα στην πόλη Iasi πολύ κοντά στα σύνορα με Μολδαβία. Προγραμματισμένη και αμετάκλητη, όταν έχεις να κάνεις με τον (Mr.-Dinοpoulos) τον γνωστό μέσα από το φόρουμ. Σε αυτή την πόλη ο Κωστάκης μας, έχει σπουδάσει σε πανεπιστήμιο φαρμακευτική, για πέντε χρόνια. Καταλαβαίνεται για το τι γνώσεις τοπικές ιστορικές και ευρύτερες κατέχει…

Και όταν με αφορμή διακοπών στην Ελλάδα, κατέβηκε φιλικό ζευγάρι του Κώστα από Ρουμανία, που ζουν και δουλεύουν σε αυτή την πόλη, δεν άργησε να γίνει η συνάντηση και να βγουν οι χάρτες στα τραπέζια. Μου προτείνουν διαδρομές, και μάλιστα φτάνοντας στην πόλη τους, να με φιλοξενήσουν. Εγώ από την άλλη δεν είχα σκοπό να περάσω από Μολδαβία. Αλλά επισκέπτοντας την Ιasi ο ποιο σύντομος δρόμος για την συνέχεια του ταξιδιού, ήταν διασχίζοντας την Μολδαβία.

Αποδείχτηκε ότι δεν δυσκολεύτηκαν και πολύ να με πείσουν, όταν είπαν τις μαγικές λέξεις!!! Πόλη-Chisinau-Moldova μόνος στην πρωτεύουσα με πανέμορφες γυναίκες… επιστρέφοντας στο σπίτι, αμέσως μπήκα ιντερνέτ και έκλεισα για δυο νύχτες στην πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Μετά από αυτή την παρένθεση, ξεκινώ με τον Ε578 μέχρι την πόλη Gheorgheni, και συνεχίζω με τον επαρχιακό, C12 και διασχίζω ένα μέρος από τα πανέμορφα καρπάθια.




This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x601 and weights 510KB.















Βουνά πανύψηλα, χαράδρες, ποτάμια, λίμνες, φύση, πράσινο, παραδοσιακά χωριουδάκια, δρόμοι να διασχίζουν σκαμμένα βουνά, πείτε μου τι άλλο να θέλει κανείς;






This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x601 and weights 516KB.











Αυτό το σκηνικό θα με συντροφέψει στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής μου. Περνώντας την πόλη Piatra Neamt οδηγώ στον D15. Περνώ και την πόλη Roman και μετά από λίγο έβλεπα πινακίδες για Iasi. Μπαίνοντας στην πόλη σταματώ σε βενζινάδικο και βάζω βενζίνη(4,20 RON το Lit=1 ΕΥΡΩ). Ένα εσπρεσακι για ανασυγκρότηση.


Η επόμενη κίνηση είναι να πάρω τηλέφωνο την Ανκα την γυναίκα του Ντορουτ, το ζευγάρι και φίλοι του Ντινοπουλου, που θα με φιλοξενήσουν σήμερα. Της λέω να μου στείλει με μήνυμα την διεύθυνση να την βάλω στο GPS. Πάω να βάλω διεύθυνση αλλά μάταια. Δεν υποστήριζε οδούς της πόλης. Τι κάνω τώρα; Να ξαναπάρω τηλέφωνο να τους πω που είμαι και να έρθουν; Τι;;; Μου ήρθε μια ιδέα η οποία είναι και αποτελεσματική!!! Βρίσκω ταξιτζή, και με συνεννόηση <<κουφέτο>> μπαίνει μπροστά και ακολουθούσα.

Φτάνουμε έξω από το σημείο που του είχα πει. Πληρώνω και όλα οκ… κατευθείαν ο Ντορουτ με καλωσορίζει και με ρωτά πόσο μου πείρε ο ταρίφας για να δει αν έκλεψε. Όταν του λέω το ποσό και από πού τον βρήκα του φάνηκε λογικό. Ξεκινάμε για το σπίτι τους γιατί εκεί ήταν το φαρμακείο που διατηρούσαν και εργάζονταν. 5 με 6 χιλ έξω από την πόλη, κυριολεκτικά μέσα στο δάσος ήταν το σπίτι. Μάλιστα χρειάστηκε να κάνω 300μ περίπου άγρια εντουραδα για να φτάσουμε στην είσοδο του σπιτιού.

