Γιατί μας κοιτάνε ετσι μπαμπά; !!!!!!!!!!!!

[riko46]

Το μεταφέρω από άλλο φόρουμ για ερώτηση που έχω ακούσει και έχω κάνει αρκετές φορές, και αφορά το αν είμαστε 'διαφορετικοί' και το πως μας βλέπουν οι άλλοι πάνω στα μοτοσακό - από πλευρά προκατάληψης και όχι μόνο...

Απαντώντας στο ερώτημα, με αυτά που θα γράψω ΔΕΝ θέλω να πω ότι είμαστε καλύτεροι από κάποιον άλλο ή να μπω στο σκεπτικό 'επαναστάτης χωρίς αίτια'. Και πάμε.

Το να οδηγείς μηχανή είναι μια εμπειρία άμεση, αμεσότερη από αυτοκίνητο, με τις αισθήσεις σου να λειτουργούν στο έπακρο. Έχετε προσέξει τι επίπεδο έστω και λανθάνουσας συνείδησης έχετε αποκτήσει? Κάθε δευτερόλεπτο νιώθεις το δρόμο ξεκάθαρα απ' το πιρούνι, τις ριπές του αέρα, το ποσό γεμάτο είναι το ντεπόζιτο, τον ήχο του μοτέρ -και αν αλλάξει το παραμικρό το ακούς, την πρόσφυση στον πίσω τροχό, το δάγκωμα στο φρένο, τη γωνία κλίσης, χίλια δυο. Και δεν εννοώ να πηγαίνεις τάπα, εννοώ να πηγαίνεις απλά σβέλτα. Δε μιλάω για σκούτερ στην κίνηση της πόλης αλλά δε μιλάω και για πίστες. Και πάνω απ όλα νιώθεις την έλλειψη προστασίας και τον κίνδυνο ότι κράνος και ότι εξοπλισμό κι αν έχεις. Κι αυτό το επίπεδο συνείδησης και την εγρήγορση, τη χρειαζόμαστε. Αν ξεχαστείς πεφτεις. Για να παραφράσω το σλόγκαν του Μότο, όποιος κοιμάται πέφτει.

Αυτό το επίπεδο συνείδησης μεταφράζεται και σε άλλους τομείς, με το να σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός, πιο πολύ στο 'τώρα' παρά σε σκέψεις για το 'μετά', σε κάνει να εκτιμάς πράγματα που οι άλλοι δε βλέπουν. Η αίσθηση του κίνδυνου και της αμεσότητας των πραγμάτων και των αισθήσεων δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας. Ελευθερίας κίνησης αν μη τι άλλο.

Η μηχανή είναι ένα μέσο μεταφοράς που απαιτεί αρκετή γνώση και εμπειρία, όχι μόνο στον αναβατή αλλά και στο συνεπιβάτη. Το ξέρετε, ένας κακός συνεπιβάτης είναι κατάρα. Πως νιώθει ένας συνεπιβάτης σε αυτοκίνητο που κινείται με 100 και πως σε μοτοσυκλέτα; Στη μια περίπτωση 'ζει' ξεκάθαρα την οδήγηση, στην άλλη απλά κάθεται σαν σε καναπέ και το τοπίο παίρνει σα ταινία.

Κι εδώ πάω στο 'βοδινό' βλέμμα που είπε ο Knox. Οδεύουμε σε μια κοινωνία βοδινή, με το συνεχές χάιδεμα των media. Είμαστε το παΐδι με το κόκκινο πουκάμισο σ' ενα σχολειό που φοράνε ήλοι γκρι. Είμαστε το περιστέρι που κτυπάει το παράθυρο του γραφείου την ώρα που όλοι βαριούνται σ' ένα meeting. Έχετε δει πως το κοιτάνε; Είμαστε η προσβλητική κονκάρδα στο πέτο, η μουτζούρα στη σελίδα τους, η μνήμη του κάποτε για μερικούς, και κάτι που δεν έγινε ποτέ για άλλους.

Δε νιώθω καλύτερος από κανένα. Ούτε ανώτερος κατά κανένα τρόπο. Στατιστικά είμαι ένας εποχούμενος πολίτης. Τίποτα το τρομερό. Απλά λόγω του ότι ζω και αναπνέω ακόμα και προσπαθώ να έχω συναίσθηση του κόσμου γύρω μου και να μην 'κοιμηθώ' παρ' όλα τα τηλεοπτικά και άλλα ναρκωτικά, με κάνει μερικές φορές να νιώθω αυτό το βλέμμα. Σαν να κοιτάνε το περιστέρι στο παράθυρο. Κι η μοναξιά που σου φέρνει αυτό το βλέμμα είναι αυτό που μας κάνει να αναβοσβήνουμε τα φώτα στις εθνικές, σα να λέμε 'κι εγώ νιώθω όπως εσύ'.

Έτσι δεν είναι;



......................
__________________

[essel]

Δε νιώθω καλύτερος από κανένα. Ούτε ανώτερος κατά κανένα τρόπο. Στατιστικά είμαι ένας εποχούμενος πολίτης. Τίποτα το τρομερό. Απλά λόγω του ότι ζω και αναπνέω ακόμα και προσπαθώ να έχω συναίσθηση του κόσμου γύρω μου και να μην 'κοιμηθώ' παρ' όλα τα τηλεοπτικά και άλλα ναρκωτικά, με κάνει μερικές φορές να νιώθω αυτό το βλέμμα. Σαν να κοιτάνε το περιστέρι στο παράθυρο. Κι η μοναξιά που σου φέρνει αυτό το βλέμμα είναι αυτό που μας κάνει να αναβοσβήνουμε τα φώτα στις εθνικές, σα να λέμε 'κι εγώ νιώθω όπως εσύ'.

[ΔΟΥΚΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Μπράβο σου φίλε το δίνεις τέλεια

[pepax66]

Από την άλλη φίλε Μιχάλη (σε απάντηση στο ΜΟΤΟ) "όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται" κάθε φορά που αισθάνομαι τον κίνδυνο έρχεται στο μυαλό μου ο πόνος, η γεύση του αίματος, ακόμα και ο ήχος των πλαστικών και των "υλικών" μου που σπάνε ή κακοποιούνται στην άσφαλτο αλλά μόλις το ξεπερνάω αισθάνομαι τόσο δυνατός τόσο απελεύθερος τόσο ζωντανός που σχεδόν παρακαλάω να το ξανανιώσω έτσι. Καλά κάνουν και μας κοιτάνε έτσι γιατί "έτσι" έχουν χάσει κάθε έννοια συμμετοχής στην κίνηση αλλά και την αίσθηση της απλά κλεισμένοι σε ένα κουτί με ασφάλεια!