11/7.....26/7 10000km

[chrisoulis dim]

απο χιο στον τσεσμε της τουρκιας και απο κει βουλγαρια ρουμανια μολδαβια ουκρανια ρωσια μεχρι τα συνορα με καζακσταν στο βολγκογκραντ πρωιν σταλινγκραντ μετα μοσχα αγια πετρουπολη λιγο προς μουρμανσκ ετσι για να θυμηθω το σκανδιναβικο τοπιο λιγο και μετα λετονια λιθουανια πολωνια σταση στο αουσβιτσ και απο κει σλοβακια ουγγαρια ρουμανια απο τρανσυλβανια βουλγαρια σταρα ζαγορα τουρκια τσεσμε και σπιτι...αυτα
__________________

[dim orestiada]

Απιστευτα μερη..Αναμενουμε κ αλλες φωτο...

[AKIS_21]

Φανταστικό ταξίδι

[phoenix]

ετσι απλα περιγραφεις μια ταξιδαρα.......
ε λοιπον εισαι πολυ ενδιαφερον τυπος μοτοσυκλετιστη!!!!
καλως ορισες φιλε και καλη διαμονη στο φορουμ
υπαρχει ενα θεμα ασφαλτινα βουνα για μπες λιγο να δεις και αν σου γιαλισει σε περιμενουμε!!!!!!

[chrisoulis dim]