Όλα καλά όμως, αμέσως με μάγεψε η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε εκείνη την στιγμή. Γνωρίζω και την υπόλοιπη οικογένεια μαμά και μπαμπά, αλλά και το γλυκύτατο μωράκι.. Η μαμά είχε ετοιμάσει το τραπέζι με τοπικά εδέσματα. Άφησα τις ντροπές και τα δοκίμαζα όλα μετά μανίας. Γευστικότατη η Ρουμανική κουζίνα, έφαγα για τις επόμενες δυο μέρες!! Μετά από την πανδαισία γεύσεων ο Ντορουτ μου κάνει την πρόταση να πάμε για μια μπύρα και να μου δείξει και λίγο από πόλη πριν πέσει η νύχτα.

Η πόλη είναι μια φοιτητουπολη γεμάτη ζωή… ναι αλλά όχι τέτοια εποχή, που τα πανεπιστήμια είναι κλειστά, και όλοι σε διακοπές. Πάλι καντεμιά αφού η πόλη είναι άδεια από αιθέριες υπάρξεις. Δεν με παίρνει από κάτω και συνεχίζω ακάθεκτος. Εξάλλου είμαι σε ταξιδιωτική αποστολή που πρέπει να βγάλω σε πέρας. Πρώτη στάση στο πανεπιστήμιο που φοίτησε για πέντε χρόνια ο Κωστάκης μας (Ντινοπουλος)..









Μετά καταλήγουμε σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί μέσα σε πάρκο για την μπυριτσα μας. Η βραδιά κύλισε με κουβεντούλα χαλαρά.

[Magelanos]

2-8-11-ΤΡΙΤΗ (150χιλ):





Μια πανέμορφη μέρα ξεκινά, με ωραίο πρωινό από την Ανκα, και σε απόλυτη αρμενία με την φύση και την ησυχία που είχε. Μετά η Ανκα θα πήγαινε στο φαρμακείο και ο Ντορουτ είχε αναλάβει το δύσκολο κομμάτι της ξεναγήσεως και το να περάσω ευχάριστα την μέρα μου. Πραγματικά με σκλάβωσαν αυτά τα παιδιά!!!! Ξανά στην πόλη οπού το σκηνικό το ίδιο, δηλαδή άδεια από κόσμο, και μια πόλη ένα εργοτάξιο παντού ανακαινίσεις σε κτήρια, πεζοδρόμια, δρόμους.

Αυτό ήταν λίγο άσχημο γιατί δεν μπορούσα να βγάλω μια φωτογραφία χωρίς εμπόδια. Καταλήγουμε σε εμπορικό κέντρο της πόλης και βρίσκουμε καφέ και αράζουμε. Έχω αρχίσει να αγχώνομαι λίγο γιατί η ώρα περνά και εγώ σήμερα πρέπει να είμαι Μολδαβία στην πρωτεύουσα. Το καλό είναι ότι μόνο 150χιλ με χωρίζουν, αλλά σκέπτομαι τα σύνορα. Ο Ντορουτ μου προτείνει να πάμε για φαγητό σε ένα πάρκο κοντά.

Φτάνουμε και όντως είχε δυο μαγαζιά για φαγητό, με τεράστιο εξωτερικό χώρο για πολύ κόσμο. Μου είπε ότι εδώ μαζεύονται όλοι οι φοιτητές για φαγητό. Και παρεμπιπτόντως είχε κόσμο και αρκετή νεολαία. Το ρώτησα για τα σύνορα με Μολδαβία αν έχει ακούσει κάτι και ξέρει τίποτα περίεργο. Λέει ότι δεν πρέπει να με απασχολεί γιατί οι Ρουμάνοι δεν έχουν πρόβλημα εγώ γιατί να έχω; Αλλά μου κάνει και την κρίσιμη ερώτηση, αύριο έτσι και αλλιώς δεν μπαίνεις Μολδαβία. Εδώ άσπρισα αμέσως!!!

