Βατοί Χωματόδρομοι (μιά χαλαρή βόλτα με το Σύλλογο)

[Markas]

Βάτοι, Χώματα και «Δρόμοι»
Ή όπως μου έλεγε ο Νεκτάριος η εκδρομή ονομάζεται Βατοί Χωματόδρομοι. Και αυτό όχι τυχαία όπως υποστηρίζει. Την εκδρομή αυτή τη διοργανώνει μέσα από το Σύλλογο εδώ και μερικά χρονάκια τέτοιες μέρες και έρχονται αρκετά μεγάλα On-Off αλλά και πολλοί διπλοί.
Εγώ: Κανόνιζε να έρθεις με κανένα καθαρόαιμο Off μηχανάκι πάλι εσύ και μερικοί άλλοι και να τρέχω και να μη σας φτάνω!
Νεκτάριος: Όχι ρε, εγώ με το ΚΤΜ990 Adventure θα έρθω, για μεγάλα μηχανάκια είναι η εκδρομή, δε θα έχεις κανένα πρόβλημα. Την άλλη φορά είχανε έρθει παιδιά με BMW1200 Adventure, εσύ θα κωλώσεις; Μόνο να έρθεις ξεκούραστος μη φας και εσύ 5 τούμπες σαν τον άλλο πέρυσι…
Εγώ: Ωχ! Ρε μη με πάτε σε τίποτα λασπουριές, ποτάμια και πετροκοπιό ε; Από χωματόδρομους μόνο θα πηγαίνουμε και μάλιστα βατούς, έτσι;
Νεκτάριος: Ναι ρε είπαμε, αν θες φέρε και τη γυναίκα σου, χαλαρά θα είμαστε.
Έτσι είπε και με έπεισε για τις αθώες προθέσεις του…. Πού να ήξερα… .
Έρχεται το μήνυμα από το σύλλογο, ραντεβού στις 9 στο Endo καφέ στο Σκαλάνι. Ετοιμαζόμαστε με την Κική πυρετωδώς και πράγματι, στις 9:05 είμαστε εκεί. Αλλά, αν και περιμέναμε να είμαστε τελευταίοι και να φύγουμε αμέσως, βλέπουμε ίσα ίσα το Νεκτάριο και το Σπύρο, χαλαρούς να πίνουν καφέ. Τελικά αποδεικνύεται ότι το ραντεβουδάκι ήταν στις 09:30 και όχι στις 9. Μικρό το κακό, αλλά είχα ένα προαίσθημα πως δεν ήταν η μόνη αλλαγή στο πρόγραμμα.
Εγώ: Νεκτάριε, που είναι το ΚΤΜ;
Νεκτάριος (αδιάφορα): Να μωρέ, εκεί απέναντι…
Εγώ: Μα, αυτό είναι το ¼ (250cc) των κυβικών και ½ των κιλών του 990!Νεκτάριος: Ε μωρέ, είχα καιρό να το οδηγήσω και είπα να το βγάλω και αυτό λίγο έξω να πάρει αέρα. Εξάλλου μην ανησυχείς, χαλαρά θα πηγαίνουμε, όπως τα είπαμε.
Εγώ : Ώχ…
Η Κική με βλέπει να αγχώνομαι λίγο αλλά δείχνει ψύχραιμη.Καθόμαστε να πιούμε τον καφέ μας και σύντομα έρχονται και οι υπόλοιποι της παρέας…Αλλά ας γνωρίσουμε λίγο τα μέλη της ομάδας:
Από αριστερά προς δεξιά: Νίκος Μούσης (αυτός δεν ήρθε αυτή τη φορά)
Σπύρος ο Χωμάτινος με Tenere 650 με ψηλό φτερό παρακαλώ!(Όχι άλλη Μπενζίνα!)
Μιχάλης ο υιός, συνοδηγός του πάτερ (Έξυσα το κράνος μου!)
Μανόλης ο Μοτο-Μοτο με Γουρούνα (Οχ, τα χέρια μου!)
Ο οδηγός μας Νεκτάριος ο Αρχηγός με KTM 250EXC (Ποιος Μακάκας βάζει αλυσίδες στη μέση του δρόμου; )
Γιάννης ο Φασαρίας με XR 250 (βρήκα ένα οικόπεδο με νερό, θέα, άψογο!)
Εγώ, Νίκος ο Διπλός με F800GS (Σοβαρά τώρα, τα μήλα ήταν εξαιρετικά και τα οικόπεδα πολύ φτηνά εδώ γύρω)
Η συνοδηγός μου, Κική η Extreme (μπες εσύ tour guide γιατί θα φτάσουμε αύριο!)
Αντώνης ο GPS με KTM 250EXC (εδώ κοντά δεν είναι ο Στρούμπουλας; )
Τη φώτο έβγαλε ο Κώστας ο Φωτογράφος με Honda CRM250 (Να στηθούμε για καμιά φώτο ρε παιδιά!)
Ακόμα, ήρθε και ο Νίκος ο Αξιόπιστος που άργησε γιατί τον πήρε ο ύπνος και δε βγήκε στη φώτο, με Suzuki DR350 (Τα Suzuki ρε είναι αξιόπιστα μηχανάκια, δε σπάνε, δε χαλάνε!)