Επανέρχομαι λοιπόν με πλήρη ανάλυση.....
Εδώ και χρόνια σκέφτομαι κατά καιρούς διάφορες πόλεις, χώρες, προορισμούς,
Είπα λοιπόν όλες μου τις σκέψεις και λόγω οικονομικής κρίσης να τις στριμώξω όλες σε ένα ταξίδι για φέτος και αργότερα ίσως επισκεφτώ κάποια περιοχή από αυτές για περισσότερη περιήγηση,
Αν και κρυφός πόθος είναι Μογγολία Βλαδιβοστόκ... αλλά για την ώρα καλύτερα να μην το σκέφτομαι.
Αφού παρήγγειλα να μου ετοιμάσουν τη βίζα για Ρωσία, ανοίγουν οι χάρτες και παίρνει φωτιά το mapsource οπού και βγαίνει το τελικό σχέδιο,
αυτό που φαίνεται στο google earth και από ‘κει γραμμή για τα δυο gps για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, λόγω του ότι τα έχουν φάει τα ψωμιά τους.
Ημέρα αναχώρησης από Χίο για Τσεσμέ Τουρκίας είναι η 11/7 και δυο μέρες πριν έπρεπε να βρω τρόπο να στριμώξω και τα πράγματα μου χωρίς πλαϊνές βαλίτσες,
γνωρίζοντας το χαμό που επικρατεί στη Μόσχα και Αγία Πετρούπολη ήθελα να είμαι πιο ευκίνητος, όπου και δικαιώνομαι ειδικά στη Μόσχα
όπου το μποτιλιάρισμα πρέπει να ξεπερνούσε τα 40 χιλιόμετρα αν υπολογίσω ότι περνούσα για τρεις ώρες ανάμεσα από μπλοκαρισμένα αυτοκίνητα και νταλίκες.
Στο tankbag λοιπόν όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, στο top case εργαλεία, σετ επισκευής ελαστικών, πρώτες βοήθειες και η διατροφή μου, κονσέρβες διάφορες, ταχίνι, μέλι, ξηροί καρποί, και μια πολυβιταμίνη και είμαστε κομπλέ.
Στη θέση του συνοδηγού μπαίνουν δυο αδιάβροχοι σάκοι με τα απαραίτητα ρούχα και σε τσαντάκια εξωτερικά ένα μπουκάλι νερό και ένα λίτρο λάδι αχρείαστο να ναι...
Πρωί λοιπόν Πέμπτης και μετά από 45 λεπτά ταξίδι, στο Τελωνείο του Τσεσμέ για τα απαραίτητα, μετά από καμιά ώρα είμαι στον αυτοκινητόδρομο για Chanakalle και γραμμή για πρώτη διανυκτέρευση στο Bοurgas της Βουλγαρίας.
Ξεκούραση σε ένα αξιοπρεπές και φτηνό ξενοδοχείο με 40 ευρώ, και αναχώρηση λίγο μετά της 6 το πρωί γιατί ο δρόμος μέχρι την Οδησσό της Ουκρανίας είναι πολύς και δύσκολος, αλλά μετά από αρκετή κούραση και κατά της 9 το βράδυ μπαίνω στη πόλη όπου γίνετε χαμός από κόσμο πεζούς και όχι αυτοκίνητα.
Πολύ θα ήθελα μια νυχτερινή βόλτα σ αυτή την όμορφη πόλη την Οδησσό, αλλά η κούραση είναι τέτοια που δεν μου το επιτρέπει, όπως και το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, και έτσι μετά από λίγο βρίσκομαι σε ξενοδοχείο να κάνω μπουγάδα εσώρουχα και μετά ύπνο.
06.30 αναχώρηση από Οδησσό με προορισμό την Μariupol της Ουκρανίας, αισιόδοξο σχέδιο που δεν βγαίνει όμως λόγω κούρασης και ποιότητας οδικού δικτύου, έτσι λοιπόν αποφασίζω να διανυκτερεύσω σε μια πόλη που δεν είχα στο πρόγραμμα.
Εκεί η τύχη μου χαμογελά, αφού βρίσκω ένα μικρό ξενοδοχείο το Αtrium το οποίο είναι οικογενειακή επιχείρηση και οι ιδιοκτήτες σκίζονται να με εξυπηρετήσουν.
Μου ανοίγουν την αυλή για να βάλω τη μοτοσυκλέτα και αρχίζουν να με φωτογραφίζουν για να με βάλουν λέει στους guests του Αtrium,
τους οποίους μου δείχνουν μετά και είναι αναβάτες με προορισμούς διάφορα μέρη της Ασίας καραβάνια που περνάνε από κει και το Αsiatreils που έγινε στη Μογγολία.
Νερά καφέδες και πρωινά όλα αυτά στα 35 ευρώ και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά με αποχαιρετούν το πρωί οικογενειακώς.
Κάπου εδώ αρχίζουν και δυσκολεύουν τα πράγματα, ο καιρός δείχνει της προθέσεις του και το ταξίδι μέχρι το Volgograd πρώην Στάλινγκραντ και λόγω οδοστρώματος δεν θα είναι χαλαρό.
Θες η καλή διανυκτέρευση θες το παστέλι και οι πολυβιταμίνη....τα 900 και πλέον χιλιόμετρα στο απερίγραπτο οδόστρωμα, με κάτι ψιχάλες μόνο τελικά, περνάνε
και εγώ παραμένω ακμαίος και όρθιος στα μασπιέ παλεύω να περάσω τον τελευταίο Γολγοθά από χαντάκια και ξεχασμένα μπλόκια άσφαλτο μέσα σε χωματόδρομο για την είσοδο στην πόλη.