Νόμιζε ότι θα κάτσω και σήμερα. Του εξηγώ ότι έχω κάνει booking από Ελλάδα για σήμερα και για δυο νύχτες στην πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Τότε απαντά ότι τρώμε το φαγητό μας και φεύγουμε. Κρίμα λέει νόμιζα ότι θα καθόσουν και σήμερα. Καλά θα ήταν, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται και έχω κάνει τα κουμάντα μου και δεν θέλω να αλλάξω κάτι τώρα. Μια άλλη φορά που θα επισκεφτώ μόνο Ρουμανία του λέω σίγουρα. Φεύγουμε και πάμε σπίτι, γρήγορα μαζεύω πράγματα η ώρα 16:30. Η Ανκα στενοχωρημένη που φεύγω γιατί και αυτή νόμιζε ότι ήταν για αύριο, παίρνει θέση για μια τελευταία φωτογραφία.

[Magelanos]

Η ώρα 17:00 τους ευχαριστώ και βάζω μπρος την μηχανή. Ο Ντορουτ αποφασισμένος να με ξεπροβοδίσει παίρνει το αυτοκίνητο και για 30χιλ μέχρι την επόμενη πόλη θα είναι μαζί. Εντάξει όπως είπα είναι απίστευτοι άνθρωποι, και πραγματικά είναι μέσα στην καρδιά μου. Ένιωθα σαν μέλος της οικογενείας τους, που έφευγε στα ξένα.. έτσι με έκαναν να νιώσω από την πρώτη στιγμή. Ευχαριστώ και πάλι να είστε καλά.. φτάνοντας στην πρώτη πόλη την Tomesti σταματά ο Ντορουτ το αμάξι στην άκρη.

Απαραίτητες χαιρετούρες και οπωσδήποτε να τους στέλνω ένα μήνυμα να ξέρουν που βρίσκομαι και αν είμαι καλά. Εντάξει εκεί με τσάκισε πραγματικά!!! Συνεχίζω μόνος πλέον με τον 28 κατεύθυνση προς σύνορα με Μολδαβία. Ο δρόμος τα μαύρα του τα χάλια. Από λακκούβες, σχισμές, από άσφαλτο σε <<μπλοκ μπετόν>> και προσπαθώντας να αποφεύγω οτιδήποτε περνούσε, και πεταγόταν στον δρόμο, με δυο αλλά και τέσσερα πόδια!!! Φτάνω σύνορα. Τα πράγματα χαλαρά χωρίς πολύ κίνηση.

[Magelanos]

Περιμένοντας τα λιγοστά οχήματα μπροστά μου, βλέπω από τον καθρέφτη μηχανή να πλησιάζει. Σταματά δίπλα μου και ακούω… για σου φίλε στα Ελληνικά!!! Με μεγάλη μου χαρά απαντώ… για σου πατρίδα. Δεν είμαι Έλληνας αλλά Ούγγρος. Ξέρω λίγα Ελληνικά γιατί έχω πάει πολλές φορές Ελλάδα. Και Κινέζικα να μιλούσες η χαρά θα ήταν η ίδια.. Ήταν δικαβαλος με την κοπέλα του και πήγαιναν στο Chisinau για διανυκτέρευση και μετά θα έμπαιναν Ουκρανία προς Οδησσό.

Πρώτη τους φορά και γι’αυτους η είσοδος προς Μολδαβία. Φτάνουμε στον έλεγχο και δίνουμε διαβατήρια και άδεια. Αυτό που έλεγξαν ήταν ο αριθμός πλαισίου στην μηχανή. Και το άλλο ήταν ότι μας ανάγκαζαν να κάνουμε συνάλλαγμα στα σύνορα και μετά να μπούμε στην χώρα. Εντάξει δεν με χάλασε καθόλου. Ο Ούγγρος δεν του φάνηκε σωστό, νομίζοντας ότι μπορεί να κλέψουν στην ισοτιμία. Το θέμα είναι ότι πρέπει να γίνει και έγινε…
Η ισοτιμία είναι 16 LEI-MD=1 EURO. Ο φίλος μου κάνει πρόταση να πάμε μαζί. Φυσικά λέω κανένα πρόβλημα. Μόνο δεν θα πάνε όλο εθνική, κάπου πριν θα στρίψουν για επαρχιακό. Κανένα πρόβλημα λέω. Εγώ θα συνεχίσω Εθνική, και ίσως βρεθούμε στην πρωτεύουσα. Ξεκινάμε μπροστά αυτός με το TDM-900 διασχίζοντας τον μοναδικό δρόμο Μ1 αλλά προς μεγάλη εντύπωση σε άριστη κατάσταση!!! Αυτοκίνητα σχεδόν καθόλου, και δυο μηχανές να διαταράσσουν την απόλυτη φυσική αρμονία της επαρχίας της χώρας.