Ξεκινάμε λοιπόν στις 09:35 από το Σκαλάνι και κατευθυνόμαστε από στενούς επαρχιακούς νότια. Η θερμοκρασία είναι γύρω στους 18 βαθμούς και ο ουρανός συννεφιασμένος. Δηλαδή συνθήκες ιδανικές για να φοράμε άνετα όλο τον προστατευτικό εξοπλισμό χωρίς να ιδρώνουμε ιδιαίτερα. Το ενδεχόμενο βροχής δε μας πτοεί μιας και όλοι έχουμε κάπου χωσμένο ένα αδιάβροχο.




Πολύ σύντομα φτάνουμε σε ένα παλιό πέτρινο γεφύρι και στρίβουμε στον πρώτο μας χωματόδρομο!


Πράγματι, τζάμπα φαίνεται ανησυχούσα. Ο δρόμος, αν και χώμα, ήταν πράγματι αρκετά βατός. Τα τρία καθαρόαιμα από την άλλη με τους χαρούμενους αναβάτες τους ξεχύνονταν μόλις έβρισκαν ευκαιρία στα διπλανά χωράφια για να παίξουν.


Ο Αρχηγός (Νεκτάριος) έρχεται αγχωμένος δίπλα μου. Φανερά ανήσυχος και κρυφοκοιτώντας προς την Extreme (Κική) ρωτάει: Νίκο, πως σου φαίνεται, καλά είναι;
Εγώ (ο Διπλός): Ναι ρε, μην αγχώνεσαι, όπως μου τα είχες πει είναι.
(Αρχηγός): Οκ, έτσι περίπου θα είναι όλη η εκδρομή, να περάσουμε χαλαρά.Αμέσως μετά δίνει το σήμα για να ξεκινήσουμε στους σκληροπυρηνικούς της παρέας: Παίδες! Να πάμε εδώ από κάτω στο δρόμο με τα νερά!Και ξαφνικά οι εντουράδες της παρέας ξεσπάνε σε κραυγές επιδοκιμασίας και ξεκινάνε σπινάροντας.Γιατί άραγε, αναρωτήθηκα ο αθώος…
Πολύ σύντομα καταλαβαίνω προς τι τα πανηγύρια. Ένας δρόμος πράγματι πλημμυρισμένος με νερό! Εγώ, το DR και το Τenere σταματάμε στην άκρη φοβούμενοι να προχωρήσουμε. Ύστερα από μια μίνι εξερευνητική αποστολή του Αρχηγού, που εξέτασε την κατάσταση του δρόμου παρακάτω, αποφασίζουμε (κάτω από τα θυμωμένα βλέμματα των καγκουράδων) να γυρίσουμε πίσω.

[commander]

[Markas]

Βγαίνουμε για λίγο στην άσφαλτο αλλά το χώμα μας τραβά. Είπαμε, Βατοί ΧΩΜΑτόδρομοι!


Φτάνουμε σε μια ρεματιά γεμάτη λάσπες και υγρασία. Τα μηχανάκια ξεκινάνε σταδιακά 1-1 για να μη μπλέξει το ένα με το άλλο. Χωματόδρομος; Ναι (μάλλον δηλαδή). Βατός; Δε θα το έλεγα. Είμαστε πάντως μακριά πλέον και το να κάνουμε πίσω δεν είναι επιλογή.


ΒΑΤΟΣ;


ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ;


Ο ΜοτοΜοτο φαινομενικά εδώ με τη Γουρούνα βρίσκεται στο στοιχείο του. Δρόμοι με χαμηλή πρόσφυση είναι βούτυρο για την τετρακίνηση. Κι όμως το λάθος δεν αργεί να γίνει και ξαφνικά βλέπω από τον καθρέπτη τη γουρούνα μέσα στο χαντάκι και στο πλάι, ενώ τα μανίκια και τα κράνη και των δύο επιβαινόντων ξύνουν τη λάσπη.


