Για την τιμή του τούβλου

[xntinou]

Καθώς κατακάθονται οι στροβιλίζουσες σκέψεις στο μυαλό, τα ζητήματα που έχουν κοινωνικό περιεχόμενο συνήθως παραμένουν ατόφια και αναπάντητα σε μια γωνιά, περιμένοντας την επόμενη αφορμή που θα τα ανασύρει στην επιφάνεια.
Η αιτία του νήματος είναι ο προβληματισμός πάνω στο θέμα της ιδιοκατοίκησης και η εντόπια τάση / ροπή / συνήθεια / χαρακτηριστικό της uber alles εξασφάλισής της.

Η αφορμή είναι ένα στοιχείο από το νήμα http://www.gsforum.gr/f48/h-%CE%B5%C...5%CE%B9-45105/, το οποίο είχα διαβάσει πριν την ανάρτησή του στο forum.

Οι δύσκολες καταστάσεις (βλέπε κρίση) στέλνουν το κοινωνικό σύνολο μπροστά στον καθρέπτη για να αναγνωρίσει κατ'αρχάς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Ένα απ'αυτά είναι η προσπάθεια εξασφάλισης ενός τούβλου (κεραμίδι το λένε συνήθως )για τα γεράματα, για να μείνει κάτι στα παιδιά και/ή άλλες πολλές αιτιολογήσεις μιας στάσης ζωής.
Μιας στάσης που απαιτεί κόπο, μόχθο και ανάλωση του πιο δυναμικού μέρους της ζωής του ανθρώπου και η οποία είχε θέσει τον πήχη μιας θεμελιώδους επιτυχίας.
Υπερβολή; Για άλλους ναι, για άλλους όχι.

Δεδομένων των ευρωπαϊκών τάσεων στο θέμα ιδιοκατοίκηση αλλά και της αλλαγής του στάτους στην ελληνική κοινωνία λόγω κρίσης, αναρωτιέμαι αν οι οικονομικές συνθήκες καταφέρουν να αγγίξουν / διαφοροποιήσουν το ''ισχύον κοινωνικό πρωτόκολλο''.

Είναι διαφορετικό να πράττεις κατ'ανάγκη, από τη συνειδητή επιλογή.

Η παρούσα άποψη δεν δικαιολογεί όλα αυτά που γίνονται (για οποιοδήποτε λόγο και με οποιαδήποτε κίνητρα) στην ελληνική κοινωνία εν μέσω κρίσης (μέτρα, ημίμετρα και χαράτσια), αλλά εξετάζει μήπως μια τέτοια κατάσταση είναι ικανή να σκηνοθετήσει μία διαφορετική τροπή εξέλιξης (πάντα προς το θετικό) ενός κοινωνικού συνόλου

Υ.Γ
1.Ως θετικό της εξέλιξης δεν συνίσταται για όλους η αναθεώρηση του ζητήματος ιδιοκατοίκηση.
2.Χριστούγεννα έρχονται, τι σας λέω τώρα ..

[ortho]

Θα έλεγα ότι το "κεραμίδι" για τον Ελληνα είναι ότι οι καταθέσεις και το αυτοκίνητο για το Γερμανό, διαφορετικές νοοτροπίες.

Το κακό με τα κεραμίδια παράγινε λόγω της ασύδοτης πρακτικής των τραπεζών. Κάτι τέτοιο πάει να γίνει και στη Γερμανία τώρα.

Δεν είναι κακό να έχεις μια περιουσία, άσχημο είναι να μην την εκμεταλλεύεσαι. Βέβαια εδώ με το ληστρικό κράτος ούτε ξέρει κανείς τι να κάνει!

[Vag]

Οι έλληνες παίζουν με λειτουργικό "ότι κάνεις μόνος σου", γιαυτό και ξέρουν ότι χωρίς δική σου στέγη και λεφτά στην μπάντα πέθανες στα δύσκολα. Και η συγκέντρωση όλων στην Αθήνα βοήθησε, με την εξαθλίωση των όρων διαβίωσης και η απουσία οργανωμένου αστικού ιστού (δημόσιες συγκοινωνίες, υποδομές κλπ κλπ) και ο χρόνιος πληθωρισμός.