Λίγο πριν τη πρωτεύουσα αποχαιρετώ τα παιδιά, που θελαν να πάρουν τον επαρχιακό δρόμο. Και πάλι ξανά στο μοναχικό μου ταξίδι γυρνώ.





Φτάνω στο Chisinau σταματώ 2χιλ πριν το κέντρο. Ανοίγω GPS αλλά μάταια πάλι, δεν υποστήριζε τις οδούς της πόλης. Ξεκινώ και σιγά ψάχνω για ταρίφα. Βρίσκω και σταματώ. Ένας πιτσιρικάς αραχτός στο ταξί με τα πόδια στο τιμόνι, σκοτώνοντας την ώρα του, και περιμένοντας πελάτη. Του δείχνω την οδό και ανοίγει χάρτη. Την βρίσκει και προσπαθεί να μου εξηγήσει πως θα φτάσω.

Του εξηγώ ότι δεν καταλαβαίνω, και να με πάει αυτός ακολουθώντας τον. Δυσκολεύτηκα μέχρι να καταλάβει αλλά πείρε μπρος και ξεκινάμε. Αρχίζει να το πηγαίνει κομμάτια, κ’εγω να προσπαθώ να ακολουθησω. Το θέμα δεν ήταν ότι δεν μπορούσα, αλλά δεν προλάβαινα να αποφεύγω τις λακκούβες και έπεφτα με άσχημο τρόπο μέσα σε αυτές. Άσε που από κάτι στενάκια, έσκαγαν μύτη κάτι αιθέριες υπάρξεις, με το χαμόγελο στα χείλη κ’εγω να έχω αποβλακωθεί και να μη θέλω και πολύ να εμβολίσω τον ταρίφα.

Ευτυχώς έφτασα σώος και αβλαβείς, έξω από το ξενοδοχείο. Που να καταλάβω τώρα πόσο θέλει ο ταρίφας; Την λύση την έδωσε το σκονισμένο παρμπρίζ του. Μου έγραψε 40-lei. Του δίνω 50 και μου είπε δέκα ευχαριστώ. Μπαίνω ξενοδοχείο, και μια νεαρή κοπέλα ήταν στη ρεσεψιόν. Όπα λέω από μέσα μου!!! Ξεκινάμε με τις καλύτερες προϋποθέσεις.. Λέω ότι έχω κάνει από Ελλάδα booking για δυο νύχτες. Και απαντά με χαμόγελο… για σου τι κάνεις;;; με σπαστά Ελληνικά. Τι γίνεται εδώ.. ξανά λέω από μέσα μου.. που πέσαμε, σε φλέβα χρυσού;; Και συνεχίζει στα Ελληνικά… έχω πάει Χαλκιδική για διακοπές, και μου αρέσει πολύ η Ελλάδα..

Τώρα να πω ότι κ’εμενα αρχίζει να μου αρέσει η Μολδαβία, θα είναι ψέματα;; παίρνω το κλειδί και ανεβαίνω στο δωμάτιο. Μια χαρά άψογο θα έλεγα. 40 ευρώ την βραδιά με πρωινό. Έχω χάσει πολύ ώρα, και αρχίζει να νυχτώνει, Βγαίνω κατευθείαν για μια βόλτα στο κέντρο. Το κέντρο απέχει δυο χιλιόμετρα από εδώ, και ξεκινώ με τα πόδια. Φτάνοντας σε κεντρικό δρόμο, συνειδητοποιώ ότι πανέμορφες γυναίκες βρίσκονται παντού. Βρίσκω μια αλυσίδα ιταλικής πίτσας και κάθομαι για φαγητό.

Πασαρέλα παντού από απίστευτα όμορες γυναίκες!!! Δεν ξέρω τι παίζει εδώ αλλά είναι το κάτι άλλο. Τελειώνοντας από το φαγητό και αφού έχει νυχτώσει κάνω μια τελευταία βόλτα πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο.