Η γουρούνα σε φάση σούζας στο βάθος και ο Φασαρίας τρέχει να συνδράμει (ή να κάνει χάζι και να γελάσει σε περίπτωση καλής τούμπας, δεν παίρνω και όρκο…)

[Markas]

Σύντομα ευτυχώς έφτιαξε η ποιότητα του χωματόδρομου. Όσο εμείς βέβαια ζοριζόμασταν, οι Κάγκουρες πήγαιναν πάνω κάτω διασκεδάζοντας αλλά και προσέχοντάς μας.




Επιτέλους καταφέραμε και βγήκαμε πάλι στην άσφαλτο! (και χωρίς τούμπα παρακαλώ!)









Να επιτραπεί στον γράφοντα να αναρτήσει μερικές φωτογραφίες του ιδίου παραπάνω.

[yns]

Νικολή τρέλανέ με τώρα!! Πότε θα κάνουμε το γύρο τση Κρήτης από χώμα ωρέ κουζουλέ; Αλλά είπαμε, άνοιξη, να έχει και λίγο λάσπη, ε; Θα απολαύσω τσι φωτογραφίες και θα σου δώσω από κοντά τα συγχαρίκια στον καφέ/μπύρα/τσιμπούσι της Τετάρτης!

[Markas]

Η βόλτα όμως συνεχίζεται πάλι από χώμα αλλά πού ακριβώς βρισκόμαστε, δεν είμαι σίγουρος, μιας και οι συνεχόμενες στροφές σε ρεματιές και μικρές πεδιάδες με έχουν μπερδέψει, ενώ και τα χωριά τα περνάμε πολύ γρήγορα μέσα από δευτερεύουσες εισόδους χωρίς πινακίδες. Εν πάση περιπτώσει, ανεβαίνουμε σε ένα λόφο νοτιοανατολικά του Σκαλανίου (αρκετή απόσταση από αυτό πλέον) χωρίς ίχνος πολιτισμού με αρκετές λάσπες αλλά και πολλές κροκάλες.






Αντώνης ο GPS: Ρε Νεκτάριε που είμαστε εδώ, κάτι μου θυμίζει…
Αρχηγός: Ρε συ, ντροπή, εδώ πέρα έχει γίνει αγώνας και έχεις τρέξει τρεις φορές!
O GPS: Α, ναι ρε , τώρα θυμήθηκα, ο Στρούμπουλας είναι! (εμείς κινούμαστε πόση ώρα νοτιοανατολικά του Ηρακλείου ενώ ο Στρούμπουλας είναι ένας πολύ χαρακτηριστικός λόφος με οροπέδιο ΔΥΤΙΚΑ του Ηρακλείου)


Η Κική ,η Extreme, μέχρι τώρα απτόητη, αν εξαιρέσεις βέβαια το πρώτο κομμάτι με τις λάσπες. Είχε τόση άνεση που με κρατούσε με το ένα χέρι και έβγαζε συνεχώς φωτογραφίες εν κινήσει με το άλλο. (Γενικά, για φωτογραφίες σταματήσαμε ελάχιστες φορές καθ΄ όλο το διήμερο, σχεδόν όλες βγήκαν εν κινήσει. Αρκετές θολές, αλλά οι περισσότερες καλές).


Αριστερά η Μυρτιά;






Μονή Αγκαράθου (; )

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από yns

Νικολή τρέλανέ με τώρα!! Πότε θα κάνουμε το γύρο τση Κρήτης από χώμα ωρέ κουζουλέ; Αλλά είπαμε, άνοιξη, να έχει και λίγο λάσπη, ε; Θα απολαύσω τσι φωτογραφίες και θα σου δώσω από κοντά τα συγχαρίκια στον καφέ/μπύρα/τσιμπούσι της Τετάρτης!