Κερασάκι σε όλα αυτά όμως ήρθε και έκατσε η φούσκα των ακινήτων που εμφανίστηκε εδώ όπως σε όλες τις κοινωνίες με πλαστά διογκούμενη οικονομία και θετικούς δείκτες. Αλλά σε μέτρο αντίστοιχο της Ελληνικής υπερβολής, βλέπε 440.000 ευρώ για 4άρι στη Νέα Σμύρνη, με το 5ο δωμάτιο παράνομο ημιυπαίθριο.

Μα ποιος είναι ο άνθρωπος που θα βγάλει πλεόνασμα 440.000 δουλεύοντας -σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα- και θα το ρίξει όλο σε ένα κολόσπιτο στην Νέα Σμύρνη;

Η τούμπα πλευρά της υπόθεσης; Τα ενοίκια ως δείκτης ενίσχυσης της φούσκας. Όταν δηλαδή ήθελες με παρούσα την γενιά -τότε- των 700 ευρώ 500 ευρώ νοίκι για δυάρι, δεν οδηγούσες τον κόσμο στην αγορά ακινήτου;

Ε, νάτα τώρα. Ο φόρος στο ταβάνι και όλα τα λεφτά δεμένα στα τσιμέντα.

[yannis]

Θα μπορούσαμε να δούμε ως θετική εξέλιξη την αλλαγή νοοτροπίας.
Όταν δεν έχεις δικό σου σπίτι, σιγά σιγά δεν έχεις και συναισθηματικά βαρίδια με "ρίζες" κλπ. Έτσι οι επιλογές σου είναι πιο αντικειμενικές και πιο απαιτητικές. Δεν κάνεις υποχωρήσεις στο όνομα "σπιτάκι μου - φτωχοκαλυβάκι μου" και γενικά δεν δεσμεύεις αποθέματα που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν σε δύσκολες στιγμές.
Ένα παράδειγμα:
Όταν ήρθε από το χωριό ο πατέρας μου, έμενε στην Αγιά Σοφιά στον Πειραιά, επειδή ήταν κοντά στη δουλειά του. Κάποια στιγμή έφτασε η ώρα για οικογένεια. Στην εποχή του, συνηθέστερος τρόπος το προξενιό. Ε, λοιπόν η επιλογή του στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην περιοχή που η υποψήφια νύφη διέθετε ακίνητο. Να μην μακρηγορώ, η ζωή του περιορίστηκε και ταυτόγχρονα αναλώθηκε στα τούβλα... τα οποία γκρέμισε ο σεισμός του '99 και εγώ σαν γνήσιο τέκνο του, ξανάχτισα!!!!
Φυσικά "ουδέν κακό αμιγές καλού", όμως...

[xntinou]

Σαφώς και δεν γίνεται εξιδανίκευση καθετί ευρωπαϊκού, κάλλιστα στη θέση του σπιτιού θα μπορούσε να είναι το ακριβό αυτοκίνητο ας πούμε.
Εξετάζεται το σπίτι γιατί απαιτεί πάρα πολλές θυσίες (μιλάω για ένα μέσο όρο και τη μέχρι πρότινος μεσαία τάξη) οι οποίες αναγκαστικά απορροφούν χρήματα και ενέργεια από άλλους τομείς.

[ortho]

Ο Γιάννης απαντά πιό πάνω με την νοοτροπία του ναυτικού, όπου γη πατρίς.
Στην Ελλάδα υπάρχει η νοοτροπία της "ρίζας" που δεν είναι απαραίτητα κακή. Οσο για τις φούσκες την είπα τη γνώμη μου.

[yannis]

Αρχική Δημοσίευση από ortho

Ο Γιάννης απαντά πιό πάνω με την νοοτροπία του ναυτικού, όπου γη πατρίς.
Στην Ελλάδα υπάρχει η νοοτροπία της "ρίζας" που δεν είναι απαραίτητα κακή. Οσο για τις φούσκες την είπα τη γνώμη μου.