Ώρα τοπική 10.30 περίπου και ένα φωτισμένο κτήριο εντυπωσιακό μου κλείνει το μάτι για φωτογράφηση, τα παιδιά των φαναριών όμως με πλησιάζουν και από ότι καταλαβαίνω στη νοηματική, θέλουν να τους δώσω λεφτά για να με βοηθήσουν να βρω οτελι λέει...
δεν με παίρνει για παραπάνω συζήτηση γιατί αρχίζουν και «αγγίζουν» οπότε καβαλώ και εξαφανίζομαι από την περιοχή αναζητώντας κάποιο κατάλυμα όπου και δω είμαι τυχερός αφού στο δρόμο μου βρίσκετε ο Ακαν ένας Αρμένιος ο όποιος με το που βλέπει ότι είμαι Έλληνας μου λέει ότι είμαστε αδελφοί λαοί και με πάει σε δωμάτιο φανταστικό και οικονομικό.
Το πρωινό και παρ όλη τη βροχή φεύγω γιατί πρέπει να δω το εντυπωσιακό άγαλμα των 85 μέτρων που συμβολίζει την ηρωική αντίσταση των κατοίκων της πόλης αλλά και να επισκεφτώ και το μουσείο με τα όπλα των ελεύθερων σκοπευτών.
Πλήρης από εικόνες και συναισθήματα έρχεται η ώρα της αναχώρησης για την Μόσχα, ενδιάμεση διανυκτέρευση το Τampov μια πόλη 250 περίπου χιλιόμετρα πριν τη Μόσχα, το σχέδιο πάλι αισιόδοξο αφού πρέπει να περάσω ανάμεσα από παλιά λάστιχα φορτηγών να αποφύγω μια πόρτα νταλίκας που έφυγε από προπορευόμενη νταλίκα και να βγω και μερικές φορές σχεδόν στο χαντάκι γιατί το LADA που παλεύει να περάσει την νταλίκα δεν κάνει πίσω.
Έτσι σταματώ σε μια μικρή πόλη αφού είχα διανύσει 650 χιλιόμετρα περίπου όπου με κοιτούν όλοι σαν εξωγήινο, και στο δρόμο αλλά και στη μοναδική πανσιόν που μαθαίνω ότι υπάρχει.
Μετά από αρκετή ώρα διαβουλεύσεων στη γλώσσα τους βλέπω το δωμάτιο που θα κοιμηθώ και θα πληρώσω και 50 ευρώ και αποφασίζω χωρίς δεύτερη σκέψη ότι πρέπει να φύγω και στην ανάγκη ας κοιμηθώ στη στάση του λεωφορείου στο δρόμο σίγουρα θα είναι καλύτερα.
Έτσι και έγινε, και ξεκινώ με προορισμό το Τambov όπου φτάνω μετά από 2 ώρες και με 45 ευρώ είμαι σε ένα πολύ όμορφο δωμάτιο μέσα στο δάσος και με πρωινό.
Αναχώρηση και πάλι πρωί γύρω στης 7.00 και το gps δείχνει Red Square και εγώ ενθουσιασμένος ξεκινώ για το κέντρο της Μόσχας όπου λογικά με χαλαρούς ρυθμούς σε 3 ώρες θα είμαι εκει.
100 χιλιόμετρα πριν την άφιξη αρχίζει το μποτιλιάρισμα το οποίο σκέφτομαι ότι κάτι θα έχει συμβεί και θα έχουν κλείσει το δρόμο, μπαίνω δεξιά περνώ ανάμεσα βγαίνω αριστερά και συνεχίζω να περνώ την ατέλειωτη ουρά από αυτοκίνητα και νταλίκες όπου πολλοί έχουν βγει έξω από τα αυτοκίνητα και τρώνε σάντουιτς, οπότε καταλαβαίνω σιγά σιγά ότι γι αυτούς είναι τρόπος ζωής και δεν είναι κάτι τυχαίο.
Το ρολόι δείχνει 15.00 τοπική και η ροη σιγά σιγά αρχίζει να τσουλάει αφού είμαι για τα καλά πια κοντά στο κέντρο της πόλης, μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα και γραμμή για Κόκκινη πλατεία, Κρεμλίνο, το Ναό Αγίου Βασίλειου και Ιησού Χριστού,
βγαίνουν οι φωτογραφίες και δρόμο για ξενοδοχείο που αυτή τη φορά ήξερα τι με περιμένει και σε τι τιμή αφού είχα φροντίσει από πριν μέσω διαδικτύου. Η επόμενη μέρα με βρίσκει ακμαίο αφού η λαχτάρα για το μακρινότερο σημείο του ταξιδιού μου, μα και την πιο όμορφη πόλη του προγράμματος μου είναι μεγάλη,
Στάση για ανεφοδιασμό καυσίμου στον Εθνικό δρόμο, όπου τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια και αυτό ισχύει για όλα τα πρατήρια στο Εθνικό δίκτυο εκτός από αυτά που είναι μέσα στις πόλεις. Αντλίες κλειστές και πρατήριο κλειστό, ένα άτομο μέσα βάρδια που σου ανοίγει ένα συρταράκι για τα λεφτά η την πιστωτική κάρτα και σου επιστρέφει την απόδειξη και σου έχει ανοίξει και την αντλία με το αντίστοιχο ποσό καυσίμου.
Άφιξη λοιπόν στην Πετρούπολη το βράδυ υπό βροχή και αναζήτηση καταλύματος εκτός πόλης γιατί εντός, δεν ρωτάς ούτε τιμή... από την όψη την εξωτερική και μόνο του ξενοδοχείου... φεύγεις.