Νασαι καλά και εσύ Γιάννη, την επόμενη κανόνισε να δόσεις το παρόν!
Όσον αφορά αυτό το ταξιδιωτικό, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα! Μη ξεχνάς ήταν δύο μέρες!
Φαντάσουν τώρα ίντα θα γίνει όταν πάμε το γύρο τσι Κρήτης ε ;

[Markas]

Λίγο μετά τη Μονή ο Αρχηγός μου φωνάζει να πλησιάσω: 
Αρχηγός: Νίκοοο! Σε πειράζουν οι ελιές; 
Εγώ, μην ξέροντας τι εννοεί: Εεεε, δεν έχω και αλλεργία στην ελιά, αν εννοείς αυτό…
Αρχηγός: Ωραία. Πάμεεεε!!!
Στρίβουμε σε ένα χωματόδρομο που σε λίγα μέτρα εξαφανίζεται σε ένα ελαιώνα! Βατός; Ίσος… . Χωματόδρομος; Με τίποτε! Έτσι λοιπόν κατέληξα να κάνω σλάλομ ανάμεσα στ κλαδιά προσπαθώντας να μη γρατσουνίσω τη ζελατίνα.


Ευτυχώς τα βάσανά μου τελειώνουν σύντομα και βγαίνουμε στην άσφαλτο στο ύψος των Αποστόλων και παίρνουμε κατεύθυνση προς Καστέλι. Με αφήνουν εμένα να πάω κατευθείαν Καστέλι να κάτσω για καφέ, να μην ταλαιπωρείται και το έτερον ήμισυ, ενώ αυτοί στρίβουν για άλλη μια φορά σε χωματόδρομο για παιχνίδι.





Οι υπόλοιποι δεν αργούν να έρθουν. Καθόμαστε γρήγορα για καφεδάκι και κουβέντα σε ντόπια καφετέρια. Όμως ο χρόνος μας πιέζει, έχουμε πολλά χιλιόμετρα να κάνουμε μέχρι να φτάσουμε στο στόχο μας, οπότε σύντομα ξεκινάμε. Μικρό απρόοπτο; Εκεί που είχε αφήσει ο Σπύρος το Tenere εμφανίζεται μια αξιοπρεπέστατη λιμνούλα βενζίνης! (φαίνεται λίγο πίσω από αυτό γιατί το μετακινήσαμε). Λίγο πριν έρθουν είχαν γεμίσει όλοι τους καύσιμο αλλά στο Tenere ως φαίνεται το παράκανε ο βενζινάς.



Καλά καλά δε βγήκαμε από Καστέλι με κατεύθυνση ανατολικά προς τα Λασιθιώτικα βουνά και στρίβουμε σε χωματόδρομους όπου πάλι χάνω το προσανατολισμό μου. Μπαίνουμε σε ρεματιές όπου υπάρχει και η ονομαστή στη Καγκουροπαρέα Super ειδική, ένα μικρό κομμάτι καλού χωματόδρομου χωρίς γκρεμούς, μέσα σε μια ρεματιά όπου πηγαίνουν φουλ γκάζι με σχετική ασφάλεια.


Πρώτη αναποδιά για εμένα! Σε μια δεξιά στροφή γεμάτη λάσπη και νερό κόβω σημειωτόν, πάω να στρίψω, μου σβήνει, χάνω την ισορροπία (ίσως φταίει και το ότι ήμουν δικάβαλος) και το μηχανάκι τρώει μια κανονική σούπα στη λάσπη! Και λέω το μηχανάκι γιατί εγώ και η Κική μείναμε πρακτικά όρθιοι μιας και προλάβαμε να σταθούμε και να πέσει η μηχανή ανάμεσα στα πόδια μας.


Απώλειες; Τίποτα, μηδέν. Άντε λίγο λάσπη στη δεξιά χούφτα, στα κάγκελα και στα σαμάρια (τα σαμάρια είναι άριστη επιλογή για χώμα μιας και απορροφάνε τυχόν πτώσεις ανώδυνα ή έστω είναι φτηνά στην αντικατάσταση).Ο Σπύρος ο Χωμάτινος με το Tenere πλησιάζει…
Χωμάτινος: Ρε Νίκο, πώς έπεσες; 
Διπλός (εγώ): Είπα να σταματήσω μωρέ λίγο να δω κάτι και, καταλαβαίνεις… (ψέματααα)
Χωμάτινος: Ε, ναι, άλλη φορά να την αφήνεις από την άλλη γιατί από δεξιά δεν έχεις στέκα…
(Μάλλον με πήρε χαμπάρι, τι λέτε εσείς

[MARK]

Μπράβο...Πάντα τέτοια.....

[saitman]

νομιζω πιο μεγαλη σελιδα σε thread δεν ειδα αλλα στεναχωρεθηκα που τελειωσε!!