Αντιθέτως!!!!
Η προσωπική μου άποψη είναι αυτή και μάλιστα εκ πείρας (όπου πείρα, η εμπειρία που έγινε μάθημα). Οι ναυτικοί τα λεφτά τους (δεν ξέφυγα από τον κανόνα) τα κάνουν τούβλα, γιατί συνήθως δεν ξέρουν τι άλλο. Δεν είναι κακό, για τους ναυτικούς... οι ναυτικοί πια είναι λίγοι και δεν μετράνε στις στατιστικές!!!!
Η "ρίζα" όμως είναι, κατά την γνώμη μου, το ερώτημα. Ο φίλος που άνοιξε το θέμα, μένει στην ορθολογικότερη διαχείριση των πόρων, όμως εγώ το πάω λίγο πιο πέρα και θεωρώ πως ο απογαλακτισμός είναι αναγκαίος. Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι, πως ο Έλληνας είναι "μαμάκιας"!!!!!

[xntinou]

Αρχική Δημοσίευση από yannis

Θα μπορούσαμε να δούμε ως θετική εξέλιξη την αλλαγή νοοτροπίας.
Όταν δεν έχεις δικό σου σπίτι, σιγά σιγά δεν έχεις και συναισθηματικά βαρίδια με "ρίζες" κλπ. Έτσι οι επιλογές σου είναι πιο αντικειμενικές και πιο απαιτητικές. Δεν κάνεις υποχωρήσεις στο όνομα "σπιτάκι μου - φτωχοκαλυβάκι μου" και γενικά δεν δεσμεύεις αποθέματα που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν σε δύσκολες στιγμές.
Ένα παράδειγμα:
Όταν ήρθε από το χωριό ο πατέρας μου, έμενε στην Αγιά Σοφιά στον Πειραιά, επειδή ήταν κοντά στη δουλειά του. Κάποια στιγμή έφτασε η ώρα για οικογένεια. Στην εποχή του, συνηθέστερος τρόπος το προξενιό. Ε, λοιπόν η επιλογή του στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην περιοχή που η υποψήφια νύφη διέθετε ακίνητο. Να μην μακρηγορώ, η ζωή του περιορίστηκε και ταυτόγχρονα αναλώθηκε στα τούβλα... τα οποία γκρέμισε ο σεισμός του '99 και εγώ σαν γνήσιο τέκνο του, ξανάχτισα!!!!
Φυσικά "ουδέν κακό αμιγές καλού", όμως...

Μένω σ'αυτό με τα bold που είναι και η κύρια ιδέα. Προσωπικά πιστεύω ότι οι 'ρίζες' είναι αυτές που κρατούν τον άνθρωπο πίσω και δεν μπορεί να διοχετεύσει όλο του το δυναμικό σε πράγματα που είναι ικανά να του δώσουν το κάτι παραπάνω ως οντότητα.
Σμίλευση των ιδιαίτερων ικανοτήτων και ταλέντων αλλά και πνευματική καλλιέργεια και μόρφωση.
Αυτό το εξτραδάκι, ας το πούμε έτσι, στην καλύτερη και πιο δημιουργική ηλικία του ανθρώπου, ίσως μπορούσε να το προσφέρει η διαφορά μιας μεγάλης δόσης δανείου με ένα ενοίκιο.
Ίσως λέω ..

[ortho]

Αν ρίζες είναι μόνο ένα σπίτι ίσως έχεις δίκιο φίλε μου. Αλλά ρίζες είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι η κληρονομιά πάνω στην οποία "χτίζεις", κάθε άλλο από το να σε κρατούν στάσιμο. Είναι φυσικά επιλογή του καθενός πως θα αξιοποιήσει το δυναμικό του, οι ρίζες μπορούν να είναι η τροχοπέδη μπορούν όμως να είναι κι η μαγιά.

[xntinou]

Στο σπίτι αναφερόμουν ortho και στη δυσκολία 'αλλαγής πλεύσης' σε περίπτωση που κάποια σταθερά του ανθρώπου μεταβληθεί.

Αν εννοείς τις σχέσεις με την οικογένεια, έστω και με μία πιο ευρύτερη έννοια, τότε νομίζω ότι εκεί είναι αρκετά πιο σύνθετα τα πράγματα.

Μπορεί να είναι και λίγο 'πιο έξω' από αυτό που αγγίζει το νήμα