Οπότε είμαι πάλι σε ένα αχούρι των 50 ευρώ αλλά κάνω υπομονή γιατί βρέχει και η ώρα κοντεύει 12. Εξαντλείτε όμως η υπομονή γιατί έξω από το δωμάτιο μου πέφτει ξύλο δεν ενδιαφέρεται κανεις για το τι συμβαίνει από το διπλανό δωμάτιο ακούω μια κοπέλα να στριγγλίζει και το νταβαντούρι συνεχίζετε για αρκετή ώρα οπότε τσιτώνω και εγώ και τα μαζεύω και φεύγω νύχτα και με βροχή.
Το zumo λέει ότι στα 5 χιλιόμετρα υπάρχει ξενοδοχείο, το οποίο βρίσκω με τη βοήθεια μιας κοπέλας που έβγαινε από ένα μπαρ αφού δεν υπήρχε ούτε πινακίδα και η είσοδος ήταν σε όροφο.
Σαν ποιότητα και τιμή ίδιο με τη διαφορά ότι είχε ησυχία. Το πρωί ξεκινά η περιήγηση στην πόλη η οποία είναι φανταστική και ανταμείβει κάθε ταλαιπωρία.
Γύρω στης 5 το απόγευμα αποφασίζω να ξεκινήσω και να πάρω το δρόμο για Λετονία στη θέα όμως της πινακίδας Μurmansk 1340 km δεν μπορώ να αντισταθώ και αυτομάτως αλλάζω γνώμη και παίρνω το δρόμο για Μurmansk.
Η βροχή είναι πάλι εδώ μαζί μου παρέα και εγώ σκέφτομαι διάφορα αναζητώντας στο mp3 του zumo το riders on the storm.
Μετά από 250 χιλιόμετρα που έχω διανύσει περίπου, είμαι σταματημένος σε ένα παρκινγκ για φορτηγά όπου γίνετε κανονικό πανηγύρι, οι ψησταριές έχουν πάρει φωτιά και το αλκοόλ ρέει.
Ευτυχώς είναι όλοι φιλικοί απέναντι μου και προτείνουν να διανυκτερεύσω στο διπλανό μοτέλ και ότι οι συγκεκριμένη περιοχή είναι ασφαλής και δεν υπάρχει κίνδυνος για κλοπές.
Έτσι και έγινε και το πρωί σηκώνομαι πάλι με βροχή και έντονη αυτή τη φορά και αναρωτιέμαι αν θα συνεχίσω για Μurmansk η να πάρω το δρόμο της επιστροφής, τελικά αυτή τη φορά υπερισχύει η λογική και όχι ο ενθουσιασμός γιατί θα έβγαινα εκτός και χρονικά και οικονομικά.
Έτσι συνεχίζω και το απόγευμα αργά φτάνω στη πόλη Ρskov μαζί με κάτι παιδιά από Εσθονία που βρεθήκαμε στο δρόμο και διανυκτερεύουμε στο μοναδικό ξενοδοχείο της πόλης εν λειτουργία.
Αφού ξαπλώνω κουρασμένος από τα 700 συν χιλιόμετρα της ημέρας αρχίζει πάλι η ιδία φασαρία στους διάδρομους του ξενοδοχείου και εγώ είμαι έτοιμος να κατεβάσω καντήλια όταν διαπιστώνω ότι κάποιος έχει βάλει κλειδί και προσπαθεί να ανοίξει το δωμάτιο μου, οπότε αρχίζω και τα χώνω κανονικά σε ήχο πλάγιο και αυτομάτως ησυχία, κοιτώ από το παράθυρο και 3 άτομα μπαίνουν σε ένα βανάκι και φεύγουν. Τι συναίβει τι ήθελαν?
Δεν έμαθα ποτέ, ούτε και πρόκειται. Αυτή ήταν η περιήγηση στη Ρωσία και για να μην κουράζω άλλο και κουράζομαι και εγώ να τα γράφω.
Εν ολίγοις από κει μπήκα Λετονία, Λιθουανία (διανυκτερευση) Βίλνιους φανταστικό,
μετά Πολωνία, επίσκεψη στο Άουσβιτς (αξίζει)και γενικώς η Πολωνία
και μετά καθαρά πια επιστροφή από Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, (μέσω Τρανσυλβανίας φανταστικά)
μετά Βουλγαρία (Στάρα Ζαγόρα) Τουρκία... Τσεσμέ και Χίο.
Σύνολο 10000km,
15 ημέρες
1600 ευρώ όοοοολα συν 150 που είχα δώσει για τη βίζα

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από phoenix

ετσι απλα περιγραφεις μια ταξιδαρα.......
ε λοιπον εισαι πολυ ενδιαφερον τυπος μοτοσυκλετιστη!!!!
καλως ορισες φιλε και καλη διαμονη στο φορουμ
υπαρχει ενα θεμα ασφαλτινα βουνα για μπες λιγο να δεις και αν σου γιαλισει σε περιμενουμε!!!!!!

Μακάρι να έχουμε τέτοιους ταξιδευτές στην παρέα !!!

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Φίλε Δημήτρη,

σ' ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες το ταξίδι σου μαζί μας - έστω κ συνοπτικά,

ξέροντας την τρομερή πίεση χρόνου που έχεις αυτό τον καιρό ...

[GEO_K]

[spitiko]

Ωραιος ο Δημητρης...........................................

[ΑΝΤΩΝΗΣ]

Μπράβο Δημήτρη.
Και στο επόμενο με το καλό