Και παρατηρώντας ακόμα ποιο καλά, έβλεπα πανάκριβα αυτοκίνητα, μαζί με τελειωμένα οχήματα μιας άλλης εποχής. Πολυτελές αυτοκίνητο και φιμε τζάμι= ΜΑΦΙΑ….. Είχα ακούσει αλλά είναι αλλιώς να το βλέπεις.. Τελευταία στάση σε σουπερ-μάρκετ που δούλευε 24 ώρες. Από τις πελάτισσες και τις ταμίες, όλες ήταν βγαλμένες από καλλιστεία!! Απήλαυσα πραγματικά τα ψώνια μου…

[Magelanos]

3-8-11-ΤΕΤΑΡΤΗ:

Ηλιόλουστη μέρα σήμερα, και με διάθεση στα ύψη πάω για το πρωινό. Μια χαρά όλα και ξεκινώ με τα πόδια την βόλτα μου στην πρωτεύουσα. Λέω να επισκεφτώ ένα, από τα πολλά πάρκα που έχει η πόλη. Αυτό στον χάρτη φαίνεται ότι έχει και μια λίμνη, και είναι και κοντά από το ξενοδοχείο. Πριν φτάσω περνώ χωρίς να το ξέρω από το νεκροταφείο, πέφτοντας σε στολισμό νεκροφόρας η οποία ήταν και μια πολυτελής λιμουζίνα. Μου έκανε εντύπωση σε σχέση με τα τελειωμένα παμπάλαια μέσα μεταφοράς, που και να με πλήρωναν δεν έμπαινα.

Τουλάχιστον στον άλλον κόσμο σε πηγαίνουν με πολυτελή τρόπο. Εκτός και αν ο εκλιπόν ήταν μέλος της μαφίας!!! Φτάνω στο πάρκο το οποίο, υπήρχε μια εγκατάλειψη. Όχι από καθαριότητα αλλά από υποδομές. Λόγο φτώχιας κατανοητό!!! Βρίσκω ένα ωραίο σημείο με θέα την λίμνη, η οποία είχε συρρικνωθεί με πολύ λίγο νερό. Τώρα έκαναν και κάτι έργα αλλά δεν ξέρω αν αυτό ήταν το πρόβλημα. Βγάζω το σεικερ και φτιάχνω ένα φραπεδακι.







Έχει αρκετή ζέστη, και ο κόσμος είχε αρχίσει να κάνει βόλτες κάτω από τα πανύψηλα δέντρα του πάρκου. Εντύπωση μου έκανε όταν από μπροστά μου πέρασε μια γυναίκα, που καθαρίζει σημεία στο πάρκο, και κρατούσε μια σκούπα η οποία ήταν φτιαγμένη από κλαδιά!!!




This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x601 and weights 508KB.

[Magelanos]

Μετά από δυο ώρες, αραχτός συνεχίζω την βόλτα μου, σε κεντρικούς δρόμους αλλά και σε στενάκια. Οι γυναίκες στην πολυψήφια, παρόλο που ήταν μέρα ήταν όλες στην πένα και απίστευτα προκλητικές και όμορφες. Είδα τρόλεϊ το βασικό μεταφορικό μέσο του πολίτη, και δεν πίστευα ότι κυκλοφορούν τέτοια οχήματα.. Ήταν μέσα στην σκουριά και την σαπίλα, τα τζάμια ραγισμένα, και πατώντας τα φρένα ακουγόταν από μέτρα μακριά. Συνεχίζω και καταλήγω στον καθεδρικό ναό και την αψίδα του θριάμβου. Απλά έκατσα στα σκαλοπάτια και για ακόμη μια φορά θαύμαζα.. τι;;; Γυναίκες και μόνο γυναίκες…


This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x631 and weights 302KB.


This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x605 and weights 301KB.






Μετά από εδώ πήγα σε ένα άλλο πάρκο δίπλα από το προεδρικό μέγαρο. Λόγο μεσημεριού και ζέστης, και μάλλον αρκετοί είχαν τελειώσει από τις δουλειές τους, αρκετός κόσμος ήταν παντού. Και μάλιστα αρκετοί που κάθονταν σε παγκάκια, είχαν και τα λαπτοπ μαζί τους και σερφαραν. Το ιντερνέτ είναι δωρεάν εδώ, και το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι κάθε παγκάκι, διέθετε μια συστάδα υποδοχών για τέσσερις πρίζες. Οπότε ούτε με την αυτονομία του λαπτοπ είχες πρόβλημα!!!